Η ‘λίστα’ Κάμερον αφορά και την δημοκρατία στην Ε. Ενωση.
Του Γ. ΠΟΤΑΜΙΑΝΟΥ
Η βρετανία μένοντας ‘εκτός’ ζητά προστασία από μελλοντικές ρυθμίσεις της ευρωζώνης.
Η προχθεσινή Συνοδος Κορυφής, χωρίς την παρουσία του Α. Νταβούτογλου δεν μπορούσε να συζητήσει την συνεργασία ΕΕ-Τουρκίας. Η συζήτηση για την ευρωπαϊκή διαχείριση του ζητήματος, ανέδειξε τις διαφορετικές προσεγγίσεις και τη δυσκολία να γεφυρωθούν.
Η Σύνοδος αφιέρωσε το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου, στην διαπραγμάτευση που ξεκίνησε η Βρετανία για τους όρους παραμονής της στην Ενωση. Αυτή είναι η τρίτη φορά που η Βρετανία επαναδιαπραγματεύεται τους όρους παραμονής της στην Ε. Ενωση. Είναι επίσης το δεύτερο δημοψήφισμα που θα διενεργηθεί. Η Βρετανία διαπραγματεύεται όρους διατήρησης της εθνικής της κυριαρχίας εντός της ΕΕ και εκτός ευρώ. Μάλιστα επιθυμεί να αποφύγει την υποχρέωση να εφαρμόσει μελλοντικούς κανόνες που θα υιοθετούνται χωρίς την σύμφωνη γνώμη του Κοινοβουλίου της, αλλά θα ωφελείται από ειδικές προνομιακές ρυθμίσεις.
Ο Βρετανός πρωθυπουργός έστειλε μια λίστα με τις επιθυμίες της Βρετανίας προκειμένου να παραμείνει στην ΕΕ, καθώς η ευρωζώνη με πρωτοβουλίες της Γερμανίας, αθόρυβα προετοιμάζει την ‘εμβάθυνσή’ της. Ο επιδιωκόμενος συμβιβασμός θα δοκιμάσει τα όρια ευελιξίας των σημερινών θεσμικών ρυθμίσεων της ΕΕ, τροποποίηση των οποίων δεν θα βρεί πολλούς οπαδούς σήμερα στην Ευρώπη, ενώ ο Κάμερον το έχει υποσχεθεί στο ακροατήριό του!!!
Ο Κάμερον διαπραγματευτικά ισχυρίζεται πως οι Βρετανοί θα επικυρώσουν την συμφωνία σε δημοψήφισμα μέχρι τον Ιούνιο, εάν εξασφαλίσει παραχωρήσεις της ΕΕ. Οι ισχυροί της ΕΕ επιθυμούν να κρατήσουν την Βρετανία στην Ενωση, καθώς είναι η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία και μία από τις δύο ισχυρότερες στρατιωτικές δυνάμεις της. Το πρόβλημα είναι ο βαθμός και η φύση των παραχωρήσεων προς μια χώρα που είναι από τους πρωταγωνιστές του ελεύθερου εμπορίου, σε μια ευρώπη που πασχίζει να αντιμετωπίσει τις παγκόσμιες προκλήσεις και διαπραγματεύεται με τις ΗΠΑ μια συμφωνία εμπορίου και επενδύσεων (TTIP).
Οι Βρετανοί θέλουν να απαλλαγούν από τον ‘κίνδυνο’ της όλο και στενότερης ‘ενοποίησης’ και οπωσδήποτε να αφαιρέσουν την δυνατότητα να επιβληθούν από την Ευρωζώνη με τον κανόνα της πλειοψηφίας, ρυθμιστικοί κανόνες στο CITI του Λονδίνου σχετικά με τον τομέα των χρηματοοικονομικών υπηρεσιών, που θα επιφέρει μια πρόοδοε της τραπεζικής ενοποίησης. Επιθυμούν επίσης την εισαγωγή της δυνατότητας ‘μπλοκαρίσματος’ νομοθετικών πρωτοβουλιών – ακόμη και ανατροπή υφιστάμενης νομοθεσίας - από πλειοψηφία συνεργαζόμενων εθνικών κοινοβουλίων. Ζητούν ακόμη περίοδο τεσσάρων ετών κατά την οποία οι πολίτες άλλων κρατών - μελών εξαιρούνται από την χορήγηση κοινωνικών παροχών η εργασιακών επιδομάτων, για να περιορίσουν την μετανάστευση.
Οι κοινοτικές υπηρεσίες έχουν μεγάλα περιθώρια να ‘βολέψουν’ πολλά από τα αιτήματα της λίστας, με έξυπνες διατυπώσεις ‘δημιουργικής ασάφειας’ και υποσχέσεις για τροποποιήσεις που θα γίνουν αργότερα, όταν θα γίνει προσπάθεια να τροποποιηθεί, η Συνθήκη για να επιτρέψει μεγαλύτερη ολοκλήρωση της ευρωζώνης σύμφωνα με το γερμανικό σχέδιο.
Ανησυχίες προκαλεί η επιθυμία του Κάμερον να δηλώσει η Ενωση ότι είναι μια ενωση με διάφορα νομίσματα (multi-currency union). Βέβαια, η διατύπωση που ζητά είναι παρσδοχή της υφιστάμενης κατάστασης καθώς Ην. Βασίλειο και Δανία έχουν μόνιμες εξαιρέσεις από την ένταξη στην ευρωζώνη.
Το πρόβλημα έγκειται στο γεγονός πως οι 13 χώρες της ανατολικής ευρώπης που εντάχθηκαν στην ενωση μετά το 2004, δεσμεύονται νομικά από τις συνθήκες ένταξής τους, να υιοθετήσουν το ευρώ αμέσως μόλις πληρούν τα κριτήρια. Μερικές από αυτές έχουν ήδη ενταχθεί, αλλά η Πολωνία, η Τσεχία, η Ουγγαρία, Ρουμανία, Βουλγαρία και Κροατία, ‘οφείλουν’ να ενταχθούν. Ομως μερικές όπως η Πολωνία, δεν το επιθυμούν καθώς το κυβέρνητικό κόμμα έχει δηλώσει πως σίγουρα δεν θα ενταχθεί τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Ενας από τους κυριότερους λόγους είναι πως οι εκτός ευρώ χώρες επωφελήθηκαν από την ευελιξία του εθνικού τους νομίσματος και αντιμετώπισαν αποτελεσματικότερα την οικονομική κρίση.
Εάν η Πολωνία υιοθετήσει το ευρώ, οι αλλες χώρες πιθανότατα θα ακολουθούσαν. Μια δήλωση για ‘πολλαπλά νομίσματα’ θα μπορούσε να βοηθήσει την Βαρσοβία να αποφύγει ένταξη στο ευρώ, παρασύροντας την Πράγα, την Βουδαπέστη και πιθανά και άλλες χώρες. Ηδη οι χώρες αυτές (Βίζενγκραντ) δημιούργησαν ομάδα -με αφορμή το προσφυγικό- για να προετοιμάζουν την προάσπιση των συμφερόντων τους.
Σίγουρα η σημαντικότερη απαίτηση της λίστας Κάμερον είναι αυτή που ζητά την δυνατότητα μιας πλειοψηφίας εθνικών κοινοβουλίων να αποκτά το δικαίωμα να θέτει βέτο σε μια νομοθετική πρόταση της Κομισιόν και ισως να αλλάξει υφιστάμενες προβλέψεις μετά από περιοδικές αναθεωρήσεις της ευρωπαικής νομοθεσίας. Είναι βασική δημοκρατική αρχή ότι, εάν τα εθνικά κοινοβούλια αντιτίθενται σε ένα νόμο, οι κυβερνήσεις τους δεν θα πρέπει να ψηφίζουν θετικά στο ευρωπαικό Συμβούλιο. Η Κομισιόν ‘φοβάται’ την εξέλιξη να έχουν τη δυνατότητα τα εθνικά κοινοβούλια να ‘ελέγχουν’ την νομοθετική της πρωτοβουλία.
Ο Κάμερον ισχυρίζεται πως αν του δοθούν οι παραχωρήσεις, η Βρετανία δεν θα ζητήσει τίποτε άλλο για ‘μια γενιά’ και ότι δεν θα εμποδίσει την περαιτέρω ολοκλήρωση. Ομως δεν έχει ξεχαστεί πως όταν ήταν ώριμες οι συνθήκες για ‘εμβάθυνση’ , η Βρετανία έκανε τα πάντα για ‘διέυρυνση’, γεγονός που καθυστέρησε την ευρωπαική ολοκλήρωση. Σήμερα οι συνθήκες έχουν αλλάξει. Η Γαλλία όμως το θυμάται καλά γιαυτό αρνείται την εξαίρεση του CITI. Δυστυχώς δεν θυμάται το ‘δημοκρατικό έλλειμμα’ και πως είναι μια ευκαιρία για εκδημοκρατισμό της διαδικασίας λήψης αποφάσεων.
Του Γ. ΠΟΤΑΜΙΑΝΟΥ
Η προχθεσινή Συνοδος Κορυφής, χωρίς την παρουσία του Α. Νταβούτογλου δεν μπορούσε να συζητήσει την συνεργασία ΕΕ-Τουρκίας. Η συζήτηση για την ευρωπαϊκή διαχείριση του ζητήματος, ανέδειξε τις διαφορετικές προσεγγίσεις και τη δυσκολία να γεφυρωθούν.
Η Σύνοδος αφιέρωσε το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου, στην διαπραγμάτευση που ξεκίνησε η Βρετανία για τους όρους παραμονής της στην Ενωση. Αυτή είναι η τρίτη φορά που η Βρετανία επαναδιαπραγματεύεται τους όρους παραμονής της στην Ε. Ενωση. Είναι επίσης το δεύτερο δημοψήφισμα που θα διενεργηθεί. Η Βρετανία διαπραγματεύεται όρους διατήρησης της εθνικής της κυριαρχίας εντός της ΕΕ και εκτός ευρώ. Μάλιστα επιθυμεί να αποφύγει την υποχρέωση να εφαρμόσει μελλοντικούς κανόνες που θα υιοθετούνται χωρίς την σύμφωνη γνώμη του Κοινοβουλίου της, αλλά θα ωφελείται από ειδικές προνομιακές ρυθμίσεις.
Ο Βρετανός πρωθυπουργός έστειλε μια λίστα με τις επιθυμίες της Βρετανίας προκειμένου να παραμείνει στην ΕΕ, καθώς η ευρωζώνη με πρωτοβουλίες της Γερμανίας, αθόρυβα προετοιμάζει την ‘εμβάθυνσή’ της. Ο επιδιωκόμενος συμβιβασμός θα δοκιμάσει τα όρια ευελιξίας των σημερινών θεσμικών ρυθμίσεων της ΕΕ, τροποποίηση των οποίων δεν θα βρεί πολλούς οπαδούς σήμερα στην Ευρώπη, ενώ ο Κάμερον το έχει υποσχεθεί στο ακροατήριό του!!!
Ο Κάμερον διαπραγματευτικά ισχυρίζεται πως οι Βρετανοί θα επικυρώσουν την συμφωνία σε δημοψήφισμα μέχρι τον Ιούνιο, εάν εξασφαλίσει παραχωρήσεις της ΕΕ. Οι ισχυροί της ΕΕ επιθυμούν να κρατήσουν την Βρετανία στην Ενωση, καθώς είναι η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία και μία από τις δύο ισχυρότερες στρατιωτικές δυνάμεις της. Το πρόβλημα είναι ο βαθμός και η φύση των παραχωρήσεων προς μια χώρα που είναι από τους πρωταγωνιστές του ελεύθερου εμπορίου, σε μια ευρώπη που πασχίζει να αντιμετωπίσει τις παγκόσμιες προκλήσεις και διαπραγματεύεται με τις ΗΠΑ μια συμφωνία εμπορίου και επενδύσεων (TTIP).
Οι Βρετανοί θέλουν να απαλλαγούν από τον ‘κίνδυνο’ της όλο και στενότερης ‘ενοποίησης’ και οπωσδήποτε να αφαιρέσουν την δυνατότητα να επιβληθούν από την Ευρωζώνη με τον κανόνα της πλειοψηφίας, ρυθμιστικοί κανόνες στο CITI του Λονδίνου σχετικά με τον τομέα των χρηματοοικονομικών υπηρεσιών, που θα επιφέρει μια πρόοδοε της τραπεζικής ενοποίησης. Επιθυμούν επίσης την εισαγωγή της δυνατότητας ‘μπλοκαρίσματος’ νομοθετικών πρωτοβουλιών – ακόμη και ανατροπή υφιστάμενης νομοθεσίας - από πλειοψηφία συνεργαζόμενων εθνικών κοινοβουλίων. Ζητούν ακόμη περίοδο τεσσάρων ετών κατά την οποία οι πολίτες άλλων κρατών - μελών εξαιρούνται από την χορήγηση κοινωνικών παροχών η εργασιακών επιδομάτων, για να περιορίσουν την μετανάστευση.
Οι κοινοτικές υπηρεσίες έχουν μεγάλα περιθώρια να ‘βολέψουν’ πολλά από τα αιτήματα της λίστας, με έξυπνες διατυπώσεις ‘δημιουργικής ασάφειας’ και υποσχέσεις για τροποποιήσεις που θα γίνουν αργότερα, όταν θα γίνει προσπάθεια να τροποποιηθεί, η Συνθήκη για να επιτρέψει μεγαλύτερη ολοκλήρωση της ευρωζώνης σύμφωνα με το γερμανικό σχέδιο.
Ανησυχίες προκαλεί η επιθυμία του Κάμερον να δηλώσει η Ενωση ότι είναι μια ενωση με διάφορα νομίσματα (multi-currency union). Βέβαια, η διατύπωση που ζητά είναι παρσδοχή της υφιστάμενης κατάστασης καθώς Ην. Βασίλειο και Δανία έχουν μόνιμες εξαιρέσεις από την ένταξη στην ευρωζώνη.
Το πρόβλημα έγκειται στο γεγονός πως οι 13 χώρες της ανατολικής ευρώπης που εντάχθηκαν στην ενωση μετά το 2004, δεσμεύονται νομικά από τις συνθήκες ένταξής τους, να υιοθετήσουν το ευρώ αμέσως μόλις πληρούν τα κριτήρια. Μερικές από αυτές έχουν ήδη ενταχθεί, αλλά η Πολωνία, η Τσεχία, η Ουγγαρία, Ρουμανία, Βουλγαρία και Κροατία, ‘οφείλουν’ να ενταχθούν. Ομως μερικές όπως η Πολωνία, δεν το επιθυμούν καθώς το κυβέρνητικό κόμμα έχει δηλώσει πως σίγουρα δεν θα ενταχθεί τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Ενας από τους κυριότερους λόγους είναι πως οι εκτός ευρώ χώρες επωφελήθηκαν από την ευελιξία του εθνικού τους νομίσματος και αντιμετώπισαν αποτελεσματικότερα την οικονομική κρίση.
Εάν η Πολωνία υιοθετήσει το ευρώ, οι αλλες χώρες πιθανότατα θα ακολουθούσαν. Μια δήλωση για ‘πολλαπλά νομίσματα’ θα μπορούσε να βοηθήσει την Βαρσοβία να αποφύγει ένταξη στο ευρώ, παρασύροντας την Πράγα, την Βουδαπέστη και πιθανά και άλλες χώρες. Ηδη οι χώρες αυτές (Βίζενγκραντ) δημιούργησαν ομάδα -με αφορμή το προσφυγικό- για να προετοιμάζουν την προάσπιση των συμφερόντων τους.
Σίγουρα η σημαντικότερη απαίτηση της λίστας Κάμερον είναι αυτή που ζητά την δυνατότητα μιας πλειοψηφίας εθνικών κοινοβουλίων να αποκτά το δικαίωμα να θέτει βέτο σε μια νομοθετική πρόταση της Κομισιόν και ισως να αλλάξει υφιστάμενες προβλέψεις μετά από περιοδικές αναθεωρήσεις της ευρωπαικής νομοθεσίας. Είναι βασική δημοκρατική αρχή ότι, εάν τα εθνικά κοινοβούλια αντιτίθενται σε ένα νόμο, οι κυβερνήσεις τους δεν θα πρέπει να ψηφίζουν θετικά στο ευρωπαικό Συμβούλιο. Η Κομισιόν ‘φοβάται’ την εξέλιξη να έχουν τη δυνατότητα τα εθνικά κοινοβούλια να ‘ελέγχουν’ την νομοθετική της πρωτοβουλία.
Ο Κάμερον ισχυρίζεται πως αν του δοθούν οι παραχωρήσεις, η Βρετανία δεν θα ζητήσει τίποτε άλλο για ‘μια γενιά’ και ότι δεν θα εμποδίσει την περαιτέρω ολοκλήρωση. Ομως δεν έχει ξεχαστεί πως όταν ήταν ώριμες οι συνθήκες για ‘εμβάθυνση’ , η Βρετανία έκανε τα πάντα για ‘διέυρυνση’, γεγονός που καθυστέρησε την ευρωπαική ολοκλήρωση. Σήμερα οι συνθήκες έχουν αλλάξει. Η Γαλλία όμως το θυμάται καλά γιαυτό αρνείται την εξαίρεση του CITI. Δυστυχώς δεν θυμάται το ‘δημοκρατικό έλλειμμα’ και πως είναι μια ευκαιρία για εκδημοκρατισμό της διαδικασίας λήψης αποφάσεων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου