Θεωρία Συγκριτικού πλεονεκτήματος
Η Θεωρία Συγκριτικού πλεονεκτήματος (αγγλ. Comparative Advantage) σχετίζεται με αποφάσεις παραγωγής και κατανομής πόρων. Πιο συγκεκριμένα, ο Ρικάρντο διαφωνεί με την ιδέα του Σμιθ για το "Απόλυτο Πλεονέκτημα", η οποία υποστηρίζει ότι αυτός που πρέπει να κάνει μια εργασία είναι αυτός ο οποίος έχει τη δυνατότητα να τη φέρει εις πέρας με το μικρότερο απόλυτο κόστος και φέρνει στο προσκήνιο την αντίληψη του σχετικού κόστους.
Παραδείγματος χάρη, ας υποθέσουμε ότι υπάρχουν 2 εργάτες (Α και Β) και 2 εργασίες (Χ και Ψ). Ο "Α" έχει τη δυνατότητα να εκτελέσει την "Χ" σε δυο ώρες και την Ψ σε τρεις, ενώ ο "Β" θα πάρει τρεις ώρες για την Χ και τέσσερις για τη Ψ. Με βάση τη σκέψη του Σμιθ, και οι δυο εργασίες θα έπρεπε να ανατεθούν στον "Α", καθώς αυτός σπαταλά λιγότερο χρόνο για την εκτέλεση της κάθε μιας ξεχωριστά, με αποτέλεσμα μετά από 5 ώρες εργασίας να έχουμε εκτελέσει μια φορά την κάθε μια. Όμως, με την πρόταση του Ρικάρντο βλέπουμε το εξής
Για την ολοκλήρωση της εργασίας Χ, ο "Α" σπαταλά πηγές που θα του απέδιδαν 2/3 της Ψ, ενώ ο "Β" 3/4Ψ, (2/3<3 br="">Για την ολοκλήρωση της εργασίας Ψ, ο "Α" σπαταλά πηγές που θα του απέδιδαν 3/2 της Χ, ενώ ο "Β" 4/3Χ, (3/2>4/3).
Συνεπώς, ο "Α" εκτελεί την Χ με σχετικό (συγκριτικό) πλεονέκτημα και ο "Β" εκτελεί την Ψ με σχετικό (συγκριτικό) πλεονέκτημα. Κατανέμοντας λοιπόν τις εργασίες κατ' αυτόν τον τρόπο, στη συμπλήρωση των 5 ωρών, οπότε και προηγουμένως θα είχαμε εκτελέσει μια φορά την κάθε εργασία, τώρα έχουμε ολοκληρώσει δυόμισι φορές την εργασία Χ και περισσότερες από μια φορές (5/4) την εργασία Ψ, μεγιστοποιώντας τα επίπεδα παραγωγής μας με τους υπάρχοντες πόρους.
www.fotavgeia.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου