ΛΟΥΠΙΝΑ Ο ΚΑΡΠΟΣ ΤΗΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ

Λούπινα ....Το γεύμα της κατοχής
Το ξεπίκρισμα τους είναι χρονοβόρο και απαιτητικό. Τα βράζουμε μια ώρα, μετά τα αφήνουμε 5 μέρες σε νερό με αλάτι που αλλάζουμε τακτικά (όπως κάνουμε με τις ελιές). Τρώγονται βραστά με λάδι, ταιριάζουν με τα θαλασσινά, με τα νηστίσιμα. Επίσης αποτελούν εξαιρετική τροφή για τα αιγοπρόβατα. Τα τελευταία χρόνια παραγωγοί από τη Μάνη και την Κρήτη καλλιεργούν λούπινα που μπορούμε να βρούμε σε λαϊκές αγορές
Τον Μάρτιο οι αγροί γεμίζουν από τα όμορφα
μπλέ - μοβ λουλούδια ενός αρχαίου καρπού του λούπινου. Καρπός της "φτώχειας", ιστορική τροφή με γενέτειρα τη Mάνη, τα λούπινα είναι ισάξιας διατροφικής αξίας με τη σόγια και συγγενεύουν με τα κουκιά. Eμπλουτίστε με αυτά τις σαλάτες σας ή, αν θέλετε κάτι ακόμα πιο ανατρεπτικό, σερβίρετέ τα μαζί με ένα ποτό της αρεσκείας σας. Κάποιοι από εμας τα έχουμε ακουστά από τους ανθρώπους που έζησαν στην κατοχή.

Μάρτιος του 1942. Στο Κολωνάκι συλλαμβάνεται μαυραγορίτης διότι «εκ συστήματος έσφαζεν όνους και επώλει το κρέας των ως βόειον τοιούτον».
Δράμια ορύζης και μιας λίμπρας σούπα εις σκόνιν κατ' άτομον Δράμια ορύζης και μιας λίμπρας σούπα εις σκόνιν κατ' άτομον Από τον Μάιο του ίδιου έτους τα περισσότερα εστιατόρια ζητούσαν από τους πελάτες να προπληρώνουν τα παραγγελλόμενα φαγητά επειδή καθημερινά σημειώνονταν κρούσματα άρνησης πληρωμής των γευμάτων. Ο μεγάλος λιμός του χειμώνα του 1941-1942 έκανε τους Αθηναίους να επινοήσουν διάφορους τρόπους διατροφής.

Τα πολεμικά εδέσματα, όπως είχαν αποκαλεστεί. Το γάλα, όταν υπάρχει, σερβίρεται με αλάτι και όχι με ζάχαρη. Το ρυζόγαλο φτιάχνεται με σταφιδίνη. Τα εστιατόρια, εκτός από χόρτα, σερβίρουν κουκιά και αγκινάρες και σκέτο γιουβέτσι. Στα γλυκά, δημοφιλής είναι η σταφιδόπαστα καμωμένη από μαύρες σταφίδες και μοιάζει με κέικ.
Αξίζει να σημειωθεί πως είχαν καθιερωθεί μόνιμες στήλες πρακτικής διαιτολογίας στον Τύπο της εποχής με οδηγίες για το «Πώς δεν θα έχετε απώλειες τροφών στο μαγείρεμα», για «σέσκουλα... σούπα», για «μουσταλευριά... χωρίς μούστο» για «χόρτα... φούρνου». Οσο για τα βλίτα μαγειρεύονται και ογκραντέν: «Βράστε τα, βάλτε τα στο ταψί με λίγο δυόσμο και ρίξτε από πάνω κρέμα φτιαγμένη από αλεύρι. Και αν δεν θέλετε τα βλίτα στο φούρνο, κάντε τα... τηγανητά. Φτιάξτε βλιτοκεφτέδες!».
Προς τις νοικοκυρές της Κατοχής ο «διαιτολόγος» συνιστούσε: «Προσοχή στα ψίχουλα. Μαζέψτε τα προσεκτικά από το τραπέζι, από την κουζίνα όταν κόβεται το ψωμί, από το δοχείο όπου φυλάσσεται το ψωμί. Μέσα σε μία εβδομάδα το πιο πιθανόν είναι να εξοικονομηθεί ένα ποτήρι από ψίχουλα ψωμιού».