Από περίπου 280-230 εκατομμύρια χρόνια πριν (καθυστερημένη Παλαιωζωική εποχή μέχρι την Αργή Τριασική), η ήπειρος που γνωρίζουμε τώρα ως Βόρεια Αμερική ήταν συνεχής με την Αφρική, τη Νότια Αμερική και την Ευρώπη.
Υπήρχαν όλοι σαν μια μόνο ήπειρος που λέγεται Πανγκαία. Η Pangea άρχισε να διαλύεται όταν ένα τρίποντο φύλλο αναπτύχθηκε ανάμεσα στην Αφρική, τη Νότια Αμερική και τη Βόρεια Αμερική. Το Rifting ξεκίνησε καθώς το μάγμα αναβαθμίστηκε μέσα από την αδυναμία στον φλοιό, δημιουργώντας μια ηφαιστειακή ζώνη σχίσματος.
Οι ηφαιστειακές εκρήξεις έριξαν στάχτη και ηφαιστειακά συντρίμμια σε όλο το τοπίο καθώς αυτά τα κομμένα θραύσματα μεγέθους της Pangea αποκλίνουν. Η πληγή μεταξύ των ηπείρων που εξαπλώνονται σταδιακά αναπτύχθηκε για να σχηματίσει μια νέα λεκάνη του ωκεανού, τον Ατλαντικό. Η ζώνη ρήξης γνωστή ως η μεσαία κορυφογραμμή του Ατλαντικού συνέχισε να παρέχει τα ωμά ηφαιστειακά υλικά για την επεκτεινόμενη λεκάνη των ωκεανών.
Εν τω μεταξύ, η Βόρεια Αμερική απομακρύνθηκε σιγά-σιγά από τη ζώνη του ρήγματος. Η χοντρή ηπειρωτική κρούστα που αποτέλεσε τη νέα ανατολική ακτή κατέρρευσε σε μια σειρά από χαμηλόβαθμα μπλοκ βλάβης που σχεδόν παράλληλαν τη σημερινή ακτή. Στην αρχή, η θερμή, ελαττωματική άκρη της ηπείρου ήταν υψηλή και σημαντικός σε σχέση με τη νέα λεκάνη των ωκεανών.
Καθώς η άκρη της Βόρειας Αμερικής απομακρύνθηκε από τη ζεστή ζώνη του ρήγματος, άρχισε να δροσίζεται και να υποχωρεί κάτω από τον νέο Ατλαντικό Ωκεανό. Αυτό το κάποτε ενεργό διαχωριστικό όριο πλάκας έγινε η παθητική, ακολουθώντας την άκρη της δυτικής κινούμενη Βόρεια Αμερική. Σε τεκτονική πλάκα, ο Ατλαντικός Κάμπος είναι γνωστός ως κλασικό παράδειγμα παθητικού ηπειρωτικού περιθωρίου.
Σήμερα, τα μεσοζωικά και κενοζωικά ιζηματογενή στρώματα πετρώματος που βρίσκονται κάτω από ένα μεγάλο μέρος της παράκτιας πεδιάδας και της ακριτικής ηπειρωτικής υφαλοκρηπίδας παραμένουν σχεδόν οριζόντια.
Πηγή - USGS ΚΟΜΜΑ.
www.fotavgeia.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου