ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΗ ΗΘΙΚΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ

ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΗ ΗΘΙΚΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ

Xατζηαναγνώστου Γιώργος

Πολλά έχουν γραφτεί για την ηθική την επιχειρηματική των ιδιωτών ,όμως σε αυτά τα Μνημονιακά υποστηριζόμενα έτη από την συγκυβέρνηση υπάρχει αντίστοιχα επιχειρηματική ηθική των Δημοσιών λειτουργών;

 Ή μήπως το επιχειρηματικό τους ήθος ορίζεται  σε επίπεδα αυστηρά  των καθαρά νομικών υποχρεώσεων τους;

Το Σήμερα  

Σήμερα Ως επιχειρηματική ηθική νοείται η εφαρμογή στην επιχειρηματική συμπεριφορά των γενικών αρχών περί ηθικής, με σκοπό τη δημιουργική εξισορρόπηση και σύνθεση προτύπων, συμπεριφορών και σχέσεων μεταξύ της επιχείρησης δημόσιας ή ιδιωτικής , των μετόχων ,των πολιτών , των εργαζομένων, των καταναλωτών αλλά και του γενικότερου κοινωνικού και οικονομικού περιβάλλοντος στο οποίο δραστηριοποιείται μια επιχείρηση ή ένας οργανισμός.

Το ήθος της επιχείρησης ή ενός οργανισμού, δημόσιου ή ιδιωτικού, το συνθέτουν μικρές διαφορετικές έννοιες όπως η αξιοπιστία, η διαφάνεια, η αξιοκρατία, η πειθαρχία, η ευελιξία, το αίσθημα ευθύνης, η ποιότητα κ.ά. αλλά και ο τρόπος με τον οποίο οι έννοιες αυτές υλοποιούνται.

Η ξαφνική αλλαγή στο μοντέλο ενημέρωσης του πολίτη τα τελευταία χρόνια συνθέτει μια αλλαγή ταυτόχρονα και στο μοντέλο διοίκησης, δεδομένης πλέον της αρχής  ότι «ουδέν κρυπτό από τον ήλιο».

Η σημερινή ραγδαία τεχνολογική πρόοδος ρίχνει ευτυχώς στο καναβάτσο την ηθελημένη στρέβλωση των γεγονότων μέσω της καθοδηγούμενης παραπληροφόρησης ή της εσκεμμένα ελλιπούς
πληροφόρησης κατά τέτοιο τρόπο που να αναδεικνύεται άμεσα κάθε τι που αντιβαίνει τους νόμους ηθικής της κοινωνίας  .

Ταυτόχρονα Η διαρκής και αέναη νομοθέτηση του Κράτους ασθμαίνοντας  «τρέχει» να προλάβει τις τεχνολογικές μεταβολές και κοινωνικές μεταβολές – αιτήσεις σε μια κοινωνία περισσότερο μορφωμένη και ενήμερη όσο ποτέ.    

 Ο συνδυασμός αυτών των γεγονότων  οδηγεί γρήγορα και επιταχυνόμενα την αλλαγή πολιτικής πλεύσης των υπευθύνων σε Δημόσιους Οργανισμούς αναπροσαρμόζοντας την κώδικα Λειτουργίας τους.ΡΑΠΤΑΡΧΗΣ

Η Σύγχυση

Η σύγχυση των πάλε ποτέ κραταιών ηγεμόνων της Δημόσιας ζωής έγκειται στο γεγονός των απαιτήσεων πλέον της κοινωνίας όπου απαιτούν τα στελέχη να έχουν επιχειρηματική σκέψη μεν ή οποία να εφαρμόζεται σε στρατηγικά επιχειρησιακό πλάνο δε όμως εφαρμόζοντας ταυτόχρονα τις Συνταγματικές επιταγές περί ισότητας μεταξύ των πολιτών .

Στον αντίποδα υπάρχει ο σημερινά απαιτητέος ισοσκελισμένος προϋπολογισμός , ο οποίος όμως χρήζει επιχειρηματικής επάρκειας των υπαλλήλων με ταυτόχρονη δέσμευση των ελεύθερων επιλογών αλλά και πρωτοβουλιών που πρέπει και οφείλει  να έχει η επιχειρησιακή δράση του Δημόσιου Ηγεμόνα !!!

Ο πλήρης λοιπόν εγκλωβισμός .       

Συνεπώς, σήμερα το επιχειρηματικό ήθος αριθμομετρέιται με Βιωσιμότητα Κυβερνητικού χρέους που αναμφίβολα οδηγεί σε ερωτηματικά  .

 Τα ερωτήματα

Άραγε ποιά είναι η μονάδα μέτρησης του Ανθρωπισμού ;

Άραγε ποια είναι η μονάδα μέτρησης της ποιότητας ζωής;

Πως μπορείς να εφαρμόσεις τεχνικές είσπραξης εσόδων τύπου ΕΝΦΙΑ όταν το 50% των Ελλήνων είναι κάτω από το Ελληνικό όριο φτώχειας. 

     Για ποια ηθική συζητάμε όταν καθημερινά οδηγούνται με χειροπέδες ΜμΕ λόγω βεβαιωμένων χρεών ενώ οι Δημόσιοι Λειτουργοί τύπου ΤΑΙΠΕΔ , απαλλάσσονται από ποινικές ευθύνες;;

      Για ποιο ήθος του Δημοσίου ηγεμόνα μιλάμε όταν τα συσσίτια στην Εκκλησία έχουν πολαπλασιαστεί  ενώ τα κονδύλια ανταποδοτικότητας φόρων εκτοξέυονται αδίκως στα ύψη ;

   Πράγματι  μπορεί κάνεις να έχει άμεσο επιχειρηματικό κέρδος καταστρέφοντας και εκποιώντας τα πάντα ,αλλά χωρίς επιχειρησιακή στρατηγική ποιό θα είναι το μέλλον ;

  Πως αναπληρώνονται οι εκχωρημένοι Δημόσιοι πόροι για να μπορέσει να λειτουργήσει το Δημόσιο στο μέλλον ;

Οι ιδεολογίες

Oi σημερινά εφαρμοζόμενες  ιδεολογίες όπου η καταπάτησης του κοινωνικού συμφέροντος συνάδει με την, μεγιστοποίηση του επιχειρηματικού κέρδους δεν θα μπορούσε να να θεωρηθεί παρά μόνο σαν ένα μεγάλο ηθικό και κοινωνικό πρόβλημα της εποχής.

Η επιχειρησιακή ηθική των Δημοσίων Λειτουργών σήμερα είναι σε πλήρη και απόλυτη σύγχυση επιβεβαιώνοντας ότι η απότομη αλλαγή από την κομματοκρατία και τον παραγοντισμό μέχρι την παραγωγική αναδιάρθρωση της Ελληνικής οικονομίας έχει πολύ δρόμο ακόμα για να παντρευτεί με τον ανύπαρκτο Κώδικα Εταιρικής Κοινωνικής Συμπεριφοράς Δημοσίου .

Η σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ πολιτών και Διοικητικών παραγόντων έχει διαρραγεί προ πολλού σε βάρος των θεσμών της Δημοκρατίας του Πλάτωνα αλλά και σύμφωνα με το περί δικαίου αίσθημα.  

Σήμερα είναι μοναδική ευκαιρία το Ελληνικό κράτος να Δημιουργήσει ένα πλέγμα προστασίας των αδυνάτων με ήθος και  διαφάνεια έτσι ώστε να δημιουργηθεί μια κοινωνία υγιής και  να μπορέσει να παράξει αξίες ηθικές αλλά και οικονομικές με μακροπρόθεσμους στόχους

Το επιχειρηματικό γίγνεσθαι του Δημοσίου ατυχώς για την επόμενη γενειά πολιτών της χώρας ,μεγαλώνει απότομα με βίαιες νομοθετικές περιεχομένου πράξεις ,χωρίς να υπάρχει αντίστοιχα προετοιμασία των ηγεμόνων μέσα από την συμμετοχή σε επιχειρηματικές πράξεις επιχειρησιακού σκοπού ..

Σαν Αποτελέσματα αυτών των επιλογών  βλέπουμε καθημερινά με τον ευτελισμό της άξιας της γης και στο Ελληνικό αλλά και στην Άφαντου αλλά και όπου αλλού έχει εμπλακεί ο παράγων Δημόσιο χωρίς κοινωνικό έλεγχο .

Η ανάδειξη της διαφοράς σκέψης μεταξύ των φιλοσόφων Πλάτωνα και Αριστοτέλη είναι μονίμως επίκαιρη σε μια κοινωνία που διψά για ανάπτυξη και ευημερία.

Οι ηθικές αξίες καθημερινά εκλείπουν και εμφανίζονται οι τεράστιες διαφορές μεταξύ μιας τεχνοκρατικής ελίτ ,της εργατικής τάξης ,και των διαφόρων συντεχνιακών ομάδων που είναι όμως τελείως διαφορετικές από καταβολής του ανθρώπου και  κάθε εποχής.

Οι δημόσιοι λειτουργοί του Σήμερα καλούνται να βγάλουν τα κάστανα από την φωτιά ενόσω έχουν την ατυχία να βλέπουν καθημερινά την φτώχια, την δυστυχία και την ανισότητα να αντρώνεται γύρω τους ,χωρίς οι ίδιοι συνήθως να έχουν καμμία επιχειρηματική δραστηριότητα ωστόσω να καλούνται να προσδιορίσουν τα όρια της παραγωγικής ικανότητας μιας επιχείρησης Δημόσιου ,σε σχέση με το άμεσο ζητούμενο  κέρδος αλλά και το Κοινωνικά δίκαιο  .

Και η αναφορά  στην λέξη Επιχείρηση Δημόσιου είναι εσκεμμένη  διότι δεν συζητάμε πλέον για δημόσια επιχείρηση όταν οι Ισολογισμοί είναι ισοσκελισμένοι λογιστικά .

Δυστυχώς  το κοινωνικό μέρισμα που θα έπρεπε να παράγουν από την φύση τους οι Δημόσιες υπηρεσίες ,έχει γίνει πλέον επιχειρηματικό κυβερνητικά πολιτικό όφελος και μάλιστα πλεονασματικού αριθμητικού χαρακτήρα αδιαφορώντας πλήρως, για την ολική καταστροφή της χώρας τις καθημερινές αυτοκτονίες ,την ανεργία κ.α  .

Στις βασικής εκπαίδευσης σχολικές επιχειρησιακές στρατηγικές το πρώτο διδασκόμενο είναι ο προσδιορισμός της  διαφοράς μεταξύ βραχυπρόθεσμου μεσοπρόθεσμου και μακροπρόθεσμου στόχου . Στην βιαία σημερινή μεταβολή στοχευμένη επιβολή συνθηκών τα στελέχη του Δημοσίου  η έννοια επενδύω μακροπρόθεσμα για να πάρω αποτέλεσμα στο μέλλον δεν υπάρχει .

Απεναντίας λόγω των χρόνιων προβλημάτων δυσλειτουργίας του δημόσιου απαιτείται από τους έχοντας, η περικοπή του Δημόσιου Κράτους ρίχνοντας ταυτόχρονα και στον καιάδα την άτυπη επιχειρηματική ηθική του δημόσιου προς όφελος της ολιγαρχίας του αυλού καπιταλισμού και των σημερινών εχόντων.

Το σπάσιμο των κοινωνικών δεσμών είναι γεγονός όπου πλέον δεν υπάρχουν  ηθικές άξιες αλλά αθροιζόμενα λογιστικά  οφέλη και τα οποία οδηγούν μαθηματικά  σε κοινωνική έκρηξη .

Η άμυνα της κυβέρνησης  εμφανίζεται με την καθημερινή ανάλυση δεικτών κοινωνικού βαρόμετρου με τις οποίες οι σημερινές ηγεσίες καταγράφουν αλλά και αποσυμπιέζουν μέσω βαλβίδων αποσυμπίεσςη την πιθανή έκρηξη ,είτε ακόμα και μέσω κατασταλτικά βίαιων μεθόδων , είτε μέσω μεθόδων υπακοής υποστηρίζοντας έτσι το ιδεολογικό τους περίβλημα  .

Όμως μια κοινωνία χωρίς κώδικες ηθικής ,Ανθρωπισμού και ισότητας είναι καταδικασμένη να λειτουργήσει κάτω από την Κρατική κατασταλτική ή προληπτική βία επιβεβαιώνοντας τον νόμο της ζούγκλας ..τον νόμο του ισχυρού.

Ο πρωταρχικός ρόλλος της Δημόσιας Διοίκησης

Η σημερινή πολιτική ηγεσία στην Ελλάδα έχει αναλάβει πρωταρχικό ρόλο στην καταστροφή του σύγχρονου Δυτικού κόσμου αποκεφαλίζοντας τους κώδικες κοινωνικής συνοχής διαρυγνύοντας την και  ενεχυριάζοντας το μέλλον των επόμενων γενεών σε δουλεία και πλήρη υποταγή στο άυλο κεφάλαιο .

Ταυτόχρονα και ο βιαίας χαρακτήρας του νομικά κατοχυρωμένου πλέον κερδοφόρου Δημοσίου εμφανίζεται . Η απόλυτη συμμόρφωση του κερδοφόρου Δημοσίου δεν υπάρχει, βέβαια και  αυτό στο οποίο μπορούμε να ελπίζουμε   είναι η σταδιακή δημιουργία εκείνης της κρίσιμης μάζας που θα επιτρέψει την άσκηση αυτού που αποκαλούμε peer pressure: δηλαδή, την πίεση της συμμόρφωσης επειδή αυτό είναι αποδεκτό από την κοινωνία.

 Ο Κώδικας Ηθικής του Επιχειρηματικού Δημοσίου δεν υπάρχει ενώ  οι δημόσιοι ηγεμόνες καλούνται σιωπηλά να τον εφαρμόζουν για να μπορέσει η κοινωνία ελεύθερα να επιλέξει τι είναι το ηθικό και το τίμιο ερχόμενοι σε αντιδιαστολή με το Κράτος που ζητά κερδοφορία …..

Στην περίπτωση όπου οι Δημόσιοι λειτουργοί λειτουργήσουν Διαφορετικά ο Μακροχρόνιος ορίζοντας σαν λέξη θα είναι ιστορικά καταγεγραμμένος στα βιβλία και που θα έχει αντικατασταθεί με το άμεσο κέρδος πάσει θυσία μόνο για σήμερα ,.δεδομένου ότι δεν υπάρχει αύριο ….

Η δε λέξη Αειφόρου/Βιώσιμης Ανάπτυξης θα είναι σύντομο ανέκδοτο.

 Είναι βέβαια εμφανές  ότι η συγκυβέρνηση δεν ασπάζεται ότι  η ηθική δημιουργεί αξία και έχει πραγματικό αποτέλεσμα!

Οι πρωτεργάτες βέβαια αυτής της σχολής αυτοί είναι πρωτοπόροι και καινοτόμοι -τόσο στο εννοιολογικό επίπεδο όσο και στο επίπεδο ευφυΐας (intellectual innovators). Και η διαμόρφωση ενός κώδικα ηθικής συνιστά καινοτομία! Οι πρωτοπόροι πιστεύουν ότι η επιχειρηματική ηθική είναι μια στρατηγική που προσθέτει στη διεργασία δημιουργίας αξίας!

Όμως αυτά είναι ψιλά γράμματα για εκείνους που γνωρίζουν ότι έχουν σύντομη ημερομηνία λήξης που καταγράφεται σαν ,Μάυρη σελίδα στην ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας.

Οι δημοτικές αρχές αλλά και οι δημόσιοι παράγοντες έχουν ακόμα μια ευκαιρία να αποδέιξουν ότι έχουν ήθος και συνέπεια

O Xατζηαναγνώστου Γιώργος είναι enterpreneur Mικρομεσαίων επιχειρήσεων,

www.fotavgeia.blogspot.com