Δευτέρα 24 Οκτωβρίου 2016

ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ

Αrt1859 Δευτέρα 24 Οκτώβριου 2016
Χατζηαναγνώστου Γιώργος

"Θα φύγω θα πάω στο χωριό να καλλιεργήσω την γη για να μπορώ να ζήσω". Από τις πολύ κλασσικές ατάκες νεολαίων και όχι μόνο. Η στοχευμένη απαξίωση της ποιότητας ζωής μέσω εξευτελισμού της ανταποδοτικότητας της εργασίας είναι γεγονός. Με "μισθούς" κατά πολύ υποδιέστερους του ανεκτού ορίου επίσημης φτώχειας ,είναι αδύνατον να μπορέσει εργαζόμενος να επιβιώσει σε αστικό περιβάλλον, Τα γεμιστά όμως ,αλλά και τα κουπόνια σίτισις χρειάζονται να περιλαμβάνουν και δόση αξιοπρέπειας λέξη άγνωστη στους "διαμοιραστες" έχοντας την νομή της εξουσίας.


Η τιμωρητική διάθεση των πολιτών εξαντλείται νομοτελειακά σε κάθε εκλογές ,αυτό όμως δεν διορθώνει την "παραδοσιακή" λειτουργία του κράτους προς όφελος των εκλεκτών.

Η ζωή όμως συνεχίζεται για τους πολίτες που αναζητούν το δικαίωμα στην ελπίδα,για μια καλύτερη ζωή εντός της προσδιοριζόμενης περιοχής του κράτους Ελλάδα.

Και βέβαια όταν το 39,9% ήτοι 4,000,000 Ελληνες στερείται βασικά αγαθά η συνειρμική "ανάγκη"για ελπίδα δημιουργεί πολλαπλάσιες προσδοκίες χωρίς ουσιαστική γνώση περί επιχειρηματικότητας αλλά και των δομών εποπτείας και ελέγχου του Κράτους.


Εύκολα θα το διαπιστώσει κανείς χωρίς καν να εμβαθύνει ακούγοντας την "επιχειρηματική" ιδέα αλλά και το επιχειρησιακό σχέδιο των αναζητούντων την ελπίδα μέσω επιχειρηματικής δράσης.

Το "κράτος" καταστρατηγώντας τον εποπτικό -διορθωτικό του ρόλο ,παρεμβαίνει ακόμα και εκ των υστέρων δημιουργώντας πλέγματα προστασίας μέσω φορολογικών παραδείσων σε "εκλεκτούς" αλλά και πολυεθνικές.

Αναδρομικές διατάξεις,Κλεισίματα βιβλίων.κανονιστικές υπουργικές αποφάσεις -διατάξεις στην φαρέτρα κ.α.πολλά εγκλωβίζουν μακροοικονομικά την"μέση" τάξη αφαιρώντας δόλια και καταχρηστικά την φορολογική αλλά και την ασφαλιστική ενημερότητα εν πρώτοις.

Κατ αυτό τον τρόπο ωθεί σκοπίμως αλλά και εκπαιδεύει τον πολίτη να αυτοπροστατεύεται με διάφορες μεθοδολογίες παρακάμπτοντας το αδηφάγο τέρας πλέον Κράτος.

Σαν "αντίδραση" το αδηφάγο τέρας Κράτος, ισχυροποιεί τους εποπτικούς αστυνομικούς στρατιωτικούς ελέγχους διευρύνοντας το χάσμα επικοινωνίας μεταξύ των πολιτών και του τέρατος Κράτους.

Κάτι που βέβαια ευνοεί τον "δυνατό" με όπλα και αποδυναμώνει την φωνή του λαού παρά τις όποιες αντιδράσεις επιβίωσης.

Και είναι λογικό να μην μπορεί κανείς να περιμένει από ένα άπειρο νεολαίο να αντιληφθή τα στοχευμένα από το αδηφάγο τέρας Κράτος μακροοικονομικά μεγέθη την ώρα που πιέζεται από το σήμερα χωρίς γάλα αλλά και ψωμί, στηριζόμενος ωσάν άνεργος στην σύνταξη ή τα όποια αποθεματικά των συγγενών.

Στην συγκεκριμένη χρονική στιγμή χωρίς Τραπεζικό σύστημα ,με εποπτικούς μηχανισμούς που καταλύουν την ισχύ της Κυβέρνησης ενός Κράτους από την ΕΚΤ ,με διαφαινόμενες περικοπές των συντάξεων αρχές του 2017,χωρίς άρση capital controls,κ.α. το δικαίωμα στην ελπίδα πεθαίνει.

Ο τόπος χρειάζεται καθαρές φωνές χωρίς ιδεοληψίες αλλά και τζάκια ευγενών που θα μπορέσει να μιλήσει ευθέως με ορίζοντα με τους πολίτες. Κάτι τέτοιο όμως τρομάζει τον μέσο πολίτη αδίκως ,γιατί κρύβει το άγνωστο,την ίδια ώρα που εσκεμμένα "διαλύεται" η παιδεία ,χτίζοντας πολίτες χωρίς γνωσιακό σε βάθος υπόβαθρο.

Οι δύο επερχόμενες τάξεις των ευγενών της ολιγαρχίας,και της απαίδευτης εν όιδει όχλου μάζας είναι το διαφαινόμενο και στοχευμένο μέλλον από τους "Αυτοκράτορες" του Μαξίμου.

Και μέχρι να διαμορφωθή μια συνθήκη κοινωνική που να δώσει να καταλάβουν στους "Αυτοκράτορες" του Μαξίμου ,ότι τα δικαιώματα των τίτλων δημιουργούν και υποχρεώσεις με ποινικό κριτήριο ενδεχόμενου δόλου είτε εξ αμελείας είτε από γνωσιακή ανεπάρκεια η ελπίδα,αλλά και το δικαίωμα στην ελπίδα δεν υπάρχει.

Ή υπάρχει μόνο στους απαίδευτους...

Και τι πταίει η γλαυξ, η θρηνούσα επί ερειπίων; Πταίουν οι πλάσαντες τα ερείπια. Και τα ερείπια τα έπλασαν οι ανίκανοι κυβερνήται της Ελλάδος.
Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, 1851-1911, Έλληνας συγγραφέας
*Ο Χατζηαναγνώστου Γιώργος είναι Εntrepreneur Mικρομεσάιων Επιχειρήσεων.
 www.fotavgeia.blogspot.com

Δεν υπάρχουν σχόλια: