Κυριακή 2 Φεβρουαρίου 2025

Αποδεχόμενος το παρελθόν.

Χατζηαναγνώστου Γιώργος


Βλέμματα κοφτά κ θλιμμένα ,κινήσεις βιαστικές με συσσωρευμένο θυμό, Αναπνοές πολύ βαριές ή γρήγορες.

Αυτά που καθημερινά συναντά κανείς στον τυχαίο διπλανό του.

Εκείνο που καθημερινά πλέον βιώνουμε είναι την μετουσίωση των πρακτικών προβλημάτων επιβίωσης του σύγχρονου ανθρώπου στα όρια της διπολικής ψυχοπνευματικής διαταραχής.

Η ολοένα και εντεινόμενη μείωση του επιπέδου ζωής των ανθρώπων αναγκάζει αυτούς να αντιδράσουν ενστικτωδώς προστατεύοντας τον εαυτό τους προσδιορίζοντας θετικά η αρνητικά με μια συγκατάβαση ή άρνηση όλα όσα διαδραματίζονται γύρω του .


Το ναί ή το όχι γίνεται αναγκαία συνθήκη απορρίπτοντας οτιδήποτε είναι μεταβατικό ή ρόζ ή αχνό ή πολυμορφικό.

Το ναί ή το όχι, η επιθετικότητα ή η σιωπηλή συγκατάβαση , αποτελούν μέρος της ζωής μας όχι από επιλογή αλλά από ανάγκη προστασίας του εγώ μας.

Ο άνθρωπος σε αυτή την συνθήκη διπολισμού αρνείται κατηγορηματικά οτιδήποτε έχει μια ερμαφρόδιτη κατάσταση, προσπαθώντας να επιβάλει η να δημιουργήσει συνθήκες θετικές ως προς τον προσδιορισμό του είναι του συμμετέχοντας χωρίς να το καταλαβαίνει σε αυτό που έχουμε προσδιορίσει σαν Δυτικό πολιτισμό. Δηλαδή την ατομικότητα την αυτοπροστασία απορρίπτοντας κάθε εννοια κοινοτισμού αλληλεγγύης κατανόησης των γύρω μας.


Αυτό που άλλοτε οι Έλληνες έμπρακτα αποδείξαν κ θεσπίσανε σαν τρόπο ζωής, δηλαδή την κοινοκτημοσύνη (Αμπελάκια) , την αλληλεγγύη τώρα έχει θυσιαστή στο όνομα του ανθρωποκεντρισμού του Δυτικού πολιτισμού των ινφλουένσερ των σελέμπριτυ των πολιτικά ορθών.


Η δυστυχία αυτού του οικοδομήματος βιώνεται σε κάθε σκοτεινό σοκάκι μιας πρωτευούσης σε κάθε κόκκινο φανάρι επαιτείας, σε κάθε περαστικό που απλώνει το χέρι του ζητώντας βοήθεια κατ επάγγελμα ή όχι.


Η απάντηση σε αυτήν την επιτεινόμενη διαρκώς κατάσταση είναι η κατ άτομο αποδοχή του παρελθόντος καθενός προσωπικά ,αναγνωρίζοντας τα λάθη ή τα ευστόχως διατελέσθεντα στην ζωή του καθενός μας.


Δηλαδή το διάβασμα ιστορικά σε οτιδήποτε έχει συμβεί στο διάβα της ζωής μας και μας έχει προκαλέσει χαρά ή λύπη ,δυστυχία ή αντίστοιχα ευφορία.

Ανατρέχοντας προς τα πίσω όσο πιο πολύ μπορούμε βρίσκουμε τα αίτια για κάθε χαρά κ κάθε λύπη σε ότι συμβαίνει καθημερινά.


Το τι συμβαίνει ασχέτως εάν υπάρχουν κ συγκυρίες αρνητικές η θετικές ,είναι η συνέχεια της ζωής μας και οι επιλογές που ηθελημένα ή άθελα έγιναν κ έτσι διαμορφώθηκε αυτό που ΄σήμερα αισθανόμαστε ή είμαστε.


Η αποδοχή του παρελθόντος σημαίνει αναγνώριση των λαθών ή των επιτυχιών που με την συμπεριφορά μας ή τις αποφάσεις μας δημιουργήσαμε .

Και εδώ οφείλουμε να ευχαριστήσουμε τον καθ΄ ένα που μας έσπρωξε στο πάτωμα κ έτσι διδαχθήκαμε από αυτό εάν διδαχθήκαμε .

Διαφορετικά θα κατηγορούμε εκείνον που μας έσπρωξε και ΄'όχι εμάς που επιτρέψαμε στον εαυτό μας να πέσουμε καταγής.


Αυτό που συνέβη μας δίδαξε και μας βοήθησε να συνειδειτοποιήσουμε ότι η ζωή ούτε τίμια ούτε ηθική ούτε δίκαια είναι .

Στο διάβα της εκείνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να συμμετέχουμε μαζί της να σηκωνόμαστε όταν μας ρίχνει κάτω ,να διεκδικούμε αυτό που είναι τίμιο κ ηθικό και να επαναπροσδιορίζουμε καθημερινά τους στόχους μας ,τα οράματα μας,με αισιοδοξία και ελπίδα.


Ο Αριστοτέλης έλεγε ότι ευδαιμονία είναι το μέσο μέτρο μιας κατάστασης και έχει και αρνητικά κ θετικά.


Αναγνωρίζοντας λοιπόν το παρελθόν μας μπορούμε να ζήσουμε το παρόν και να χτίσουμε το αύριο .

Αναγνωρίζοντας τις ρίζες μας , το γιατί βρισκόμαστε τώρα εδώ βρίσκουμε την ιστορία μας τον πολιτισμός μας τα ήθη κα τα έθιμα μας.


Και σαν Ελλάδα έχουμε μια συνεκτική ιστορία με αλφάβητο με ισχυρές παρακαταθήκες με ιδιοσυστασίας που μας επιτρέπει να ατενίζουμε το μέλλον με χαμόγελο κ αισιοδοξία παρά τα απρόβλεπτά κα τα δυσμενή που περιβάλλουν την καθημερινότητα μας..


Αναγνωρίστε λοιπόν το παρελθόν αγγίξτε έστω και μόνοι σας χωρίς ψυχοθεραπεία το σκοτεινό παρελθόν μας που είναι ο δεύτερος εαυτός μας και το παρόν αυτομάτως ανταποδίδει την προσπάθεια μας κ γίνεται χαμογελαστό γεμάτο γαλήνη.


www.fotavgeia.blogspot.com

Δεν υπάρχουν σχόλια: