ΦΩΤΑΥΓΕΙΑ : ΟΜΙΛΙΑ ΕΕΑ 2Η ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

Πέμπτη 11 Δεκεμβρίου 2014

ΟΜΙΛΙΑ ΕΕΑ 2Η ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

Kυρίες και Κύριοι Καλημέρα σας

Κατ αρχάς θα ήθελα να ευχαριστήσουμε το Επαγγελματικό Επιμελητήριο Αθηνών για την φιλοξενία και την υποστήριξη της εκδήλωσης.

Το σημερινό φλέγον θέμα που αναφερόμαστε έχει να κάνει με την ποινικοποίηση της επιχειρηματικότητας στην Ελλάδα και τους τρόπους διεξόδου από αυτό τον στραγγαλισμό των Μικρομεσαίων.
Και λέω στραγγαλισμό γιατί τα νούμερα είναι αμείλικτα και συνάμα τραγικά .
225.000 μικρομεσαίοι (2) δεν μπορούν να πληρώσουν το ασφαλιστικό τους την εφορία τους, το ΕΝΦΙΑ και κινδυνεύουν επίσης με προσωποκράτηση μέσα από τα περιβόητα ραβασάκια του ΚΕΑΟ .

Ταυτόχρονα εάν έχουν σπίτι εκπλειστηριάζετε στην τιμή του 1/3 της αντικειμενικής αξίας ενώ οι απαιτήσεις τυχόν δανείων παραμένουν με τιμές προ κρίσης. Σημειωτέον ότι προστασία Α κατοικίας από την Εφορία ,τους Δήμους και τα Ασφαλιστικά Ταμεία δεν υπάρχει !!!
Αλλά ακόμα και εάν στο κατάσχουν εξακολουθείς και χρωστάς!!!
Οι δε οφειλές των πολιτών σε δάνεια Τραπεζικά (3) αλλα και εφορία υπερβαίνουν τα 72 δις €.(7))

Aραγε μήπως εμείς οι Μικρομεσαίοι κυνηγάμε μάγισσες που είναι ιπτάμενες, κάνουν παρκούρ, και δεν μπορούμε να τις πιάσουμε ;;
Προφανώς όχι ,δεδομένου ότι όλοι ζούμε από κοντά σε πραγματικό χρόνο τι ακριβώς συμβαίνει.
Δεν θα ψάξουμε να βρούμε τι ακριβώς συμβαίνει, και η Χώρα αναγκάζεται να εισάγει συνεχώς από ξένες χώρες προιόντα, γιατί όλοι μας γνωρίζουμε ότι οι διαδικασίες ελέγχου τηρούνται μόνο ,όπου, και όταν το Κράτος προστασίας των Πολυεθνικών θέλει.

Κυρίες και Κύριοι, όλοι στις οικογένειες μας έχουμε ανέργους ,και υπό πτώχευση ή οριστικά πτωχευμένους μικρομεσαίους.

Λέω όλοι επειδή όταν οι ΜΜΕ επιχειρήσεις στην Ελλάδα είναι 750,000 περίπου όταν όλοι οι εργαζόμενοι ενεργά απασχολούμενοι είναι περίπου 3.500.000 πολίτες. (1) Αυτό σημαίνει ότι ένας στους 5 είναι σε συνθήκες φορολογικής – ασφαλιστικής ομηρίας.

Ομηρίας γιατί δεν μπορεί σε αυτή την γενικευμένη στοχευμένη Ευρωπαϊκή ισοσκελισμένη ζωή, ο Μικρομεσαίος να ανταποκριθή ακόμα και σε πολύ απλές στο παρελθόν υποχρεώσεις όπως την κάλυψη του ασφαλιστικού του ταμείου ΟΑΕΕ.

Ταμείο που είναι και Το μοναδικό που έχει ποινικοποιήση την μη πληρωμή ,αλλά και ανά 3ετία έχει αύξηση .
Θα σταθώ όμως μόνο σε 3 πίνακες που δείχνουν την σημερινή πραγματικότητα (5)
Ο πρώτος πίνακας είναι η ποσοστιαία συμμετοχή των μικρομεσαίων στην επιχειρηματικότητα σύμφώνα με τα επίσημα στοιχεία του 2011 και είναι το 96,7% !!! των επιχειρήσεων στην Ελλάδα.

Σημειωτέον ότι μετά το 2011 το υπουργείο οικονομικών(4) δεν έχει δώσει στοιχεία αναλυτικά παρά την πρόσφατη αναπάντητη επερώτηση στην Βουλή για τους λόγους που δεν δημοσιεύονται τα στοιχεία των Φορολογικών Δηλώσεων των πολιτών.(4)

Βλέπουμε ότι το 85% των απασχολούμενων στην Ελλάδα είναι από τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, και το 69% της προστιθέμενης αξίας είναι από αυτές τις Μικρομεσαίες που διώκονται .

Στον δεύτερο πινάκα θα δούμε τις επιχειρήσεις που με βάσει τα επίσημα στοιχεία του Νοεμβρίου του 2014 μέσω ΕΣΕΕ για τον ΟΑΕΕ.

Ούτε καν την ασφάλισης τους άρα και της οικογένεια τους .

Σε αναστολή είναι 225,000 επιχειρήσεις .

Υπενθυμίζω ότι στην προσπάθεια του το Κράτος να εισπράξει χρήματα δίνει συνεχώς παρατάσεις εκπρόθεσμης αναδρομικής διακοπής επιχειρήσεων που έχουν παύσει-αδρανοποιήσει την λειτουργία τους.

Αυτοί οι Μικρομεσαίοι αδυνατούν λόγω οφειλών ακόμα και να κλείσουν τα βιβλία τους και για αυτές τις επιχειρήσεις δεν υπάρχουν επίσημα δημοσιοποιημένα στοιχεία από τις αρμόδιες εφορίες.

Συμφώνα λοιπόν με την υπάρχουσα κατάσταση, γνωρίζουμε ότι μόλις το
5,4% της Ελληνικής παραγωγής της καθαρής προστιθεμένης αξίας παράγεται από τον πρωτογενή τομέα ,!!! μόλις το 14,9 % από τον δευτερογενή τομέα και 79% από

τον τριτογενή Τομέα !(6)
Το γεγονός αυτό από μόνο του αναδεικνύει την αδυναμία διάρθρωσης της Ελληνικής Οικονομίας .
Δηλαδή στην σημερινή Ελλάδα η ροή χρήματος περνάει στοχευμένα κατά ένα τεράστιο ποσοστό μέσα από τις πολυεθνικές επιχειρήσεις S/M πολυεθνικές , Ομίλους που διακινούν αυτά τα λίγα βασικά αγαθά που αγοράζουν οι πολίτες για επιβίωση πλέον απορροφώντας τα λιγοστά χρήματα που έχουν .

Ο εγκλωβισμός των μικρομεσαίων λοιπόν περάν του υπαρκτού κυνηγητού από τις επιλογές του κράτους αργά αλλά σταθερά μεταβιβάζει το ενεργητικό του (δηλαδή το κεφάλαιο του) στις πολυεθνικές οπού είτε λόγω δεσπόζουσας θέσης είτε λογω φορολογικής ασυλίας (offshore, royalties, Transfer pricing κ.α. ) δεν μπορεί να τις ανταγωνιστεί .

Όμως τι θα μπορούσε το κράτος να κάνει για να επανεκκίνηση η οικονομία των μικρομεσαίων επιχειρήσεων ; Εύκολα θα μπορούσε κανείς να πη να κάνει ακριβώς το αντίθετο από ότι κάνει τώρα!

Όμως η 2η ευκαιρία που σήμερα σχολιάζουμε πως μπορεί να αξιοποιηθεί προς όφελος του Κράτους;
Πως μπορούμε να απεγκλωβίσουμε αυτούς τους επαγγελματίες και να δώσουμε μια ελπίδα στην κοινωνία ;

Σίγουρα θα βρεθεί κόσμος που θα σχολιάσει “Γιατί να μην τιμωρηθούν που πτώχευσαν ή που θα πτωχεύσουν;
Σχολιάζοντας πικρόχολα Aς Πρόσεχαν δεν ήταν ικανοί ..!!

Εδώ τίθεται το εξής θεμελιώδες ερώτημα ..

Κατά πόσον μπορεί ένας επαγγελματίας σε ένα ασταθές πολιτικοχρηματοικονομικό περιβάλλον να προβλέψει την έκτακτη συνθήκη ,το έκτακτο γεγονός ,την έκτακτη φορολογική μεταρρύθμιση ,την έκτακτη απεργία κ.α. έκτακτα;

Η δεύτερη ευκαιρία δεν είναι μέσο αποφυγής ευθυνών …Η πτώχευση δεν είναι αποκλειστική απροσεξία-ανικανότητα του μικρομεσαίου .

Η εφαρμογή της δεύτερης ευκαιρίας στην επιχειρηματικότητα απεγκλωβίζει ιδιαίτερα σήμερα χιλιάδες συμπολίτες μας αθροίζοντας τους στο ενεργό παραγωγικό δυναμικό της οικονομίας και μάλιστα με εμπειρία που δεν βρίσκεται σε κολεγιακούς τίτλους αλλά στην πράξη .

Η δεύτερη ευκαιρία είναι ευκαιρία επανεκκίνησης της Ελληνικής οικονομίας ,αύξηση παραγωγικότητας και θέσεων εργασίας σε ένα καταβαραθρωμένο ΑΕΠ .

Όμως η δεύτερη ευκαιρία αφορά μόνο τους του εγκλωβισμένους , ή και το μέλλον της ανάπτυξης της Ελλάδας;;

H σημερινή ημερίδα θα μπορούσε εύκολα να ανοίξει τον δρόμο και για την ανάγκη μοντέλου πρόληψης της καταστροφής του υφιστάμενου ή του μελλοντικού παραγωγικού ιστού στο μέλλον.
Η πρόληψη ; Aκούσατε ποτέ να μιλά κανείς για πρόληψη που θα προστατεύει τους μικρομεσαίους αΠό την πιθανή πτώχευση ;;

H μόνη αγωνία σήμερα της συγκυβέρνησης είναι το πώς θα εισπράξουν αφού δεν θέλουν να καταπολεμήσουν τις Υπεράκτιες των ομίλων των πολυεθνικών.

Για εμάς που επί χρόνια συμμετέχουμε στον παραγωγικό ιστό της οικονομίας και επιδιώκουμε διακαώς την ανόρθωση της πρωτογενούς παραγωγικής ενδογενούς ανασυγκρότησης προτείνουμε;

Να Στηριχτή η ενδογενής παραγωγικότητα της χώρας που έχει εγκαταλειφθή στο έλεος των εισαγωγών ακόμα και στα λεμόνια Ινδίας .
Να στραφεί επιτέλους η Πανεπιστημιακή εκπαίδευση στην συνεργασία με την πραγματική οικονομία δηλαδή τις επιχειρήσεις μεταποιητικές κ.α. και όχι να κοιτάζουν μόνο τα ερευνητικά προγράμματα.

Να προωθηθεί η έννοια του crowdfunding και στην Ελλάδα για όσους θέλουν εξωτερική χρηματοδότηση χωρίς την συμμετοχή Τραπεζικών επιχειρήσεων.

Να καθιερωθεί Δια βίου Επιχειρηματική εκπαίδευση των μικρομεσαίων μέσω των θεσμών των Επιμελητηρίων δεδομένου ότι ο σκληρά εργαζόμενος Μικρομεσαίος δεν έχει χρόνο για εκπαίδευση όταν εργάζεται 10-14ωρες την ημέρα .

Να Δημιουργηθεί και να τροποποιηθεί ο πτωχευτικός κώδικας που θα μπορεί να παρεμβαίνει προληπτικά, συμβουλευτικά και εχέμυθα στην επιχείρηση μέσω συμβούλων και όχι κατασταλτικά κατόπιν εορτής.

Να δημιουργηθή φορέας εποπτέιας ελέγχου των προς πτώχευση Μικρομεσάιων και όχι απ ευθείας έλεγχος με μονομερής αρμοδιότητες προς διευθέτυση στις Τραπεζικές επιχειρήσεις όπως σκοπέυει να κάνει το Υπουργείο .
Να διαχωρίσουμε την ποινική και αξιόποινη πράξη από την επιχειρηματική δραστηριότητα στα δικαστήρια όπου ο επαγγελματίας δικάζεται στο ίδιο δικαστήριο με τον φονιά. Γιατί άραγε οι Έλληνες να στερούνται το δικαίωμα πτώχευσης ιδιωτικά και επαγγελματικά όταν στις περισσότερες χώρες είναι ο θεσμοθετημένος κανόνας;

Και τέλος Να ληφθή τελικά μέριμνα να υπάρξουν άνθρωποι σε αυτήν την χώρα γιατί με τον ρυθμό εξόντωσης της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας η γη της Ελλάδας θα έχει εκποιηθεί έναντι πινακίου φακής σε Mεγαλοραντιέρηδες.

Ας μην ξεχνάμε ότι πηγή της δημιουργίας έιναι ο παράγων άνθρωπος που μπορέι να παράγει προιόντα ..και αυτό που παράγει πλούτο είναι ο άνθρωπος και η δημιουργικότητα του .

Εάν δεν υπάρξουν άνθρωποι που θέλουν και μπορούν να δημιουργήσουν δεν θα υπάρχει οικονομία .. Δεν θα υπάρχουν όπως τα λένε οι σύγχρονοι αυτά τα μορφώματα που λέγονται Αγορές..

Αγορές χωρίς ανθρώπους δεν γίνεται , Άνθρωποι χωρίς αγορές γίνεται .

Εκτός, εάν θέλουμε να παίζουμε το φιδάκι χωρίς τέλος ακριβώς όπως αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα όπου Μικρομεσαίος δεν μπορεί ποτέ να παρουσιάσει κέρδος λόγω απρόβλεπτων συνθηκών ..