ΤΑ ΠΕΡΙ ΑΙΓΙΑΛΟΥ ΚΑΙ ΕΚΠΟΙΗΣΗΣ ΜΕΣΩ ΤΑΙΠΕΔ

Χατζηαναγνώστου Γιώργος
Παρά την εσπευσμένη αναστολή του νομοσχεδίου υπό διαμόρφωση λόγω πληθώρας διαμαρτυριών γiα μετά τις Ευρωεκλογές αλλά και εν όψει πιθανότητας διαρροών  ψήφων λόγω εκλογών, το ζήτημα παραμένει ως πρώτης γραμμής ζήτημα στην Ελληνική επικράτεια.  Και παραμένει ως πρώτης γραμμής γιατί ο σχεδιασμός του  ,επιβεβαιώνει την κακή νοοτροπία του Κράτους για προώθηση νομοσχεδίων που σχεδιάζονται και υλοποιούνται από αλλότρια κέντρα εξουσίας κατά των Ελλήνων με την εμπλοκή του ΤΑΙΠΕΔ ως μοχλό απαλοτρiωσης της περιουσίας του  Ελληνικού λαού .

2005: Το συγκρότημα Azata del Sol στην παραλία Algarrobico στο πάρκο Cabo de Gata στην Αλμερία της νότιας Ισπανίας

Η καθολική διαφωνία των πολιτών ,συλλογικοτήτων, φορέων αειοφόρου ανάπτυξης , περιβάλλοντος κ.α δείχνει το πόσο είναι  κάθετα αντίθετη  με το νομοσχέδιο «Οριοθέτηση, προστασία και διαχείριση αιγιαλού και παραλίας» του υπουργείου Οικονομικών, 
  Το νομικό πλαίσιο εκμετάλλευσης του αιγιαλού και της παραλίας αναφέρεται κυρίως στα νομοθετήματα 3057/02, 3105/03, 3153/03, 3207/03, 3270/ 04, 3468/06, 3851/10, 3978/11 και 3986/11.
 Θεωρείτε ότι το συγκεκριμένο νομοσχέδιο εισάγει ένα μοντέλο «ανάπτυξης» που άλλες χώρες, όπως η Ισπανία, η Ιταλία και η Γαλλία, εφάρμοσαν τις προηγούμενες δεκαετίες και πια εγκατέλειψαν ως εξαιρετικά ζημιογόνο, και ενώ πλέον η περιβαλλοντική επιβάρυνση που υπέστησαν είναι μη αναστρέψιμη.

 Επίσης θεωρείται  ότι τα βασικά σημεία του νομοσχεδίου είναι καταφανώς αντισυνταγματικά (αντίθετα προς το δικαίωμα ακώλυτης πρόσβασης του πολίτη, την υποχρέωση κατεδάφισης αυθαίρετων κατασκευών στον αιγιαλό και στην παραλία, κ.α.)
Οφείλουμε, ωστόσο, να επισημάνουμε ότι η παραχώρηση χρήσης αιγιαλού κατ' αποκλειστικότητα σε ιδιώτες δεν εισάγεται με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο για το οποίο τόσος θόρυβος γίνεται.
 Θα θέλαμε να ενημερώσουμε για το ότι το επίμαχο νομοσχέδιο αναφέρεται σε ρυθμίσεις που πρακτικά ήδη ισχύουν.
Συγκεκριμένα:
α) Με τον ν. 3986/11 (ΦΕΚ 152/Α/2011, άρθρο 14) δίνεται στους ιδιώτες το δικαίωμα χρήσης αιγιαλού για 50 χρόνια (παρ. 1), το δικαίωμα εκτέλεσης έργων για ιδία εκμετάλλευση (παρ. 2) και το δικαίωμα να αποκλείσει για 50 χρόνια τη χρήση του από τρίτους (παρ. 3).
β) Με το άρθρο 11 του ιδίου νόμου (3986/11) οι συντελεστές δόμησης είναι κατά πολύ ευνοϊκότεροι από τους συνήθεις και με το άρθρο 12 μπορούν να παρακαμφθούν τελείως. Στα 10 στρέμματα μπορείς να οικοδομήσεις 2000 τ.μ. για τουριστική χρήση, ενώ για θεματικά ή επιχειρηματικά πάρκα η επιτρεπόμενη δόμηση μπορεί να διπλασιασθεί.
γ) Παράλληλα, μέσω του επενδυτικού νόμου 4146/2013 (ΦΕΚ 90/Α/2013) και του άρθρου 11 η Γενική Διεύθυνση Στρατηγικών Επενδύσεων μπορεί να εκδώσει άδειες δόμησης χωρίς την έγκριση ή τον έλεγχο των πολεοδομικώς ανεξάρτητων αρχών.
Όλα αυτά φυσικά και συνδέονται με το ΤΑΙΠΕΔ και τη μαζική εκχώρηση ακινήτων σε όλη την ελληνική επικράτεια, αφού το σενάριο «δένει» με αυτόν τον τρόπο.
Δηλαδή:
-το ΤΑΙΠΕΔ εκχωρεί παράλιο περιοχή,
-βάσει του ν. 3986/11 ο προκείμενος αιγιαλός παραχωρείται,
-ο επενδυτικός νόμος ν. 4146/2013 επιτρέπει δόμηση πολύ μεγαλύτερη της συνήθους.
-και έρχεται τώρα το τελευταίο νομοσχέδιο περί ««Οριοθέτησης, προστασίας και διαχείρισης αιγιαλού και παραλίας», που θα τεθεί επί τάπητος και πάλι μετά τις ευρωεκλογές, να απλοποιήσει τη διαδικασία και να εισάγει για πρώτη φορά τη δυνητική προτεραιότητα του ιδιωτικού συμφέροντος εις βάρος του κοινωνικού και δημοσίου.
Να συμπληρώσουμε ότι το άρθρο 36Α του συγκεκριμένου νομοσχεδίου 4146/2013 προσφέρει επίσης άδεια παραμονής σε υπηκόους τρίτων χωρών αν αγοράσουν ή μισθώσουν ακίνητα που υπάγονται στον επενδυτικό νόμο, δίνοντας έτσι τη δυνατότητα απότομης και μη ελεγχόμενης δημογραφικής και εθνικής μεταβολής σε μια περιοχή, συνήθως προνομιούχο.
Το νομικό πλαίσιο παραβιάζει σαφώς το Σύνταγμα (άρθρo 17 παρ. 1 που προτάσσει το δημόσιο συμφέρον σε σχέση με το ιδιωτικό, και άρθρο 24 που θεωρεί την προστασία του περιβάλλοντος υποχρέωση του κράτους και δικαίωμα των πολιτών), ενώ η εφαρμογή του θα έχει βαρύτατες και μη αναστρέψιμες επιπτώσεις στο περιβάλλον, όπως καταδεικνύει το παράδειγμα του “ισπανικού μοντέλου”.
Ταυτόχρονα σχεδιάζει ;

• Την παραχώρηση εκτάσεων κηρυγμένων αρχαιολογικών χώρων, μνημείων, ιστορικών τόπων ή προστατευόμενων περιβαλλοντικά περιοχών, τοπίων ιδιαίτερου φυσικού κάλλους ή ευπαθών οικοσυστήματα (άρθρο 10).
• Ενθαρρύνεται η οικονομική εκμετάλλευση των παραλιών μετά από πλειοδοτικό διαγωνισμό, για την εκμίσθωση θαλάσσιων μέσων αναψυχής, καθισμάτων, ομπρελών, λειτουργία αναψυκτηρίων, αθλοπαιδιές και γενικά κατασκευών καθώς και εγκαταστάσεων αναψυχής προσωρινού χαρακτήρα (άρθρο 11).
• Δίδεται η αρμοδιότητα όταν πρόκειται για την εκτέλεση έργων για την οποία απαιτείται η παραχώρηση και θαλάσσιου ή λιμναίου χώρου ή πυθμένα θάλασσας ή λίμνης πέραν της ζώνης των 500 μέτρων από την ακτή ενώ δεν γίνεται λόγος για την ελεύθερη ζώνη των 100 τμ. μεταξύ των εγκαταστάσεων (άρθρο 12).
• Επιτρέπεται η παραχώρηση θαλάσσιου ή λιμναίου χώρου με την τοποθέτηση α) πλωτών εξεδρών εμβαδού μέχρι εκατόν πενήντα (150) τετραγωνικών μέτρων, συμπεριλαμβανομένης σε αυτά τυχόν πλωτής πρόσβασης από τον αιγιαλό και β) θαλάσσιων ή λιμναίων πάρκων αναψυχής που καλύπτουν επιφάνεια μέχρι χιλίων πεντακοσίων (1500) τετραγωνικών μέτρων, για την εξυπηρέτηση πολιτιστικών σκοπών ή ψυχαγωγίας των λουομένων, επιτρέπεται δε «η χρήσης νησίδων, υφάλων, σκοπέλων και αβαθών θαλάσσιων εκτάσεων και του συνεχόμενου αιγιαλού και της παραλίας για την εξυπηρέτηση σκοπών γεωργικών, κτηνοτροφικών, αλιευτικών, ναυταθλητικών, τουριστικών και εν γένει επιχειρηματικών». – οι αυθαιρεσίες δικαιώνονται αναδρομικά, νομιμοποιούνται και εισάγονται και καινούργιες !

• Η επιχειρηματική δράση στις παράκτιες περιοχές μπορεί να διευκολυνθεί με το μπάζωμα (επιχωμάτωση) παραλιών, παράλληλα, με το παρόν σχέδιο νόμου παρέχεται η δυνατότητα για αυθαίρετα πού κατασκευάστηκαν πριν την έναρξη ισχύος του παρόντος νόμου στον αιγιαλό, την παραλία ή τη θάλασσα, την όχθη, χωρίς να υφίσταται απόφαση παραχώρησης της χρήσης να μπορούν να νομιμοποιηθούν. (άρθρο 13)
Όλες οι παραπάνω ρυθμίσεις αποσκοπούν στην αύξηση των εισπράξεων των δημόσιων ταμείων βάζοντας σε κίνδυνο τους παράκτιους βιότοπους αναπαραγωγής ψαριών αλλά προσβάλλουν και την αισθητική των παραδοσιακά δομημένων παράκτιων οικισμών, παράλληλα βλάπτοντας σοβαρά το δημόσιο συμφέρον.
Το συγκεκριμένο όμως σχέδιο νόμου είναι από εκείνα που αφήνουν τον αναγνώστη κατάπληκτο: πρόκειται για μια ωμή και εξωφρενικά μυωπική εισπρακτική καταβαράθρωση του περιβαλλοντικού δικαίου, κατά τρόπο που όχι μόνο κατασπαταλά τον φυσικό πλούτο της χώρας, αλλά δεν εγγυάται καν την ασφάλεια δικαίου, το κοινωνικό δικαίωμα για πρόσβαση στις παραλίες και το κοινοτικό κεκτημένο για τη διαχείριση του παράκτιου χώρου.» (σελ.1 παρ.3)
Όλα τα παραπάνω εντάσσονται στην λογική να παραχωρηθεί με αντάλλαγμα στους δήμους της χώρας το δικαίωμα της απλής χρήσης κοινόχρηστων των παραλιών με στόχο να τις εκμεταλλευθούν εμπορικά και να καλύψουν το χρηματοδοτικό τους κενό με απόδοση του 20% των εισπράξεων στην κεντρική κυβέρνηση.
Επιδιώκουμε την ρεαλιστική αλλά και αειοφόρα ανάπτυξη στην Χώρα αλλά με όρους και κανόνες που διασφαλίζουν τον σεβασμό στο φυσικό περιβάλλον ταυτόχρονα με την ελεύθερη πρόσβαση στους πολίτες χωρίς να τους υποχρεώνει να ''αγοράζουν" υπηρεσίες .

Οι μεγάλες Τουριστικές Επιχειρήσεις που με το πρόσχημα της συγκροτημένης και κεντρικά σχεδιασμένης "ανάπτυξης" επιδιώκουν την υπερψήφιση του, δημιουργούν όμως περιβαλλοντολογικό πρόβλημα καταστρέφοντας το συγκριτικό πλεονέκτημα της Ελλάδας που είναι οι φυσικοί χώροι και οι φυσικοί πόροι . Η ραγδαία υποβάθμιση των Ελληνικών Παραλιών μεσοπρόθεσμα θα προκαλέσει υποβάθμιση του τουριστικού προϊόντος .

Οι ακτές ανήκουν σε όλους μας. Είναι ανεπίτρεπτο ένα δημόσιο αγαθό να γίνεται μέσο πλουτισμού για τους λίγους. Πρώτα θα πρέπει να τοποθετούμε το δημόσιο συμφέρον και δευτερευόντως το ιδιωτικό οικονομικό όφελος, το οποίο πρέπει να υποτάσσεται σε συγκεκριμένους κανόνες και πρότυπά βιώσιμης και φιλικής προς το περιβάλλον ανάπτυξης.»

Ζητούμε να αναλάβουν δράση η κοινωνία των πολιτών και ο αυτοδιοικητικός μηχανισμός.

Προτείνουμε λοιπόν οι αιρετοί του α' και του β' βαθμού αυτοδιοίκησης να δεσμευτούν ότι στην πρώτη παραχώρηση τέτοιου είδους στην περιοχή ευθύνης τους θα προσβάλλουν την πράξη στο ΣτΕ ως αντισυνταγματική.
Εκτιμούμε ότι αυτό θα λειτουργήσει αποθαρρυντικά και αποτρεπτικά, μέχρι να δημιουργηθούν συνθήκες για την οριστική απόσυρση του νομοσχεδίου αυτού, επί του οποίου υπάρχουν ήδη σφοδρότατες αντιδράσεις.
Πηγές wwf ,diktyo Prostasias Lakonias
www.fotavgeia.blogspot.com