Η ΣΤΟΧΕΥΜΈΝΗ ΑΠΟΜΥΘΟΠΟΊΗΣΗ ΤΗΣ ΈΝΝΟΙΑΣ ΕΘΝΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ Η ΜΕΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΕΘΝΟΣ
Χατζηαναγνώστου Γιωργος
Ζούμε εποχές που καθημερινά αναρωτιόμαστε είμαστε Πατριώτες ,έχουμε Έθνος ,έχουμε Πατρίδα, μιλάμε ίδια γλώσσα,έχουμε δικαίωμα να έχουμε ταυτότητα Ελληνική ,μπορούμε να μεταφέρουμε Ελληνική Σημαία;
Ζούμε εποχές που καθημερινά αναρωτιόμαστε είμαστε Πατριώτες ,έχουμε Έθνος ,έχουμε Πατρίδα, μιλάμε ίδια γλώσσα,έχουμε δικαίωμα να έχουμε ταυτότητα Ελληνική ,μπορούμε να μεταφέρουμε Ελληνική Σημαία;
Ερμηνεύοντας τα καθημερινά γεγονότα που διαδραματίζονται ας κάνουμε μια αναδρομή στην ερμηνεία της σημαίας σε πλατείες σε περιόδους συγκεντρώσεων.
Κάποιος θα χαρακτήριζε ως Εθνικιστική έκφραση , άλλος ως Πατριωτικό φολκλορισμό ,άλλος ως αταξικά προσδιορισμένο γεγονός αυθεντικότητας μιας διαμαρτυρίας , άλλος σαν υπενθύμιση του ρόλου του έθνους που στρέφεται κατά των πολιτών του .
Ταυτόχρονα εντυπωσιαζόμαστε βλέποντας την υπερπροσπάθεια ενός κράτους μόλις 200ετών ανομοιογενών πολιτών όπως οι ΗΠΑ να προσπαθούν να αυτοπροσδιοριστούν σαν Έθνος ,ενώ ταυτόχρονα διερωτόμαστε γιατί εμείς προσπαθούμε να αυτοπροσδιοριστούμε σαν Κράτος ενόσω εδώ και αιώνες υπάρχει ιστορική συνείδηση Εθνική. Τι είναι αυτό που κάνει την διαφορά ; Ti είναι αυτό που προσδιορίζει το Έθνος; Ti είναι αυτό που προσδιορίζει το Κράτος ;
Είναι η κοινή γλώσσα; Είναι η κοινή σε βάθος χρόνου καταγωγή ; Η σχέση ΄Εθνους-Κράτους σε επαναπροσδιορισμό ή μήπως η σχέση Κράτους -Έθνους είναι η το στοχοποιημένο μοντέλο κατακρημνισμού της Εθνικής Συνείδησης προς όφελος της ομογενοποίησης του πλανήτη των μεγαλοαστικών αχανών πόλεων του μέλλοντος.;
To "γκρέμισμα" σχέσης Έθνους-Κράτος .
Εκείνο που φαίνεται να καλλιεργείται και να διαχέεται εντέχνως είναι να προσδιοριστεί σαν επικρατούσα άποψη ότι το Έθνος είναι παράγωγο του Κράτους, δηλαδή ότι δεν είναι δυνατόν να υπάρξει Έθνος χωρίς να προ υπάρξει Κράτος .
Η ιστορική γεωγραφική μεταβλητότητα των στενών γεωγραφικών ορίων των λαών στο πέρασμα των αιώνων με τις μετακινήσεις πληθυσμών πολέμους κ.ά. αλλοιώνει εθνολογικά αυτό που προσδιορίζουμε σαν Έθνος με κοινή ιστορία , γλώσσα, ήθη , έθιμα και πολιτισμό.
Η άποψη αυτή καίτοι εμπεριέχει μια δόση αλήθειας δεν μπορεί να διαγράψει την Εθνική συνείδηση και ιδιαίτερα σε λαούς με μακραίωνα καταγεγραμμένη Ιστορία όπως η Ελλάδα.
Αυτή καθαυτή η σκέψη διευκολύνει τον Διεθνισμό ,την Παγκοσμιοποίηση,την ομογενοποίηση των πληθυσμών , και την πλήρη υποταγή στην υπερεθνική κοινωνία των λαών ,των ανθρώπων του πλανήτη γενικώς ή εν τέλει όσες κοινωνίες ιστορικά δεν μπορούν να έχουν ιστορικές ρίζες που να αποδεικνύουν την οντότητα τους σαν Έθνος .
Με την αποδοχή και εφαρμογή αυτής της σκέψης η Εθνομηδενιστική απόληξη διαφαίνεται προ των πυλών .
Σύμφωνα λοιπόν με τις επιταγές της πολιτικοοικονομικής άρχουσας Τάξης η υφιστάμενη συνεκτικότητα της Ελληνικής κοινωνίας οφείλει να αποποιηθεί τον μανδύα του Εθνικού ιδεολογήματος ,επιτρέποντας κατ αυτό τον τρόπο σε αυτήν την άρχουσα τάξη την εκποίηση του Κράτους χωρίς Εθνικιστικές και Πατριωτικές κορώνες αντίστασης .
Το δε εντυπωσιακό είναι ότι για την επίτευξη των στόχων εκποίησης (κατ άλλους πλιάτσικο) κατά της Ελληνικής περιουσίας επικαλούνται το όραμα της Ισχυρής Ελλάδας χάριν της οποίας οφείλουν να γίνουν οι Θυσίες (sic). Τώρα το πως "χαρίζοντας" την περιουσία που μπορεί να παράγει κέρδος θα δημιουργηθεί κέρδος είναι κάτι που σίγουρα κανείς νοήμων δεν μπορεί να απαντήσει.
Για να επιτευχθεί ο σκοπός έχουν σαφώς προηγηθεί μια σωρεία νομοθετημάτων και διασκέψεων "κορυφής" και οι φαρδιές και πλατιές υπογραφές εξαγορασμένων συνειδήσεων με το αζημίωτο άλλες φορές στο Μααστρχτ ,άλλες στην Λισσαβόνα ,άλλοτε στην Νίκαια ,χωρίς ποτέ να παραγνωρίζουμε τις "κρυφές" συμφωνίες Λεσχών Buildenberg, G7 ,G20 κ.α. Όλα αυτά με την συναίνεση ΝΑΤΟ ,Ε.Ε., ΔΝΤ που πριμοδοτούν το γκρέμισμα της σχέσης "Έθνους -Κράτους".
Το λεγόμενο πλέον Κράτος νομιμοποιείται με άπειρα νομοσχέδια (στην Ελλάδα το 2013 κάθε 2η ημέρα έχουμε ένα νέο !!! νομοσχέδιο να ψηφίζεται) επικυρώνοντας τον Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ (2000) και της συνθήκης της Νίκαιας (2001) ολοκληρώνοντας το δε την ψήφιση του άρθρου 240 για παραίτηση από δικαιώματα Εθνικής Κυριαρχίας. Ας μην παραβλέπουμε και την Θέσπιση Ιθαγένειας Ευρωπάιου σύμφωνα με το άρθρο 20 που προδικάζει την κατάρρευση των Εθνών-Κρατών .
Η υπερεθνική κοινωνία αναλαμβάνει μέσω των εκπροσώπων της ένα κυρίαρχο ρόλο και στην εκτελεστική αλλά στην νομοθετική ,δικαστική λειτουργία του κράτους πλέον,που δεν μπορεί να έχει ταυτότητα Έθνους.Ευθεία λοιπόν ,κάθετη ρήξη με τους πολίτες των Εθνών που προσδιορίζουν στην λογική τους και την συνείδηση τους την έννοια Έθνος σαν πηγή απονομής δικαιοσύνης ,αξιοκρατίας,ισηγορίας, ενώ ταυτόχρονα μεγαλώνει η απόσταση από τα κοινωνικά στρώματα που είναι ταυτισμένα με το υπέρτατο σύμβολο του έθνους και την έκφραση του μέσω της Σημαίας.
Έτσι ενώ για τον πολίτη η έννοια Έθνος μεταφράζεται σαν λαός και η έννοια Κράτος σαν γεωγραφική περιοχή η υπερεθνική κοινωνία προσπαθεί να απομυθοποίηση την έννοια Έθνος ,με την διάσπαση της συνοχικότητας την στρέβλωση της Ιστορίας ,την απομυθοποίηση των Εθνικών ηρώων και συμβόλων της εκμηδενίζοντας το ρόλο του έθνους με απίστευτο χλευασμό τύπου Ρεπούση .
Η νομιμοποίηση του Κράτους -Έθνους από-πολιτικοποιέι καθ αυτό τον τρόπο τον πολίτη μεταφέροντας όλες τις "εξουσίες" σε μια απρόσωπη "αγορά" που ελέγχει και κατευθύνει τον λαό από περιοχή σε περιοχή σύμφωνα με τα συμφέροντα της ,ή αλλιώς από Κράτος σε Κράτος με απλή απόδειξη μια αριθμητική χάραξη σε ένα μπράτσο ή ένα χέρι.
Ο πολίτης Γίνεται προϊόν χωρίς Εθνική Ταυτότητα έτοιμος να απορροφηθεί από την καταναλωτικών προτύπων κοινωνία στον βωμό της απρόσωπης "αγοράς'.
Οι αναφορές
Η έννοια Έθνος άρχισε να εμφανίζεται κυρίως με την Γαλλική Επανάσταση τον 18αιώνα (δεν αναφερόμαστε στην Αμερικάνικη επανάσταση) σε μια εποχή όπου το ποσοστό των αν αλφαβήτων ήταν υψηλό και οι εξελίξεις σε ότι αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα βρίσκαν πρόσφορο έδαφος για τεκμηρίωση της έννοιας .
Οι τότε πολιτικές δυνάμεις απολυταρχικές κατά κύριο λόγο επιδίωξαν και δημιουργούσαν μια συνθήκη ικανή να επιβάλει άλλα και να αναδείξει κατά κάποιο τρόπο μια νέα αστική τάξη η οποία ταυτόχρονα με την ανάδειξη της έννοιες Έθνους σαν φορέα νομιμοποίησης των λαϊκών πολιτικών δικαιωμάτων έμελλε να χτίσουν μαζί το νέο μοντέλο της ελεύθερης σημερινής αγοράς.
Έτσι, οι έννοιες του έθνους και του λαού λειτούργησαν καταλυτικά αναφορικά με τη δημιουργία ταξικής συνείδησης, ανεξάρτητα από το γεγονός ότι με την τυπική και νομική χρήση τους αποδείχθηκαν χρήσιμες στην εξουσία που ταυτοποιούσε έτσι τις "ομάδες" .
Ο απεχθής εθνικισμός, όπως άλλωστε και ο λαϊκισμός, σε όλες τις περιπτώσεις ήταν ένας κρατικά κατασκευασμένος εθνικισμός για την επίτευξη της εξουσιαστικής ηγεμονίας που τόσο πολύ η κοινωνία της εποχής είχε ανάγκη.
Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ - ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ
Στα πλαίσια του συστήματος εθνών-κρατών, ο καπιταλισμός παγίωσε την κυριαρχία του στο εσωτερικό και το διεθνές πεδίο.
Οι θεσμικές ρυθμίσεις σε επίπεδο πολιτειακό όσο και αγοράς, στα πλαίσια του έθνους-κράτους και του συστήματος κρατών, οδήγησαν μεν στην κυριαρχία του καπιταλιστικού συστήματος, αλλά παράλληλα ενέτειναν την εσωτερική αμφισβήτηση.
Οι οικονομικές κρίσεις σε συνδυασμό με την επιρροή εθνικοαπελευθερωτικών και λαϊκών κινημάτων επέφεραν την κατάρρευση του συστήματος όπως το ζούμε σήμερα σε όλο τον κόσμο από την πλατεία Συντάγματος ,την πλατεία Ταξιμ κ.α .
Η αμφισβήτηση του φιλελευθερισμού, του αντιπροσωπευτικού πολιτεύματος και του σχέσεων κράτους-έθνους, οδήγησε στις κρίσεις του 20ου αιώνα και στην καπιταλιστική αναδιάρθρωση στο εσωτερικό των κρατών.
Τα μέχρι πρότινος κράτη ευημερίας, οι απώλειες των αποικιών οι μετακινήσεις κεφαλαίων παγκοσμίως ,οι πληθυσμιακές μετακινήσεις , και η ανάγκη για φτηνό εργατικό δυναμικό, δημιούργησαν τις συνθήκες ώστε η σχέση κράτους- έθνους να προσλάβει διαφορετικά χαρακτηριστικά, μέσω μιας νέας νοηματοδότησης του έθνους.
Η έννοια του πατριωτισμού μπορούσε έτσι να υπονομεύσει το καθορισμένο έθνος, με την απόδοση πολιτικών δικαιωμάτων σε κάθε πολίτη ανεξάρτητα από την εθνοτική του προέλευση.
Ταυτόχρονα, η αναδιάρθρωση του συστήματος κρατών στα πλαίσια υπερεθνικών οργανισμών όπως η ΕΕ, έθεσε τις βάσεις για την διαμόρφωση μιας οικονομικής ελίτ που μπορεί να δρα ανεξάρτητα από τους περιορισμούς της κρατικής έννομης τάξης.
Η κρίση του οικονομικού μοντέλου κατά την δεκαετία του ’70, η ανάπτυξη των πολυεθνικών οικονομικά ανεξέλεγκτων κολοσσών, η κυριαρχία του χρηματιστικού κεφαλαίου και ο ανταγωνισμός των αναδυόμενων ανατολικών αγορών, δημιούργησαν τις προϋποθέσεις ώστε στα πλαίσια της παγκόσμιας κατανομής εργασίας, το σύστημα της εξουσίας των αγορών να επιδιώξει ένα νέο προσδιορισμό .
Το σύστημα της ευέλικτης συσσώρευσης, απαίτησε τον επαναπροσδιορισμό του θεσμικού πλαισίου και των ιδιοκτησιακών δικαιωμάτων.
Ο επιδιωκόμενος τρόπος που πιθανόν θα μπορούσε να γίνη αυτό εφικτό είναι μέσω της αποσύνδεσης του κράτους ,από τις κυρίαρχες εθνοτικές ομάδες που καθορίζουν το έθνος και που μέσω του κράτους διεκδικούν τα όποια συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα.
Στα πλαίσια της κυριαρχίας της νέας Τάξης πραγμάτων , η υπερεθνική πλέον διεθνής αγορά ανακατανέμει τα προιόντα και τα κεφάλαια μαζί με τους πόρους και τα δικαιώματα, εγγυάται τη σταθερότητα της διατήρησης και κίνησης των κεφαλαίων, οικειοποιείται την έννομη τάξη πραγμάτων και αποφασίζει η ίδια για το ποιος και τι πρέπει να κατέχει δικαιώματα.
Στη νέα καπιταλιστική αναδιάρθρωση η έννοια του έθνους, όσο και του λαού, γίνεται ένα εμπόδιο που πρέπει να υπερκερασθεί πάσει θυσία στον βωμό της έννοιας κέρδους και σε βάρος του ανθρώπου .
Το μοντέλο του παγκόσμιου καταναλωτή και η επίπλαστη ευμάρεια δημιουργούν συνθήκες που ευνοούν την αποδόμηση των συνδετικών δομών προς όφελος της ατομικότητας σε βάρος του πατριωτισμού ,της γνήσιας λαϊκής ταυτότητας , της ταυτότητας του έθνους ,με έντονη προώθηση του κοινωνικού αυτοματισμού "ομάδας" απέναντι σε "ομάδα'.
Η ΑΠΟΔΟΜΗΣΗ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ
Ο νέος πολίτης αρχίζει να χάνει σταδιακά την Εθνική Ταυτότητα , την ιστορική συνοχή του ,τις παραδοσιακές του αξίες και τα δικαιώματα που απορρέουν από την Εθνική του κληρονομία .
Η ταυτότητα του έχει γίνει πλέον καταναλωτική ,αστική ,σύμφωνα με τα πρότυπα και της αφηγήσεις των ΜΜΕ που τον βομβαρδίζουν σαν πολίτη του κόσμου με ίσα διακαιώματα απέναντι όλων ,ενώ ταυτόχρονα του "τραβάνε" το χαλί αφαιρώντας του το δικαίωμα της ιδιοκτησίας στην πράξη με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου με αυθαίρετες παρεμβάσεις στον υπέρτατο βωμό της σωτηρία του Κράτους.
Εν πολλοίς η ατομική ελευθερία συγκρούεται με την Εθνική Ελευθερία που προσδιορίζει σε βάθος χρόνου την σχέση του πολίτη με την κοινωνία και ανατρέποντας αυτό που η πολιτεία νομοθετικά προσπαθεί να επιβάλει άμεσα και αρκετές φορές καταχρηστικά .
Η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη και ενώ ό πολίτης ατομικά διεκδικεί την ισότητα απέναντι στην αόρατη χρηματιστηριακή αγορά η απώλεια συλλογικής ταυτότητας και Εθνικής συνείδησης δεν του επιτρέπει τον απεγκλωβισμό του από τον ευρύτερο σχεδιασμό της κρατικής εξουσίας .
Κάτι τέτοιο συμβαίνει, απλά διότι κάθε άτομο έχει πλήθος τρόπου σκέψεων και ταυτοποίησης των γεγονότων που διαδραματίζονται αλλά και των συλλογικότητων που συμμετέχει και όλα είνα φορτισμένα με διαφορετικές αξίες και νόημα.
Η συλλογική του ταυτότητα σχετίζεται με την διεκδίκηση δικαιωμάτων και η απουσία της συντελεί στην απομείωση των δικαιωμάτων έναντι της κρατικής εξουσίας .
Έτσι, η εθνική ταυτότητα, όσο και αν συνιστά νομιμοποιητικό στοιχείο της κρατικής εξουσίας, εντούτοις διασφαλίζει την παροχή πολιτικών δικαιωμάτων που σε καμιά περίπτωση βέβαια δεν ταυτίζονται με την ελευθερία και την αυτονομία η οποία έχει την δική της διαδρομή στην ιστορία..
Τα ανθρώπινα δικαιώματα σήμερα είναι ένας ωραίος μύθος που τον εκμεταλλεύεται η κρατική εξουσία, αλλά είναι πρακτικά ανύπαρκτα με δεδομένη την εξάρτηση από την "ελεύθερη" αγορά. . Αντίθετα, τα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα αποτελούν νομικές δεσμεύσεις της κρατικής εξουσίας που τείνουν να περιορίζουν την αυθαιρεσία της.
H ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ
Μόνο μια αυτοθεσπισμένη κοινωνία (παρά το πρακτικά ανέφικτο) θα μπορούσε να επικαλείται έννοιες ανθρώπινων δικαιωμάτων και ελευθερίας.
Η αποεθνικοποίηση του κράτους αναπόφευκτα θα εγκαθιδρύσει μια ανεξέλεγκτη εξουσία που θα αναιρέσει τα όποια δικαιώματα έχει παραχωρήσει η "αγορά" που επηρεάζει πλέον σε βαθμό κακουργήματος το σύστημα κράτους-έθνους.
Το παγκόσμιο νεοφιλέυθερο σύστημα στην προσπάθεια του να στρέψει τα βλέμματα της δημοσιότητας εκτός , πετά την μπάλα στην εξέδρα με διάφορες τακτικές ακόμα και πολεμικές ,και ελπίζοντας ότι οι "φίλαθλοι" θα παρακολουθήσουν την μπάλα, ενόσω εκείνοι θα ανακατεύουν την τράπουλα της εξουσίας.
Εκείνο που ζούμε καθημερινά είναι η αποδόμηση του έθνους κράτους προς όφελος του κράτους έθνους που εύκολα εάν επιτευχθεί πλέον θα καταφέρει να αφαιρέσει όλα τα δικαιώματα των πολιτών απέναντι στο κράτος που επί δεκαετίες οι πολίτες μάχονται να κατακτήσουν από τα πολύ απλά την θέσπιση του οκταώρου εργασίας αντί της ολοήμερης εργασίας ,μέχρι τα πιο σύνθετα που αφορουν την ανακατανομή του παραγόμενου πλούτου.Αυτή η νέα φεουδαρχία που χτίζεται από τους νεόπλουτους των golden boys έχει την ανάγκη να διασπάσει την συνοχή σε όλα τα επίπεδα που αφορούν τις μέχρι πρότινος δομές της κοινωνίας των Ελλήνων
Το αν θα το καταφέρουν έχει να κάνει με τον έμφυτο πατριωτισμό των Ελλήνων που στο πέρασμα των αιώνων εθνοαπελευεθρωτικά κινούνται την ύστατη στιγμή .
Έχει έρθει άραγε;
lasfida
www.fotavgeia.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου