ΦΩΤΑΥΓΕΙΑ : Πόλεμος, διαίρεση του κόσμου ή το τέλος της αυτοκρατορίας;

Παρασκευή 21 Απριλίου 2023

Πόλεμος, διαίρεση του κόσμου ή το τέλος της αυτοκρατορίας;

Πολλοί προβλέπουν παγκόσμιο πόλεμο. Κάποιες ομάδες προετοιμάζονται πραγματικά για αυτό. Ωστόσο, τα κράτη είναι λογικά και στην πραγματικότητα σκέφτονται περισσότερο για μια φιλική διαίρεση, χωρίζοντας τον κόσμο σε δύο διαφορετικούς κόσμους, τον έναν μονοπολικό και τον άλλο πολυπολικό. Μπορεί στην πραγματικότητα να είμαστε μάρτυρες ενός τρίτου σεναρίου: η «αμερικανική αυτοκρατορία» δεν πολεμά μια παγίδα του Θουκυδίδη. καταρρέει όπως πέθανε ο πρώην σοβιετικός αντίπαλός του.

Σε γενικό πόλεμο καλούν Αμερικανοί «Στραουσιανοί», Ουκρανοί «ολοκληρωτικοί εθνικιστές», Ισραηλινοί «ρεβιζιονιστές Σιωνιστές» και Ιάπωνες «μιλιταριστές». Στέκονται μόνα τους και δεν είναι μαζικά κινήματα. Κανένα κράτος δεν έχει ακόμη δεσμευτεί σε αυτή την πορεία.

Η Γερμανία με 100 δισ. ευρώ και η Πολωνία με πολύ μικρότερα μέσα εξοπλίζουν μαζικά. Αλλά κανένας από τους δύο δεν φαίνεται να θέλει να σταθεί απέναντι στη Ρωσία.

Η Αυστραλία και η Ιαπωνία επενδύουν επίσης σε εξοπλισμούς, αλλά καμία δεν έχει ξεχωριστό στρατό.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν είναι πλέον σε θέση να αναπληρώσουν τον στρατό τους και δεν είναι σε θέση να δημιουργήσουν νέα όπλα. Αρκούνται να αναπαράγουν όπλα από τη δεκαετία του ογδόντα του περασμένου αιώνα σαν σε διάδρομο. Ωστόσο, διατηρούν τα πυρηνικά τους όπλα.

Η Ρωσία έχει ήδη εκσυγχρονίσει τον στρατό της και οργανώνεται στην ανανέωση των πυρομαχικών που χρησιμοποιεί στην Ουκρανία και στη μαζική παραγωγή νέων όπλων που κανείς δεν μπορεί να ανταγωνιστεί. Η Κίνα, με τη σειρά της, επανεξοπλίζεται για να ελέγξει την Άπω Ανατολή και να προστατεύσει τους εμπορικούς της δρόμους μακροπρόθεσμα. Η Ινδία θεωρεί τον εαυτό της θαλάσσια δύναμη.

Είναι λοιπόν δύσκολο να καταλάβει κανείς ποιος θα ήθελε και θα μπορούσε να ξεκινήσει έναν παγκόσμιο πόλεμο.

Σε αντίθεση με τις ομιλίες τους, οι Γάλλοι αξιωματούχοι δεν προετοιμάζονται καθόλου για πόλεμο υψηλής έντασης [1]. Ο νόμος περί στρατιωτικού προγραμματισμού, που ορίζεται για δέκα χρόνια, σχεδιάζει να κατασκευάσει ένα πυρηνικό αεροπλανοφόρο, αλλά να μειώσει το μέγεθος του στρατού. Πρόκειται για την απόκτηση των μέσων προβολής, αλλά όχι για την άμυνα της επικράτειάς μας. Το Παρίσι συνεχίζει να σκέφτεται σαν αποικιακή δύναμη, ενώ ο κόσμος γίνεται πολυπολικός. Είναι κλασικό: οι στρατηγοί προετοιμάζονται για τον προηγούμενο πόλεμο και αγνοούν την πραγματικότητα του αύριο.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση εφαρμόζει τη «στρατηγική της πυξίδα». Η Επιτροπή συντονίζει τις στρατιωτικές επενδύσεις των κρατών μελών της. Στην πράξη, όλοι παίζουν αυτό το παιχνίδι, αλλά επιδιώκουν διαφορετικούς στόχους. Από την άλλη πλευρά, η Επιτροπή προσπαθεί να αναλάβει τον έλεγχο της λήψης αποφάσεων για τη χρηματοδότηση των στρατών, που μέχρι τώρα εξαρτιόταν από τα εθνικά τους κοινοβούλια. Αυτό θα επέτρεπε την οικοδόμηση μιας αυτοκρατορίας, αλλά όχι την κήρυξη γενικού πολέμου.

Είναι ξεκάθαρο ότι όλοι παίζουν ένα παιχνίδι, αλλά εκτός από τη Ρωσία και την Κίνα, κανείς δεν προετοιμάζεται για έναν πόλεμο υψηλής έντασης. Αντιθέτως, γινόμαστε μάρτυρες μιας ανακατανομής των φύλλων. Αυτό το μήνα, η Ουάσιγκτον στέλνει τη Λιζ Ρόζενμπεργκ και τον Μπράιαν Νέλσον, δύο ειδικούς στον μονομερή εξαναγκασμό [2] στην Ευρώπη, με το καθήκον να αναγκάσουν τους Συμμάχους σε υποταγή. Σύμφωνα με τα λόγια του πρώην προέδρου Τζορτζ Μπους Τζούνιορ. από την εποχή του πολέμου «κατά της τρομοκρατίας»: «Όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας».

Η Λιζ Ρόζενμπεργκ είναι αποτελεσματική και αδίστακτη. Ήταν αυτή που γονάτισε τη συριακή οικονομία και καταδίκασε εκατομμύρια ανθρώπους στη φτώχεια επειδή τόλμησαν να αντισταθούν και να νικήσουν τα υποκατάστατα της Αυτοκρατορίας.

Ο λόγος του Χόλιγουντ γουέστερν a la George Bush Jr. για τους καλούς και τους κακούς απέτυχε στην περίπτωση της Türkiye, η οποία έχει ήδη βιώσει μια απόπειρα πραξικοπήματος το 2016 και έναν σεισμό το 2023. Η Άγκυρα γνωρίζει ότι δεν μπορεί να περιμένει τίποτα καλό από την Ουάσιγκτον και ήδη αναζητά τον Οργανισμό Συνεργασίας της Σαγκάης. Ωστόσο, ο ίδιος λόγος πρέπει να πετύχει με τους Ευρωπαίους που παραμένουν γοητευμένοι από τη δύναμη των Ηνωμένων Πολιτειών. Αυτή η δύναμη είναι φυσικά σε παρακμή, αλλά και οι Ευρωπαίοι. Κανείς δεν έμαθε από τη δολιοφθορά του αγωγού φυσικού αερίου Ρωσίας-Γερμανίας-Γαλλίας-Ολλανδίας North Stream. Τα θύματα όχι μόνο ανέλαβαν την ευθύνη χωρίς να πουν τίποτα, αλλά πρόκειται να τιμωρηθούν περαιτέρω για εγκλήματα που δεν διέπραξαν.

Ο κόσμος λοιπόν θα πρέπει να χωριστεί σε δύο μπλοκ, από τη μια πλευρά τις υπερδύναμες ΗΠΑ και τους υποτελείς τους, από την άλλη έναν πολυπολικό κόσμο. Όσον αφορά τον αριθμό των κρατών, θα έπρεπε να είναι μισό και μισό, αλλά από πλευράς πληθυσμού, μόνο 13% για το Δυτικό Μπλοκ έναντι 87% για τον πολυπολικό κόσμο.

Οι διεθνείς θεσμοί δεν μπορούν πλέον να λειτουργήσουν. Θα πρέπει είτε να περάσουν σε λήθαργο είτε να διαλυθούν. Τα πρώτα παραδείγματα που έρχονται στο μυαλό είναι η de facto αποχώρηση της Ρωσίας από το Συμβούλιο της Ευρώπης και οι κενές θέσεις των Δυτικοευρωπαίων στο Αρκτικό Συμβούλιο κατά τη διάρκεια του έτους της ρωσικής προεδρίας. Άλλοι θεσμοί δεν είναι πλέον σχετικοί, για παράδειγμα ο Οργανισμός για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ), ο οποίος υποτίθεται ότι θα οργανώσει το διάλογο μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Βραχυπρόθεσμα, μόνο η ένταξη της Ρωσίας και της Κίνας στα Ηνωμένα Έθνη θα πρέπει να τα διατηρήσει, καθώς οι Ηνωμένες Πολιτείες εξετάζουν ήδη τη μετατροπή αυτού του οργανισμού σε μια δομή που προορίζεται αποκλειστικά για συμμαχικά κράτη.

Το δυτικό μπλοκ πρέπει επίσης να αναδιοργανωθεί. Μέχρι τώρα, η ευρωπαϊκή ήπειρος κυριαρχούνταν οικονομικά από τη Γερμανία. Για να εξασφαλίσουν ότι η Γερμανία δεν θα πλησιάσει ποτέ πιο κοντά στη Ρωσία, οι Ηνωμένες Πολιτείες ήθελαν το Βερολίνο να εγκατασταθεί στο δυτικό τμήμα της ηπείρου και να αφήσει το κέντρο στα χέρια της Βαρσοβίας. Έτσι, η Γερμανία και η Πολωνία έχουν εξοπλιστεί για να διεκδικήσουν τον εαυτό τους στις αντίστοιχες ζώνες επιρροής τους, αλλά όταν το αστέρι της Αμερικής εξασθενίσει, θα πολεμήσουν ο ένας τον άλλον.

Όταν έπεσε η σοβιετική αυτοκρατορία, εγκατέλειψε τους συμμάχους και τους υποτελείς της. Βλέποντας ότι δεν ήταν σε θέση να λύσει τα προβλήματα, η ΕΣΣΔ σταμάτησε πρώτα να υποστηρίζει οικονομικά την Κούβα, στη συνέχεια εγκατέλειψε τους υποτελείς της στο Σύμφωνο της Βαρσοβίας και τελικά κατέρρευσε μόνη της. Η ίδια διαδικασία ξεκινά και σήμερα.

Ο πρώτος αμερικανικός πόλεμος στον Περσικό Κόλπο, οι επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου και οι σχετικοί πόλεμοι στη Μέση Ανατολή, η επέκταση του ΝΑΤΟ και η ουκρανική σύγκρουση θα προσφέρουν στην αμερικανική αυτοκρατορία μόνο τρεις δεκαετίες επιβίωσης. Την υποστήριξε ο πρώην σοβιετικός αντίπαλός της. Με την αποσύνθεσή του έχασε το νόημα της ύπαρξής του. Ήρθε η ώρα να φύγει και αυτό.