Δεν επιβιώνει αλλιώς

Αrt2665 Πεμπτη 9 Μαρτίου 2017
Δεν επιβιώνει αλλιώς
Γιατί η ομοσπονδία θα πρέπει εκ των πραγμάτων να είναι ένα κατασταλτικό κράτος
Η τροπολογία για το Ενωτικό Δημοψήφισμα και ο σάλος που δημιουργήθηκε αποδεικνύονται μια μεγάλη πολιτική ευεργεσία

Δύο γεγονότα που έλαβαν χώρα τον περασμένο μήνα αποδεικνύουν πως το κράτος που θα δημιουργηθεί στο πλαίσιο της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας θα πρέπει να είναι κατασταλτικό, αλλιώς δεν θα υπάρξει. Το πρώτο γεγονός είναι η συνέντευξη του Μουσταφά Ακιντζί στον «Πολίτη» (η συνέντευξη δημοσιεύθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 2017, αλλά δόθηκε πριν από την τροπολογία στη Βουλή και αυτό έχει τη σημασία του).

Ο Ακιντζί, απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με την απαίτηση παρουσίας τουρκικού στρατού, δήλωσε: «Αυτή τη φορά ποιος μας διασφαλίζει ότι κάποιοι πολιτικοί κύκλοι που δεν συμφωνούν με τη λύση ομοσπονδίας και θέλουν τη σύσταση ενιαίου κράτους και όχι τη μετεξέλιξή του δεν θα ενδυναμωθούν; Δεν πρέπει να τους υποτιμήσουμε και πρέπει να υπάρχει κάτι να τους αποτρέπει από το να προσπαθούν να αλλάξουν το σύνταγμα μετά τη λύση. Ο τρόπος που το βλέπουμε οι πλείστοι Τουρκοκύπριοι, είναι πως αυτός ο παράγοντας είναι η παρουσία με κάποιο τρόπο της Τουρκίας».

Ξεκαθαρίζει, δηλαδή, ο ηγέτης των Κυπρίων Τούρκων, ο οποίος είναι, υποτίθεται, υπέρμαχος της επαναπροσέγγισης, πως ο ρόλος του τουρκικού στρατού σε μια ομοσπονδία είναι η αστυνόμευση των πολιτικών φρονημάτων των Κυπρίων Ελλήνων και συγκεκριμένα αυτών που θα διαφωνούν με την αντιδημοκρατική, ρατσιστική και διχοτομική φύση της εν λόγω «λύσης».

Η τροπολογία της Βουλής
Το δεύτερο γεγονός είναι η τροπολογία για το Ενωτικό Δημοψήφισμα της 10ης Φεβρουαρίου 2017. Η τροπολογία κατατέθηκε από το εθνικιστικό ΕΛΑΜ και την υπερψήφισαν οι σοσιαλιστές της ΕΔΕΚ, οι πράσινοι Οικολόγοι και η Συμμαχία Πολιτών, το ΔΗΚΟ και η Αλληλεγγύη που κινούνται μεταξύ κεντροαριστεράς και κεντροδεξιάς. Το αίτημα για να διδάσκεται αυτό το κομμάτι της ιστορίας στα κυπριακά σχολεία βρίσκει απήχηση σε όλο σχεδόν το ιδεολογικοπολιτικό φάσμα.

Συνεπώς, είναι το αποτέλεσμα υγιούς κοινοβουλευτικής διαδικασίας με τη συμμετοχή δημοκρατικά εκλελεγμένων βουλευτών στο πλαίσιο των θεσμών της Κυπριακής Δημοκρατίας. Το παράνομο κατοχικό καθεστώς και η Τουρκία απαιτούν από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τα κόμματα και τη διεθνή κοινότητα να παρέμβουν ετσιθελικά και να ακυρώσουν νόμιμη απόφαση αντιπροσώπων του κυπριακού λαού.

Παρούσα η Τουρκία στη ΔΔΟ
Είναι κοινώς αποδεκτό πως το πολιτικό προσωπικό στα κατεχόμενα («κυβέρνηση», «προεδρία», «βουλή», «κόμματα») είναι ελεγχόμενο και εξαρτημένο από την Άγκυρα, είτε εκ πεποιθήσεως, είτε από συμφέρον, είτε από φόβο και πίεση.

Άρα, σε περίπτωση «λύσης», το εν λόγω πολιτικό προσωπικό θα στελεχώσει όλους τους ομοσπονδιακούς θεσμούς που θα αναλογούν στην «τουρκοκυπριακή κοινότητα» (Τούρκοι Κύπριοι και έποικοι), αφού το σημερινό παράνομο καθεστώς θα νομιμοποιηθεί, μετεξελισσόμενο σε «τουρκοκυπριακό συνιστών κρατίδιο».

Οι οπαδοί της ΔΔΟ δεν έχουν ακόμη εξηγήσει πώς ακριβώς θα διακοπεί η επιρροή της Τουρκίας στο ήδη εξαρτημένο αυτό προσωπικό μετά τη «λύση», απλώς διότι θα αλλάξει το συνταγματικό καθεστώς, όπως δεν έπαψε και μεταξύ 1960-63, όταν δημιουργήθηκε η ΚΔ.

Τώρα, φανταστείτε πως ζούμε στην «Ενωμένη Κυπριακή Ομοσπονδία» της ΔΔΟ, με (νόμιμη, πλέον) παρουσία τουρκικού στρατού ως «εγγυητή». Τα ελληνοκυπριακά κόμματα παραμένουν τα ίδια και η πιο πάνω τροπολογία υπερψηφίζεται στην «Κάτω Βουλή» της «ελληνοκυπριακής συνιστώσας πολιτείας», ως μια απόφαση ρουτίνας στο πλαίσιο της διδασκαλίας της ιστορίας της «ελληνοκυπριακής κοινότητας».

Οι Κύπριοι Τούρκοι πολιτικοί, οι οποίοι θα είναι οι ίδιοι με τους σημερινούς, αντιδρούν με τον ίδιο ακριβώς εξωφρενικό τρόπο, αυτή τη φορά όμως μέσα από τους θεσμούς της «κεντρικής ομοσπονδιακής κυβέρνησης» και της «τουρκοκυπριακής συνιστώσας πολιτείας». Τι θα γινόταν, άραγε;

Το δυο σενάρια
1ον- ΕΛΑΜ: Ανεξαρτήτως του «ηθικού πανικού» που εσκεμμένα δημιουργείται, το ΕΛΑΜ είναι ένα νόμιμο πολιτικό κόμμα, έχει εκλελεγμένους βουλευτές και συμμετέχει κανονικά στους κοινοβουλευτικούς θεσμούς της ΚΔ. Το ΕΛΑΜ έχει χαρακτηριστεί ως «τρομοκρατική οργάνωση» στα κατεχόμενα. Ερωτώ: Εάν αύριο το ψευδοκράτος μετασχηματιστεί σε «τουρκοκυπριακή συνιστώσα πολιτεία», θα συνεχίσει να έχει καταχωρημένο το εν λόγω κόμμα στη «λίστα τρομοκρατικών οργανώσεών» του;

Εάν ναι, ποια θα είναι η συμπεριφορά της «κεντρικής ομοσπονδιακής κυβέρνησης» απέναντι σε αυτό και τα στελέχη του; Πώς θα συμπεριφερθεί ένας Κύπριος Έλληνας εκ περιτροπής Πρόεδρος, αν ο Κύπριος Τούρκος εκ περιτροπής Αντιπρόεδρος επιμένει φορτικά, με την πίεση και της Τουρκίας, να κλείσει το κόμμα και να διώξει δημοκρατικά εκλελεγμένους αντιπροσώπους του λαού; Σημειώνω πως τη στιγμή που γράφεται αυτό το κείμενο η Τουρκία, που ελέγχει τον Ακιντζί, διώκει και φυλακίζει Κούρδους βουλευτές για «διασπορά προπαγάνδας υπέρ τρομοκρατικής οργάνωσης».

2ον - Αντιομοσπονδιακός Χώρος: Οι διαφωνούντες με την ομοσπονδία και οι προτείνοντες λύση «ενιαίου κράτους» εκπροσωπούνται από τις αυτόνομες φοιτητικές παρατάξεις, προσφυγικά σωματεία, εξωκοινοβουλευτικούς πολιτικούς οργανισμούς, πολιτισμικούς φορείς, και βεβαίως με ισχυρότατους πυρήνες σε όλα σχεδόν τα κόμματα.

Υπέρμαχοι του ενιαίου κράτους υπάρχουν στον χώρο της τέχνης, της επιστήμης, της ακαδημίας, της δημοσιογραφίας και του επιχειρηματικού κόσμου. Φορείς τέτοιων ιδεών στελεχώνουν επίσης τον κρατικό μηχανισμό, τη Δημόσια Υπηρεσία, το εκπαιδευτικό σύστημα, τα Σώματα Ασφαλείας και τις Ένοπλες Δυνάμεις.

Ο Ακιντζί ήταν κατηγορηματικός πως ο τουρκικός στρατός θα λειτουργεί ως παράγοντας σωφρονισμού για όσους προτιμούν το δημοκρατικό ενιαίο κράτος από το ομοσπονδιακό απαρτχάιντ. Εάν, δηλαδή, κάποιος διαφωνεί με την ομοσπονδία (ή θεωρείται ύποπτος πως διαφωνεί) θα πρέπει να ζει υπό καθεστώς φόβου για το μέλλον αυτού και της οικογένειάς του;

Με ποια κριτήρια θα διαπιστώνεται αν η προτίμηση κάποιου προς το ενιαίο κράτος αποτελεί απειλή για τη βιωσιμότητα της ομοσπονδίας; Τι θα γίνει αν η τουρκοκυπριακή ηγεσία δημιουργήσει μηχανισμούς φακελώματος και επιτήρησης των πολιτικών απόψεων; Τι θα γίνει αν κάποιος συμφωνεί με την ομοσπονδία τώρα, αλλά διαφωνήσει στην πορεία, εάν αυτή δεν λειτουργήσει όπως οι οπαδοί της υπόσχονται;

Καλλιέργεια ενοχικών συνδρόμων
Οι προσβλητικές απαιτήσεις Ακιντζί και Τουρκίας για παραδοχή του «λάθους» της Ένωσης έχουν τις ρίζες τους στο διαιωνιζόμενο ψεύδος που επινοήθηκε από το 1955 πως η ΕΟΚΑ και το ΑΚΕΛ είχαν δήθεν σκοπό να «γενοκτονήσουν» τους Κυπρίους Τούρκους. Με βάση αυτό το θεμελιώδες ψεύδος, και ενώ ο ενωτικός αγώνας ήταν δεδηλωμένα αντιαποικιακός και ουδέποτε αντιτουρκικός, δημιουργήθηκε η ΤΜΤ, οργανώθηκαν με προβοκάτσιες οι πρώτες αιματηρές δικοινοτικές ταραχές, μεθοδεύθηκε η Τουρκανταρσία το 1963-64 και δικαιολογήθηκε η τουρκική εισβολή και κατοχή το 1974.

Με τα πιο πάνω κατά νουν, η τροπολογία για το Ενωτικό Δημοψήφισμα και ο σάλος που δημιουργήθηκε αποδεικνύονται μια μεγάλη πολιτική ευεργεσία. Απετέλεσαν την τέλεια «άσκηση επί χάρτου» που σκιαγράφησε και προδιέγραψε το πώς θα λειτουργήσει η ομοσπονδία. Η ΕΚΟ θα πρέπει εκ των πραγμάτων να είναι ένα κατασταλτικό κράτος.

Η επιβίωσή της οφείλει να βασίζεται στην πνευματική υποδούλωση των Κυπρίων Ελλήνων, αφού μόνο έτσι θα νομιμοποιούνται οι πολιτικές αδικίες που θα θεσμοθετήσει. Είναι πασιφανές πως η ομοσπονδία θα στεριώσει μόνο με κοινωνική μηχανική καλλιέργειας ενοχικών συνδρόμων στους Κυπρίους Έλληνες, στη βάση του θεμελιώδους περί «γενοκτονίας» ψεύδους, και σωφρονισμού τους για το «ιστορικό λάθος» τους. Την αποτελεσματικότητα και την εύρυθμη λειτουργία αυτού του ψυχολογικού μηχανισμού επιβολής συλλογικής ενοχής θα την «εγγυάται» η σιδηρά απειλή αστυνομικής και στρατιωτικής καταστολής.

Λάμπρος Γ. Καούλλας
Υπ. Διδάκτωρ Εγκληματολογίας, Νομική Σχολή, Πανεπιστήμιο Εδιμβούργου

www.fotavgeia.blogspot.com