ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ «ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΠΑΙΔΩΝ»
Το Πρόγραμμα
Εκπαίδευσης Μουσουλμανοπαίδων επικοινώνησε με την εφημερίδα μας τόσο τηλεφωνικά όσο και με ηλεκτρονικό μήνυμα ζητώντας να απαντήσουμε σε κάποιες ερωτήσεις. Είναι η πρώτη φορά (!), τα τελευταία 16 χρόνια, που υπήρξε εκ μέρους των υπευθύνων του Προγράμματος επικοινωνία με κάποιον επίσημο φορέα των Πομάκων.
Μάλιστα, στην τηλεφωνική επικοινωνία μία κυρία μας ρώτησε αν … γνωρίζουμε το Πρόγραμμα!
Εμείς το γνωρίζουμε πολύ καλά και έχουμε κάνει κριτική αλλά και προτάσεις σε πάρα πολλά φύλλα της εφημερίδας μας (φ.48,49,50,53, 55,58,65,70,71), πράγμα που δυστυχώς διέλαθε της προσοχής της κυρίας καθηγήτριας. Οι ρωτήσεις αυτές θα είχαν νόημα και ουσία στο ξεκίνημα του προγράμματος, πριν ξοδευθούν εκατομμύρια ευρώ, πριν την- κατά κράτος- επικράτηση της Τουρκίας στην παιδεία και εκπαίδευση της Ελληνικής Θράκης, τόσο άμεσα όσο και έμμεσα μέσω των φροντιστηρίων πληροφορικής, κοπτικής, ραπτικής, οικοκυρικής, φολκλορικής, μουσικής, θρησκευτικών αλά τούρκα (κουράν κουρσού), σε κάθε χωριό της Θράκης. Ως εφημερίδα Ζαγάλισα πολλές φορές, ακόμα και διακωμωδώντας, προειδοποιήσαμε τις υπεύθυνες κυρίες του προγράμματος αυτού, να κόψουν τα σούρτα φέρτα και τα γλυκά μάτια με ανθρώπους και φορείς του τουρκικού εθνικισμού.
Τότε μας αγνόησαν περιφρονητικά, και δεν μας κάλεσαν ούτε σε μία παιδαγωγική συγκέντρωση, υποχωρώντας στις «αόρατες» απειλές και στις πιέσεις και εθνικιστών.
Από τις γραπτές ερωτήσεις που μας έστειλαν μία εξ αυτών έχει ως εξής: «8) Πως αντιμετώπισε η πομάκικη μειονότητα συνολικά το πρόγραμμα; Συμμετείχε ενεργά στην υλοποίηση του;»
Οι εκπρόσωποι της Ζαγάλισα και των Συλλόγων μας βρίσκουμε δύσκολο αφενός να συνομιλούμε με ανθρώπους που συμμετείχαν σε συνέδριο στην Κωνσταντινούπολη για τη «Δυτική Θράκη» (23 -24 .10.14) το οποίο συνδιοργάνωσαν οι Γκρίζοι Λύκοι μαζί με μειονοτικούς εθνικιστικούς Συλλόγους που συμμετέχουν στην πολιτιστική μας γενοκτονία και αφετέρου να απαντήσουμε σε ανθρώπους που οι ίδιοι αναιρούν στην πράξη όσα γράφουν με το μανδύα της «προοδευτικότητας».
Γράφει η Άννα Φραγκουδάκη στο σύγγραμμα της «Γλώσσα του σπιτιού και γλώσσα του σχολείου» (2003) τα εξής: «Είναι άραγε δυνατόν να δουλέψει κανείςαποτελεσματικά σε ένα απομονωμένο, ορεινό χωριό της Θράκης, όταν νιώθει αδυναμία επικοινωνίας λόγω γλώσσας;». Αλλού: «καταδικάζοντας η δασκάλα τη μητρική γλώσσα των παιδιών τα υποτιμάει και τα θίγει βαθιά. Εμποδίζει αυτό το τραύμα την καλή τους σχέση με το σχολείο και δυσκολεύει την πιθανότητα να γίνουν καλοί μαθητές.». Τέλος: «Επιπλέον το σχολείο κάνει κάτι ιδιαίτερα βίαιο, μεταφέροντας στα μικρά παιδιά το μήνυμα ότι η μητρική τους γλώσσα, αυτή που έμαθαν από βρέφη στην αγκαλιά της μάνας και στην επικοινωνία με το στενό οικογενειακό περιβάλλον, είναι «λαθεμένη» γλώσσα».
Όλα αυτά τα ωραία, επιστημονικά και … προοδευτικά που γράφει η Άννα Φραγκουδάκη είναι όσα έχει αναιρέσει στην πράξη το Πρόγραμμα Μουσουλμανοπαίδων. Γιατί αυτό ξεκίνησε έχοντας ως βασική αρχή ότι τα τουρκικά είναι η μητρική γλώσσα όλων των παιδιών της μειονότητας. Είχαμε αναφερθεί στα τουρκικά λεξικά, στα επιμορφωτικά παιχνίδια στα τουρκικά, στους εκτουρκισμένους διαμεσολαβητές, στα τουρκικά ποιήματα του εκπαιδευτικού υλικού, που στάλθηκαν στα μειονοτικά σχολεία στα Πομακοχώρια για να διευκολύνονται οι δάσκαλοι στην επικοινωνία με τα παιδιά. Είχαμε μιλήσει για τα μαθήματα τουρκικής γλώσσας από τα ΚΕΣΠΕΜ προς τους εκπαιδευτικούς, η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων μπαίνει στα σχολεία εντελώς απροετοίμαστη για το τι έχει να αντιμετωπίσει στη σχολική αίθουσα. Είχαμε προειδοποιήσει ότι η διδασκαλία της τουρκικής θα δώσει το λάθος μήνυμα στους εκπαιδευτικούς ότι όλα τα παιδιά της μειονότητας μιλάνε τουρκικά.
Το πρόγραμμα ήταν καταδικασμένο ευθύς εξ αρχής σε αποτυχία διότι πέφτοντας στην παγίδα των εθνικιστών της μειονότητας προέβλεψαν την ίδια δίγλωσση παιδεία και εκπαίδευση για τους Πομάκους του Κέχρου, του Μ. Δερείου, της Σμίνθης, τους τσιγγανόφωνους Ρωμά του Δροσερού, της Αδριανουπόλεως. Και δυστυχώς δικαιωθήκαμε: λίγο καιρό αργότερα δημοσιεύσαμε περιστατικό όπου καθηγητής επιπλήττει Πομάκο μαθητή λέγοντας του το αμίμητο «εσύ ούτε ελληνικά ούτε τουρκικά δεν ξέρεις καλά!» (φ.65, Φεβρουάριος – Μάρτιος 2013)
Στην Ελλάδα συμβαίνει το περίεργο, όλοι οι μουσουλμάνοι πολιτικοί, βουλευτές, δήμαρχοι, γιατροί, δικηγόροι και μηχανικοί να στέλνουν τα παιδιά τους στα δημόσια σχολεία εκμεταλλευόμενοι το ποσοστό του 0,5%, αλλά παράλληλα να ακολουθούν τον πρόξενο της Κομοτηνής που με ένα μικρόφωνο στο χέρι από τον άμβωνα των τεμενών καλούσε τους μουσουλμάνους να στείλουν τα παιδιά τους στα μειονοτικά γυμνάσια και λύκεια και όχι στα δημόσια. Αποτέλεσμα της κίνησης αυτής ήταν να διπλασιασθούν τα τελευταία χρόνια οι μαθητές στα μειονοτικά γυμνάσια και λύκεια.
Τι έκανε η Θάλεια Δραγώνα ως γραμματέας διαπολιτισμικής εκπαίδευσης για να εξαλειφθούν οι αδικίες αυτές σε βάρος των Πομάκων και Ρωμά μαθητών; Μήπως συνέβαλαν καθόλου οι δύο αυτές κυρίες (Δραγώνα και Φραγκουδάκη) με οποιοδήποτε τρόπο προκειμένου να σταματήσει η πολιτιστική γενοκτονία εις βάρος των Πομάκων; Ή μήπως η προοδευτικότητα τελειώνει εκεί που ξεκινάνε τα ευρωπαϊκά προγράμματα/κονδύλια;
Τεύχος 76, Δεκέμβριος 2014 - Ιανουάριος 2015
Το Πρόγραμμα
Εκπαίδευσης Μουσουλμανοπαίδων επικοινώνησε με την εφημερίδα μας τόσο τηλεφωνικά όσο και με ηλεκτρονικό μήνυμα ζητώντας να απαντήσουμε σε κάποιες ερωτήσεις. Είναι η πρώτη φορά (!), τα τελευταία 16 χρόνια, που υπήρξε εκ μέρους των υπευθύνων του Προγράμματος επικοινωνία με κάποιον επίσημο φορέα των Πομάκων.Μάλιστα, στην τηλεφωνική επικοινωνία μία κυρία μας ρώτησε αν … γνωρίζουμε το Πρόγραμμα!
Εμείς το γνωρίζουμε πολύ καλά και έχουμε κάνει κριτική αλλά και προτάσεις σε πάρα πολλά φύλλα της εφημερίδας μας (φ.48,49,50,53, 55,58,65,70,71), πράγμα που δυστυχώς διέλαθε της προσοχής της κυρίας καθηγήτριας. Οι ρωτήσεις αυτές θα είχαν νόημα και ουσία στο ξεκίνημα του προγράμματος, πριν ξοδευθούν εκατομμύρια ευρώ, πριν την- κατά κράτος- επικράτηση της Τουρκίας στην παιδεία και εκπαίδευση της Ελληνικής Θράκης, τόσο άμεσα όσο και έμμεσα μέσω των φροντιστηρίων πληροφορικής, κοπτικής, ραπτικής, οικοκυρικής, φολκλορικής, μουσικής, θρησκευτικών αλά τούρκα (κουράν κουρσού), σε κάθε χωριό της Θράκης. Ως εφημερίδα Ζαγάλισα πολλές φορές, ακόμα και διακωμωδώντας, προειδοποιήσαμε τις υπεύθυνες κυρίες του προγράμματος αυτού, να κόψουν τα σούρτα φέρτα και τα γλυκά μάτια με ανθρώπους και φορείς του τουρκικού εθνικισμού.
Τότε μας αγνόησαν περιφρονητικά, και δεν μας κάλεσαν ούτε σε μία παιδαγωγική συγκέντρωση, υποχωρώντας στις «αόρατες» απειλές και στις πιέσεις και εθνικιστών.
Από τις γραπτές ερωτήσεις που μας έστειλαν μία εξ αυτών έχει ως εξής: «8) Πως αντιμετώπισε η πομάκικη μειονότητα συνολικά το πρόγραμμα; Συμμετείχε ενεργά στην υλοποίηση του;»
Οι εκπρόσωποι της Ζαγάλισα και των Συλλόγων μας βρίσκουμε δύσκολο αφενός να συνομιλούμε με ανθρώπους που συμμετείχαν σε συνέδριο στην Κωνσταντινούπολη για τη «Δυτική Θράκη» (23 -24 .10.14) το οποίο συνδιοργάνωσαν οι Γκρίζοι Λύκοι μαζί με μειονοτικούς εθνικιστικούς Συλλόγους που συμμετέχουν στην πολιτιστική μας γενοκτονία και αφετέρου να απαντήσουμε σε ανθρώπους που οι ίδιοι αναιρούν στην πράξη όσα γράφουν με το μανδύα της «προοδευτικότητας».
Γράφει η Άννα Φραγκουδάκη στο σύγγραμμα της «Γλώσσα του σπιτιού και γλώσσα του σχολείου» (2003) τα εξής: «Είναι άραγε δυνατόν να δουλέψει κανείςαποτελεσματικά σε ένα απομονωμένο, ορεινό χωριό της Θράκης, όταν νιώθει αδυναμία επικοινωνίας λόγω γλώσσας;». Αλλού: «καταδικάζοντας η δασκάλα τη μητρική γλώσσα των παιδιών τα υποτιμάει και τα θίγει βαθιά. Εμποδίζει αυτό το τραύμα την καλή τους σχέση με το σχολείο και δυσκολεύει την πιθανότητα να γίνουν καλοί μαθητές.». Τέλος: «Επιπλέον το σχολείο κάνει κάτι ιδιαίτερα βίαιο, μεταφέροντας στα μικρά παιδιά το μήνυμα ότι η μητρική τους γλώσσα, αυτή που έμαθαν από βρέφη στην αγκαλιά της μάνας και στην επικοινωνία με το στενό οικογενειακό περιβάλλον, είναι «λαθεμένη» γλώσσα».
Όλα αυτά τα ωραία, επιστημονικά και … προοδευτικά που γράφει η Άννα Φραγκουδάκη είναι όσα έχει αναιρέσει στην πράξη το Πρόγραμμα Μουσουλμανοπαίδων. Γιατί αυτό ξεκίνησε έχοντας ως βασική αρχή ότι τα τουρκικά είναι η μητρική γλώσσα όλων των παιδιών της μειονότητας. Είχαμε αναφερθεί στα τουρκικά λεξικά, στα επιμορφωτικά παιχνίδια στα τουρκικά, στους εκτουρκισμένους διαμεσολαβητές, στα τουρκικά ποιήματα του εκπαιδευτικού υλικού, που στάλθηκαν στα μειονοτικά σχολεία στα Πομακοχώρια για να διευκολύνονται οι δάσκαλοι στην επικοινωνία με τα παιδιά. Είχαμε μιλήσει για τα μαθήματα τουρκικής γλώσσας από τα ΚΕΣΠΕΜ προς τους εκπαιδευτικούς, η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων μπαίνει στα σχολεία εντελώς απροετοίμαστη για το τι έχει να αντιμετωπίσει στη σχολική αίθουσα. Είχαμε προειδοποιήσει ότι η διδασκαλία της τουρκικής θα δώσει το λάθος μήνυμα στους εκπαιδευτικούς ότι όλα τα παιδιά της μειονότητας μιλάνε τουρκικά.
Το πρόγραμμα ήταν καταδικασμένο ευθύς εξ αρχής σε αποτυχία διότι πέφτοντας στην παγίδα των εθνικιστών της μειονότητας προέβλεψαν την ίδια δίγλωσση παιδεία και εκπαίδευση για τους Πομάκους του Κέχρου, του Μ. Δερείου, της Σμίνθης, τους τσιγγανόφωνους Ρωμά του Δροσερού, της Αδριανουπόλεως. Και δυστυχώς δικαιωθήκαμε: λίγο καιρό αργότερα δημοσιεύσαμε περιστατικό όπου καθηγητής επιπλήττει Πομάκο μαθητή λέγοντας του το αμίμητο «εσύ ούτε ελληνικά ούτε τουρκικά δεν ξέρεις καλά!» (φ.65, Φεβρουάριος – Μάρτιος 2013)
Στην Ελλάδα συμβαίνει το περίεργο, όλοι οι μουσουλμάνοι πολιτικοί, βουλευτές, δήμαρχοι, γιατροί, δικηγόροι και μηχανικοί να στέλνουν τα παιδιά τους στα δημόσια σχολεία εκμεταλλευόμενοι το ποσοστό του 0,5%, αλλά παράλληλα να ακολουθούν τον πρόξενο της Κομοτηνής που με ένα μικρόφωνο στο χέρι από τον άμβωνα των τεμενών καλούσε τους μουσουλμάνους να στείλουν τα παιδιά τους στα μειονοτικά γυμνάσια και λύκεια και όχι στα δημόσια. Αποτέλεσμα της κίνησης αυτής ήταν να διπλασιασθούν τα τελευταία χρόνια οι μαθητές στα μειονοτικά γυμνάσια και λύκεια.
Τι έκανε η Θάλεια Δραγώνα ως γραμματέας διαπολιτισμικής εκπαίδευσης για να εξαλειφθούν οι αδικίες αυτές σε βάρος των Πομάκων και Ρωμά μαθητών; Μήπως συνέβαλαν καθόλου οι δύο αυτές κυρίες (Δραγώνα και Φραγκουδάκη) με οποιοδήποτε τρόπο προκειμένου να σταματήσει η πολιτιστική γενοκτονία εις βάρος των Πομάκων; Ή μήπως η προοδευτικότητα τελειώνει εκεί που ξεκινάνε τα ευρωπαϊκά προγράμματα/κονδύλια;
Τεύχος 76, Δεκέμβριος 2014 - Ιανουάριος 2015
www.fotavgeia.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου