Αrt1697 Παρασκευή 8 Απρίλη 2016
Coudenhove-Kalergi: «ΠΡΑΚΤΙΚΟΣ ΙΔΕΑΛΙΣΜΟΣ» ή το τέλος των Κρατών Εθνών
Στο βιβλίο του «Praktischer Idealismus» (Πρακτικός Ιδεαλισμός), ο Coudenhove-Kalergi δηλώνει απερίφραστα ότι οι κάτοικοι των μελλοντικών «Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης» δεν θα είναι οι παλαιοί λαοί της Γηραιάς Ηπείρου, αλλά ένα είδος υπανθρώπων που θα προέρχονται από επιμιξία.
Του Βασίλη Ι. Κετσεκιουλάφη
Πολιτικού Επιστήμονα - Διεθνολόγου
Δηλώνει ξεκάθαρα, ότι θα πρέπει οι λαοί της Ευρώπης να διασταυρωθούν με ασιατικές και έγχρωμες φυλές, έτσι ώστε να δημιουργηθεί ένα πολυεθνικό κοπάδι χωρίς ποιότητα και εύκολα ελεγχόμενο από την άρχουσα τάξη.
Ο Kalergi διακηρύσσει την κατάργηση του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης των λαών και, στη συνέχεια, την εξάλειψη των εθνών μέσω των εθνοτικών αυτονομιστικών κινημάτων ή την μαζική μετανάστευση. Προκειμένου η Ευρώπη να είναι ελεγχόμενη από μία ελίτ, θέλει να μετατρέψει τους ομοιογενείς λαούς σε μία μικτή φυλή μαύρων, λευκών, και Ασιατών. Ποιά όμως είναι αυτή η ελίτ; Ο Kalergi είναι ιδιαίτερα διαφωτιστικός επ' αυτού:
«O άνθρωπος του μέλλοντος θα είναι μικτής φυλετικής καταγωγής. Οι φυλές και οι τάξεις του σήμερα θα εξαφανισθούν σταδιακά λόγω της εξάλειψης του χώρου, του χρόνου και της προκατάληψης. Η ευρωασιατική – νεγροϊδής φυλή του μέλλοντος, όμοια στην εμφάνισή της με τους αρχαίους Αιγυπτίους, θα αντικαταστήσει την πολυμορφία των λαών με την διαφορετικότητα των φυσικών προσώπων[1]. Αντί της καταστροφής του ευρωπαϊκού ιουδαϊσμού, η Ευρώπη, ενάντια στην θέλησή της, εξευγένισε και μόρφωσε αυτόν τον λαό, οδηγώντας τον στο μελλοντικό του στάτους ως ηγετικό έθνος διαμέσου αυτής της τεχνητής εξελικτικής διαδικασίας. Δεν προξενεί κατάπληξη ότι αυτός ο λαός που δραπέτευσε από τη γκέτο - φυλακή, εξελίχθηκε σε μία πνευματική αριστοκρατία της Ευρώπης. Συνεπώς η ευσπλαχνική πρόνοια έδωσε στην Ευρώπη μια νέα φυλή αριστοκρατίας με τη χάρη του πνεύματος. Αυτό συνέβη τη στιγμή που η Ευρωπαϊκή φεουδαλική αριστοκρατία κατέπεσε, λόγω της χειραφέτησης των Εβραίων (εννοείται με τις διαταγές και τα μέτρα που πήρε η γαλλική επανάσταση)»[2].
Για να μπορέσει ο αναγνώστης να έχει μια καλύτερη άποψη για τα κείμενα του κόμη Coudenhove-Kalergi, θα παραθέσουμε ολόκληρο το δέκατο υποκεφάλαιο που τιτλοφορείτε “Judentum und Zukunftsadel” («Ο Εβραϊσμός και η μελλοντική αριστοκρατία»), του δεύτερου κεφαλαίου με τίτλο “Krise des Adels” («Η κρίση της αριστοκρατίας»), του βιβλίου “Praktischer Idealismus” («Πρακτικός Ιδεαλισμός»). Το ίδιο κείμενο υπάρχει και στην πρώτη του έκδοση του 1922 στο βιβλίο “Adel” («Αριστοκρατία»), στη σελίδα 39. Άλλωστε το βιβλίο “Adel” («Αριστοκρατία») αποτελεί τα πρώτα δύο κεφάλαια του «Πρακτικού Ιδεαλισμού».
Πριν όμως παραθέσουμε ολόκληρο το 10ο υποκεφάλαιο «Ο Εβραϊσμός και η μελλοντική αριστοκρατία», θα παραθέσουμε ορισμένα αποσπάσματα από το ίδιο βιβλίο και προηγούμενα υποκεφάλαια, όπως π.χ. του πέμπτου υποκεφαλαίου “Heidnische und christliche Mentalität” («Ειδωλολατρική και Χριστιανική Νοοτροπία»), όπου γίνεται εκτενέστερη αναφορά στον εβραϊσμό.
«…Τρεις λαοί: οι Έλληνες, οι Ρωμαίοι και οι Εβραίοι έχουν κατακτήσει ο καθένας με τον τρόπο του τον αρχαίο πολιτισμικό κόσμο. Πρώτα ο αισθητικά – φιλοσοφικός λαός των Ελλήνων: στον Ελληνισμό· μετά ο πρακτικός – πολιτικός λαός των Ρωμαίων: στην Imperium Romanum («Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία»)· τέλος ο ηθικός – θρησκευτικός λαός των Εβραίων: στον Χριστιανισμό.
Ο Χριστιανισμός που ηθικά προετοιμάστηκε από τα Εβραϊκά Ευαγγέλια (Ιωάννης), πνευματικά προετοιμάστηκε από τους Εβραίους Αλεξανδρινούς (Φίλων), αναγεννήθηκε εβραϊκά. Στο βαθμό που η Ευρώπη είναι χριστιανική, είναι (με την ηθική – πνευματική έννοια) εβραϊκή· στο βαθμό που η Ευρώπη είναι ηθική, είναι εβραϊκή. Σχεδόν το σύνολο της Ευρωπαϊκής ηθικής έχει τις ρίζες της στον Εβραϊσμό. Όλοι οι πρωταγωνιστές για την χριστιανική ή μη χριστιανική ηθική, από τον Αυγουστίνο μέχρι τον Ρουσσώ, τον Κάντ και τον Τολστόι, ήσαν Εβραίοι επιλογής (Wahljuden[3]) κατά την πνευματική έννοια· Ο Νίτσε είναι ο μόνος μη Εβραίος, ο μόνος ευρωπαίος ειδωλολάτρης ηθικολόγος.
Στην Ανατολή ο Κινεζικός Λαός είναι κατεξοχήν ηθικός (σε αντίθεση με τους αισθητικά – ηρωικούς Ιάπωνες και τους θρησκευτικά – θεωρητικούς Ινδούς) – στην Δύση ο εβραϊκός. Ο Θεός ήταν ο αρχηγός του κράτους των αρχαίων Εβραίων, ο ηθικός νόμος αστικός κώδικας, η αμαρτία ήταν έγκλημα.
Ο Εβραϊσμός διαμέσου των αιώνων παρέμεινε πιστός στην θεοκρατική ιδέα της πολιτικής και ηθικής ταυτοποίησης: ο Χριστιανισμός και ο Σοσιαλισμός αποτελούν προσπάθειες για να δημιουργηθεί μία θεϊκή αυτοκρατορία (η Πολιτεία του Θεού). Πριν από δύο χιλιάδες χρόνια, οι αρχαίοι χριστιανοί υπήρξαν οι αναγεννητές της Μωσαϊκής Παράδοσης και όχι οι Φαρισαίοι και οι Σαδδουκαίοι· σήμερα δεν είναι οι Σιωνιστές ούτε οι Χριστιανοί, αλλά οι Εβραίοι ηγέτες του Σοσιαλισμού: διότι και αυτοί επιθυμούν, με μεγάλη ανιδιοτέλεια, να διαγράψουν την αρχική αμαρτία του καπιταλισμού, να ελευθερώσουν τους ανθρώπους από την αδικία, την βία και την υποδούλωση και να μετασχηματίσουν τον καθαρό πλέον από αμαρτίες κόσμο σε επίγειο παράδεισο.
Σ’ αυτούς τους εβραίους προφήτες του παρόντος, που προετοιμάζουν μία νέα παγκόσμια εποχή, πρωτεύει το ηθικό: στην πολιτική, τη θρησκεία, τη φιλοσοφία στη τέχνη. Από τον Μωυσή μέχρι τον Weininger η ηθική υπήρξε το κύριο πρόβλημα της εβραϊκής φιλοσοφίας. Σ’ αυτή την βασική ηθική συμπεριφορά προς τον κόσμο βρίσκεται το εξαιρετικό μεγαλείο του εβραϊκού λαού – ταυτόχρονα και ο κίνδυνος ότι οι Εβραίοι που απώλεσαν την πίστη τους στα ηθικά νάματα να καταστούν κυνικοί εγωιστές: ενώ άνθρωποι με άλλη νοοτροπία – ακόμη κι αν χάσουν την ηθική τους συμπεριφορά – εξακολουθούν ακόμη να διατηρούν ιπποτικές αξίες και προκαταλήψεις (έντιμος άνθρωπος, τζέντλεμαν, ιππότης) που τους προστατεύουν από την πτώση των αξιών.
Αυτό που ξεχωρίζει τους Εβραίους από τον μέσο όρο των αστών είναι το γεγονός ότι είναι ενδογαμικοί άνθρωποι. Η δύναμη του χαρακτήρα σε συνδυασμό με την διαύγεια του μυαλού προορίζει τον εβραίο, στο άριστο δείγμα του, να καταστεί ο ηγέτης της αστικής ανθρωπότητας, από τον ψεύτικο στο γνήσιο αριστοκράτη του πνεύματος σε πρωταγωνιστή του καπιταλισμού όπως και της επανάστασης» [4].
Στο υποκεφάλαιο “6. Geistesherrschaft statt Schwertherrschaft” («Η κυριαρχία του πνεύματος έναντι της κυριαρχίας του ξίφους») και συγκεκριμένα στις σελίδες 32–33 μεταξύ των άλλων αναφέρει:
«…Τώρα βρισκόμαστε στο κατώφλι της τρίτης εποχής των νέων καιρών: στον Σοσιαλισμό. Επίσης ο σοσιαλισμός υποστηρίζεται από την αστική τάξη των βιομηχανικών εργατών, που καθοδηγείται από την αριστοκρατία των επαναστατικών συγγραφέων.
Η επιρροή της εξ αίματος αριστοκρατίας πέφτει, η επιρροή της αριστοκρατίας του πνεύματος αυξάνεται.
Η εξέλιξη αυτή, και με αυτή το χάος της σύγχρονης πολιτικής θα τελειώσει, όταν μια πνευματική αριστοκρατία θα αρπάξει τα μέσα εξουσίας της κοινωνίας: πυρίτιδα (όπλα), χρυσό, μελάνη και θα τα χρησιμοποιήσει για την ευλογία του κοινωνικού συνόλου.
Ο ρωσικός μπολσεβικισμός αποτελεί ένα αποφασιστικό βήμα προς τον σκοπό αυτό όπου μια μικρή ομάδα κομμουνιστών πνευματικών αριστοκρατών κυβερνούν την χώρα και συνειδητά έρχονται σε ρήξη με τον πλουτοκρατικό[5] δημοκρατισμό ο οποίος ελέγχει σήμερα τον υπόλοιπο κόσμο.
Ο αγώνας μεταξύ Καπιταλισμού και Κομμουνισμού για την κληρονομιά της χαμένης εξ αίματος αριστοκρατίας είναι ένας αδελφοκτόνος πόλεμος της νικηφόρας αριστοκρατίας του πνεύματος, μια μάχη μεταξύ του ατομικού και του κοινωνικού, του εγωιστικού και του αλτρουιστικού, του ειδωλολατρικού και του χριστιανικού πνεύματος. Το επιτελείο και των δύο πλευρών έχει στρατολογηθεί από την πνευματική άρχουσα φυλή (Führerrasse[6]) της Ευρώπης: του Εβραϊσμού. Ο Καπιταλισμός και ο Κομμουνισμός είναι αμφότεροι λογικοί, αφαιρετικοί και ευγενικοί. Η στρατιωτική αριστοκρατία (ή αριστοκρατία του ξίφους) έχει οριστικά ξοφλήσει. Η επιρροή του πνεύματος, η εξουσία του πνεύματος, η πίστη στο πνεύμα, η ελπίδα στο πνεύμα μεγαλώνει: και μαζί με αυτά μεγαλώνει μία νέα αριστοκρατία.»
Στο υποκεφάλαιο “9. Blutadel und Zukunftsadel” («Η εξ αίματος και η μελλοντική αριστοκρατία») και στις σελίδες 45–46 γράφει:
«… Για την ανόρθωση, για την εξέλιξη χρειάζονται στόχοι· για την επίτευξη των στόχων χρειάζονται άνθρωποι, οι οποίοι θα καθορίζουν τους στόχους, που καθοδηγούν προς τους στόχους: αριστοκράτες.
Ο αριστοκράτης ως ηγέτης αποτελεί πολιτική έννοια· ο ευγενής ως πρότυπο είναι ένα αισθητικό ιδεώδες. Η μεγαλύτερη πρόκληση απαιτεί, η αριστοκρατία να συμπίπτει με την ευγένεια, ο ηγέτης με το πρότυπο: ότι στους τέλειους ανθρώπους αναλογεί η ηγεσία.
Από την ευρωπαϊκή ποσοτική ανθρωπότητα, που πιστεύει μονάχα στον αριθμό, στη μάζα, ξεχωρίζουν δύο ποιοτικές φυλές: η εξ αίματος αριστοκρατία και ο Εβραϊσμός. Ξεχωριστά η μία από τον άλλο και οι δύο διατηρούν την πίστη τους στην ανώτερη αποστολή τους, στο καλλίτερο αίμα τους, στη διαφορετικότητα των ανθρώπινων αξιωμάτων. Στις δύο αυτές ετερογενείς προτιμώμενες φυλές (Vorzugsrassen[7]) βρίσκεται ο πυρήνας της ευρωπαϊκής αριστοκρατίας του μέλλοντος: στην φεουδαλική εξ αίματος αριστοκρατία, στον βαθμό που δεν έχει διαφθαρεί από την «αυλή» και στην εβραϊκή πνευματική αριστοκρατία στο βαθμό που δεν έχει διαφθαρεί από το κεφάλαιο. Σαν εγγύηση για ένα καλλίτερο μέλλον παραμένει ένα υπόλοιπο αριστοκρατίας με ηθικό κύρος και μια μικρή μάχιμη ομάδα επαναστατικής διανόησης. Εδώ η σχέση μεταξύ του Lenin, ενός ανθρώπου της χαμηλής αριστοκρατίας της χώρας, και του Τρότσκι, του εγγράμματου Εβραίου αναπτύσσεται συμβολικά: εδώ συμφιλιώνουν οι αντιθέσεις του χαρακτήρα και του πνεύματος, του χωριατόπαιδου και του λογοτέχνη, του παραδοσιακού και του αστού, του ειδωλολάτρη και του χριστιανού σε μια δημιουργική σύνθεση της επαναστατικής αριστοκρατίας[8].
Ένα βήμα μπροστά με την πνευματική έννοια θα αρκούσε, για να τοποθετήσει τα καλλίτερα στοιχεία της εξ αίματος αριστοκρατίας, η οποία στην επαρχία έχει διατηρήσει την φυσική και ηθική της υγεία από τις διεφθαρμένες επιδράσεις του «αυλικού αέρα», στην υπηρεσία της νέας απελευθέρωσης των ανθρώπων. Γιατί αυτοί προορίζονται γι’ αυτή την θέση εξαιτίας του παραδοσιακού θάρρους τους, της αντιαστικής και αντικαπιταλιστικής νοοτροπίας τους, της υπευθυνότητάς τους, της περιφρόνησής τους για τα υλικά αγαθά, της στωικής εκπαίδευσης της θέλησής τους, της ακεραιότητας και του ιδεαλισμού τους…».
Στο τρίτο κεφάλαιο, το οποίο τιτλοφορείται “Asien und Europa” («Ασία και Ευρώπη»), στο δεύτερο υποκεφάλαιο “Kultur und Klima” («Πολιτισμός και κλίμα») και συγκεκριμένα στη σελ. 78, ο κόμης είναι της πεποίθησης ότι η Ευρώπη έχει κατακτηθεί θρησκευτικά από τον περιούσιο λαό:
«Η Ευρώπη έχει κατακτηθεί θρησκευτικά από τους Εβραίους, στρατιωτικά από τους Γερμανούς: στην Ασία κέρδισαν οι θρησκείες της Ινδίας και της Αραβίας, ενώ κυρίαρχη πολιτική εξουσία είναι η Ιαπωνία.»[9]
Παρακάτω παρατίθεται ολόκληρο το δέκατο υποκεφάλαιο, όπως έχει αναφερθεί στις προηγούμενες σελίδες, χωρίς κανένα σχόλιο, εφόσον όπως θα καταλάβει πολύ σύντομα ο αναγνώστης, κάθε σχόλιο περιττεύει:
«ΕΒΡΑΪΣΜΟΣ: Η ΑΡΙΣΤΟΚΡΑΤΙΑ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ»
Κύριος στυλοβάτης της διεφθαρμένης όσο και της ακέραιης πνευματικής αριστοκρατίας: του Καπιταλισμού, της Δημοσιογραφίας και της φιλολογίας είναι οι Εβραίοι[10]. Η ανωτερότητα του πνεύματός τους, τούς προορίζει να καταστούν ο κύριος παράγοντας της μελλοντικής αριστοκρατίας.
Μια ματιά στην ιστορία του εβραϊκού λαού εξηγεί την ηγετική του θέση στην πάλη για την διακυβέρνηση της ανθρωπότητας. Για δυο χιλιάδες χρόνια ο Εβραϊσμός ήταν μια θρησκευτική κοινότητα, αποτελούμενη από ηθικά θρησκευτικά προδιατεθειμένα άτομα απ’ όλα τα έθνη του αρχαίου πολιτιστικού χώρου, με ένα εθνικό – εβραϊκό κέντρο στην Παλαιστίνη. Ήδη την εποχή εκείνη ο κοινός και αρχικός δεσμός δεν ήταν το έθνος, αλλά η θρησκεία. Κατά την διάρκεια της πρώτης χιλιετίας του ημερολογίου μας, προσήλυτοι από όλους τους λαούς εισήλθαν σε αυτή την θρησκευτική σέχτα, ακόμη και ο βασιλιάς, η αριστοκρατία και ο λαός των Μογγόλων Χαζάρων, των κυρίων της Νότιας Ρωσίας. Από τότε και μετά η εβραϊκή θρησκευτική κοινότητα ενώθηκε σε τεχνητό έθνος και απέκλεισε τον εαυτό της απ’ όλους τους υπόλοιπους λαούς[11].
Επί μία χιλιετία η χριστιανική Ευρώπη με αχαρακτήριστες διώξεις προσπαθεί να εξολοθρεύσει τον εβραϊκό λαό. Το αποτέλεσμα ήταν, ότι όλοι οι Εβραίοι, οι οποίοι ήσαν αδύναμης θέλησης, τυχοδιώκτες ή σκεπτικιστές να αλλαξοπιστήσουν, ώστε να ξεφύγουν από το μαρτύριο των ατέλειωτων διώξεων. Από την άλλη πλευρά οι Εβραίοι που δεν ήσαν επιδέξιοι, έξυπνοι και αρκετά δημιουργικοί για να επιβιώσουν σε αυτή την πάλη για την ύπαρξή τους, κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες, υπέκυψαν.
Έτσι στο τέλος, από όλες αυτές τις διώξεις προέκυψε μια μικρή κοινότητα, διαμορφωμένη από ένα ηρωικό ατελείωτο μαρτυροδρόμιο για την ιδέα, και απαλλαγμένη από όλα τα στοιχεία με αδύναμη θέληση και πνευματική φτώχεια.
Αντί για την καταστροφή των Εβραίων, η Ευρώπη ενάντια στην θέλησή της, εκλέπτυνε και μόρφωσε αυτό τον λαό δημιουργώντας ένα μελλοντικό ηγετικό έθνος, μέσω αυτής της τεχνητής διαδικασίας επιλογής. Δεν είναι περίεργο ότι αυτός ο λαός, που διέφυγε τις γκέτο – φυλακές, εξελίχθηκε σε μια πνευματική αριστοκρατία της Ευρώπης. Έτσι μια ευγενική πρόνοια χάρισε στην Ευρώπη, όταν κατέρρευσε η φεουδαρχική αριστοκρατία, μέσω της εβραϊκής απελευθέρωσης, μια νέα φυλή ευγενών πνευματικής χάριτος.
Ο πρώτος τυπικός αντιπρόσωπος της μελλοντικής αριστοκρατίας ήτο ο ευγενής – εβραίος (Edeljude[12]) La Salle, ο οποίος συνδύαζε την φυσική ομορφιά με την ευγένεια του μυαλού και την οξύτητα του πνεύματος: αριστοκράτης με την ανώτατη και πιο αληθινή έννοια της λέξης, ήταν ένας γεννημένος ηγέτης και αρχηγός της εποχής του.
Δεν είναι ο Εβραϊσμός η νέα αριστοκρατία· αλλά ο Εβραϊσμός είναι ο κόλπος από τον οποίο θα αναδειχθεί μία νέα πνευματική ευρωπαϊκή αριστοκρατία· ο πυρήνας γύρω από τον οποίο ομαδοποιείται μία νέα πνευματική αριστοκρατία. Δημιουργείται μία πνευματική αστική κυρίαρχη φυλή: Ιδεαλιστές, πνευματώδεις και ευαίσθητοι, δίκαιοι και πιστοί στα πιστεύω τους, γενναίοι όπως η φεουδαρχική αριστοκρατία στις καλλίτερες ημέρες της, οι οποίοι με χαρά δέχονται τον θάνατο και την δίωξη, το μίσος και την περιφρόνηση, για να κάνουν την ανθρωπότητα πιο ηθική, πιο πνευματική και πιο ευτυχισμένη.
Οι Εβραίοι ήρωες και μάρτυρες της Ανατολικής και της Μέσης Ευρωπαϊκής Επανάστασης δεν είναι κατά κανένα τρόπο υποδεέστεροι από τους μη Εβραίους ήρωες του Παγκόσμιου Πολέμου στο θάρρος, την επιμονή και τον ιδεαλισμό – ενώ ξεπέρασαν τους παραπάνω πολλές φορές στο πνεύμα. Η φύση αυτών των ανδρών και γυναικών, που προσπαθούν να λυτρώσουν την ανθρωπότητα και να την αναγεννήσουν, είναι μία ιδιόμορφη σύνθεση θρησκευτικών και πολιτικών στοιχείων: αποτελούμενη από ηρωική μαρτυρία και πνευματική προπαγάνδα, επαναστατική ενεργητικότητα και κοινωνική αγάπη, από δικαιοσύνη και συμπόνια. Αυτά τα χαρακτηριστικά που άλλοτε τους έκανε δημιουργούς του παγκόσμιου χριστιανικού κινήματος, τους καθιστούν σήμερα στην κορυφή του σοσιαλιστικού (κοινωνικού).
Με αυτές τις δύο απόπειρες για την απολύτρωση της πνευματικοηθικής προέλευσης, ο Εβραϊσμός πιστώθηκε το μεγαλύτερο δώρο για τις απόκληρες μάζες, από οποιονδήποτε άλλο λαό. Ο σύγχρονος Εβραϊσμός επίσης ξεπερνά όλους τους άλλους λαούς σε ποσοστό σπουδαίων ανδρών: σχεδόν έναν αιώνα μετά την απελευθέρωσή του αυτός ο μικρός λαός έχει έναν Αϊνστάιν που πρωτοπορεί στον τομέα της σύγχρονης επιστήμης, έναν Μάλερ που πρωτοπορεί στον τομέα της σύγχρονης μουσικής, έναν Bergson στη κορυφή της σύγχρονης φιλοσοφίας, έναν Τρότσκι στην κορυφή της σύγχρονης πολιτικής. Η εξέχουσα θέση που κατέχει ο Ιουδαϊσμός αυτόν τον καιρό οφείλεται στην πνευματική του υπεροχή η οποία του επιτρέπει να κερδίζει την πνευματική μάχη ενάντια σε υπέρτερο αριθμό ευνοημένων, μισητών, ζηλόφθονων αντιπάλων. Ο σύγχρονος αντισημιτισμός είναι ένα από τα πολλά αντιδραστικά φαινόμενα της μετριότητας ενάντια σε κάτι ανώτερο. Είναι μια νέα μορφή εξοστρακισμού, που εφαρμόζεται ενάντια σε έναν ολόκληρο λαό. Σαν λαός ο Εβραϊσμός βιώνει την ατέλειωτη πάλη της ποσότητας ενάντια στην ποιότητα, των κατώτερων ομάδων ενάντια στην υψηλή ποιότητα των ατόμων, κατώτερων πλειοψηφιών ενάντια σε ανώτερες μειοψηφίες.
Οι κύριες ρίζες του αντισημιτισμού είναι η μικρόνοια και ο φθόνος: μικρόνοια στην θρησκευτική ή επιστημονική σφαίρα, φθόνος στην πνευματική και οικονομική σφαίρα.
Επειδή προέρχονται από μια παγκόσμια θρησκευτική κοινότητα και όχι από μια τοπική φυλή, οι Εβραίοι είναι ένας λαός με το πιο ανάμικτο αίμα, διότι έχουν κλειστεί στον εαυτό τους έναντι των άλλων φυλών για μια χιλιετία, αλλά επίσης και ο πιο καθαρός (αιμομικτικός). Έτσι συνδυάζουν, όπως στην υψηλή αριστοκρατία, οι επίλεκτοι μεταξύ τους, την δύναμη της θέλησης με την πνευματική οξύτητα, ενώ ένα άλλο τμήμα των Εβραίων συνδέεται με τις αδυναμίες της ενδογαμίας και τα ελαττώματα της αιμομιξίας: ανηθικότητα με μικρόνοια. Εδώ βρίσκεται η αγιότερη αυτοθυσία, δίπλα στην πιο περιορισμένη εγωμανία, ο καθαρότερος ιδεαλισμός, δίπλα στον ακρότατο υλισμό. Και εδώ επιβεβαιώνεται ο κανόνας: όσο πιο ανάμικτος ο λαός, τόσο πιο ανόμοιοι είναι οι εκπρόσωποί του μεταξύ τους, τόσο πιο δύσκολο να κατασκευαστεί ένας συνολικός τύπος.
Όπου υπάρχει πολύ φώς, εκεί υπάρχει άφθονη σκιά. Ιδιοφυείς οικογένειες παρουσιάζουν μεγαλύτερο ποσοστό τρελών και εγκληματιών, απ’ ότι μέτριες, κάτι που ισχύει και στα έθνη. Όχι μόνον η αυριανή επαναστατική πνευματική αριστοκρατία – αλλά και η σημερινή πλουτοκρατία και τοκογλυφική – κακιστοκρατία στρατολογείται κυρίως από Εβραίους: και με αυτό τον τρόπο οξύνονται τα δημαγωγικά όπλα του αντισημιτισμού.
Τα χιλιάδες χρόνια της σκλαβιάς έχουν ωφελήσει τους Εβραίους, με σπάνιες εξαιρέσεις, καθιστώντας τους μέλη των κυρίαρχων ανθρώπων (Herrenmenschen[13]). Η αέναη καταστολή αναστέλλει την ανάπτυξη της προσωπικότητας και έτσι αφαιρεί τα κύρια στοιχεία των αισθητικών ιδανικών της αριστοκρατίας. Ένα μεγάλο μέρος του Εβραϊσμού υποφέρει τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά απ’ αυτή την ανεπάρκεια· αυτή η έλλειψη αποτελεί μια από τις κύριες αιτίες που το ευρωπαϊκό ένστικτο αρνείται να αποδεχθεί τους Εβραίους σαν αριστοκρατική φυλή.
Η δυσαρέσκεια με την οποία η καταπίεση έχει επιβαρύνει τον Εβραϊσμό, παρέχει ζωτική ένταση, αλλά του αποστερεί αρκετή αριστοκρατική αρμονία. Η υπερβολική ενδογαμία, σε συνδυασμό και με τα γκέτο του παρελθόντος, ήταν η αιτία πολλών γνωρισμάτων σωματικής και ψυχολογικής παρακμής. Ό,τι κέρδιζε το μυαλό των Εβραίων, το έχανε συχνά ο οργανισμός τους· ό,τι κέρδιζε ο εγκέφαλός τους, το έχανε το νευρικό τους σύστημα.
Έτσι ο Εβραϊσμός πάσχει από υπερτροφία του εγκεφάλου, που βρίσκεται σε αντίθεση με τις απαιτήσεις τις αριστοκρατίας και της αρμονικής ανάπτυξης της προσωπικότητας. Η φυσική και νευρώδης αδυναμία πολλών πνευματικά εξαίρετων Εβραίων, δείχνει μία έλλειψη σωματικού θάρρους (συχνά σε συνδυασμό με την υψηλότερη μορφή του ηθικού θάρρους), και την ανασφάλεια των επιδόσεων: ποιότητες οι οποίες σήμερα φαίνονται ασυμβίβαστες με το ιπποτικό ιδεώδες ενός αριστοκρατικού λαού.
Τόσο πολύ έχει πληγεί η πνευματικά κυρίαρχη φυλή των Εβραίων κάτω από τα χαρακτηριστικά των ανθρώπων – σκλάβων (Sklavenmensch[14]), ώστε της έχουν αποτυπώσει την ιστορική της εξέλιξη· ακόμη σήμερα πολλές κορυφαίες εβραϊκές προσωπικότητες κρατούν τη στάση και συμπεριφορά ενός ανελεύθερου, καταπιεσμένου ανθρώπου. Στις συμπεριφορές τους οι ξεπεσμένοι αριστοκράτες είναι συχνά ευγενέστεροι από εξαιρετικούς Εβραίους. Αυτά τα ελαττώματα του Εβραϊσμού, που προήλθαν λόγω της εξέλιξης, θα εξαφανιστούν πάλι λόγω της εξέλιξης. Η αγροτική ευρωστία του Εβραϊσμού (ένας κύριος στόχος του Σιωνισμού), σε συνδυασμό με την αθλητική ανατροφή, θα απελευθερώσει τον Εβραϊσμό από το απομεινάρι των γκέτο που σήμερα ακόμη κουβαλά μέσα του. Ότι αυτό είναι δυνατό, αποδεικνύεται από την ανάπτυξη του αμερικανικού Εβραϊσμού. Η πραγματική ελευθερία και δύναμη, που ο Εβραϊσμός έχει αποκτήσει βαθμιαία θα δημιουργήσει συνείδηση και βαθμιαία θα δημιουργηθεί η στάση και η συμπεριφορά ενός ελεύθερου, ισχυρού ανθρώπου.
Δεν είναι μόνον οι Εβραίοι εκείνοι που θα κινηθούν προς την κατεύθυνση των δυτικών αριστοκρατικών ιδεωδών – επίσης τα δυτικά αριστοκρατικά ιδεώδη θα υποστούν μετασχηματισμό, που θα ικανοποιεί τον Εβραϊσμό κατά το ήμισυ. Σε μια ειρηνική μελλοντική Ευρώπη η αριστοκρατία θα μεταβάλλει τον πολεμικό της χαρακτήρα και θα τον ανταλλάξει με ένα πνευματικό – ιερατικό χαρακτήρα. Μια ειρηνική και σοσιαλιστική Δύση δεν θα χρειάζεται πλέον κυρίους και ηγεμόνες, μόνον ηγέτες, εκπαιδευτές και παραδείγματα. Σε μία ανατολίτικη Ευρώπη ο αριστοκράτης του μέλλοντος θα μοιάζει περισσότερο με έναν βραχμάνο ή μανδαρίνο παρά με ιππότη.»[15]
Η ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ
Η μαζική μετανάστευση είναι ένα φαινόμενο του οποίου τα αίτια εξακολουθούν να κρύβονται έξυπνα από το σύστημα, και η πολυπολιτισμική προπαγάνδα προσπαθεί ψευδώς να την παρουσιάσει ως αναπόφευκτη. Στο κεφάλαιο αυτό θα προσπαθήσουμε να αποδείξουμε, μεταξύ των άλλων, ότι το «φαινόμενο της μαζικής μετανάστευσης» δεν αποτελεί ένα αυθόρμητο φαινόμενο που πηγάζει μέσα από την ίδια την φύση του ανθρώπου (δηλ. ο άνθρωπος ως μεταναστευτικό ον). Αυτό που κάποιοι προσπαθούν και θέλουν να εμφανίσουν ως ένα αναπόφευκτο αποτέλεσμα της ιστορίας, είναι στην πραγματικότητα ένα σχέδιο μελετημένο γύρω από ένα τραπέζι και προετοιμασμένο εδώ και δεκαετίες, για να καταστρέψει και να μετατρέψει παντελώς το πρόσωπο της Γηραιάς Ηπείρου.[16]
Αν και κανένα σχολικό βιβλίο δεν μιλά για τον Kalergi, οι ιδέες του είναι οι κατευθυντήριες αρχές της σημερινής Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η πεποίθηση ότι οι λαοί της Ευρώπης θα πρέπει να αναμιχθούν με Αφρικανούς και Ασιάτες, για να καταστραφεί η ταυτότητα και να δημιουργηθεί μια ενιαία φυλή μιγάδων, είναι η βάση όλων των κοινοτικών πολιτικών που στοχεύουν στην ένταξη και την προστασία των μειονοτήτων. Αυτό δεν γίνεται για ανθρωπιστικούς λόγους, αλλά εξαιτίας οδηγιών που έχουν εκδοθεί με αδίστακτη αποφασιστικότητα, για να επιτευχθεί η μεγαλύτερη γενοκτονία στην ιστορία. Προς τιμήν του ιδρύθηκε το ευρωπαϊκό βραβείο Coudenhove-Kalergi, με το οποίο βραβεύονται κάθε δύο χρόνια, οι Ευρωπαίοι οι οποίοι έχουν διαπρέψει στην προώθηση του εγκληματικού σχεδίου του. Μεταξύ αυτών που βραβεύτηκαν είναι η εβραϊκής καταγωγής γερμανίδα καγκελάριος Angela Merkel (2010) και ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Herman Van Rompuy (2012).
Η προτροπή σε γενοκτονία, αποτελεί επίσης την βάση των συνεχών εκκλήσεων των Ηνωμένων Εθνών, για να γίνουν δεκτά εκατομμύρια μεταναστών, έτσι ώστε να αντισταθμιστεί το χαμηλό ποσοστό γεννήσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σύμφωνα με μία έκθεση που δημοσιεύθηκε στις αρχές της νέας χιλιετίας, τον Ιανουάριο του 2000, στην αναφορά «Population division» των Ηνωμένων Εθνών στη Νέα Υόρκη, με τίτλο «Μετανάστευση αντικατάστασης: Μία λύση για την μείωση και γήρανση του πληθυσμού», η Ευρώπη θα έχει ανάγκη έως το 2025 από 159.000.000 μετανάστες. Αναρωτιέται κανείς, πώς θα ήταν δυνατό να γίνουν τόσο ακριβείς εκτιμήσεις για τη μετανάστευση, αν δεν ήταν ένα προμελετημένο σχέδιο. Είναι βέβαιο ότι το χαμηλό ποσοστό γεννήσεων θα μπορούσε εύκολα να αντιστραφεί μέσω των κατάλληλων μέτρων για την στήριξη των οικογενειών. Είναι εξίσου σαφές, ότι δεν είναι με τη συμβολή ξένων γονιδίων που θα προστατευθεί η γενετική κληρονομιά της Ευρώπης, αλλά ότι με αυτό τον τρόπο επιτυγχάνεται η εξαφάνισή της. Ο μοναδικός σκοπός αυτών των μέτρων είναι να στρεβλώσει εντελώς έναν λαό, να τον μετατρέψει σε ένα σύνολο ατόμων χωρίς καμία εθνική, ιστορική και πολιτισμική συνοχή. Εν ολίγοις, οι θέσεις του σχεδίου Kalergi ήταν και εξακολουθούν να είναι, η βάση των επισήμων πολιτικών των κυβερνήσεων που αποσκοπούν στην γενοκτονία των λαών της Ευρώπης, μέσω της μαζικής μετανάστευσης. Ο G.Brock Chisholm, πρώην διευθυντής του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (OMS), αποδεικνύει ότι έχει μάθει καλά το μάθημα του από τον «δάσκαλο» Kalergi όταν λέει: «Αυτό που σε όλους τους τόπους οι άνθρωποι πρέπει να κάνουν είναι να εφαρμόσουν τον περιορισμό των γεννήσεων και να τελούν μικτούς γάμους (μεταξύ διαφορετικών φυλών), και αυτό με σκοπό να δημιουργηθεί μια ενιαία φυλή σε ένα κόσμο που θα κατευθύνεται από μια κεντρική αρχή.»[17]
Praktischer Idealismus (Πρακτικός Ιδεαλισμός)
Ο «Πρακτικός Ιδεαλισμός» του Coudenhove-Kalergi μάλλον δεν πρέπει να τυπώθηκε σε πολλά αντίτυπα, μια που είναι πολύ δύσκολο να το αποκτήσει κανείς.
Στη Γερμανία το βιβλίο αυτό, όπως άλλωστε και σχεδόν όλα τα βιβλία του Coudenhove-Kalergi, είναι ουσιαστικά απαγορευμένα, έστω κι αν δεν αναγράφεται στον επίσημο κατάλογο των βιβλίων που λογοκρίθηκαν από τις γερμανικές αρχές, είναι αδύνατον να το αποκτήσει κανείς σε γερμανικό βιβλιοπωλείο είτε καινούργιο, είτε μεταχειρισμένο. Όταν κατά το 1990 ο εκδοτικός οίκος “Unabhängige Nachrichten” (Μ.τ.Σ. «Ανεξάρτητα Νέα») εξέδωσε μία περίληψη του βιβλίου και στόχευε στην εν συνόλω εκτύπωσή του, διεξήχθη αστυνομική έρευνα στις εγκαταστάσεις του, με αποτέλεσμα να κατασχεθεί το μοναδικό αντίτυπο του «Πρακτικού Ιδεαλισμού».
Το βιβλίο επίσης δεν αναφέρεται στην επίσημη ιστοσελίδα του «Πανευρωπαϊκού Κινήματος», κάτι που είναι κατανοητό καθώς το περιεχόμενό του έρχεται σε απόλυτη αντίθεση με το επίσημο πρόγραμμα του κινήματος. Το ερώτημα είναι πως προέκυψε αυτός ο αποκλεισμός; Υπέστη πραξικόπημα το Πανευρωπαϊκό Κίνημα; Προοριζόταν ο «Πρακτικός Ιδεαλισμός» μονάχα για λίγους, επειδή οι συζητήσεις περί χριστιανικών αρχών, δημοκρατία κ.λπ. αποτελούσαν απλά κενή ρητορική;
Αν κοιτάξουμε γύρω μας, το σχέδιο του κόμη Coudenhove-Kalergi φαίνεται να υλοποιείται πλήρως. Είμαστε αντιμέτωποι με μία πραγματική τριτοκοσμοποίηση της Ευρώπης. Η μάστιγα της επιμειξίας παράγει κάθε χρόνο χιλιάδες νέα άτομα μιγάδες: «Τα παιδιά του Kalergi». Υπό τη διπλή πίεση της παραπληροφόρησης και την ανθρωπιστική αποβλάκωση που καλλιεργείται από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, διδάσκεται στους Ευρωπαίους να απαρνηθούν την καταγωγή τους, να απαρνηθούν την εθνική τους ταυτότητα.
Οι υποστηρικτές της παγκοσμιοποίησης προσπαθούν να μας πείσουν ότι το να απαρνηθούμε την ταυτότητά μας, είναι μια προοδευτική και ανθρωπιστική πράξη, ότι ο «ρατσισμός» είναι λάθος, αλλά μόνο και μόνο επειδή θέλουν να μας κάνουν όλους τυφλούς καταναλωτές. Είναι περισσότερο από ποτέ αναγκαίο σε αυτούς τους καιρούς να αντιδράσουμε στα ψέματα του συστήματος, να αφυπνιστεί το πνεύμα της εξέγερσης στους Ευρωπαίους. Θα πρέπει να τεθεί μπροστά στα μάτια όλων το γεγονός ότι η Ευρωπαϊκή Ένταξη, ισοδυναμεί με γενοκτονία. Δεν έχουμε άλλη επιλογή, η εναλλακτική λύση είναι η εθνική αυτοκτονία.[18]
[1] Βλ. R.N. Coudenhove-Kalergi, “Praktischer Idealismus“, 4. Inzucht – Kreuzung (Πρακτικός Ιδεαλισμός, 4. Ενδογαμία – Διασταύρωση), σελ. 23. Επίσης, στο διαδίκτυο ο Coudenhove-Kalergi συχνά παρατίθεται:«Ο ερχόμενος άνθρωπος του μέλλοντος θα είναι ένας μιγάς. Για την Πανευρώπη εύχομαι μια ευρασιατική – νεγροειδή φυλή του μέλλοντος.» Το απόσπασμα υποτίθεται ότι προέρχεται από την Μασονική εφημερίδα της Βιέννης, αριθ. 9/10. Φαίνεται όμως, πως υπάρχουν αμφιβολίες γι’ αυτό. Πάντως τα σχόλια του κυρίου Kalergi αφήνουν να φανούν ξεκάθαρα οι επιθυμίες του, ακόμη και χωρίς το παραπάνω απόσπασμα.
[2] Βλ. R.N. Coudenhove-Kalergi, “Praktischer Idealismus“, ό.π., σελ. 20, 23, και 50.
[3] Βλ. πρωτότυπο στα γερμανικά «Herrenmensch», ό.π., σελ. 27.
[4] Βλ. “Praktischer Idealismus”, 5. Heidnische und christliche Mentalität («Πρακτικός Ιδεαλισμός», 5.Ειδωλολατρική και Χριστιανική Νοοτροπία), από το πρωτότυπο, σελ. 26–28.
[5] Πλουτοκρατία: η εξουσία μέσω του πλούτου.
[6] Βλ. πρωτότυπο στα γερμανικά «Führerrasse», ό.π., σελ. 33.
[7] Βλ. πρωτότυπο στα γερμανικά «Vorzugsrassen», ό.π., σελ. 45.
[8] Σ.Σ. Την εποχή που γράφτηκε το βιβλίο, ο συγγραφέας προφανώς δεν γνώριζε για τις εβραϊκές καταβολές και ρίζες του Lenin, γι’ αυτό και τον παρουσιάζει σαν «άνθρωπο της χαμηλής αριστοκρατίας της χώρας», με «χαρακτήρα», «χωριατόπαιδο», «παραδοσιακό», τον οποίο έρχεται να συμπληρώσει και να εξελίξει ο «εγγράμματος Εβραίος», ο «πνευματικός», ο «λογοτέχνης», ο «αστός», για να ενωθούν σε μια «δημιουργική σύνθεση επαναστατικής αριστοκρατίας».
[9] R.N. Coudenhove-Kalergi, ό.π., σελ. 78.
[10] Τα παρακάτω αφορούν κυρίως την Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη.
[11] Βλ. «Η Φύση του Αντισημιτισμού», του δόκτορα Heinrich κόμη Coudenhoven-Kalergi, (2η έκδοση,Paneuropa – Verlag, Βιέννη).
[12] Βλ. «Πρακτικός Ιδεαλισμός», το πρωτότυπο στα γερμανικά Edeljude, σελ. 50.
[13] Βλ. πρωτότυπο στα γερμανικά «Herrenmensch», ό.π., σελ. 53.
[14] Βλ. πρωτότυπο στα γερμανικά «Sklavenmensch», ό.π., σελ. 54.
[15] R.N. Coudenhove-Kalergi, ό.π., σελ. 49–54.
[16] Βλ. Χρυσή Αυγή – Λαϊκός Σύνδεσμος, «Το σχέδιο Coudenhove-Kalergi: Η Γενοκτονία των Λαών της Ευρώπης»,www.xryshaygh.com/index.php/enimerosi/view/to-schedio-coudenhove-kalergi-h-genoktonia-twn-lawn-ths-eurwphs#.UXfA5qIerv1
[17] Βλ. Dr. Brock Chisholm, USA Magazine, 12 Αυγούστου 1955
[18] Βλ. Χρυσή Αυγή – Λαϊκός Σύνδεσμος, ό.π.
http://antizitro.blogspot.gr/
Coudenhove-Kalergi: «ΠΡΑΚΤΙΚΟΣ ΙΔΕΑΛΙΣΜΟΣ» ή το τέλος των Κρατών Εθνών
Στο βιβλίο του «Praktischer Idealismus» (Πρακτικός Ιδεαλισμός), ο Coudenhove-Kalergi δηλώνει απερίφραστα ότι οι κάτοικοι των μελλοντικών «Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης» δεν θα είναι οι παλαιοί λαοί της Γηραιάς Ηπείρου, αλλά ένα είδος υπανθρώπων που θα προέρχονται από επιμιξία.
Του Βασίλη Ι. Κετσεκιουλάφη
Πολιτικού Επιστήμονα - Διεθνολόγου
Δηλώνει ξεκάθαρα, ότι θα πρέπει οι λαοί της Ευρώπης να διασταυρωθούν με ασιατικές και έγχρωμες φυλές, έτσι ώστε να δημιουργηθεί ένα πολυεθνικό κοπάδι χωρίς ποιότητα και εύκολα ελεγχόμενο από την άρχουσα τάξη.
Ο Kalergi διακηρύσσει την κατάργηση του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης των λαών και, στη συνέχεια, την εξάλειψη των εθνών μέσω των εθνοτικών αυτονομιστικών κινημάτων ή την μαζική μετανάστευση. Προκειμένου η Ευρώπη να είναι ελεγχόμενη από μία ελίτ, θέλει να μετατρέψει τους ομοιογενείς λαούς σε μία μικτή φυλή μαύρων, λευκών, και Ασιατών. Ποιά όμως είναι αυτή η ελίτ; Ο Kalergi είναι ιδιαίτερα διαφωτιστικός επ' αυτού:
«O άνθρωπος του μέλλοντος θα είναι μικτής φυλετικής καταγωγής. Οι φυλές και οι τάξεις του σήμερα θα εξαφανισθούν σταδιακά λόγω της εξάλειψης του χώρου, του χρόνου και της προκατάληψης. Η ευρωασιατική – νεγροϊδής φυλή του μέλλοντος, όμοια στην εμφάνισή της με τους αρχαίους Αιγυπτίους, θα αντικαταστήσει την πολυμορφία των λαών με την διαφορετικότητα των φυσικών προσώπων[1]. Αντί της καταστροφής του ευρωπαϊκού ιουδαϊσμού, η Ευρώπη, ενάντια στην θέλησή της, εξευγένισε και μόρφωσε αυτόν τον λαό, οδηγώντας τον στο μελλοντικό του στάτους ως ηγετικό έθνος διαμέσου αυτής της τεχνητής εξελικτικής διαδικασίας. Δεν προξενεί κατάπληξη ότι αυτός ο λαός που δραπέτευσε από τη γκέτο - φυλακή, εξελίχθηκε σε μία πνευματική αριστοκρατία της Ευρώπης. Συνεπώς η ευσπλαχνική πρόνοια έδωσε στην Ευρώπη μια νέα φυλή αριστοκρατίας με τη χάρη του πνεύματος. Αυτό συνέβη τη στιγμή που η Ευρωπαϊκή φεουδαλική αριστοκρατία κατέπεσε, λόγω της χειραφέτησης των Εβραίων (εννοείται με τις διαταγές και τα μέτρα που πήρε η γαλλική επανάσταση)»[2].
Για να μπορέσει ο αναγνώστης να έχει μια καλύτερη άποψη για τα κείμενα του κόμη Coudenhove-Kalergi, θα παραθέσουμε ολόκληρο το δέκατο υποκεφάλαιο που τιτλοφορείτε “Judentum und Zukunftsadel” («Ο Εβραϊσμός και η μελλοντική αριστοκρατία»), του δεύτερου κεφαλαίου με τίτλο “Krise des Adels” («Η κρίση της αριστοκρατίας»), του βιβλίου “Praktischer Idealismus” («Πρακτικός Ιδεαλισμός»). Το ίδιο κείμενο υπάρχει και στην πρώτη του έκδοση του 1922 στο βιβλίο “Adel” («Αριστοκρατία»), στη σελίδα 39. Άλλωστε το βιβλίο “Adel” («Αριστοκρατία») αποτελεί τα πρώτα δύο κεφάλαια του «Πρακτικού Ιδεαλισμού».
Πριν όμως παραθέσουμε ολόκληρο το 10ο υποκεφάλαιο «Ο Εβραϊσμός και η μελλοντική αριστοκρατία», θα παραθέσουμε ορισμένα αποσπάσματα από το ίδιο βιβλίο και προηγούμενα υποκεφάλαια, όπως π.χ. του πέμπτου υποκεφαλαίου “Heidnische und christliche Mentalität” («Ειδωλολατρική και Χριστιανική Νοοτροπία»), όπου γίνεται εκτενέστερη αναφορά στον εβραϊσμό.
«…Τρεις λαοί: οι Έλληνες, οι Ρωμαίοι και οι Εβραίοι έχουν κατακτήσει ο καθένας με τον τρόπο του τον αρχαίο πολιτισμικό κόσμο. Πρώτα ο αισθητικά – φιλοσοφικός λαός των Ελλήνων: στον Ελληνισμό· μετά ο πρακτικός – πολιτικός λαός των Ρωμαίων: στην Imperium Romanum («Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία»)· τέλος ο ηθικός – θρησκευτικός λαός των Εβραίων: στον Χριστιανισμό.
Ο Χριστιανισμός που ηθικά προετοιμάστηκε από τα Εβραϊκά Ευαγγέλια (Ιωάννης), πνευματικά προετοιμάστηκε από τους Εβραίους Αλεξανδρινούς (Φίλων), αναγεννήθηκε εβραϊκά. Στο βαθμό που η Ευρώπη είναι χριστιανική, είναι (με την ηθική – πνευματική έννοια) εβραϊκή· στο βαθμό που η Ευρώπη είναι ηθική, είναι εβραϊκή. Σχεδόν το σύνολο της Ευρωπαϊκής ηθικής έχει τις ρίζες της στον Εβραϊσμό. Όλοι οι πρωταγωνιστές για την χριστιανική ή μη χριστιανική ηθική, από τον Αυγουστίνο μέχρι τον Ρουσσώ, τον Κάντ και τον Τολστόι, ήσαν Εβραίοι επιλογής (Wahljuden[3]) κατά την πνευματική έννοια· Ο Νίτσε είναι ο μόνος μη Εβραίος, ο μόνος ευρωπαίος ειδωλολάτρης ηθικολόγος.
Στην Ανατολή ο Κινεζικός Λαός είναι κατεξοχήν ηθικός (σε αντίθεση με τους αισθητικά – ηρωικούς Ιάπωνες και τους θρησκευτικά – θεωρητικούς Ινδούς) – στην Δύση ο εβραϊκός. Ο Θεός ήταν ο αρχηγός του κράτους των αρχαίων Εβραίων, ο ηθικός νόμος αστικός κώδικας, η αμαρτία ήταν έγκλημα.
Ο Εβραϊσμός διαμέσου των αιώνων παρέμεινε πιστός στην θεοκρατική ιδέα της πολιτικής και ηθικής ταυτοποίησης: ο Χριστιανισμός και ο Σοσιαλισμός αποτελούν προσπάθειες για να δημιουργηθεί μία θεϊκή αυτοκρατορία (η Πολιτεία του Θεού). Πριν από δύο χιλιάδες χρόνια, οι αρχαίοι χριστιανοί υπήρξαν οι αναγεννητές της Μωσαϊκής Παράδοσης και όχι οι Φαρισαίοι και οι Σαδδουκαίοι· σήμερα δεν είναι οι Σιωνιστές ούτε οι Χριστιανοί, αλλά οι Εβραίοι ηγέτες του Σοσιαλισμού: διότι και αυτοί επιθυμούν, με μεγάλη ανιδιοτέλεια, να διαγράψουν την αρχική αμαρτία του καπιταλισμού, να ελευθερώσουν τους ανθρώπους από την αδικία, την βία και την υποδούλωση και να μετασχηματίσουν τον καθαρό πλέον από αμαρτίες κόσμο σε επίγειο παράδεισο.
Σ’ αυτούς τους εβραίους προφήτες του παρόντος, που προετοιμάζουν μία νέα παγκόσμια εποχή, πρωτεύει το ηθικό: στην πολιτική, τη θρησκεία, τη φιλοσοφία στη τέχνη. Από τον Μωυσή μέχρι τον Weininger η ηθική υπήρξε το κύριο πρόβλημα της εβραϊκής φιλοσοφίας. Σ’ αυτή την βασική ηθική συμπεριφορά προς τον κόσμο βρίσκεται το εξαιρετικό μεγαλείο του εβραϊκού λαού – ταυτόχρονα και ο κίνδυνος ότι οι Εβραίοι που απώλεσαν την πίστη τους στα ηθικά νάματα να καταστούν κυνικοί εγωιστές: ενώ άνθρωποι με άλλη νοοτροπία – ακόμη κι αν χάσουν την ηθική τους συμπεριφορά – εξακολουθούν ακόμη να διατηρούν ιπποτικές αξίες και προκαταλήψεις (έντιμος άνθρωπος, τζέντλεμαν, ιππότης) που τους προστατεύουν από την πτώση των αξιών.
Αυτό που ξεχωρίζει τους Εβραίους από τον μέσο όρο των αστών είναι το γεγονός ότι είναι ενδογαμικοί άνθρωποι. Η δύναμη του χαρακτήρα σε συνδυασμό με την διαύγεια του μυαλού προορίζει τον εβραίο, στο άριστο δείγμα του, να καταστεί ο ηγέτης της αστικής ανθρωπότητας, από τον ψεύτικο στο γνήσιο αριστοκράτη του πνεύματος σε πρωταγωνιστή του καπιταλισμού όπως και της επανάστασης» [4].
Στο υποκεφάλαιο “6. Geistesherrschaft statt Schwertherrschaft” («Η κυριαρχία του πνεύματος έναντι της κυριαρχίας του ξίφους») και συγκεκριμένα στις σελίδες 32–33 μεταξύ των άλλων αναφέρει:
«…Τώρα βρισκόμαστε στο κατώφλι της τρίτης εποχής των νέων καιρών: στον Σοσιαλισμό. Επίσης ο σοσιαλισμός υποστηρίζεται από την αστική τάξη των βιομηχανικών εργατών, που καθοδηγείται από την αριστοκρατία των επαναστατικών συγγραφέων.
Η επιρροή της εξ αίματος αριστοκρατίας πέφτει, η επιρροή της αριστοκρατίας του πνεύματος αυξάνεται.
Η εξέλιξη αυτή, και με αυτή το χάος της σύγχρονης πολιτικής θα τελειώσει, όταν μια πνευματική αριστοκρατία θα αρπάξει τα μέσα εξουσίας της κοινωνίας: πυρίτιδα (όπλα), χρυσό, μελάνη και θα τα χρησιμοποιήσει για την ευλογία του κοινωνικού συνόλου.
Ο ρωσικός μπολσεβικισμός αποτελεί ένα αποφασιστικό βήμα προς τον σκοπό αυτό όπου μια μικρή ομάδα κομμουνιστών πνευματικών αριστοκρατών κυβερνούν την χώρα και συνειδητά έρχονται σε ρήξη με τον πλουτοκρατικό[5] δημοκρατισμό ο οποίος ελέγχει σήμερα τον υπόλοιπο κόσμο.
Ο αγώνας μεταξύ Καπιταλισμού και Κομμουνισμού για την κληρονομιά της χαμένης εξ αίματος αριστοκρατίας είναι ένας αδελφοκτόνος πόλεμος της νικηφόρας αριστοκρατίας του πνεύματος, μια μάχη μεταξύ του ατομικού και του κοινωνικού, του εγωιστικού και του αλτρουιστικού, του ειδωλολατρικού και του χριστιανικού πνεύματος. Το επιτελείο και των δύο πλευρών έχει στρατολογηθεί από την πνευματική άρχουσα φυλή (Führerrasse[6]) της Ευρώπης: του Εβραϊσμού. Ο Καπιταλισμός και ο Κομμουνισμός είναι αμφότεροι λογικοί, αφαιρετικοί και ευγενικοί. Η στρατιωτική αριστοκρατία (ή αριστοκρατία του ξίφους) έχει οριστικά ξοφλήσει. Η επιρροή του πνεύματος, η εξουσία του πνεύματος, η πίστη στο πνεύμα, η ελπίδα στο πνεύμα μεγαλώνει: και μαζί με αυτά μεγαλώνει μία νέα αριστοκρατία.»
Στο υποκεφάλαιο “9. Blutadel und Zukunftsadel” («Η εξ αίματος και η μελλοντική αριστοκρατία») και στις σελίδες 45–46 γράφει:
«… Για την ανόρθωση, για την εξέλιξη χρειάζονται στόχοι· για την επίτευξη των στόχων χρειάζονται άνθρωποι, οι οποίοι θα καθορίζουν τους στόχους, που καθοδηγούν προς τους στόχους: αριστοκράτες.
Ο αριστοκράτης ως ηγέτης αποτελεί πολιτική έννοια· ο ευγενής ως πρότυπο είναι ένα αισθητικό ιδεώδες. Η μεγαλύτερη πρόκληση απαιτεί, η αριστοκρατία να συμπίπτει με την ευγένεια, ο ηγέτης με το πρότυπο: ότι στους τέλειους ανθρώπους αναλογεί η ηγεσία.
Από την ευρωπαϊκή ποσοτική ανθρωπότητα, που πιστεύει μονάχα στον αριθμό, στη μάζα, ξεχωρίζουν δύο ποιοτικές φυλές: η εξ αίματος αριστοκρατία και ο Εβραϊσμός. Ξεχωριστά η μία από τον άλλο και οι δύο διατηρούν την πίστη τους στην ανώτερη αποστολή τους, στο καλλίτερο αίμα τους, στη διαφορετικότητα των ανθρώπινων αξιωμάτων. Στις δύο αυτές ετερογενείς προτιμώμενες φυλές (Vorzugsrassen[7]) βρίσκεται ο πυρήνας της ευρωπαϊκής αριστοκρατίας του μέλλοντος: στην φεουδαλική εξ αίματος αριστοκρατία, στον βαθμό που δεν έχει διαφθαρεί από την «αυλή» και στην εβραϊκή πνευματική αριστοκρατία στο βαθμό που δεν έχει διαφθαρεί από το κεφάλαιο. Σαν εγγύηση για ένα καλλίτερο μέλλον παραμένει ένα υπόλοιπο αριστοκρατίας με ηθικό κύρος και μια μικρή μάχιμη ομάδα επαναστατικής διανόησης. Εδώ η σχέση μεταξύ του Lenin, ενός ανθρώπου της χαμηλής αριστοκρατίας της χώρας, και του Τρότσκι, του εγγράμματου Εβραίου αναπτύσσεται συμβολικά: εδώ συμφιλιώνουν οι αντιθέσεις του χαρακτήρα και του πνεύματος, του χωριατόπαιδου και του λογοτέχνη, του παραδοσιακού και του αστού, του ειδωλολάτρη και του χριστιανού σε μια δημιουργική σύνθεση της επαναστατικής αριστοκρατίας[8].
Ένα βήμα μπροστά με την πνευματική έννοια θα αρκούσε, για να τοποθετήσει τα καλλίτερα στοιχεία της εξ αίματος αριστοκρατίας, η οποία στην επαρχία έχει διατηρήσει την φυσική και ηθική της υγεία από τις διεφθαρμένες επιδράσεις του «αυλικού αέρα», στην υπηρεσία της νέας απελευθέρωσης των ανθρώπων. Γιατί αυτοί προορίζονται γι’ αυτή την θέση εξαιτίας του παραδοσιακού θάρρους τους, της αντιαστικής και αντικαπιταλιστικής νοοτροπίας τους, της υπευθυνότητάς τους, της περιφρόνησής τους για τα υλικά αγαθά, της στωικής εκπαίδευσης της θέλησής τους, της ακεραιότητας και του ιδεαλισμού τους…».
Στο τρίτο κεφάλαιο, το οποίο τιτλοφορείται “Asien und Europa” («Ασία και Ευρώπη»), στο δεύτερο υποκεφάλαιο “Kultur und Klima” («Πολιτισμός και κλίμα») και συγκεκριμένα στη σελ. 78, ο κόμης είναι της πεποίθησης ότι η Ευρώπη έχει κατακτηθεί θρησκευτικά από τον περιούσιο λαό:
«Η Ευρώπη έχει κατακτηθεί θρησκευτικά από τους Εβραίους, στρατιωτικά από τους Γερμανούς: στην Ασία κέρδισαν οι θρησκείες της Ινδίας και της Αραβίας, ενώ κυρίαρχη πολιτική εξουσία είναι η Ιαπωνία.»[9]
Παρακάτω παρατίθεται ολόκληρο το δέκατο υποκεφάλαιο, όπως έχει αναφερθεί στις προηγούμενες σελίδες, χωρίς κανένα σχόλιο, εφόσον όπως θα καταλάβει πολύ σύντομα ο αναγνώστης, κάθε σχόλιο περιττεύει:
«ΕΒΡΑΪΣΜΟΣ: Η ΑΡΙΣΤΟΚΡΑΤΙΑ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ»
Κύριος στυλοβάτης της διεφθαρμένης όσο και της ακέραιης πνευματικής αριστοκρατίας: του Καπιταλισμού, της Δημοσιογραφίας και της φιλολογίας είναι οι Εβραίοι[10]. Η ανωτερότητα του πνεύματός τους, τούς προορίζει να καταστούν ο κύριος παράγοντας της μελλοντικής αριστοκρατίας.
Μια ματιά στην ιστορία του εβραϊκού λαού εξηγεί την ηγετική του θέση στην πάλη για την διακυβέρνηση της ανθρωπότητας. Για δυο χιλιάδες χρόνια ο Εβραϊσμός ήταν μια θρησκευτική κοινότητα, αποτελούμενη από ηθικά θρησκευτικά προδιατεθειμένα άτομα απ’ όλα τα έθνη του αρχαίου πολιτιστικού χώρου, με ένα εθνικό – εβραϊκό κέντρο στην Παλαιστίνη. Ήδη την εποχή εκείνη ο κοινός και αρχικός δεσμός δεν ήταν το έθνος, αλλά η θρησκεία. Κατά την διάρκεια της πρώτης χιλιετίας του ημερολογίου μας, προσήλυτοι από όλους τους λαούς εισήλθαν σε αυτή την θρησκευτική σέχτα, ακόμη και ο βασιλιάς, η αριστοκρατία και ο λαός των Μογγόλων Χαζάρων, των κυρίων της Νότιας Ρωσίας. Από τότε και μετά η εβραϊκή θρησκευτική κοινότητα ενώθηκε σε τεχνητό έθνος και απέκλεισε τον εαυτό της απ’ όλους τους υπόλοιπους λαούς[11].
Επί μία χιλιετία η χριστιανική Ευρώπη με αχαρακτήριστες διώξεις προσπαθεί να εξολοθρεύσει τον εβραϊκό λαό. Το αποτέλεσμα ήταν, ότι όλοι οι Εβραίοι, οι οποίοι ήσαν αδύναμης θέλησης, τυχοδιώκτες ή σκεπτικιστές να αλλαξοπιστήσουν, ώστε να ξεφύγουν από το μαρτύριο των ατέλειωτων διώξεων. Από την άλλη πλευρά οι Εβραίοι που δεν ήσαν επιδέξιοι, έξυπνοι και αρκετά δημιουργικοί για να επιβιώσουν σε αυτή την πάλη για την ύπαρξή τους, κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες, υπέκυψαν.
Έτσι στο τέλος, από όλες αυτές τις διώξεις προέκυψε μια μικρή κοινότητα, διαμορφωμένη από ένα ηρωικό ατελείωτο μαρτυροδρόμιο για την ιδέα, και απαλλαγμένη από όλα τα στοιχεία με αδύναμη θέληση και πνευματική φτώχεια.
Αντί για την καταστροφή των Εβραίων, η Ευρώπη ενάντια στην θέλησή της, εκλέπτυνε και μόρφωσε αυτό τον λαό δημιουργώντας ένα μελλοντικό ηγετικό έθνος, μέσω αυτής της τεχνητής διαδικασίας επιλογής. Δεν είναι περίεργο ότι αυτός ο λαός, που διέφυγε τις γκέτο – φυλακές, εξελίχθηκε σε μια πνευματική αριστοκρατία της Ευρώπης. Έτσι μια ευγενική πρόνοια χάρισε στην Ευρώπη, όταν κατέρρευσε η φεουδαρχική αριστοκρατία, μέσω της εβραϊκής απελευθέρωσης, μια νέα φυλή ευγενών πνευματικής χάριτος.
Ο πρώτος τυπικός αντιπρόσωπος της μελλοντικής αριστοκρατίας ήτο ο ευγενής – εβραίος (Edeljude[12]) La Salle, ο οποίος συνδύαζε την φυσική ομορφιά με την ευγένεια του μυαλού και την οξύτητα του πνεύματος: αριστοκράτης με την ανώτατη και πιο αληθινή έννοια της λέξης, ήταν ένας γεννημένος ηγέτης και αρχηγός της εποχής του.
Δεν είναι ο Εβραϊσμός η νέα αριστοκρατία· αλλά ο Εβραϊσμός είναι ο κόλπος από τον οποίο θα αναδειχθεί μία νέα πνευματική ευρωπαϊκή αριστοκρατία· ο πυρήνας γύρω από τον οποίο ομαδοποιείται μία νέα πνευματική αριστοκρατία. Δημιουργείται μία πνευματική αστική κυρίαρχη φυλή: Ιδεαλιστές, πνευματώδεις και ευαίσθητοι, δίκαιοι και πιστοί στα πιστεύω τους, γενναίοι όπως η φεουδαρχική αριστοκρατία στις καλλίτερες ημέρες της, οι οποίοι με χαρά δέχονται τον θάνατο και την δίωξη, το μίσος και την περιφρόνηση, για να κάνουν την ανθρωπότητα πιο ηθική, πιο πνευματική και πιο ευτυχισμένη.
Οι Εβραίοι ήρωες και μάρτυρες της Ανατολικής και της Μέσης Ευρωπαϊκής Επανάστασης δεν είναι κατά κανένα τρόπο υποδεέστεροι από τους μη Εβραίους ήρωες του Παγκόσμιου Πολέμου στο θάρρος, την επιμονή και τον ιδεαλισμό – ενώ ξεπέρασαν τους παραπάνω πολλές φορές στο πνεύμα. Η φύση αυτών των ανδρών και γυναικών, που προσπαθούν να λυτρώσουν την ανθρωπότητα και να την αναγεννήσουν, είναι μία ιδιόμορφη σύνθεση θρησκευτικών και πολιτικών στοιχείων: αποτελούμενη από ηρωική μαρτυρία και πνευματική προπαγάνδα, επαναστατική ενεργητικότητα και κοινωνική αγάπη, από δικαιοσύνη και συμπόνια. Αυτά τα χαρακτηριστικά που άλλοτε τους έκανε δημιουργούς του παγκόσμιου χριστιανικού κινήματος, τους καθιστούν σήμερα στην κορυφή του σοσιαλιστικού (κοινωνικού).
Με αυτές τις δύο απόπειρες για την απολύτρωση της πνευματικοηθικής προέλευσης, ο Εβραϊσμός πιστώθηκε το μεγαλύτερο δώρο για τις απόκληρες μάζες, από οποιονδήποτε άλλο λαό. Ο σύγχρονος Εβραϊσμός επίσης ξεπερνά όλους τους άλλους λαούς σε ποσοστό σπουδαίων ανδρών: σχεδόν έναν αιώνα μετά την απελευθέρωσή του αυτός ο μικρός λαός έχει έναν Αϊνστάιν που πρωτοπορεί στον τομέα της σύγχρονης επιστήμης, έναν Μάλερ που πρωτοπορεί στον τομέα της σύγχρονης μουσικής, έναν Bergson στη κορυφή της σύγχρονης φιλοσοφίας, έναν Τρότσκι στην κορυφή της σύγχρονης πολιτικής. Η εξέχουσα θέση που κατέχει ο Ιουδαϊσμός αυτόν τον καιρό οφείλεται στην πνευματική του υπεροχή η οποία του επιτρέπει να κερδίζει την πνευματική μάχη ενάντια σε υπέρτερο αριθμό ευνοημένων, μισητών, ζηλόφθονων αντιπάλων. Ο σύγχρονος αντισημιτισμός είναι ένα από τα πολλά αντιδραστικά φαινόμενα της μετριότητας ενάντια σε κάτι ανώτερο. Είναι μια νέα μορφή εξοστρακισμού, που εφαρμόζεται ενάντια σε έναν ολόκληρο λαό. Σαν λαός ο Εβραϊσμός βιώνει την ατέλειωτη πάλη της ποσότητας ενάντια στην ποιότητα, των κατώτερων ομάδων ενάντια στην υψηλή ποιότητα των ατόμων, κατώτερων πλειοψηφιών ενάντια σε ανώτερες μειοψηφίες.
Οι κύριες ρίζες του αντισημιτισμού είναι η μικρόνοια και ο φθόνος: μικρόνοια στην θρησκευτική ή επιστημονική σφαίρα, φθόνος στην πνευματική και οικονομική σφαίρα.
Επειδή προέρχονται από μια παγκόσμια θρησκευτική κοινότητα και όχι από μια τοπική φυλή, οι Εβραίοι είναι ένας λαός με το πιο ανάμικτο αίμα, διότι έχουν κλειστεί στον εαυτό τους έναντι των άλλων φυλών για μια χιλιετία, αλλά επίσης και ο πιο καθαρός (αιμομικτικός). Έτσι συνδυάζουν, όπως στην υψηλή αριστοκρατία, οι επίλεκτοι μεταξύ τους, την δύναμη της θέλησης με την πνευματική οξύτητα, ενώ ένα άλλο τμήμα των Εβραίων συνδέεται με τις αδυναμίες της ενδογαμίας και τα ελαττώματα της αιμομιξίας: ανηθικότητα με μικρόνοια. Εδώ βρίσκεται η αγιότερη αυτοθυσία, δίπλα στην πιο περιορισμένη εγωμανία, ο καθαρότερος ιδεαλισμός, δίπλα στον ακρότατο υλισμό. Και εδώ επιβεβαιώνεται ο κανόνας: όσο πιο ανάμικτος ο λαός, τόσο πιο ανόμοιοι είναι οι εκπρόσωποί του μεταξύ τους, τόσο πιο δύσκολο να κατασκευαστεί ένας συνολικός τύπος.
Όπου υπάρχει πολύ φώς, εκεί υπάρχει άφθονη σκιά. Ιδιοφυείς οικογένειες παρουσιάζουν μεγαλύτερο ποσοστό τρελών και εγκληματιών, απ’ ότι μέτριες, κάτι που ισχύει και στα έθνη. Όχι μόνον η αυριανή επαναστατική πνευματική αριστοκρατία – αλλά και η σημερινή πλουτοκρατία και τοκογλυφική – κακιστοκρατία στρατολογείται κυρίως από Εβραίους: και με αυτό τον τρόπο οξύνονται τα δημαγωγικά όπλα του αντισημιτισμού.
Τα χιλιάδες χρόνια της σκλαβιάς έχουν ωφελήσει τους Εβραίους, με σπάνιες εξαιρέσεις, καθιστώντας τους μέλη των κυρίαρχων ανθρώπων (Herrenmenschen[13]). Η αέναη καταστολή αναστέλλει την ανάπτυξη της προσωπικότητας και έτσι αφαιρεί τα κύρια στοιχεία των αισθητικών ιδανικών της αριστοκρατίας. Ένα μεγάλο μέρος του Εβραϊσμού υποφέρει τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά απ’ αυτή την ανεπάρκεια· αυτή η έλλειψη αποτελεί μια από τις κύριες αιτίες που το ευρωπαϊκό ένστικτο αρνείται να αποδεχθεί τους Εβραίους σαν αριστοκρατική φυλή.
Η δυσαρέσκεια με την οποία η καταπίεση έχει επιβαρύνει τον Εβραϊσμό, παρέχει ζωτική ένταση, αλλά του αποστερεί αρκετή αριστοκρατική αρμονία. Η υπερβολική ενδογαμία, σε συνδυασμό και με τα γκέτο του παρελθόντος, ήταν η αιτία πολλών γνωρισμάτων σωματικής και ψυχολογικής παρακμής. Ό,τι κέρδιζε το μυαλό των Εβραίων, το έχανε συχνά ο οργανισμός τους· ό,τι κέρδιζε ο εγκέφαλός τους, το έχανε το νευρικό τους σύστημα.
Έτσι ο Εβραϊσμός πάσχει από υπερτροφία του εγκεφάλου, που βρίσκεται σε αντίθεση με τις απαιτήσεις τις αριστοκρατίας και της αρμονικής ανάπτυξης της προσωπικότητας. Η φυσική και νευρώδης αδυναμία πολλών πνευματικά εξαίρετων Εβραίων, δείχνει μία έλλειψη σωματικού θάρρους (συχνά σε συνδυασμό με την υψηλότερη μορφή του ηθικού θάρρους), και την ανασφάλεια των επιδόσεων: ποιότητες οι οποίες σήμερα φαίνονται ασυμβίβαστες με το ιπποτικό ιδεώδες ενός αριστοκρατικού λαού.
Τόσο πολύ έχει πληγεί η πνευματικά κυρίαρχη φυλή των Εβραίων κάτω από τα χαρακτηριστικά των ανθρώπων – σκλάβων (Sklavenmensch[14]), ώστε της έχουν αποτυπώσει την ιστορική της εξέλιξη· ακόμη σήμερα πολλές κορυφαίες εβραϊκές προσωπικότητες κρατούν τη στάση και συμπεριφορά ενός ανελεύθερου, καταπιεσμένου ανθρώπου. Στις συμπεριφορές τους οι ξεπεσμένοι αριστοκράτες είναι συχνά ευγενέστεροι από εξαιρετικούς Εβραίους. Αυτά τα ελαττώματα του Εβραϊσμού, που προήλθαν λόγω της εξέλιξης, θα εξαφανιστούν πάλι λόγω της εξέλιξης. Η αγροτική ευρωστία του Εβραϊσμού (ένας κύριος στόχος του Σιωνισμού), σε συνδυασμό με την αθλητική ανατροφή, θα απελευθερώσει τον Εβραϊσμό από το απομεινάρι των γκέτο που σήμερα ακόμη κουβαλά μέσα του. Ότι αυτό είναι δυνατό, αποδεικνύεται από την ανάπτυξη του αμερικανικού Εβραϊσμού. Η πραγματική ελευθερία και δύναμη, που ο Εβραϊσμός έχει αποκτήσει βαθμιαία θα δημιουργήσει συνείδηση και βαθμιαία θα δημιουργηθεί η στάση και η συμπεριφορά ενός ελεύθερου, ισχυρού ανθρώπου.
Δεν είναι μόνον οι Εβραίοι εκείνοι που θα κινηθούν προς την κατεύθυνση των δυτικών αριστοκρατικών ιδεωδών – επίσης τα δυτικά αριστοκρατικά ιδεώδη θα υποστούν μετασχηματισμό, που θα ικανοποιεί τον Εβραϊσμό κατά το ήμισυ. Σε μια ειρηνική μελλοντική Ευρώπη η αριστοκρατία θα μεταβάλλει τον πολεμικό της χαρακτήρα και θα τον ανταλλάξει με ένα πνευματικό – ιερατικό χαρακτήρα. Μια ειρηνική και σοσιαλιστική Δύση δεν θα χρειάζεται πλέον κυρίους και ηγεμόνες, μόνον ηγέτες, εκπαιδευτές και παραδείγματα. Σε μία ανατολίτικη Ευρώπη ο αριστοκράτης του μέλλοντος θα μοιάζει περισσότερο με έναν βραχμάνο ή μανδαρίνο παρά με ιππότη.»[15]
Η ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ
Η μαζική μετανάστευση είναι ένα φαινόμενο του οποίου τα αίτια εξακολουθούν να κρύβονται έξυπνα από το σύστημα, και η πολυπολιτισμική προπαγάνδα προσπαθεί ψευδώς να την παρουσιάσει ως αναπόφευκτη. Στο κεφάλαιο αυτό θα προσπαθήσουμε να αποδείξουμε, μεταξύ των άλλων, ότι το «φαινόμενο της μαζικής μετανάστευσης» δεν αποτελεί ένα αυθόρμητο φαινόμενο που πηγάζει μέσα από την ίδια την φύση του ανθρώπου (δηλ. ο άνθρωπος ως μεταναστευτικό ον). Αυτό που κάποιοι προσπαθούν και θέλουν να εμφανίσουν ως ένα αναπόφευκτο αποτέλεσμα της ιστορίας, είναι στην πραγματικότητα ένα σχέδιο μελετημένο γύρω από ένα τραπέζι και προετοιμασμένο εδώ και δεκαετίες, για να καταστρέψει και να μετατρέψει παντελώς το πρόσωπο της Γηραιάς Ηπείρου.[16]
Αν και κανένα σχολικό βιβλίο δεν μιλά για τον Kalergi, οι ιδέες του είναι οι κατευθυντήριες αρχές της σημερινής Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η πεποίθηση ότι οι λαοί της Ευρώπης θα πρέπει να αναμιχθούν με Αφρικανούς και Ασιάτες, για να καταστραφεί η ταυτότητα και να δημιουργηθεί μια ενιαία φυλή μιγάδων, είναι η βάση όλων των κοινοτικών πολιτικών που στοχεύουν στην ένταξη και την προστασία των μειονοτήτων. Αυτό δεν γίνεται για ανθρωπιστικούς λόγους, αλλά εξαιτίας οδηγιών που έχουν εκδοθεί με αδίστακτη αποφασιστικότητα, για να επιτευχθεί η μεγαλύτερη γενοκτονία στην ιστορία. Προς τιμήν του ιδρύθηκε το ευρωπαϊκό βραβείο Coudenhove-Kalergi, με το οποίο βραβεύονται κάθε δύο χρόνια, οι Ευρωπαίοι οι οποίοι έχουν διαπρέψει στην προώθηση του εγκληματικού σχεδίου του. Μεταξύ αυτών που βραβεύτηκαν είναι η εβραϊκής καταγωγής γερμανίδα καγκελάριος Angela Merkel (2010) και ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Herman Van Rompuy (2012).
Η προτροπή σε γενοκτονία, αποτελεί επίσης την βάση των συνεχών εκκλήσεων των Ηνωμένων Εθνών, για να γίνουν δεκτά εκατομμύρια μεταναστών, έτσι ώστε να αντισταθμιστεί το χαμηλό ποσοστό γεννήσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σύμφωνα με μία έκθεση που δημοσιεύθηκε στις αρχές της νέας χιλιετίας, τον Ιανουάριο του 2000, στην αναφορά «Population division» των Ηνωμένων Εθνών στη Νέα Υόρκη, με τίτλο «Μετανάστευση αντικατάστασης: Μία λύση για την μείωση και γήρανση του πληθυσμού», η Ευρώπη θα έχει ανάγκη έως το 2025 από 159.000.000 μετανάστες. Αναρωτιέται κανείς, πώς θα ήταν δυνατό να γίνουν τόσο ακριβείς εκτιμήσεις για τη μετανάστευση, αν δεν ήταν ένα προμελετημένο σχέδιο. Είναι βέβαιο ότι το χαμηλό ποσοστό γεννήσεων θα μπορούσε εύκολα να αντιστραφεί μέσω των κατάλληλων μέτρων για την στήριξη των οικογενειών. Είναι εξίσου σαφές, ότι δεν είναι με τη συμβολή ξένων γονιδίων που θα προστατευθεί η γενετική κληρονομιά της Ευρώπης, αλλά ότι με αυτό τον τρόπο επιτυγχάνεται η εξαφάνισή της. Ο μοναδικός σκοπός αυτών των μέτρων είναι να στρεβλώσει εντελώς έναν λαό, να τον μετατρέψει σε ένα σύνολο ατόμων χωρίς καμία εθνική, ιστορική και πολιτισμική συνοχή. Εν ολίγοις, οι θέσεις του σχεδίου Kalergi ήταν και εξακολουθούν να είναι, η βάση των επισήμων πολιτικών των κυβερνήσεων που αποσκοπούν στην γενοκτονία των λαών της Ευρώπης, μέσω της μαζικής μετανάστευσης. Ο G.Brock Chisholm, πρώην διευθυντής του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (OMS), αποδεικνύει ότι έχει μάθει καλά το μάθημα του από τον «δάσκαλο» Kalergi όταν λέει: «Αυτό που σε όλους τους τόπους οι άνθρωποι πρέπει να κάνουν είναι να εφαρμόσουν τον περιορισμό των γεννήσεων και να τελούν μικτούς γάμους (μεταξύ διαφορετικών φυλών), και αυτό με σκοπό να δημιουργηθεί μια ενιαία φυλή σε ένα κόσμο που θα κατευθύνεται από μια κεντρική αρχή.»[17]
Praktischer Idealismus (Πρακτικός Ιδεαλισμός)
Ο «Πρακτικός Ιδεαλισμός» του Coudenhove-Kalergi μάλλον δεν πρέπει να τυπώθηκε σε πολλά αντίτυπα, μια που είναι πολύ δύσκολο να το αποκτήσει κανείς.
Στη Γερμανία το βιβλίο αυτό, όπως άλλωστε και σχεδόν όλα τα βιβλία του Coudenhove-Kalergi, είναι ουσιαστικά απαγορευμένα, έστω κι αν δεν αναγράφεται στον επίσημο κατάλογο των βιβλίων που λογοκρίθηκαν από τις γερμανικές αρχές, είναι αδύνατον να το αποκτήσει κανείς σε γερμανικό βιβλιοπωλείο είτε καινούργιο, είτε μεταχειρισμένο. Όταν κατά το 1990 ο εκδοτικός οίκος “Unabhängige Nachrichten” (Μ.τ.Σ. «Ανεξάρτητα Νέα») εξέδωσε μία περίληψη του βιβλίου και στόχευε στην εν συνόλω εκτύπωσή του, διεξήχθη αστυνομική έρευνα στις εγκαταστάσεις του, με αποτέλεσμα να κατασχεθεί το μοναδικό αντίτυπο του «Πρακτικού Ιδεαλισμού».
Το βιβλίο επίσης δεν αναφέρεται στην επίσημη ιστοσελίδα του «Πανευρωπαϊκού Κινήματος», κάτι που είναι κατανοητό καθώς το περιεχόμενό του έρχεται σε απόλυτη αντίθεση με το επίσημο πρόγραμμα του κινήματος. Το ερώτημα είναι πως προέκυψε αυτός ο αποκλεισμός; Υπέστη πραξικόπημα το Πανευρωπαϊκό Κίνημα; Προοριζόταν ο «Πρακτικός Ιδεαλισμός» μονάχα για λίγους, επειδή οι συζητήσεις περί χριστιανικών αρχών, δημοκρατία κ.λπ. αποτελούσαν απλά κενή ρητορική;
Αν κοιτάξουμε γύρω μας, το σχέδιο του κόμη Coudenhove-Kalergi φαίνεται να υλοποιείται πλήρως. Είμαστε αντιμέτωποι με μία πραγματική τριτοκοσμοποίηση της Ευρώπης. Η μάστιγα της επιμειξίας παράγει κάθε χρόνο χιλιάδες νέα άτομα μιγάδες: «Τα παιδιά του Kalergi». Υπό τη διπλή πίεση της παραπληροφόρησης και την ανθρωπιστική αποβλάκωση που καλλιεργείται από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, διδάσκεται στους Ευρωπαίους να απαρνηθούν την καταγωγή τους, να απαρνηθούν την εθνική τους ταυτότητα.
Οι υποστηρικτές της παγκοσμιοποίησης προσπαθούν να μας πείσουν ότι το να απαρνηθούμε την ταυτότητά μας, είναι μια προοδευτική και ανθρωπιστική πράξη, ότι ο «ρατσισμός» είναι λάθος, αλλά μόνο και μόνο επειδή θέλουν να μας κάνουν όλους τυφλούς καταναλωτές. Είναι περισσότερο από ποτέ αναγκαίο σε αυτούς τους καιρούς να αντιδράσουμε στα ψέματα του συστήματος, να αφυπνιστεί το πνεύμα της εξέγερσης στους Ευρωπαίους. Θα πρέπει να τεθεί μπροστά στα μάτια όλων το γεγονός ότι η Ευρωπαϊκή Ένταξη, ισοδυναμεί με γενοκτονία. Δεν έχουμε άλλη επιλογή, η εναλλακτική λύση είναι η εθνική αυτοκτονία.[18]
[1] Βλ. R.N. Coudenhove-Kalergi, “Praktischer Idealismus“, 4. Inzucht – Kreuzung (Πρακτικός Ιδεαλισμός, 4. Ενδογαμία – Διασταύρωση), σελ. 23. Επίσης, στο διαδίκτυο ο Coudenhove-Kalergi συχνά παρατίθεται:«Ο ερχόμενος άνθρωπος του μέλλοντος θα είναι ένας μιγάς. Για την Πανευρώπη εύχομαι μια ευρασιατική – νεγροειδή φυλή του μέλλοντος.» Το απόσπασμα υποτίθεται ότι προέρχεται από την Μασονική εφημερίδα της Βιέννης, αριθ. 9/10. Φαίνεται όμως, πως υπάρχουν αμφιβολίες γι’ αυτό. Πάντως τα σχόλια του κυρίου Kalergi αφήνουν να φανούν ξεκάθαρα οι επιθυμίες του, ακόμη και χωρίς το παραπάνω απόσπασμα.
[2] Βλ. R.N. Coudenhove-Kalergi, “Praktischer Idealismus“, ό.π., σελ. 20, 23, και 50.
[3] Βλ. πρωτότυπο στα γερμανικά «Herrenmensch», ό.π., σελ. 27.
[4] Βλ. “Praktischer Idealismus”, 5. Heidnische und christliche Mentalität («Πρακτικός Ιδεαλισμός», 5.Ειδωλολατρική και Χριστιανική Νοοτροπία), από το πρωτότυπο, σελ. 26–28.
[5] Πλουτοκρατία: η εξουσία μέσω του πλούτου.
[6] Βλ. πρωτότυπο στα γερμανικά «Führerrasse», ό.π., σελ. 33.
[7] Βλ. πρωτότυπο στα γερμανικά «Vorzugsrassen», ό.π., σελ. 45.
[8] Σ.Σ. Την εποχή που γράφτηκε το βιβλίο, ο συγγραφέας προφανώς δεν γνώριζε για τις εβραϊκές καταβολές και ρίζες του Lenin, γι’ αυτό και τον παρουσιάζει σαν «άνθρωπο της χαμηλής αριστοκρατίας της χώρας», με «χαρακτήρα», «χωριατόπαιδο», «παραδοσιακό», τον οποίο έρχεται να συμπληρώσει και να εξελίξει ο «εγγράμματος Εβραίος», ο «πνευματικός», ο «λογοτέχνης», ο «αστός», για να ενωθούν σε μια «δημιουργική σύνθεση επαναστατικής αριστοκρατίας».
[9] R.N. Coudenhove-Kalergi, ό.π., σελ. 78.
[10] Τα παρακάτω αφορούν κυρίως την Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη.
[11] Βλ. «Η Φύση του Αντισημιτισμού», του δόκτορα Heinrich κόμη Coudenhoven-Kalergi, (2η έκδοση,Paneuropa – Verlag, Βιέννη).
[12] Βλ. «Πρακτικός Ιδεαλισμός», το πρωτότυπο στα γερμανικά Edeljude, σελ. 50.
[13] Βλ. πρωτότυπο στα γερμανικά «Herrenmensch», ό.π., σελ. 53.
[14] Βλ. πρωτότυπο στα γερμανικά «Sklavenmensch», ό.π., σελ. 54.
[15] R.N. Coudenhove-Kalergi, ό.π., σελ. 49–54.
[16] Βλ. Χρυσή Αυγή – Λαϊκός Σύνδεσμος, «Το σχέδιο Coudenhove-Kalergi: Η Γενοκτονία των Λαών της Ευρώπης»,www.xryshaygh.com/index.php/enimerosi/view/to-schedio-coudenhove-kalergi-h-genoktonia-twn-lawn-ths-eurwphs#.UXfA5qIerv1
[17] Βλ. Dr. Brock Chisholm, USA Magazine, 12 Αυγούστου 1955
[18] Βλ. Χρυσή Αυγή – Λαϊκός Σύνδεσμος, ό.π.
http://antizitro.blogspot.gr/
www.fotavgeia.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου