ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟΣ Ο "ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ" ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ;;

Με μία “προσεκτική διακήρυξη” οι παρακάτω υπογράφοντες, στηρίζουν ουσιαστικά το από του παρελθόντος Φεβρουαρίου ε.ε. έγγραφο Αναστασιάδη -Έρογλου που ουσιαστικά οδηγεί σε λύση χειρότερη εκείνης του άθλιου σχεδίου Αννάν,

Και ναι μέν όσοι εκ των υπογραψάντων είχαν ταχθεί το 2004 με το απαράδεκτο σχέδιο Ανναν, συνεχίζουν με την σημερινη διακήρυξη να το στηρίζουν, οι άλλοι όμως που είχαν σαφώς ταχθεί εναντίον του, τι έπαθαν σήμερα και συνυπογράφουν μαζύ τους;;;; 

Καλούμε όλες τις πολιτικές δυνάμεις στους κόλπους των οποίων ανήκουν οι παρακάτω και ιδία τον Αρχηγο της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης κ. Αλέξη Τσίπρα, αλλά και εκείνες που είχαν ταχθεί τότε ενάντια στο θανάσιμο σχέδιο Ανναν να ξεκαθαρίσουν τη θέση τους σε σχέση με το παρακάτω Δουριο ψήφισμα.

Δ.Αλευρομαγειρος 

ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ «ΕΤΟΣ ΚΥΠΡΟΥ»

Τον Ιούλιο συμπληρώνονται 40 χρόνια από το διπλό έγκλημα στην Κύπρο, το πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή, με αποτέλεσμα μια τραγωδία, που ακόμα διαρκεί, με την προσφυγοποίηση εκατοντάδων χιλιάδων κατοίκων του νησιού, το δράμα των αγνοουμένων, την κατοχή του 37% του εδάφους της ανεξάρτητης Κυπριακής Δημοκρατίας και την de factoδιχοτόμησή της.

Η πρόσφατη επανέναρξη των διακοινοτικών συνομιλιών για το Κυπριακό υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, αποτελεί την είσοδο σε μια νέα φάση, ίσως την πιο κρίσιμη, στις ατελέσφορες μέχρι τώρα προσπάθειες για την επίλυση του προβλήματος.

Ανησυχούμε για το γεγονός ότι η κυβέρνηση της Άγκυρας, παρά τις δηλώσεις της, δεν έχει επαρκώς μετακινηθεί στην κατεύθυνση μιας δίκαιης και βιώσιμης λύσης του Κυπριακού, ενώ έχει αναλάβει συγκεκριμένες δεσμεύσεις έναντι της ΕΕ στο πλαίσιο και της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας.

Εμείς, που υπογράφουμε αυτή την Διακήρυξη, πιστεύουμε ότι είναι η ώρα ανάληψης πολύμορφων πρωτοβουλιών, κυρίως σε διεθνές επίπεδο, για την ανάδειξη της ουσίας του Κυπριακού και τη δημιουργία ενός νέου διεθνούς κινήματος αλληλεγγύης με το λαό της Κύπρου στο σύνολό του, ελληνοκύπριους και τουρκοκύπριους. Στην κατεύθυνση αυτή, προτείνουμε ένα σύνολο δράσεων και εκδηλώσεων, υπό τον τίτλο «Έτος Κύπρου 2014».

Θεωρούμε ότι το «Έτος Κύπρου 2014» μπορεί να αποτελέσει ευκαιρία και για την εξαγωγή πολύτιμων διδαγμάτων για τη συνεχιζόμενη Κυπριακή τραγωδία. Να θυμηθούμε ότι ο ανατραπείς από τους χουντικούς και την ΕΟΚΑ-Β Πρόεδρος Μακάριος, έλεγε επιστρέφοντας από την αναγκαστική αυτοεξορία του, τον Δεκέμβρη του 1974: «Τάσεις σωβινιστικαίπαρωχημένων εποχών ή οιασδήποτε φύσεως προκαταλήψεις, ούτε τους Ελληνοκυπρίους ούτε τουςΤουρκοκυπρίους ωφελούν».

Χαιρετίζουμε τις πρωτοβουλίες που αναλαμβάνονται στην Κύπρο υπέρ της επαναπροσέγγισης των δύο Κοινοτήτων. Στην κατεύθυνση αυτή, υπογραμμίζουμε τη μεγάλη σημασία των Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης, τα οποία συμβάλλουν στο τελικό σκοπό της επανένωσης του νησιού, όπως, μεταξύ άλλων, η επιστροφή της περίκλειστης πόλης της Αμμοχώστου, η διαδικασία της αποστρατιωτικοποίησης της εντός των τειχών πόλης της Λευκωσίας κ.ά.

Κατά τη γνώμη μας, το ζητούμενο σήμερα είναι η εξαιρετικά δύσκολη νέα διαπραγμάτευση, να φθάσει σεσυμφωνημένο σχέδιο λύσης από τους ηγέτες των δύο Κοινοτήτων και ως τέτοιο να τεθεί στην κρίση του Κυπριακού λαού σε χωριστά δημοψηφίσματα.

Ένα σχέδιο λύσης, δίκαιο και λειτουργικό, που να οδηγεί στον τερματισμό της Τουρκικής κατοχής, του εποικισμού και στην επανένωση του νησιού, στο πλαίσιο μιας Διζωνικής, Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, σύμφωνα με τις αποφάσεις του ΟΗΕ και το ευρωπαϊκό κεκτημένο. Που θα κατοχυρώνει μια διεθνή προσωπικότητα, μία αδιαίρετη κυριαρχία, μία ιθαγένεια, και θα απορρίπτει κάθε ανεδαφική σκέψη για χωριστά κράτη και συνομοσπονδία ή ένωση μέρους ή του όλου της Κύπρου με άλλη χώρα. Μια επανενωμένη ομόσπονδη Κύπρος, πιστεύουμε ότι μπορεί να αποτελέσει παράδειγμα συνύπαρξης ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων, προς όφελος της κοινής τους ανάπτυξης και της κοινής ασφάλειας. Να καταστεί η ανεξάρτητη, επανενωμένη Κύπρος, γέφυρα ειρήνης της Ευρώπης με την πολύπαθη Μ. Ανατολή, σε μια Μεσόγειο, θάλασσα ειρήνης.

Αθήνα, 11 Ιουλίου 2014

ΥΠΟΓΡΑΦΟΥΝ

1. Αθανασίου Νάσος, δημοσιογράφος, βουλευτής
2. Αναστασίου Χρήστος, πρωτοβουλία «Αμμόχωστος η πόλη μας»
3. Ανδρεαδάκη Τασία, πρώην βουλευτής
4. Αναγνωστοπούλου Σία, πανεπιστημιακός
5. Αραβής Λοϊζος, πρ. ΓΓ Παγκόσμιας Συντονιστικής Επιτροπής Κυπριακού Αγώνα (ΠΣΕΚΑ)
6. Αρώνης Παναγιώτης, αντιστασιακός, βιβλιοθήκη Εθνικής Αντίστασης
7. Αρβανίτη-Σωτηροπούλου Μαρία, πρόεδρος Πανελλήνιας Ιατρικής Εταιρείας κατά της Πυρηνικής και Βιοχημικής Απειλής
8. Αρβανίτης Κώστας, δημοσιογράφος
9. Αργυρίδης Νίκος, γραμματεία Ελλαδο-Κυπριακού επιμελητηρίου (ΕΛΚΥΕΠ)
10. Αρσένης Κρίτων, πρώην ευρωβουλευτής
11. Ασκούνης Κώστας, δήμαρχος Καλλιθέας, Πρόεδρος Κεντρικής Ένωσης Δήμων Ελλάδας (ΚΕΔΕ)
12. Αυγερινός Παρασκευάς, πρώην ευρωβουλευτής
13. Αυγερινός Πέτρος, πρέσβης επί τιμή
14. Βαρδινογιάννης Βαρδής, αντιστασιακός, πρόεδρος Ε.Δ.Ι.Α.
15. Βαρεμένος Γιώργος, βουλευτής
16. Βισβίκη Αγγελική, μεταφράστρια
17. Βεργόπουλος Κώστας, πανεπιστημιακός
18. Βλάμης Κώστας, πρόεδρος Συλλόγου Ολυμπίων
19. Βόγλης Γιάννης, ηθοποιός
20. Γαβρίλης Γιώργος, αντιπεριφερειάρχης Αττικής
21. Γιαννακάκη Μαρία, βουλευτής
22. Γούναρης Γιάννης, δικηγόρος, διεθνολόγος
23. Δούρου Ρένα, περιφερειάρχης Αττικής
24. Δρίτσας Θοδωρής, βουλευτής
25. Επιτρόπουλος Μιχάλης, καθηγητής Πανεπιστημίου Pittsburgh
26. Ζαμάνος Στέλιος, αντιστασιακός-πρόεδρος Π.Σ.Α.Ε.Ε.Α.
27. Ζησιάδης Ιωσήφ, πρώην βουλευτής Ελβετίας
28. Θεοδούλου Κακουλλής, γιατρός χειρουργός
29. Θεοφίλου Ανδρέας, ερευνητής ΕΚΕΦΕ «Δημόκριτος»
30. Θεωνάς Γιάννης, πρώην ευρωβουλευτής
31. Θωμόπουλος Γιάννης, τραγουδιστής
32. Ιωακειμίδης Γιώργος, δήμαρχος Νίκαιας-Ρέντη
33. Ιωάννου Λουκάς, υποπτέραρχος ε.α.
34. Καλαμβοκίδης Κώστας, διεθνολόγος
35. Καζαγκάς Ανδρέας, αντιπρόεδρος Ελλαδο-Κυπριακού επιμελητηρίου(ΕΛΚΥΕΠ)
36. Κανελλόπουλος Λάμπρος, πρ. βουλευτής-πρόεδρος ελληνικής επιτροπής UNICEF
37. Καραγκούνης Σταύρος, διεθνολόγος
38. Κασσάρας Σαράντης, συνθέτης
39. Κοντογιάννης Γιώργος, δημοσιογράφος, βουλευτής
40. Κοντόσταυλος Γιώργος, δήμαρχος Καισαριανής   
41. Κοππά Μαριλένα, πρώην ευρωβουλευτής
42. Κορδάτος Δημήτρης, θεατρικός συγγραφέας
43. Κούνδουρος Νίκος, σκηνοθέτης     
44. Κούλογλου Στέλιος, δημοσιογράφος
45. Κουράκης Τάσος, βουλευτής
46. Κωνσταντόπουλος Νίκος, πρώην πρόεδρος ΣΥΝ
47. Κύρκος Μίλτος, ευρωβουλευτής
48. Κωστάκης Νίκος, αρχιπλοίαρχος Ε.Α.
49. Λαμπράκης Γ. Γρηγόρης, πρόεδρος ιδρύματος «Γρηγόρης Λαμπράκης»
50. Λιάκος Αντώνης, πανεπιστημιακός
51. Λιασσής Γιώργος, ΓΓ Ελλαδο-Κυπριακού επιμελητηρίου (ΕΛΚΥΕΠ)
52. Λοϊζος Λοϊζος, αναπληρωτής πρόεδρος Ομοσπονδίας Κυπριακών Οργανώσεων Ελλάδας (Ο.Κ.Ο.Ε.)
53. Μαυρουδής Νότης, συνθέτης
54. Μαχαίρας Ευάγγελος, επίτιμος πρόεδρος Παγκοσμίου Συμβουλίου Ειρήνης
55. Μάινας Στέλιος, ηθοποιός
56. Μαρκάτος Νίκος, ομ. καθηγητής Ε.Μ.Π., πρ. πρύτανης
57. Μικρούτσικος Θάνος, μουσικοσυνθέτης
58. Μιχαηλίδης Γιώργος, Γ.Γ. Ο.Κ.Ο.Ε.
59. Μουμουλίδης Θέμης, σκηνοθέτης  
60. Μουσταφά Μουσταφά, πρώην βουλευτής Ροδόπης
61. Μουσούρης Σωτήρης, πρώην βοηθός γ.γ. Ο.Η.Ε.
62. Μπρεδήμας Αντώνης, πανεπιστημιακός
63. Μπαλτάς Αριστείδης, πανεπιστημιακός, πρόεδρος Ινστιτούτου «Νίκος Πουλαντζάς»
64. Μπαμπάς Στέλιος, δικηγόρος-κοινωνιολόγος
65. Μυλόπουλος Γιάννης, πρώην πρύτανης Α.Π.Θ.
66. Ναθαναήλ Παύλος, πρόεδρος Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών
67. Νικηφορίδου Όλια, ελ. επαγγελματίας
68. Νικολάου Χρίστα, δημοσιογράφος
69. Νικολακόπουλος Ηλίας , πανεπιστημιακός
70. Νταλάρα Άννα, παραγωγός συναυλιών, πρώην βουλευτής
71. Ξενογιαννακοπούλου Μαριλίζα, πρώην αναπληρώτρια ΥΠΕΞ
72. Παιονίδου Μελίνα, μουσικός, μαέστρος
73. Παπαδημούλης Δημήτρης, ευρωβουλευτής, αντιπρόεδρος ευρωπαϊκού κοινοβουλίου
74. Παπαγιαννίδης Τάκης, σκηνοθέτης
75. Παπαδόπουλος Αλέκος, πρώην υπουργός
76. Παπαδόπουλος Κώστας, εκδότης
77. Παπαηλιού Θόδωρος, πρόεδρος δημοτικού συμβουλίου Αρχαίας Ολυμπίας
78. Παπαναγιώτου Κώστας, πρώην υπουργός, πρόεδρος ΚΕΑΔΕΑ      
79. Παπαχελά Νέλλη, αντιδήμαρχος Αθηναίων
80. Πολίτου Νανή, συνδικαλίστρια Δ.Ε.Η.
81. Πολυκάρπου Ανδρέας, πρόεδρος Ελλαδο-Κυπριακού επιμελητηρίου (ΕΛΚΥΕΠ)
82. Ρεγκούκος Νίκος, ολυμπιονίκης. Πρ. αντιπρόεδρος ΣΕΓΑΣ
83. Ροδουσάκης Κυριάκος, πρέσβης επί τιμή
84. Ρουπακιώτης Αντώνης, πρώην πρόεδρος Δ.Σ.Α., πρώην υπουργός
85. Σαββάκης Χρίστος, πρ. πρόεδρος Ο.Σ.Π.Α.
86. Σκούρα Δάφνη, ηθοποιός, ιδρυτικό στέλεχος Δ.Ν. Λαμπράκη
87. Σηφουνάκης Νίκος, βουλευτής
88. Σκορίνης Νίκος,  μέλος προεδρείου  ΓΕ.Σ.Ε.Β.Ε.Ε.
89. Σκουρολιάκος Πάνος, ηθοποιός
90. Σταθόπουλος Μιχάλης,  πρ. πρύτανης Πανεπιστημίου Αθηνών
91. Τζαννετάκος Γιάννης, δημοσιογράφος
92. Τζιτζίκου Σοφία, αντιπρόεδρος ελληνικής επιτροπής UNICEF
93. Τριγάζης Πάνος, πρόεδρος ΠΑ.Δ.Ο.Π. (Παρατηρητηρίου Διεθνών Οργανισμών & Παγκοσμιοποίησης)
94. Τρικούκης Μάκης, συγγραφέας
95. Τσίρης Παναγιώτης, πρώην πρύτανης Παντείου Πανεπιστημίου
96. Χαλκιάς Λάκης, τραγουδιστής
97. Χασιώτης Νίκος, διδάκτωρ φιλοσοφίας πανεπιστημίου Λονδίνου
98. Χατζόπουλος Επαμεινώνδας, Υποναύαρχος ε.α..
99. Χούκλη Μαρία, δημοσιογράφος
    100.Χρήστου Παύλος, αντιπτέραρχος Ε.Α
    101.Χρυσόγελος Νίκος, πρώην ευρωβουλευτής
    102.Χρυσόστομος, Επίσκοπος Δωδώνης
    ********************************

Μερικά για την

ΔΙΖΩΝΙΚΗ ΔΙΚΟΙΝΟΤΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ

Η τουρκική εξωτερική πολιτική στοχεύει στην εγκαθίδρυση ενός κρατικού μορφώματος-ανεξαρτήτως λεκτικού προσδιορισμού, αν δηλαδή είναι ομοσπονδία, συνομοσπονδία ή ενιαίο κράτος που ουσιαστικά θα λειτουργήσει ως άτυπο τουρκικό προτεκτοράτο και θα επιτρέψει σταδιακά στους Τούρκους να καταλάβουν ολοκληρωτικά το νησί  Γι’ αυτό η επιλογή της Ομοσπονδίας ως λύσης ήταν ανέκαθεν αίτημα των Τούρκων με στόχο την de facto διχοτόμηση του νησιού.

Το 1989 υιοθετείται ομόφωνα από το Εθνικό Συμβουλίου της Κύπρου (τα τότε κοινοβουλευτικά κόμματα Α.Κ.Ε.Λ, ΔΗ.ΣΥ, ΔΗ.ΚΟ, Ε.Δ.Ε.Κ) η λύση της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας ως επιδιωκόμενη λύση της δικής μας πλευράς. Συνέβη δηλαδή το εξής απίστευτο: Η τουρκική πάγια θέση του 1956 για ομοσπονδιοποίηση της Κύπρου τράπηκε σε στόχο και επιδίωξη της ελληνικής πλευράς!

Έτσι  στόχο της ελληνοκυπριακής πλευράς αποτελεί σήμερα  η δημιουργία μιας ομοσπονδιακής δημοκρατίας της οποίας η συνταγματική πτυχή θα είναι δικοινοτική (δηλαδή θα στηρίζεται στην πολιτική ισότητα των δυο κοινοτήτων) και η εδαφική πτυχή θα είναι διζωνική(δηλαδή δημιουργία δυο ξεχωριστών ζώνων εδαφικής κυριαρχίας).

Η Π.Ε.Ο.Φ θεωρεί την ομοσπονδιακή λύση δυσλειτουργική και μη βιώσιμη εφόσον μεταξύ άλλων:

- Θα υπάρχουν δυο βουλές, η άνω και η κάτω βουλή. Για να εγκριθεί οποιοσδήποτε νόμος είτε στην άνω, είτε στην κάτω βουλή θα απαιτείται χωριστή πλειοψηφία των βουλευτών που αντιπροσωπεύουν το κάθε ομόσπονδο κράτος. Αυτό στην πράξη σημαίνει ότι το 9,1% των Τουρκοκυπρίων εξισούται συνταγματικά με το 82% των Ελληνοκυπρίων και το υπόλοιπο 8,9% των Τουρκοκυπρίων . Δηλαδή ότι το 9% του πληθυσμού μπορεί να επιβάλει την άποψη του επί του υπολοίπου 91% μέσω των αντιπροσώπων του στην βουλή. Η διάταξη αυτή όπως γίνεται εμφανές αντιστρατεύεται την αρχή «ένας άνθρωπος, μια ψήφος» και καθιστά αδύνατη στην πράξη την νομοθετική λειτουργία.

- Ο Τούρκος αντιπρόεδρος θα έχει δικαίωμα veto σε κάθε νόμο ή απόφαση της βουλής για όλα τα ζωτικά θέματα που αφορούν το κράτος. Η ίδια ρύθμιση αποτέλεσε τον κυριότερο αποσταθεροποιητικό παράγοντα του συντάγματος του 1960. Και είναι αξιοπερίεργο πώς θα μπορούσε να λειτουργήσει ομαλά ένα πολίτευμα τη στιγμή που ένας άνθρωπος θα έχει το δικαίωμα να παραλύσει όλες τις δραστηριότητες του κράτους.

- Οι Τουρκοκύπριοι θα πρέπει να αποτελούν την πλειοψηφία σε μια από τις δημιουργηθείσες ζώνες . Αυτό θα έχει ως συνέπεια τη μη επιστροφή όλων των προσφύγων, εφόσον θα επιστρέψουν μόνο τόσοι πρόσφυγες ώστε να παραμένουν μειοψηφία στην υπό τουρκοκυπριακή διοίκηση περιοχή. Όπως προκύπτει επομένως η προτεινόμενη λύση αποτελεί ένα ρατσιστικό έκτρωμα διαχωρισμού σε εδαφικές ζώνες το οποίο θα αντιβαίνει στις βασικές ελευθερίες της ελεύθερης εγκατάστασης και διακίνησης των κατοίκων της Κύπρου.

- Ο πληθωρισμός θα φτάσει σε δυσθεώρητα ύψη ως συνέπεια της Ένωσης της ελληνοκυπριακής οικονομίας του 3% πληθωρισμού με την τουρκοκυπριακή οικονομία του 1000% πληθωρισμού. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα την υπέρογκη αύξηση των τιμών, ακόμα και στα είδη πρώτης ανάγκης. Συμπερασματικά, το λεγόμενο «οικονομικό θαύμα» και την ευημερία θα διαδεχθεί η ανεργία και η φτώχεια.

- Η συμφωνία θα καταργεί στο διηνεκές το δικαίωμα αυτοδιάθεσης του κυπριακού λαού με τον αποκλεισμό της Ένωσης της Κύπρου με άλλη χώρα, με συνταγματική διάταξη η οποία δεν θα υπόκειται σε αναθεώρηση.

Με τη λύση της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας οι Τούρκοι θα γίνουν νόμιμοι κυρίαρχοι στο βορρά και συγκυρίαρχοι στο νότο, με αποτέλεσμα τον οριστικό εκτουρκισμό ενός σημαντικού ποσοστού του κυπριακού εδάφους και την de facto νομιμοποίηση της εισβολής.

ΡΕΑΛΙΣΜΟΣ-ΑΠΟΤΡΟΠΗ

Στα πλαίσια των διεθνών σχέσεων η Π.Ε.Ο.Φ αναγνωρίζει ότι το διεθνές σύστημα διέπεται από τις αρχές της ρεαλιστικής πολιτικής που μπορούν να συνοψιστούν σε τέσσερις απλές προτάσεις:

1.                Η διεθνής κοινωνία αποτελεί μια οντότητα άναρχη, ανταγωνιστική και συγκρουσιακή χωρίς να στηρίζεται σε υπέρτατους κανόνες ηθικής ή άλλου θετού δικαίου.

2.                Βασικούς πρωταγωνιστές της διεθνούς πολιτικής σκηνής αποτελούν τα κράτη και μόνο αυτά, με αποτέλεσμα ως διεθνείς να καθορίζονται οι σχέσεις που διέπουν τα κράτη μεταξύ τους.

3.                Ορθολογικός πολιτικός δρών, είναι όποιος δρά για την προαγωγή τωνδικών του συμφερόντων, τα οποία  στο διεθνές  σύστημα ταυτίζονται με τις σχέσεις ισχύος

4.               Πρωταρχικό ρόλο του κράτους αποτελεί η ενδυνάμωση της συγκριτικής του θέσης ισχύος, ώστε να μπορέσει να επιτύχει τους τιθεμένους στόχους της εξωτερικής του πολιτικής.

Η Ελλάδα ως παράγοντας σταθερότητας στην έκρυθμη περιοχή της ανατολικής Μεσογείου, επιζητά την αποτροπή των αντιπάλων της από την αξίωση εδαφικών απαιτήσεων, καθώς και απαιτήσεων που άπτονται ή παραβιάζουν τα κυριαρχικά δικαιώματα και τα ζωτικά συμφέροντα του ελληνικού έθνους.

Η αποτροπή αποτελεί εθνική στρατηγική απειλή αρνητικών κυρώσεων, που αποσκοπεί στην πρόκληση επιθυμητής συμπεριφοράς και η οποία επιτυγχάνεται εφόσον η απειλή και μόνο αρκεί για την επίτευξη του ποθούμενου αποτελέσματος χωρίς να απαιτείται η πραγματοποίησή της .  Είναι δηλαδή επιλογή ειρήνης και όχι υποταγής, παθητικότητας ή πολέμου. Ο μόνος τρόπος αποφυγής του πολέμου, όπως και ο μόνος τρόπος για να βρεις αληθινούς υποστηρικτές διεθνώς είναι όταν αποθαρρύνεις την επιθετικότητα του αντιπάλου. Όταν αντίθετα ένα κράτος φέρεται κατευναστικά, κανείς δεν θα το υποστηρίξει την κρίσιμη στιγμή.

ΠΡΟΤΑΣΗ   ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ

Στόχο και πόθο της Π.Ε.Ο.Φ σε ό,τι αφορά την ιδιαίτερη μας πατρίδα αποτελεί το τρίπτυχο Απελευθέρωση(ως βραχυπρόθεσμος στόχος), Αυτοδιάθεση(ως μεσοπρόθεσμος στόχος), Ένωση (ως μακροπρόθεσμος στόχος). Η απελευθέρωση όμως του νησιού μας δεν μπορεί να επιτευχθεί με την εφαρμογή μη βιώσιμων λύσεων(ανεξάρτητα αν αυτές ονομάζονται ομοσπονδία – συνομοσπονδία) ή με την επιστροφή σε ένα ήδη αποτυχημένο και καταδικαστέο σύνταγμα όπως αυτό του 1960. Η απελευθέρωση επομένως δεν μπορεί να επιτευχθεί με την εγκαθίδρυση ενός κρατικού μορφώματος που θα λειτουργήσει ως άτυπο τουρκικό προτεκτοράτο αλλά μπορεί να στηρίζεται μόνο στις αρχές μιας δημοκρατικής βιώσιμης λύσης(κατοχύρωση ατομικών και πολιτικών δικαιωμάτων, αρχή ένας άνθρωπος μια ψήφος, αποκοπή του θεσμοπολιτικού ρόλου της Τουρκίας στο νησί) και μπορεί να λειτουργήσει μόνο με σύνταγμα ψηφισμένο από το λαό και όχι δοτό από ξένα κέντρα αποφάσεων.

ΠΑΝΕΘΝΙΚΗ ΔΙΑΣΚΕΨΗ

Για την πραγμάτωση και τελείωση του πλαισίου σχεδίου δράσεως το οποίο θα μας επιτρέψει να υλοποιήσουμε τους στόχους μας προϋποτίθεται η σύγκλιση διευρυμένης πανεθνικής διάσκεψης. Η διευρυμένη αυτή διάσκεψη θα αποτελείται από εκπροσώπους των ελληνικών και κυπριακών πολιτικών κομμάτων, ειδικούς ιστορικούς και πολιτικούς αναλυτές, νομικούς-συνταγματολόγους και διεθνολόγους, στρατιωτικούς αναλυτές και τουρκολόγους, στρατιωτική και θρησκευτική ηγεσία και φορείς του απόδημου ελληνισμού. Αποστολή της θα είναι ο καθορισμός των άκρων ορίων του πλαισίου σχεδίου δράσεως με βάση τους στόχους της απελευθέρωσης και αυτοδιάθεσης του γενικότερου ακραιφνώς ελληνικού χώρου από έξωθεν επιβουλές.

Για την ύπαρξη πανεθνικής στρατηγικής καθίσταται επίσης επιτακτική η ανάγκη για την σύσταση αφανούς κοινού οργάνου πολιτικής Αθηνών-Λευκωσίας συνεχούς και συστηματικής χάραξης πολιτικής και υλοποίηση στρατηγικής. Με αυτό τον τρόπο οι ειλημμένες στην πανεθνική διάσκεψη αποφάσεις θα μπορούν να εξειδικεύονται ανά περίπτωση με βάση τους εξαρχής τιθέμενους στόχους.

ΠΑΝΕΘΝΙΚΗ ΑΠΟΤΡΕΠΤΙΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ

Απαιτούμε την χάραξη πανεθνικής αποτρεπτικής στρατηγικής με βάση τον πολιτικό ρεαλισμό, η οποία θα έχει ως στόχο την μεταβολή των ισοζυγίων ισχύος στην περιοχή. Η στρατηγική αυτή μπορεί να πραγματοποιηθεί με μεθόδους τόσο θετικών και αρνητικών κυρώσεων. Ορισμένες από τις προτάσεις μας για την εφαρμογή μιας ορθής αποτρεπτικής στρατηγικής είναι:

Α) Ισχυρή Παλλαϊκή ’μυνα αποτρεπτικού χαρακτήρα στα πλαίσια ενός Ενιαίου Αμυντικού Χώρου. Ο ενιαίος αμυντικός χώρος για να έχει ουσία, δεν πρέπει να στηρίζεται στο δόγμα «η Κύπρος αποφασίζει η Ελλάδα συμπαρίσταται» αλλά ούτε και να καταρρέει με την πρώτη αφορμή (όπως στο φιάσκο των S-300). Απαιτείται αντίθετα στρατηγική σύνδεση Ελλάδας – Κύπρου σε επίπεδο στρατιωτικών επιτελείων, η μεταφορά πληροφοριών σε μηδενικό χρόνο, η άμεση και έγκαιρη επαφή της Ελλάδας με τις στρατιωτικές επιχειρήσεις στην Κύπρο. Σε ό,τι αφορά επίσης τον στρατιωτικό άξονα της ισχύος απαιτείται η ενίσχυση των εξοπλισμών με σύγχρονα οπλικά συστήματα και ο εκσυγχρονισμός του κυπριακού στρατού, του οποίου οι δομές υστερούν αποφασιστικά από τις δομές των σύγχρονων στρατών.

Β)Αποτροπή του τουρκικού επεκτατισμού με μηχανισμούς δημιουργίας κόστους για το τουρκικό καθεστώς και πλήγμα της τουρκικής οικονομίας. Οφείλουμε να χρησιμοποιήσουμε όλους τους απαραίτητους μηχανισμούς στρατιωτικούς, οικονομικούς, πολιτικούς, κοινωνικούς οι οποίοι θα αφαιρέσουν τον τίτλο του ηγεμόνη της Ανατολικής Μεσογείου από την Τουρκία τον οποίο η στρατιωτική ισχύς της, της προσέδωσε και να αναζητηθούν οι μηχανισμοί οι οποίοι θα αναδείξουν τον ελληνισμό ως τον ρυθμιστικό παράγοντα της περιοχής. Επιβάλλεται η ελεγχόμενη εισροή κεφαλαίων στη γείτονα χώρα με άμεση πλήξη του τουρισμού και ελάττωση των οικονομικών συναλλαγών ελληνισμού αλλά και Ευρώπης με το τουρκικό στρατοκρατικό καθεστώς.

Γ)Εθνοκεντρική παιδεία στα πλαίσια ενός Ενιαίου Εκπαιδευτικού Χώρου Ελλάδας – Κύπρου. Στα πλαίσια του ελληνοκεντρικού χαρακτήρα της παιδείας κρίνεται απαραίτητη η κατεύθυνση της εκπαιδευτικής πορείας Ελλάδας-Κύπρου σε πορεία συγκλίνουσα που να διασφαλίζει τις αρχές της τεκμηρίωσης και της ευελιξίας (με κατάργηση της υψηλής φορολογίας για βιβλία και έντυπα από την Ελλάδα, εναρμόνιση των προγραμμάτων πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, κοινά ερευνητικά προγράμματα, υιοθέτηση κοινής φοιτητικής ταυτότητας κ.ο.κ).

Δ)Κοινωνική ισχύς στη βάση της δημιουργίας κοινωνικής συνοχής. Προαπαιτούμενο της επίτευξης μιας ουσιαστικής πανεθνικής αποτρεπτικής στρατηγικής είναι η διασφάλιση της κοινωνικής συνοχής, η οποία θα επιτευχθεί μόνο με τον άμεσο τερματισμό του δημιουργηθέντος διπολισμού. Στην οικονομική πτυχή της ισχύος απαιτείται η δημιουργία ενός σύγχρονου κοινωνικού κράτους δικαίου με δημιουργία σε πανελλήνιο επίπεδο ισχυρού δευτερογενούς τομέα και ενίσχυση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Μια Κύπρος φιλοδοξούσα να γίνει η νέα « Ίμπιζα της Ευρώπης », στηριζόμενη αποκλειστικά στον τριτογενή τομέα χωρίς εχέγγυα αντίστασης στην επιβολή των πολυεθνικών και στις εκάστοτε ορέξεις της Τουρκίας για θερμά επεισόδια είναι οικονομικά καταδικασμένη

Ε)Ευρωπαϊκή προοπτική με χαρακτήρα ισχύος και όχι παρασιτική προσέγγιση του ευρωπαϊκού οράματος. Με  βάση το γεγονός ότι το παγκόσμιο σύστημα είναι άναρχο πρέπει να προσδιορίσουμε με σαφήνεια και χωρίς αυταπάτες το μέγεθος της κάλυψης που θα μπορεί να προσφέρει η Ε.Ε στον κυπριακό ελληνισμό στην ενδεχόμενη περίπτωση της ένταξης της Κύπρου στην Ε.Ε. Απρόσκοπτα θα ενταχθούμε μόνο αν κερδίσουμε πέρα από την συμπάθεια και το σεβασμό των Ευρωπαίων εταίρων με αύξηση των υφιστάμενων όρων πολιτικής και οικονομικής ισχύος.

ΣΤ)Αξιοποίηση των υφιστάμενων τεχνολογικών μέσων για προβολή των απόψεων της ελληνικής διπλωματίας. Συνιστάται η άμεση πρόσληψη από το δημόσιο επιστημόνων καταρτισμένων σε θέματα αναγνώρισης και αντιμετώπισης αρνητικής προβολής (προπαγάνδας) με στόχο την πραγματοποίηση «ηλεκτρονικής προπαγάνδας» επί εικοσιτετραώρου βάσεως, η οποία θα επιτευχθεί με διοχέτευση διαφωτιστικού υλικού στον κυβερνοχώρο, δημιουργία ιστιοσελίδων, αποστολή ηλεκτρονικών μηνυμάτων διαφώτισης για το κυπριακό σε παγκόσμια κλίμακα κ.ο.κ.

Ζ)Ανάδειξη του ρόλου του απόδημου ελληνισμού. Συσπείρωση του ελληνισμού της διασποράς .Αξιοποίηση των δυνατοτήτων του απόδημου ελληνισμού με συντονισμό των ενεργειών και προσπαθειών των αποδήμων άμεσα από το ελληνικό και κυπριακό κράτος.

ΠΑΓΩΜΑ ΣΥΝΟΜΙΛΙΩΝ ΕΠΑΝΑΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ

Ως άμεσο βήμα απαιτούμε το πάγωμα των «συνομιλιών ξεπουλήματος»,οι οποίες προκαλούν την συνεχή διολίσθηση του κυπριακού προβλήματος. Το πάγωμα των συνομιλιών θα επιτρέψει την απαγκίστρωση μας από τις συμφωνίες κορυφής του 1977 και 1979, καθώς και τις ομόφωνες προτάσεις του Εθνικού Συμβουλίου του 1989 και την επανατοποθέτηση του κυπριακού προβλήματος ως προβλήματος εισβολής και κατοχής και όχι ως δικοινοτικού. Οι συμφωνίες κορυφής έχουν παραβιαστεί επανειλημμένα από τον Ντενκτάς, με αποκορύφωμα την μονομερή ίδρυση του ψευδοκράτους από την Τουρκία το 1983. Η μονομερής τήρηση των ολέθριων όρων των συμφωνιών κορυφής από την πλευρά μας θα πρέπει επιτέλους να σταματήσει, επαναφέροντας το κυπριακό στην ορθή του βάση.

ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗ

Το δικαίωμα της Αυτοδιάθεσης, αποτελεί το αναφαίρετο δικαίωμα κάθε λαού να αποφασίζει μόνος του και ελεύθερος για την τύχη του. Είναι ένα από τα πρώτα κατοχυρωμένα δικαιώματα που παραχωρεί ο καταστατικός χάρτης των Ηνωμένων Εθνών (άρθρο 1§2)σε κάθε λαό που επιθυμεί την εθνική του ανεξαρτησία και αυτοπροσδιορισμό. Το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης αποτελεί επομένως, ένα δικαίωμα που προϋποθέτει ελεύθερη βούληση του λαού, ο οποίος  αποφασίζει για την τύχη του και δεν μπορεί να ασκηθεί ελεύθερα αν πρώτα δεν απελευθερωθεί ολόκληρη η Κύπρος .

Μετά την απελευθέρωση του νησιού, απαιτούμε την παραχώρηση στο λαό μας του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης. Ενός δικαιώματος που ποτέ δεν παραχωρήθηκε στον κυπριακό λαό και που εμείς πρέπει να διεκδικήσουμε και να εξασκήσουμε.

ΕΝΩΣΗ

Η  Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα  αποτελεί τον μακροπρόθεσμο στόχο μας, ο οποίος αποτελεί και τη μόνη φερέγγυα λύση που μπορεί  να διασφαλίσει τον ελληνισμό της Κύπρου. Μια Κύπρος κατοχυρωμένη σαν Κρήτη, Πελοπόννησος ή Μακεδονία έχει δικαίωμα σε ένα ελληνικό αύριο. Αντίθετα κατοχυρωμένη με δοτές συμφωνίες και αφερέγγυα καθεστώτα όμοια με αυτά της Ίμβρου ή της Κωνσταντινούπολης  είναι καταδικασμένη σε αφανισμό.

Αναγνωρίζουμε τις εγγενής δυσκολίες του υφισταμένου πολιτικού status στο διεθνές σκηνικό, φτάνοντας ακόμα και στην παραδοχή ότι ενδεχόμενη αξίωση σήμερα του αιτήματος της Ένωσης στο πεδίο της διεθνοποίησης ίσως αποτελέσει πρόδρομο διχοτόμησης του νησιού μέσω διπλής  Ένωσης, κάτι που απορρίπτουμε κατηγορηματικά.. Είναι γι’ αυτό τον λόγο που η Ένωση προβάλλεται ως μακροπρόθεσμος  στόχος  που θα ακολουθήσει επιτυχή πραγμάτωση του βραχυπρόθεσμου στόχου της καθολικής απελευθέρωσης του νησιού και της άσκησης του δικαιώματος αυτοδιάθεσης.

Πέραν των ορίων του πολιτικού στόχου η Ένωση αποκτά διαστάσεις σε όλες τις παραμέτρους ,που διέπουν την κοινωνία της Κύπρου. Πιστεύουμε στην συμπόρευση των κοινωνιών Ελλάδας και Κύπρου κατά τρόπο που να διασφαλίζεται η συνέχεια του πολιτισμού και της ταυτότητας του ελληνισμού της Κύπρου.

ΠΕΟΦ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

WWW.FOTAVGEIA.BLOGSPOT.COM