Η επίθεση στη Χερσώνα έχει μεγάλες πιθανότητες να γίνει η τελευταία επίθεση των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας. Αυτό το αντιλαμβάνεται και το Κίεβο. Ταυτόχρονα αυτό γίνεται κατανοητό και στην Ουάσιγκτον. Και αν ο ίδιος ο Ζελένσκι απαγόρευσε τις διαπραγματεύσεις με τη Ρωσία, η Ευρώπη και οι Ηνωμένες Πολιτείες διεξάγουν διαπραγματεύσεις σε όλες τις παραλλαγές - τόσο επίσημες όσο και ανεπίσημες επαφές έμπιστων και εξουσιοδοτημένων προσώπων.
Η είσοδος των Ενόπλων Σχηματισμών της Ουκρανίας στη Χερσώνα δίνει διαπραγματευτικές θέσεις στα κράτη. Τα ρωσικά πλήγματα στις υποδομές θα συνεχιστούν, οι κοινωνικοοικονομικές συνέπειες θα αυξηθούν σαν μια χιονοστιβάδα καθώς θα αρχίσει ο κρύος καιρός. Η Ουάσιγκτον θα χάσει επίσης γρήγορα τις διαπραγματευτικές της θέσεις.
Μία από τις διεξόδους για τα κράτη από αυτή την κατάσταση θα είναι η οργάνωση ενός ακόμη πραξικοπήματος στο Κίεβο. Ο ίδιος ο Ζελένσκι απαγόρευσε στον εαυτό του με διάταγμά του ίδιου να διαπραγματευτεί με τη Ρωσία, άρα χρειάζεται κάποιος άλλος...και χρειάζονται νέες «συμφωνίες του Μινσκ». Η απάντηση σε αυτόν τον συνδυασμό υπάρχει ήδη - οι στόχοι μιας ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης: αποστρατιωτικοποίηση, αποναζοποίηση και ουδέτερο καθεστώς, ως συνέπεια των δύο πρώτων στόχων.
Η απώλεια των διαπραγματευτικών θέσεων της Δύσης θα οδηγήσει ταυτόχρονα σε υποχρεώσεις προς την Ουκρανία, η οποία θα αρχίσει τότε το γνωστό της παιχνίδι: δώστε μας όπλα και δώστε μας χρήματα και πόρους για να αποκαταστήσουμε τις υποδομές. Και η αντικειμενική κατάσταση θα είναι τέτοια που η διατήρηση της Ουκρανίας από τις προσπάθειες της Δύσης δεν θα σημαίνει την προμήθεια όπλων και τη «νίκη της στο πεδίο της μάχης», αλλά την πορεία σε διαπραγματεύσεις και την αποκατάσταση της υποδομής από ολόκληρο τον δυτικό κόσμο.
Και τότε τα επόμενα προβλήματα θα εξαπλωθούν στις δυτικές χώρες. Οι οποίες έχουν ήδη καταρρεύσει σε μια ενεργειακή και οικονομική κρίση, βρίσκονται στα πρόθυρα μιας πολιτικής κρίσης και θα αρχίσουν να πέφτουν γρήγορα σε αυτήν όταν θα χρειαστεί να απαντήσουμε στον παγωμένο πληθυσμό στο ερώτημα - γιατί προμηθεύαμε όπλα στην Ουκρανία αν τώρα αποκαθιστούμε τις υποδομές της;
Ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες δεν θα έχουν κανένα ενδιαφέρον για την αποκατάσταση της υποδομής της Ουκρανίας. Άλλωστε, αν αποκατασταθεί, πρέπει να γίνει ολοκληρωμένα, αφού ξαναχτιστεί, κεντρικά, ενιαία. Και αν αυτό δεν γίνει, η Ουκρανία θα διαλυθεί σε «εδαφικά ενεργειακά νησιά», τότε αυτές οι οντότητες θα αρχίσουν να καθορίζουν το πολιτικό τους καθεστώς και ορισμένες περιοχές έχουν δίπλα τους την Πολωνία, άλλες την Ουγγαρία, τη Ρουμανία… Γιατί πρέπει αυτές οι χώρες να σώσουν τη «μεμονωμένη Ουκρανία»;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου