Χατζηαναγνώστου Γιώργος
Η Σχέση αγορών - πωλήσεων χρυσών λιρών από Τράπεζα (θεωρητικά) της Ελλάδος Μια κατηφόρα που δείχνει ότι και οι λίρες τελειώνουν....και δείχνουν την πλήρη παρακμή του Τραπεζοκαζινοκαπιταλιστικού συστήματος απάτης και διαφθοράς κατά των πολιτών .
Στην αριστερή στήλη της φώτο εμφανίζονται κατ έτος οι Αγορές σε τεμάχια συναλλαγών από την Τράπεζα (θεωρητικά) της Ελλάδας.
Υπενθυμίζεται ότι Μια τυπική χρυσή λίρα αποτελείται από χρυσό 22 καρατίων, το πάχος είναι 1,52 χιλιοστά και η διάμετρος 22,05 χιλιοστά.
Το βάρος μιας χρυσής λίρας, ανεξαρτήτως χρονολογίας κοπής, είναι 7,9881 γραμμάρια και ο καθαρός χρυσός που περιέχει είναι 7,32 γραμμάρια .
Βέβαια οι φίλοι μας Τραπεζίτες πάντα τις βρίσκουν λιποβαρής όταν τις αγοράζουν κανονικές όταν τις πουλάνε . LIRA/price.aspxgr
Πέραν των όλων άλλων απαράδεκτων χρεώσεων κατά την αγοραπωλησία, πλέον υπάρχει και μεγάλη διαφορά στην τιμή αγοράς και πώλησης ανά τεμάχιο γιατί έτσι ....πχ αγορά 214,47 πώληση 259,19..όπως δείχνει και πίνακας .
Λογαριασμό θα σας δώσουμε;; Μετά ρωτάνε γιατί ανθεί η παραοικονομία ...
Οι διαδικασίες αγοράς έχουν ως εξής
Χρυσά νομίσματα
Η Σχέση αγορών - πωλήσεων χρυσών λιρών από Τράπεζα (θεωρητικά) της Ελλάδος Μια κατηφόρα που δείχνει ότι και οι λίρες τελειώνουν....και δείχνουν την πλήρη παρακμή του Τραπεζοκαζινοκαπιταλιστικού συστήματος απάτης και διαφθοράς κατά των πολιτών .
Στην αριστερή στήλη της φώτο εμφανίζονται κατ έτος οι Αγορές σε τεμάχια συναλλαγών από την Τράπεζα (θεωρητικά) της Ελλάδας.
Υπενθυμίζεται ότι Μια τυπική χρυσή λίρα αποτελείται από χρυσό 22 καρατίων, το πάχος είναι 1,52 χιλιοστά και η διάμετρος 22,05 χιλιοστά.
Το βάρος μιας χρυσής λίρας, ανεξαρτήτως χρονολογίας κοπής, είναι 7,9881 γραμμάρια και ο καθαρός χρυσός που περιέχει είναι 7,32 γραμμάρια .
Βέβαια οι φίλοι μας Τραπεζίτες πάντα τις βρίσκουν λιποβαρής όταν τις αγοράζουν κανονικές όταν τις πουλάνε . LIRA/price.aspxgr
Πέραν των όλων άλλων απαράδεκτων χρεώσεων κατά την αγοραπωλησία, πλέον υπάρχει και μεγάλη διαφορά στην τιμή αγοράς και πώλησης ανά τεμάχιο γιατί έτσι ....πχ αγορά 214,47 πώληση 259,19..όπως δείχνει και πίνακας .
Λογαριασμό θα σας δώσουμε;; Μετά ρωτάνε γιατί ανθεί η παραοικονομία ...
Οι διαδικασίες αγοράς έχουν ως εξής
Χρυσά νομίσματα
Πληροφορίες για όσους επιθυμούν να πωλήσουν χρυσά νομίσματα στην Τράπεζα της Ελλάδος.
Για οποιαδήποτε συναλλαγή, ανεξαρτήτως ποσού, απαιτείται η επίδειξη α) του δελτίου αστυνομικής ταυτότητας ή του διαβατηρίου σε ισχύ και β) πρωτότυπου δημόσιου εγγράφου (π.χ. εκκαθαριστικού εφορίας) ή πρόσφατου λογαριασμού οργανισμού κοινής ωφέλειας, όπου να αναγράφεται ο Α.Φ.Μ του πελάτη.
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ
Για οποιαδήποτε συναλλαγή, ανεξαρτήτως ποσού, απαιτείται η επίδειξη α) του δελτίου αστυνομικής ταυτότητας ή του διαβατηρίου σε ισχύ και β) πρωτότυπου δημόσιου εγγράφου (π.χ. εκκαθαριστικού εφορίας) ή πρόσφατου λογαριασμού οργανισμού κοινής ωφέλειας, όπου να αναγράφεται ο Α.Φ.Μ του πελάτη.
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ
Για συναλλαγές έως 10.000 ευρώ, ισχύουν οι τιμές του δελτίου τιμών που εκδίδεται από την ΤτΕ και το οποίο αναρτάται στον ιστοχώρο της. Το κάθε δελτίο τιμών ισχύει μέχρι την έκδοση νεοτέρου.
Για συναλλαγές άνω των 10.000 ευρώ, η τιμή προσδιορίζεται με βάση την τρέχουσα τιμή χρυσού την ώρα της συναλλαγής και το αντίτιμο πιστώνεται στον τραπεζικό λογαριασμό του πελάτη (απαιτείται βιβλιάριο και IBAN).
Για συναλλαγές άνω των 15.000 ευρώ, ανεξάρτητα από το αν πραγματοποιούνται εφάπαξ ή τμηματικά από τον ίδιο πελάτη απαιτούνται επιπλέον, εφόσον πρόκειται για φυσικό πρόσωπο:
1. Το τελευταίο εκκαθαριστικό σημείωμα φορολογίας εισοδήματος.
2. Παρούσα διεύθυνση κατοικίας, βεβαιωμένη από πρόσφατο λογαριασμό οργανισμού κοινής ωφέλειας ή μισθωτήριο συμφωνητικό κατοικίας που έχει κατατεθεί σε Δημόσια Οικονομική Υπηρεσία (ΔΟΥ).
3. Επάγγελμα και παρούσα επαγγελματική διεύθυνση (βεβαίωση εργοδότη ή αντίγραφο τελευταίας μισθοδοσίας ή επαγγελματική ταυτότητα ή παραστατικό φορέα κοινωνικής ασφάλισης).
4. Ισχύουσα άδεια παραμονής προκειμένου για αλλοδαπούς (υπηκόους χωρών εκτός ΕΕ).
5. Τηλέφωνο επικοινωνίας.
Τα πιο πάνω έγγραφα προσκομίζονται στο πρωτότυπο, όπως επιβάλλει το νομοθετικό πλαίσιο που αφορά την πρόληψη της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες και της χρηματοδότησης της τρομοκρατίας.
Σύντομο ιστορικό πλαστογράφησης της χρυσής Λίρας
Το πλέον γνωστό και αναγνωρίσιμο χρυσό νόμισμα στο κόσμο είναι και το πιο πλαστογραφημένο. Μετά την σταδιακή εγκατάλειψη του κανόνα χρυσού στον απόηχο του 1ου Παγκόσμιου Πόλεμου, το Βρετανικό νομισματοκοπείο έπαυσε για ένα διάστημα ή ελάττωσε σημαντικά την παραγωγή χρυσών λιρών.
Η έλλειψη που κατά συνέπεια προέκυψε, ιδιαίτερα μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, κυρίως στις χώρες της νοτιοανατολικής Ευρώπης και της μέσης ανατολής λόγω της απεγνωσμένης αναζήτησης ενός νομίσματος σταθερής και εγγυημένης αξίας και σαν αποτέλεσμα της συνεχούς απαξίωσης των τοπικών χαρτονομισμάτων, ώθησε πολλούς τυχοδιώκτες και παραχαράκτες να προσπαθήσουν να καλύψουν αυτό το κενό, Απρόσκλητα και με το αζημίωτο βέβαια.
Έτσι ξεπετάχτηκαν εργαστήρια παραγωγής πλαστών χρυσών λιρών σε διάφορα μέρη, μεταξύ των οποίων τα πιο "φημισμένα" ήσαν στην Ιταλία (Μιλάνο) την Ελβετία, τη Συρία και το Λίβανο. Τα ποιοτικότερα νομίσματα τα έφτιαχναν στην Ιταλία και συνεπώς ήσαν και τα ακριβότερα, ενώ τα πιο κακότεχνα και ως εκ τούτου φθηνότερα ήσαν τα Συριακά.
Η περιεκτικότητα σε χρυσό των γνήσιων χρυσών λιρών κυμαίνεται μεταξύ 91,6% και 91,7% καθαρού χρυσού, στις ιταλικές είναι από 91,2% έως 91.7% (!) και οι συριο-λιβανέζικες από 88% έως 91,5%. Το Βρετανικό υπουργείο οικονομικών υπολόγισε πως το 1955 στην Ελλάδα κυκλοφορούσαν περίπου 15 με 20 εκατομμύρια χρυσές λίρες, εκ των οποίων σχεδόν το ένα εκατομμύριο ήσαν κάλπικες, κυρίως ιταλικές.
Για να καταπολεμήσει αυτό το φαινόμενο και να διασώσει το κύρος του Βρετανικού νομίσματος και στέμματος, το υπουργείο άρχισε από το 1957 να εκδίδει και πάλι μαζικά νέες χρυσές λίρες. Έως το 1968 είχαν παραχθεί πάνω από 45 εκατομμύρια γνήσια τεμάχια.
Δείγματα πλαστογραφημένων χρυσών λιρών.
Στις εικόνες που ακολουθούν παρατίθενται μερικά δείγματα με κίβδηλες χρυσές λίρες. Η πλαστογράφηση διακρίνεται άλλοτε αμέσως και άλλοτε δυσκολότερα, ανάλογα με την ποιότητα της αντιγραφής. Όλα τα δείγματα που βλέπετε είχαν πωληθεί σαν γνήσια σε ανύποπτους αγοραστές. Μπορούμε να τις χωρίσουμε σε κατηγορίες για καλύτερη εξέταση.
Τα προφανή κίβδηλα.
Οι πρώτες δύο εικόνες παρουσιάζουν τις δύο πλευρές του ίδιου δείγματος και ανήκουν στην κατηγορία των οφθαλμοφανών πλαστογραφιών, καθώς είναι εύκολα αναγνωρίσιμα από ένα έμπειρο αργυραμοιβό νομισμάτων αλλά όχι από το ευρύ κοινό.
Υπάρχουν εντούτοις αρκετές μικρές λεπτομέρειες που όταν συνυπολογιστούν προκύπτει εύκολα το συμπέρασμα πως το νόμισμα είναι τελικά κίβδηλο. Μπορούμε εδώ να παραλληλίσουμε τη διαδικασία με τη σύγκριση μιας φωτογραφίας και ενός πίνακα ζωγραφικής. Ενώ η φωτογραφία δίνει την αίσθηση ότι είναι τελείως επίπεδη, αντίθετα ένας ζωγραφικός πίνακας έχει προοπτική και βάθος.
Πολύ προφανή κίβδηλα
Το επόμενο δείγμα αποτελεί παράδειγμα μιας κατηγορίας πλαστών που πολύ εύκολα αναγνωρίζεται σαν κίβδηλα.
Είτε είναι πολύ γυαλιστερά, είτε τα πλευρικά δοντάκια τους είναι πολύ κοφτερά σε ορισμένα σημεία, πράγμα που συνήθως εντοπίζεται και φαίνεται αρκετά καθαρά, ακόμα και στις φωτογραφίες.
Το χρώμα του μετάλλου μπορεί να έχει μια μπρονζέ χροιά και η επιφάνεια να έχει μια χαρακτηριστική έντονη αγριάδα (γκρανουλέ) κάτω από μεγεθυντικό φακό.
Αυτό είναι αποτέλεσμα του τρόπου κατασκευής αυτών των νομισμάτων που όντας φτηνές απομιμήσεις είναι συνήθως χυτά, ενώ τα πιό προσεγμένα σφραγίζονται σε ατσάλινες πρέσσες, όπως και τα αληθινά. Αυτή η λεπτομέρεια αρκεί για να διακρίνει κανείς τις περισσότερες απομιμήσεις.
Επιπλέον σύνηθες χαρακτηριστικό αυτής της κατηγορίας είναι το σχετικά φαρδύ περιθώριο στο οπισθότυπο (γράμματα) καθώς και η εμφάνιση της χρονολογίας στο έξεργο είναι δυσανάλογα μεγάλη και άχαρη.
Το συγκεκριμένο δείγμα είνα πολύ κακοφτιαγμένο και εξόφθαλμα πλαστό. Εντούτοις βρέθηκε στο απόθεμα ενός κατά τ'άλλα σοβαρού και έντιμου έμπορου που -θεωρητικά πάντα- ελέγχει προσεκτικά κάθε νόμισμα, αλλά καμμιά φορά ακόμα και οι επαγγελματίες κάνουν λάθη.
Οι τέλειες απομιμήσεις
Κατά τη δεκαετία του 1970 δημιουργήθηκαν μερικά ποιοτικά αντίγραφα από σπάνια νομίσματα πολύ μεγάλης αξίας. Πιθανολογείται ότι κατασκευάστηκαν στο Λίβανο από κάποιον ονόματι Chaloub κατά παραγγελία κάποιου αμερικανού Harry Stock.
Η ποιότητα αυτών των κίβδηλων ήταν άριστη.
Τόσο τέλεια ήσαν ώστε ένας πολύ μεγάλος αριθμός από αυτά διοχετεύτηκε στην αγορά και κατέληξε στα χέρια πολλών έμπειρων και καταξιωμένων εμπόρων και συλλεκτών αλλά και μέσω φημισμένων οίκων πλειστηριασμών στα χέρια πλουσίων επενδυτών.
Μερικές από τις χρονολογίες που εμφανίζονται σε αυτά τα ποιοτικά πλαστά νομίσματα είναι το 1822, 1827, 1832, 1887, 1916-C (νομισματοκοπείο της Οτάβα) και το 1917. Τα περισότερα δείχνουν πως προέρχονται από το νομισματοκοπείο του Λονδίνου (χωρίς χαρακτηριστικό σημάδι προέλευσης) εκτός από εκείνα που έχουν κάποιο από τα σχετικά σημάδια.
Για συναλλαγές άνω των 10.000 ευρώ, η τιμή προσδιορίζεται με βάση την τρέχουσα τιμή χρυσού την ώρα της συναλλαγής και το αντίτιμο πιστώνεται στον τραπεζικό λογαριασμό του πελάτη (απαιτείται βιβλιάριο και IBAN).
Για συναλλαγές άνω των 15.000 ευρώ, ανεξάρτητα από το αν πραγματοποιούνται εφάπαξ ή τμηματικά από τον ίδιο πελάτη απαιτούνται επιπλέον, εφόσον πρόκειται για φυσικό πρόσωπο:
1. Το τελευταίο εκκαθαριστικό σημείωμα φορολογίας εισοδήματος.
2. Παρούσα διεύθυνση κατοικίας, βεβαιωμένη από πρόσφατο λογαριασμό οργανισμού κοινής ωφέλειας ή μισθωτήριο συμφωνητικό κατοικίας που έχει κατατεθεί σε Δημόσια Οικονομική Υπηρεσία (ΔΟΥ).
3. Επάγγελμα και παρούσα επαγγελματική διεύθυνση (βεβαίωση εργοδότη ή αντίγραφο τελευταίας μισθοδοσίας ή επαγγελματική ταυτότητα ή παραστατικό φορέα κοινωνικής ασφάλισης).
4. Ισχύουσα άδεια παραμονής προκειμένου για αλλοδαπούς (υπηκόους χωρών εκτός ΕΕ).
5. Τηλέφωνο επικοινωνίας.
Τα πιο πάνω έγγραφα προσκομίζονται στο πρωτότυπο, όπως επιβάλλει το νομοθετικό πλαίσιο που αφορά την πρόληψη της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες και της χρηματοδότησης της τρομοκρατίας.
Σύντομο ιστορικό πλαστογράφησης της χρυσής Λίρας
Το πλέον γνωστό και αναγνωρίσιμο χρυσό νόμισμα στο κόσμο είναι και το πιο πλαστογραφημένο. Μετά την σταδιακή εγκατάλειψη του κανόνα χρυσού στον απόηχο του 1ου Παγκόσμιου Πόλεμου, το Βρετανικό νομισματοκοπείο έπαυσε για ένα διάστημα ή ελάττωσε σημαντικά την παραγωγή χρυσών λιρών. Η έλλειψη που κατά συνέπεια προέκυψε, ιδιαίτερα μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, κυρίως στις χώρες της νοτιοανατολικής Ευρώπης και της μέσης ανατολής λόγω της απεγνωσμένης αναζήτησης ενός νομίσματος σταθερής και εγγυημένης αξίας και σαν αποτέλεσμα της συνεχούς απαξίωσης των τοπικών χαρτονομισμάτων, ώθησε πολλούς τυχοδιώκτες και παραχαράκτες να προσπαθήσουν να καλύψουν αυτό το κενό, Απρόσκλητα και με το αζημίωτο βέβαια.
Έτσι ξεπετάχτηκαν εργαστήρια παραγωγής πλαστών χρυσών λιρών σε διάφορα μέρη, μεταξύ των οποίων τα πιο "φημισμένα" ήσαν στην Ιταλία (Μιλάνο) την Ελβετία, τη Συρία και το Λίβανο. Τα ποιοτικότερα νομίσματα τα έφτιαχναν στην Ιταλία και συνεπώς ήσαν και τα ακριβότερα, ενώ τα πιο κακότεχνα και ως εκ τούτου φθηνότερα ήσαν τα Συριακά.
Η περιεκτικότητα σε χρυσό των γνήσιων χρυσών λιρών κυμαίνεται μεταξύ 91,6% και 91,7% καθαρού χρυσού, στις ιταλικές είναι από 91,2% έως 91.7% (!) και οι συριο-λιβανέζικες από 88% έως 91,5%. Το Βρετανικό υπουργείο οικονομικών υπολόγισε πως το 1955 στην Ελλάδα κυκλοφορούσαν περίπου 15 με 20 εκατομμύρια χρυσές λίρες, εκ των οποίων σχεδόν το ένα εκατομμύριο ήσαν κάλπικες, κυρίως ιταλικές.
Για να καταπολεμήσει αυτό το φαινόμενο και να διασώσει το κύρος του Βρετανικού νομίσματος και στέμματος, το υπουργείο άρχισε από το 1957 να εκδίδει και πάλι μαζικά νέες χρυσές λίρες. Έως το 1968 είχαν παραχθεί πάνω από 45 εκατομμύρια γνήσια τεμάχια.
Δείγματα πλαστογραφημένων χρυσών λιρών.
Στις εικόνες που ακολουθούν παρατίθενται μερικά δείγματα με κίβδηλες χρυσές λίρες. Η πλαστογράφηση διακρίνεται άλλοτε αμέσως και άλλοτε δυσκολότερα, ανάλογα με την ποιότητα της αντιγραφής. Όλα τα δείγματα που βλέπετε είχαν πωληθεί σαν γνήσια σε ανύποπτους αγοραστές. Μπορούμε να τις χωρίσουμε σε κατηγορίες για καλύτερη εξέταση.
Τα προφανή κίβδηλα.
Οι πρώτες δύο εικόνες παρουσιάζουν τις δύο πλευρές του ίδιου δείγματος και ανήκουν στην κατηγορία των οφθαλμοφανών πλαστογραφιών, καθώς είναι εύκολα αναγνωρίσιμα από ένα έμπειρο αργυραμοιβό νομισμάτων αλλά όχι από το ευρύ κοινό.
Υπάρχουν εντούτοις αρκετές μικρές λεπτομέρειες που όταν συνυπολογιστούν προκύπτει εύκολα το συμπέρασμα πως το νόμισμα είναι τελικά κίβδηλο. Μπορούμε εδώ να παραλληλίσουμε τη διαδικασία με τη σύγκριση μιας φωτογραφίας και ενός πίνακα ζωγραφικής. Ενώ η φωτογραφία δίνει την αίσθηση ότι είναι τελείως επίπεδη, αντίθετα ένας ζωγραφικός πίνακας έχει προοπτική και βάθος. Πολύ προφανή κίβδηλα
Το επόμενο δείγμα αποτελεί παράδειγμα μιας κατηγορίας πλαστών που πολύ εύκολα αναγνωρίζεται σαν κίβδηλα.
Είτε είναι πολύ γυαλιστερά, είτε τα πλευρικά δοντάκια τους είναι πολύ κοφτερά σε ορισμένα σημεία, πράγμα που συνήθως εντοπίζεται και φαίνεται αρκετά καθαρά, ακόμα και στις φωτογραφίες.
Το χρώμα του μετάλλου μπορεί να έχει μια μπρονζέ χροιά και η επιφάνεια να έχει μια χαρακτηριστική έντονη αγριάδα (γκρανουλέ) κάτω από μεγεθυντικό φακό.
Αυτό είναι αποτέλεσμα του τρόπου κατασκευής αυτών των νομισμάτων που όντας φτηνές απομιμήσεις είναι συνήθως χυτά, ενώ τα πιό προσεγμένα σφραγίζονται σε ατσάλινες πρέσσες, όπως και τα αληθινά. Αυτή η λεπτομέρεια αρκεί για να διακρίνει κανείς τις περισσότερες απομιμήσεις.
Επιπλέον σύνηθες χαρακτηριστικό αυτής της κατηγορίας είναι το σχετικά φαρδύ περιθώριο στο οπισθότυπο (γράμματα) καθώς και η εμφάνιση της χρονολογίας στο έξεργο είναι δυσανάλογα μεγάλη και άχαρη.
Το συγκεκριμένο δείγμα είνα πολύ κακοφτιαγμένο και εξόφθαλμα πλαστό. Εντούτοις βρέθηκε στο απόθεμα ενός κατά τ'άλλα σοβαρού και έντιμου έμπορου που -θεωρητικά πάντα- ελέγχει προσεκτικά κάθε νόμισμα, αλλά καμμιά φορά ακόμα και οι επαγγελματίες κάνουν λάθη.
Οι τέλειες απομιμήσεις
Κατά τη δεκαετία του 1970 δημιουργήθηκαν μερικά ποιοτικά αντίγραφα από σπάνια νομίσματα πολύ μεγάλης αξίας. Πιθανολογείται ότι κατασκευάστηκαν στο Λίβανο από κάποιον ονόματι Chaloub κατά παραγγελία κάποιου αμερικανού Harry Stock.
Η ποιότητα αυτών των κίβδηλων ήταν άριστη.
Τόσο τέλεια ήσαν ώστε ένας πολύ μεγάλος αριθμός από αυτά διοχετεύτηκε στην αγορά και κατέληξε στα χέρια πολλών έμπειρων και καταξιωμένων εμπόρων και συλλεκτών αλλά και μέσω φημισμένων οίκων πλειστηριασμών στα χέρια πλουσίων επενδυτών.
Μερικές από τις χρονολογίες που εμφανίζονται σε αυτά τα ποιοτικά πλαστά νομίσματα είναι το 1822, 1827, 1832, 1887, 1916-C (νομισματοκοπείο της Οτάβα) και το 1917. Τα περισότερα δείχνουν πως προέρχονται από το νομισματοκοπείο του Λονδίνου (χωρίς χαρακτηριστικό σημάδι προέλευσης) εκτός από εκείνα που έχουν κάποιο από τα σχετικά σημάδια.
Οι περισσότερες από αυτές τις χρονολογίες θεωρούνται δυσεύρετες ή σπάνιες. Η έκδοση Λονδίνου 1917 π.χ. στο τιμοκατάλογο κοστολογείται στα 3.300 ευρώ σε κατάσταση EF (extra fine), ενώ η έκδοση 1816-C στα 8.400 ευρώ.
Τα εξόφθαλμα κίβδηλα νομίσματα
Εδώ ακόμα και ένας τυφλός με την αφή θα μποροιύσε να ξεχωρίσει τα νομίσματα αυτά από τα γνήσια. Η επιφάνειά τους είναι υπερβολικά γυαλισμένη με μια γλιστερή αίσθηση στην αφή, ή ακόμα έχουν κοφτερές άκρες και ακανόνιστα δοντάκια.
Μία άλλη αίσθηση που μπορεί εδώ να μας χρησιμεύσει είναι η ακοή. Πολλά κίβδηλα έχουν "λάθος ήχο" όταν χτυπούν μεταξύ τους ή όταν κουδουνίζουν πέφτοντας σε μία πέτρινη επιφάνεια.
Καί πάλι εδώ ένας τυφλός θα μπορούσε πολύ εύκολα να διακρίνει τους διαφορετικούς ήχους των νομισμάτων αυτών.
Ο λόγος που ηχούν διαφορετικά είναι τα φτηνά κράματα που χρησιμοποιούνται με τις διάφορες προσμίξεις που αραιώνουν το χρυσό, ή ακόμα ο τρόπος χύτευσης που παράγει ένα κράμα χαμηλότερης πυκνότητας κάνοντας το νόμισμα πιο "μαλακό".
Όταν ο χρυσός επεξεργάζεται "εν ψυχρώ" δια κρούσεως (και όχι με χύτευση) τότε το αποτέλεσμα είναι ένα νόμισμα αυξημένης σκληρότητας και με εύηχες ιδιότητες.
Σε άλλες εποχές ο λαός για να διακρίνει τα κίβδηλα χρυσά νομίσματα, τα δάγκωνε για να δει πόσο σημάδι άφηνε.
Υπάρχουν κάποιες ασφαλείς χρονολογίες;
Όχι. Παρόλο που μερικές χρονολογίες απαιτούν ιδιαίτερη προσοχή και εγρήγορση, δεν υπάρχει καμμία χρονολογία που να προσφέρει εγγύηση σιγουριάς.
Έλλειψη χρονολογίας ή χαρακτηριστικού σημαδιού νομισματοκοπείου έκδοσης
Μία άλλη κατηγορία απομιμήσεων που είναι αναγνωρίσιμη σχετικά εύκολο να εντοπιστεί είναι εκείνα που δεν έχουν χρονολογία ή σημάδι νομισματοκοπείου έκδοσης. Είναι γνωστό π.χ. ότι τι νομισματοκοπείο του Λονδίνου δεν εξέδοσε χρυσές λίρες μετξαξύ των ετών 1918 και 1925. Αυτό όμως δεν εμπόδισε μερικούς παραχαράκτες να κατασκευάσουν λίρες με αυτές της χρονολογίες!
Mερικές γενικές συμβουλές.
Αποφεύγετε να αγοράζετε χρυσές λίρες από αγνώστους ή από χώρες εξωτικές, ή ακόμα όταν η τιμή είναι πολύ χαμηλότερη από την αγοραία. Αγοράζετε από αναγνωρισμένους έμπορους με καλή φήμη. Από την άλλη μεριά μην βασιστείτε ότι μια ιδιαίτερα υψηλή τιμή πώλησης είναι κάποια εγγύηση γνησιότητας. Μερικά από τα κίβδηλα που παρουσιάζονται εδώ αγοράστηκαν στο Μπαχρέιν τον Απρίλιο του 1999 σε τιμές αρκετά ψηλότερες από εκείνες της αγοράς.
*Ο Χατζηαναγνώστου Γιώργος είναι entrepreneur Μικρομεσαίων επιχειρήσεων.
www.fotavgeia.blogspot.com
Τα εξόφθαλμα κίβδηλα νομίσματα
Εδώ ακόμα και ένας τυφλός με την αφή θα μποροιύσε να ξεχωρίσει τα νομίσματα αυτά από τα γνήσια. Η επιφάνειά τους είναι υπερβολικά γυαλισμένη με μια γλιστερή αίσθηση στην αφή, ή ακόμα έχουν κοφτερές άκρες και ακανόνιστα δοντάκια.
Μία άλλη αίσθηση που μπορεί εδώ να μας χρησιμεύσει είναι η ακοή. Πολλά κίβδηλα έχουν "λάθος ήχο" όταν χτυπούν μεταξύ τους ή όταν κουδουνίζουν πέφτοντας σε μία πέτρινη επιφάνεια.
Καί πάλι εδώ ένας τυφλός θα μπορούσε πολύ εύκολα να διακρίνει τους διαφορετικούς ήχους των νομισμάτων αυτών.
Ο λόγος που ηχούν διαφορετικά είναι τα φτηνά κράματα που χρησιμοποιούνται με τις διάφορες προσμίξεις που αραιώνουν το χρυσό, ή ακόμα ο τρόπος χύτευσης που παράγει ένα κράμα χαμηλότερης πυκνότητας κάνοντας το νόμισμα πιο "μαλακό".
Όταν ο χρυσός επεξεργάζεται "εν ψυχρώ" δια κρούσεως (και όχι με χύτευση) τότε το αποτέλεσμα είναι ένα νόμισμα αυξημένης σκληρότητας και με εύηχες ιδιότητες.
Σε άλλες εποχές ο λαός για να διακρίνει τα κίβδηλα χρυσά νομίσματα, τα δάγκωνε για να δει πόσο σημάδι άφηνε.
Υπάρχουν κάποιες ασφαλείς χρονολογίες;
Όχι. Παρόλο που μερικές χρονολογίες απαιτούν ιδιαίτερη προσοχή και εγρήγορση, δεν υπάρχει καμμία χρονολογία που να προσφέρει εγγύηση σιγουριάς.
Έλλειψη χρονολογίας ή χαρακτηριστικού σημαδιού νομισματοκοπείου έκδοσης
Μία άλλη κατηγορία απομιμήσεων που είναι αναγνωρίσιμη σχετικά εύκολο να εντοπιστεί είναι εκείνα που δεν έχουν χρονολογία ή σημάδι νομισματοκοπείου έκδοσης. Είναι γνωστό π.χ. ότι τι νομισματοκοπείο του Λονδίνου δεν εξέδοσε χρυσές λίρες μετξαξύ των ετών 1918 και 1925. Αυτό όμως δεν εμπόδισε μερικούς παραχαράκτες να κατασκευάσουν λίρες με αυτές της χρονολογίες!
Mερικές γενικές συμβουλές.
Αποφεύγετε να αγοράζετε χρυσές λίρες από αγνώστους ή από χώρες εξωτικές, ή ακόμα όταν η τιμή είναι πολύ χαμηλότερη από την αγοραία. Αγοράζετε από αναγνωρισμένους έμπορους με καλή φήμη. Από την άλλη μεριά μην βασιστείτε ότι μια ιδιαίτερα υψηλή τιμή πώλησης είναι κάποια εγγύηση γνησιότητας. Μερικά από τα κίβδηλα που παρουσιάζονται εδώ αγοράστηκαν στο Μπαχρέιν τον Απρίλιο του 1999 σε τιμές αρκετά ψηλότερες από εκείνες της αγοράς.
*Ο Χατζηαναγνώστου Γιώργος είναι entrepreneur Μικρομεσαίων επιχειρήσεων.
www.fotavgeia.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου