Ένας
απεργός, αξύριστος , ξάγρυπνος 5 μέρες, ο Γρηγόρης Τσουρλής, λέει:
«Θέλουν να μας διαλύσουν.
Δεν τους αρέσει που είμαστε οργανωμένοι και δεν σκοπεύουν με κανένα τρόπο να ικανοποιήσουν τα δίκαια αιτήματα μας. Ζητάμε ψωμί και μας το αρνούνται.
Ζητάμε πιο υποφερτές συνθήκες δουλειάς και μας τις αρνούνται.
Ζητάμε να μη πνιγόμαστε από την έλλειψη οξυγόνου τόσα μέτρα κάτω από τη γη και μας το αρνούνται. Είμαστε άνθρωποι και θέλουμε ανθρώπινη μεταχείριση. Η δουλειά είναι επικίνδυνοι. Οι γιατροί –όχι οι δικοί τους- που μας εξετάζουν, δεν μας δίνουν πάνω από δύο ή πέντε χρόνια ζωής. Αυτοί δεν πολεμάνε με ζωντανούς ανθρώπους. Πολεμάνε με φαντασματα, με πεθαμένους ανθρώπους.
Δεν τους αρέσει που είμαστε οργανωμένοι και δεν σκοπεύουν με κανένα τρόπο να ικανοποιήσουν τα δίκαια αιτήματα μας. Ζητάμε ψωμί και μας το αρνούνται.
Ζητάμε πιο υποφερτές συνθήκες δουλειάς και μας τις αρνούνται.
Ζητάμε να μη πνιγόμαστε από την έλλειψη οξυγόνου τόσα μέτρα κάτω από τη γη και μας το αρνούνται. Είμαστε άνθρωποι και θέλουμε ανθρώπινη μεταχείριση. Η δουλειά είναι επικίνδυνοι. Οι γιατροί –όχι οι δικοί τους- που μας εξετάζουν, δεν μας δίνουν πάνω από δύο ή πέντε χρόνια ζωής. Αυτοί δεν πολεμάνε με ζωντανούς ανθρώπους. Πολεμάνε με φαντασματα, με πεθαμένους ανθρώπους.
Καταλάβετε κάτι καλά και γράψτε το με μεγάλα γράμματα στην εφημερίδα
σας: Εμείς οι εργάτες δεν έχουμε υποστήριξη από κανένα. Με τη δύναμή μας
και τον ιδρώτα μας κάνουν οι Μποδοσάκηδες τα εκατομμύρια. Εμείς τους
κάνουμε πλούσιους.
undefined
22 Μαρτίου. Οι απεργοί μεταλλωρύχοι του Μαδέμ-Λάκκο ετοιμάζονται να
καταλάβουν τις στοές των μεταλλείων και το εργοστάσιο του μεταλλεύματος
στο Στρατώνι, αν η εργοδοσία εξακολουθήσει την αδιαλλαξία της απέναντι
στα αιτήματα τους. Αυτά είναι εκτός από την επαναπρόσληψη των
απολυμένων, είναι:
Αυξήσεις 35%, επιδόματα τριετίας, νυχτερινό, επικίνδυνο και ανθιγιεινό, ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς, παρουσία γιατρού και ασθενοφόρου στις στοές, 40ωρο, πενθήμερο, μικρότερο όριο ηλικίας για την σύνταξη.
* Στη συνέλευση των μελών του Συνδέσμου Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων, ο πρόεδρος Αλ. Αθανασιάδης, αναφέρει:
«Λυπάμαι για την κατάσταση που επικρατεί στα μεταλλεία την στιγμή αυτή. Πρόκειται για μια πραγματικά πολύ άσχημη κατάσταση. Αυτό που επικρατεί την στιγμή αυτή. Πρόκειται για μια πραγματικά πολύ άσχημη κατάσταση. Αυτό που επικρατεί την στιγμή αυτή στα μεταλλεία ισοδυναμεί με επανάσταση –με κατάλυση της εννόμου τάξεως, δηλαδή με πλήρη αναρχία». Και πρόσθεσε:
«Οι απεργιακές αναστατώσεις δεν έχουν σχέση με τον καλώς εννοούμενο εργατικό συνδικαλισμό, αλλά κινούνται από ανεύθυνα και ύποπτα στοιχεία. Οι απεργιακές αναστατώσεις που εντείνονται, ανακόπτουν την παραπέρα προσπάθεια για αξιοποίηση του ελληνικού υπεδάφους, προς βλάβη της εθνικής οικονομίας».
Ο κ.Αθανασιάδης είπε ακόμη ότι νο νόμος 330/76 έχει «κενά» και αναφέρθηκε στα διαβήματα του Συνδέσμου προς τους αρμόδιους για τη «βελτίωση ορισμένων επίμαχων διατάξεων».
Οι εποικοδομητικές προτάσεις του Συνδέσμου, πρόσθεσε, δεν έγινα δεκτές από τους αρμόδιους ενώ- κι αυτό είναι το χειρότερο- απαλείφθηκαν τελικά και οι διατάξεις, που θα εξασφάλιζαν ένα μίνιμουμ ευρυθμίαςστους χώρους της εργασίας».
Περίπου 50 μεταλλωρύχοι έχουν κλειστεί στη στοά , είσοδο προς την Ολυμπιάδα, στα μεταλλεία του Μαδέμ-Λάκκο. Κρανοφόροι και τεθωρακισμένα της χωροφυλακής πήγαν στα μεταλλεία για να εμποδίσουν την κατάληψη και συγκρούστηκαν με τους απεργούς. Οι τελευταίοι κατέφυγαν στη στοά και απειλούν να την ανατινάξουν με δυναμίτη, αν οι κρανοφόροι επιχειρήσουν να μπούν μέσα.
Εκατοντάδες απεργοί, καθώς και κάτοικοι και γυναικόπαιδα από τα Μαντεμοχώρια τρέχουν στη στοά της Ολυμπιάδας. Στον δρόμο συγκρούονται με τους κρανοφόρους που προσπαθούν να τους εμποδίσουν. Οι συγκρούσεις γενικεύονται και κρατούν όλο το βράδυ στις πλαγιές του Στρατονικού.
«…οι χωροφύλακες μας κυνηγούσαν με τα ρόπαλα στο βουνό και δεν βρίσκαμε ούτε πέτρες να τους ρίξουμε. Μας βρίζανε καιμμας χτυπάγανε σα ζώα. Χτύπαγαν ακόμα και γέρους και έγγυες γυναίκες. Τέτοια πράγματα δεν κάνανε μήτε οι γκεσταπίτες στην Κατοχή. Δεν πρόκειται να τα ξεχάσουμε εμείς, ούτε τα παιδιά μας. Σπάζανε με τα ρόπαλα τους τα τζάμιααπό τα αυτοκίνητα. Τα αναποδογύριζαν και μετά έλεγαν ότι τα κάναμε εμείς…», θα καταγγείλουν μετά τις συγκρούσεις οι απεργοί.
23 Μαρτίου. Το πρωί όλα τα Μαντεμοχώρια είναι μπροστά στην είσοδο της στοάς της Ολυμπιάδας. Οι απεργοί που είναι κλεισμένοι στη στοά 20 ώρες βγαίνουν έξω όταν ο πρόεδρος του Σωματείου (Δ.Βασιλούδας, πρώην ενωμοτάρχης) τους λέει ότι έχουν έρθει δημοσιογράφοι και θα διαπραγματευτούν χωρίς να τους πειράξει κανείς…
Πρίν βγούν γίνεται πρόταση από απεργούς να καταστρέψουν τις αντλίες που τραβούν το νερό στις στοές. Αυτόματα θα πλημμύριζαν οι στοές και για να καθαριστούν και να ξαναλειτουργήσουν τα μεταλλεία ήθελε κανένα χρόνο. Την πρόταση όμως δεν δέχονται ο πρόεδρος και ο γραμματέας του σωματείου και έτσι δεν καταστρέφονται οι αντλίες.
Μόλις οι απεργοί βγαίνουν από τη στοά οι κρανοφόροι ορμούν πάνω τους. Τουλάχιστον 12 εργάτες ρίχνονται σε μια κλούβα. Αμέσως ξαναρχίζουν οι συγκρούσεις με δακρυγόνα και ρόπαλα ανάμεσα στους εργάτες και τους χωροφύλακες. Κάτω από την επίβλεψη του διοικητή Πιά, οι χωροφύλακες απωθούν τους εργάτες. 20 από αυτούς οδηγούνται στον εισαγγελέα Πολύγυρου, Δημητριάδη, που τους κατηγορεί για αντίσταση κατά της αρχής και για παρεμπόδιση εργασίας. Στα επεισόδια τραυματίζονται 6 κρανοφόροι και περίπου 15 εργάτες και κάτοικοι από τα γύρω χωριά.
Στα χωριά των μεταλλωρύχων κυριαρχεί η τρομοκρατία της Χωροφυλακής. Υπάρχουν χτυπημένες γυναίκες – όπως η έγκυος Τασούλα Γαλατσάνου- και παιδιά. Πολλοί εργάτες έχουν πάρει τα βουνά για να γλιτώσουν από τη σκληρότητα των χωροφυλάκων. Οι δημοσιογράφοι εμποδίζονται να φτάσουν στα μεταλλεία.
Ένας απεργός ο Γρηγόρης Τσούρλης, δηλώνει:
Ένας απεργός, αξύριστος , ξάγρυπνος 5 μέρες, ο Γρηγόρης Τσουρλής, λέει: «Θέλουν να μας διαλύσουν. Δεν τους αρέσει που είμαστε οργανωμένοι και δεν σκοπεύουν με κανένα τρόπο να ικανοποιήσουν τα δίκαια αιτήματα μας. Ζητάμε ψωμί και μας το αρνούνται. Ζητάμε πιο υποφερτές συνθήκες δουλειάς και μας τις αρνούνται. Ζητάμε να μη πνιγόμαστε από την έλλειψη οξυγόνου τόσα μέτρα κάτω από τη γη και μας το αρνούνται. Είμαστε άνθρωποι και θέλουμε ανθρώπινη μεταχείριση. Η δουλειά είναι επικίνδυνοι. Οι γιατροί –όχι οι δικοί τους- που μας εξετάζουν, δεν μας δίνουν πάνω από δύο ή πέντε χρόνια ζωής. Αυτοί δεν πολεμάνε με ζωντανούς ανθρώπους. Πολεμάνε με φαντασματα, με πεθαμένους ανθρώπους.
Καταλάβετε κάτι καλά και γράψτε το με μεγάλα γράμματα στην εφημερίδα σας: Εμείς οι εργάτες δεν έχουμε υποστήριξη από κανένα. Με τη δύναμή μας και τον ιδρώτα μας κάνουν οι Μποδοσάκηδες τα εκατομμύρια. Εμείς τους κάνουμε πλούσιους.
Και τώρα αυτοί οι άνθρωποι που σε μας χρωστάνε τα πλούτη τους, συννενοούνται με το κράτος και μας στέλνουν αύρες να μας χτυπήσουν. Ποιους; Εμάς. Εμάς που ταϊζουμε τα παιδιά τους, που σπάνε τα πνευμόνια μας για λίγα ψίχουλα. Μας στέλνουν αυτούς με τα γκλόμπς , τις ασπίδες, τα κράνη και τις αύρες να μας χτυπήσουν.
Πάνω από 800 χωροφύλακες μεταφέρονται και στρατοπεδεύουν στα Μαντεμοχώρια. Τεθωρακισμένες αύρες τρέχουν στους δρόμους των χωριών. Μονάδες ΛΟΚ και ΤΕΑ κάνουν ασκήσεις μέσα στα χωριά. Χωροφύλακες κάνουν εφόδους στα σπίτια εργατών και τους συλλαμβάνουν. Ο νόμος και η τάξη έχει επιβληθεί στα χωριά των εργατών!
Αυξήσεις 35%, επιδόματα τριετίας, νυχτερινό, επικίνδυνο και ανθιγιεινό, ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς, παρουσία γιατρού και ασθενοφόρου στις στοές, 40ωρο, πενθήμερο, μικρότερο όριο ηλικίας για την σύνταξη.
* Στη συνέλευση των μελών του Συνδέσμου Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων, ο πρόεδρος Αλ. Αθανασιάδης, αναφέρει:
«Λυπάμαι για την κατάσταση που επικρατεί στα μεταλλεία την στιγμή αυτή. Πρόκειται για μια πραγματικά πολύ άσχημη κατάσταση. Αυτό που επικρατεί την στιγμή αυτή. Πρόκειται για μια πραγματικά πολύ άσχημη κατάσταση. Αυτό που επικρατεί την στιγμή αυτή στα μεταλλεία ισοδυναμεί με επανάσταση –με κατάλυση της εννόμου τάξεως, δηλαδή με πλήρη αναρχία». Και πρόσθεσε:
«Οι απεργιακές αναστατώσεις δεν έχουν σχέση με τον καλώς εννοούμενο εργατικό συνδικαλισμό, αλλά κινούνται από ανεύθυνα και ύποπτα στοιχεία. Οι απεργιακές αναστατώσεις που εντείνονται, ανακόπτουν την παραπέρα προσπάθεια για αξιοποίηση του ελληνικού υπεδάφους, προς βλάβη της εθνικής οικονομίας».
Ο κ.Αθανασιάδης είπε ακόμη ότι νο νόμος 330/76 έχει «κενά» και αναφέρθηκε στα διαβήματα του Συνδέσμου προς τους αρμόδιους για τη «βελτίωση ορισμένων επίμαχων διατάξεων».
Οι εποικοδομητικές προτάσεις του Συνδέσμου, πρόσθεσε, δεν έγινα δεκτές από τους αρμόδιους ενώ- κι αυτό είναι το χειρότερο- απαλείφθηκαν τελικά και οι διατάξεις, που θα εξασφάλιζαν ένα μίνιμουμ ευρυθμίαςστους χώρους της εργασίας».
Περίπου 50 μεταλλωρύχοι έχουν κλειστεί στη στοά , είσοδο προς την Ολυμπιάδα, στα μεταλλεία του Μαδέμ-Λάκκο. Κρανοφόροι και τεθωρακισμένα της χωροφυλακής πήγαν στα μεταλλεία για να εμποδίσουν την κατάληψη και συγκρούστηκαν με τους απεργούς. Οι τελευταίοι κατέφυγαν στη στοά και απειλούν να την ανατινάξουν με δυναμίτη, αν οι κρανοφόροι επιχειρήσουν να μπούν μέσα.
Εκατοντάδες απεργοί, καθώς και κάτοικοι και γυναικόπαιδα από τα Μαντεμοχώρια τρέχουν στη στοά της Ολυμπιάδας. Στον δρόμο συγκρούονται με τους κρανοφόρους που προσπαθούν να τους εμποδίσουν. Οι συγκρούσεις γενικεύονται και κρατούν όλο το βράδυ στις πλαγιές του Στρατονικού.
«…οι χωροφύλακες μας κυνηγούσαν με τα ρόπαλα στο βουνό και δεν βρίσκαμε ούτε πέτρες να τους ρίξουμε. Μας βρίζανε καιμμας χτυπάγανε σα ζώα. Χτύπαγαν ακόμα και γέρους και έγγυες γυναίκες. Τέτοια πράγματα δεν κάνανε μήτε οι γκεσταπίτες στην Κατοχή. Δεν πρόκειται να τα ξεχάσουμε εμείς, ούτε τα παιδιά μας. Σπάζανε με τα ρόπαλα τους τα τζάμιααπό τα αυτοκίνητα. Τα αναποδογύριζαν και μετά έλεγαν ότι τα κάναμε εμείς…», θα καταγγείλουν μετά τις συγκρούσεις οι απεργοί.
23 Μαρτίου. Το πρωί όλα τα Μαντεμοχώρια είναι μπροστά στην είσοδο της στοάς της Ολυμπιάδας. Οι απεργοί που είναι κλεισμένοι στη στοά 20 ώρες βγαίνουν έξω όταν ο πρόεδρος του Σωματείου (Δ.Βασιλούδας, πρώην ενωμοτάρχης) τους λέει ότι έχουν έρθει δημοσιογράφοι και θα διαπραγματευτούν χωρίς να τους πειράξει κανείς…
Πρίν βγούν γίνεται πρόταση από απεργούς να καταστρέψουν τις αντλίες που τραβούν το νερό στις στοές. Αυτόματα θα πλημμύριζαν οι στοές και για να καθαριστούν και να ξαναλειτουργήσουν τα μεταλλεία ήθελε κανένα χρόνο. Την πρόταση όμως δεν δέχονται ο πρόεδρος και ο γραμματέας του σωματείου και έτσι δεν καταστρέφονται οι αντλίες.
Μόλις οι απεργοί βγαίνουν από τη στοά οι κρανοφόροι ορμούν πάνω τους. Τουλάχιστον 12 εργάτες ρίχνονται σε μια κλούβα. Αμέσως ξαναρχίζουν οι συγκρούσεις με δακρυγόνα και ρόπαλα ανάμεσα στους εργάτες και τους χωροφύλακες. Κάτω από την επίβλεψη του διοικητή Πιά, οι χωροφύλακες απωθούν τους εργάτες. 20 από αυτούς οδηγούνται στον εισαγγελέα Πολύγυρου, Δημητριάδη, που τους κατηγορεί για αντίσταση κατά της αρχής και για παρεμπόδιση εργασίας. Στα επεισόδια τραυματίζονται 6 κρανοφόροι και περίπου 15 εργάτες και κάτοικοι από τα γύρω χωριά.
Στα χωριά των μεταλλωρύχων κυριαρχεί η τρομοκρατία της Χωροφυλακής. Υπάρχουν χτυπημένες γυναίκες – όπως η έγκυος Τασούλα Γαλατσάνου- και παιδιά. Πολλοί εργάτες έχουν πάρει τα βουνά για να γλιτώσουν από τη σκληρότητα των χωροφυλάκων. Οι δημοσιογράφοι εμποδίζονται να φτάσουν στα μεταλλεία.
Ένας απεργός ο Γρηγόρης Τσούρλης, δηλώνει:
Ένας απεργός, αξύριστος , ξάγρυπνος 5 μέρες, ο Γρηγόρης Τσουρλής, λέει: «Θέλουν να μας διαλύσουν. Δεν τους αρέσει που είμαστε οργανωμένοι και δεν σκοπεύουν με κανένα τρόπο να ικανοποιήσουν τα δίκαια αιτήματα μας. Ζητάμε ψωμί και μας το αρνούνται. Ζητάμε πιο υποφερτές συνθήκες δουλειάς και μας τις αρνούνται. Ζητάμε να μη πνιγόμαστε από την έλλειψη οξυγόνου τόσα μέτρα κάτω από τη γη και μας το αρνούνται. Είμαστε άνθρωποι και θέλουμε ανθρώπινη μεταχείριση. Η δουλειά είναι επικίνδυνοι. Οι γιατροί –όχι οι δικοί τους- που μας εξετάζουν, δεν μας δίνουν πάνω από δύο ή πέντε χρόνια ζωής. Αυτοί δεν πολεμάνε με ζωντανούς ανθρώπους. Πολεμάνε με φαντασματα, με πεθαμένους ανθρώπους.
Καταλάβετε κάτι καλά και γράψτε το με μεγάλα γράμματα στην εφημερίδα σας: Εμείς οι εργάτες δεν έχουμε υποστήριξη από κανένα. Με τη δύναμή μας και τον ιδρώτα μας κάνουν οι Μποδοσάκηδες τα εκατομμύρια. Εμείς τους κάνουμε πλούσιους.
Και τώρα αυτοί οι άνθρωποι που σε μας χρωστάνε τα πλούτη τους, συννενοούνται με το κράτος και μας στέλνουν αύρες να μας χτυπήσουν. Ποιους; Εμάς. Εμάς που ταϊζουμε τα παιδιά τους, που σπάνε τα πνευμόνια μας για λίγα ψίχουλα. Μας στέλνουν αυτούς με τα γκλόμπς , τις ασπίδες, τα κράνη και τις αύρες να μας χτυπήσουν.
Πάνω από 800 χωροφύλακες μεταφέρονται και στρατοπεδεύουν στα Μαντεμοχώρια. Τεθωρακισμένες αύρες τρέχουν στους δρόμους των χωριών. Μονάδες ΛΟΚ και ΤΕΑ κάνουν ασκήσεις μέσα στα χωριά. Χωροφύλακες κάνουν εφόδους στα σπίτια εργατών και τους συλλαμβάνουν. Ο νόμος και η τάξη έχει επιβληθεί στα χωριά των εργατών!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου