Μακροχρόνιες πολιτικές δεσμεύσεις απαιτεί το ΔΝΤ από την Αθήνα για να παραμείνει στο πρόγραμμα. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι η χώρα θα παραμείνει αποικία χρέους για πολλά ακόμα χρόνια, καθώς προκειμένου να εξασφαλίσει την παραμονή του, ο κ.Σόιμπλε δεν διστάζει να ενισχύσει αυτές τις εξωφρενικές απαιτήσεις του Ταμείου. Στην πραγματικότητα και με δεδομένη την απροθυμία της κυβέρνησης Τσίπρα να συγκρουστεί, η χώρα οδηγείται σε μακροχρόνιες δεσμεύσεις πολύ βαρύτερες και επαχθέστερες από εκείνες που είχαν αναλάβει το 2012 η τριανδρία :Σαμαρά, Βενιζέλου, Προβόπουλου.
Και φυσικά αφού το παζάρι βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, το ΔΝΤ εμφανίζεται να μην έχει καταλήξει ακόμα σε συμφωνία για τη συμμετοχή του στο ελληνικό πρόγραμμα. Αυτό που εμφανίζεται σήμερα, είναι ότι βρίσκονται σε εξέλιξη διαπραγματεύσεις με τους εταίρους για να συγκεκριμενοποιηθούν οι όροι, υπό τους οποίους το Ταμείο θα στηρίξει. Προϋπόθεση είναι ωστόσο πρώτον να χαραχθεί μία πορεία με συγκεκριμένους οικονομικούς στόχους και δεύτερον να υπογραφεί συμφωνία για πολιτικές και οικονομικές δεσμεύσεις.
Από την πλευρά του ο Β. Σόιμπλε υποστηρίζει ότι το ΔΝΤ έχει δεσμευθεί να συμμετάσχει στο ελληνικό πρόγραμμα προσαρμογής, επικαλούμενος τη συνεδρίαση του Eurogroup του Μαΐου στην οποία εκφράστηκε η προσδοκία για συμμετοχή του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα.
Εδώ και τρία χρόνια το ΔΝΤ δεν χορηγεί πιστώσεις στην Ελλάδα, η οποία έχει σχεδόν αποπληρώσει τα δάνεια που έχει λάβει από το Ταμείο. Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών επιθυμεί τη συμμετοχή του Ταμείου για εσωτερικούς πολιτικούς λόγους. Τη χρειάζεται για να νομιμοποιήσει έναντι του γερμανικού πληθυσμού και της βουλής, τις πιστώσεις που χορηγεί και η Γερμανία στην Ελλάδα. Σε περίπτωση που το Ταμείο πει 'όχι' σε μία συμμετοχή του στο ελληνικό πρόγραμμα, τότε ο κ. Σόιμπλε αλλά και ο συνασπισμός των Χριστιανοδημοκρατών θα κινδυνεύσει να δει εκλογική συρρίκνωση, καθώς το AfD θα εντείνει τις κατηγορίες εναντίον τους για τα "λεφτά των Γερμανών φορολογούμενων που ενισχύουν τους τεμπέληδες ´Ελληνες".
Η αγωνία του Γερμανού υπουργού Οικονομικών, είναι στην πραγματικότητα διπλή : από τη μία να ελαχιστοποιήσει τις διαρροές προς τους ακροδεξιούς και από την άλλη να εξασφαλίσει την αποπληρωμή των δανείων. Τα δύο αυτά κίνητρα ερμηνεύουν τόσο την επιμονή για τη συμμετοχή του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα όσο και την εμμονή με τη μεταβίβαση ελληνικών περιουσιακών στοιχείων στο υπερταμείο, το οποίο βρίσκεται υπο τον έλεγχό του. Σημειώνεται ότι στο υπερταμείο έχει εξασφαλίσει-ουσιαστικά- το δικαίωμα veto, καθώς: α) ότι το εποπτικό συμβούλιο του Υπερ-ταμείου αποτελείται από 5 μέλη δύο εκ των οποίων ορίζονται από τους δανειστές (με τη σύμφωνη γνώμη του Υπουργού Οικονομικών) και τρία από την ελληνική κυβέρνηση (με τη σύμφωνη γνώμη των δανειστών) και β) ότι μεταξύ δανειζόμενου Ελληνικού Κράτους και δανειστών δεν υπάρχει ισότιμη σχέση καθώς οι δεύτεροι μπορούν, όπως επανειλημμένα έχει αποδειχθεί, να επιβάλλουν όσα θέλουν.
Αξίζει ακόμα να σημειωθεί, ότι το Διοικητικό Συμβούλιο που ορίζεται από το Εποπτικό Συμβούλιο σύμφωνα με το άρθρο 192 Ν.4389/2016 παρ. 2α «αναλαμβάνει συμβατικές υποχρεώσεις για λογαριασμό της Εταιρείας, συμπεριλαμβανομένης της ανάθεσης συμβάσεων για την προμήθεια αγαθών και υπηρεσιών», ενώ σύμφωνα με το άρθρο 194 παρ. 8 «Οι συνεδριάσεις του Εποπτικού Συμβουλίου και του Διοικητικού Συμβουλίου, καθώς και το σχετικό υλικό και τα πρακτικά των συνεδριάσεων, είναι εμπιστευτικές», παρά το ότι αφορούν τη διαχείριση δημόσιας περιουσίας. Επιπλέον, σύμφωνα με το άρθρο 202 παρ. 2 «προκειμένου να προβούν σε ιδιωτικοποίηση περιουσιακών τους στοιχείων, η Εταιρεία και οι άμεσες θυγατρικές της (εξαιρουμένων των ΤΧΣ και ΤΑΙΠΕΔ), δύναται να προβαίνουν ενδεικτικά στην πώλησή τους, τη μεταβίβαση οποιωνδήποτε εμπράγματων ή ενοχικών δικαιωμάτων επί αυτών ή την εισφορά των τελευταίων σε ανώνυμες εταιρείες (Α.Ε.) ή ιδιωτικές κεφαλαιουχικές εταιρείες (Ι.Κ.Ε.) και στη συνεπακόλουθη πώληση των σχετικών μετοχών σε τρίτους».
Τέλος, στην παρ. 3 του ίδιου άρθρου τονίζεται ότι «η Εταιρεία και οι άμεσες θυγατρικές της (εξαιρουμένων των ΤΧΣ και ΤΑΙΠΕΔ), δύναται επιπλέον να προβαίνουν στη μίσθωση των περιουσιακών στοιχείων, την παραχώρηση του δικαιώματος χρήσης ή αξιοποίησής τους, την ανάθεση της διαχείρισής τους, τη σύσταση επί αυτών οποιουδήποτε πραγματικού η προσωπικού δικαιώματος, συμπεριλαμβανομένων των δικαιωμάτων οριζόντιας ιδιοκτησίας και επικαρπίας επί δικαιωμάτων οποιασδήποτε φύσης».
Πάντως δεν θα πρέπει να υποτιμάται το γεγονός, ότι η γερμανική βουλή πριν από ένα και παραπάνω χρόνο συναίνεσε στο τρίτο πακέτο βοήθειας 86 δισεκατομμυρίων ευρώ και πλήρωσε ορισμένα τμήματα αυτού, ωστόσο μια σημαντική προϋπόθεση δεν έχει ακόμα εκπληρωθεί. Το γερμανικό κοινοβούλιο εξάρτησε τη συναίνεσή του από τη συμμετοχή του ΔΝΤ στο τρίτο πακέτο στήριξης. Η καγκελάριος Μέρκελ από την αρχή της ευρωκρίσης, ήθελε τη συμμετοχή του ΔΝΤ ως δανειστή. Το ΔΝΤ όμως δεν έχει εγκρίνει καμία πίστωση μέχρι τώρα στο τρίτο πρόγραμμα. Και αυτό οδηγεί σε προστριβές με την γερμανική κυβέρνηση.
Ο Σόιμπλε θέλει σε κάθε περίπτωση να αποφύγει μία συζήτηση για την απομείωση του ελληνικού χρέους, πριν από τις βουλευτικές εκλογές του 2017. Μέχρι τώρα όμως το ΔΝΤ εμφανίζεται σκληρό. Η κυρία Λαγκάρντ βλέπει με σκεπτικισμό μία περαιτέρω βοήθεια προς την Ελλάδα. Το ΔΝΤ θέλει να εκμαιεύσει από τα ευρωπαϊκά κράτη, ποιό θα είναι το ύψος της μείωσης του χρέους στο οποίο προτίθενται να προχωρήσουν.
Του Γ.Τριποταμιανού
www.fotavgeia.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου