Υψηλοί φόροι, υπέρογκες εισφορές εξανεμίζουν τον μισθόΗΛΙΑΣ ΜΠΕΛΛΟΣ
Μπορεί στο Σύνταγμα της Ελλάδας να διατρανώνεται πως όλοι οι Ελληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου, αλλά πλέον μετά και τη βεβαίωση των νέων ασφαλιστικών υποχρεώσεων κάποιοι είναι περισσότερο και κάποιοι λιγότερο ίσοι... Το παράδειγμα των κρατήσεων για 1.000 ευρώ είναι ενδεικτικό. Στο τέλος του μήνα κάποιοι μένουν με μόλις 400 ευρώ και κάποιοι άλλοι με 700 ή 800 ευρώ. Γιατί για την ίδια αμοιβή άλλος πληρώνει λιγότερο και άλλος περισσότερο φόρο και ασφαλιστικές εισφορές.
Η «Κ» απευθύνθηκε σε ειδικούς θέτοντας την εξής απλή ερώτηση, που απασχολεί, πλέον, εκατομμύρια εργαζομένους: Πόσα χρήματα τους μένουν για κάθε 1.000 ευρώ που εισπράττουν ως αμοιβή τον μήνα, ανάλογα με το καθεστώς που απασχολούνται; Η απάντηση είναι αποκαλυπτική: Εργαζόμενοι που εξαιτίας των αντικινήτρων που έχουν οι εργοδότες να τους προσλάβουν ως μισθωτούς, δεν μπορούν παρά να εργαστούν με μπλοκάκι, πληρώνουν τα διπλά σχεδόν λεφτά στο Δημόσιο. Πρέπει, βέβαια, να σημειωθεί πως στην περίπτωση των μισθωτών μεγάλο μέρος των εισφορών (25%) πληρώνεται από τους εργοδότες, για αυτό και το κόστος μισθοδοσίας είναι πολύ υψηλότερο των αποδοχών του εργαζομένου. Αλλά σε κάθε περίπτωση, ενώ η απασχόληση έπρεπε να ενθαρρύνεται με κίνητρα, συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο.
Το θέμα δεν αφορά λίγους. Συνολικά εκτιμάται πως αυτοαπασχολούμενοι και εργαζόμενοι με μπλοκάκια ή καθεστώς ατομικής επιχείρησης είναι 1,3 εκατομμύριο. Είναι χαρακτηριστικό πως ενώ ένας μισθωτός για 1.000 ευρώ μεικτών μηνιαίων αποδοχών θα καταβάλει ασφαλιστικές εισφορές 160 ευρώ και φόρο 49, ένας αυτοαπασχολούμενος του ΕΤΑΑ θα καταβάλει για τις ίδιες αποδοχές 389,50 ευρώ εισφορές και 134 ευρώ φόρο. Ο πρώτος θα μείνει με 790 ευρώ στην τσέπη και ο δεύτερος με 476, από τα οποία πρέπει να χρηματοδοτήσει και το τέλος επιτηδεύματος (650 ευρώ ετησίως) που του μειώνει τα «καθαρά» στα 422 ευρώ.
Προσφυγές
Τα παραπάνω αποτελούν βασικούς λόγους για τους οποίους έχει ήδη δρομολογηθεί μεγάλος αριθμός προσφυγών από επαγγελματικούς φορείς κατά της συνταγματικότητας του νέου ασφαλιστικού νόμου στο Συμβούλιο της Επικρατείας, αλλά και σε διεθνή δικαστήρια και όργανα. Ας δούμε όμως λίγο προσεκτικότερα πόσο μεγάλες είναι οι ανισότητες που δημιουργούνται από τη διαφορετική φορολογική και ασφαλιστική αντιμετώπιση των εργαζομένων:
Ο συντελεστής των ασφαλιστικών εισφορών κυμαίνεται από 16% στους μισθωτούς (+25% που καταβάλλει ο εργοδότης) έως και 38,95% σε αυτοαπασχολούμενους που υποχρεούνται να ασφαλιστούν σε φορείς που έχουν και επικούρηση και εφάπαξ. Και αυτό χωρίς να υπάρχει είτε στην πράξη είτε έστω «στα χαρτιά» δικαίωμα επιλογής ασφαλιστικού προγράμματος, πόσο μάλλον επιλογή ασφάλισης σε ιδιωτικό οργανισμό που να απαλλάσσει από άλλες υποχρεώσεις. Διαφορετικοί συντελεστές υπάρχουν όμως και στη φορολόγηση του εισοδήματος.
Επιπλέον, τα 422 ευρώ, τα οποία μένουν από τα 1.000 ευρώ αμοιβής, είναι τόσα μόνον εφόσον μιλάμε για το δεύτερο ή και περισσότερο έτος εργασίας. Διότι στην εκκαθάριση του πρώτου έτους εργασίας με μπλοκάκι περιλαμβάνεται και επιπλέον προκαταβολή φόρου 100%, που διπλασιάζει τα φορολογικά βάρη και τείνει να περιορίσει το καθαρό μετά φόρων και εισφορών εισόδημα στο μηδέν!
Τι γίνεται όμως με τις ασφαλιστικές κρατήσεις και τη φορολογία των δημοσίων υπαλλήλων; Φοροτεχνικοί και οικονομολόγοι εξηγούν πως κατά βάση είναι παρόμοιες με των μισθωτών του ιδιωτικού τομέα, αλλά κάνουν δύο παρατηρήσεις:
Αφενός, υπάρχουν επιδόματα (ακόμα και μετά τον δραστικό περιορισμό τους κατά τα χρόνια των μνημονίων) που χορηγούνται ανάλογα με τον τομέα απασχόλησης, πολλά από τα οποία δεν υπολογίζονται στο φορολογητέο εισόδημα. Αφετέρου, θυμίζουν πως οι μισθοί αυτοί σε μεγάλο μέρος χρηματοδοτούνται κατ’ ουσίαν από τα φορολογικά έσοδα του Δημοσίου από τον ιδιωτικό τομέα.
http://www.kathimerini.gr/
www.fotavgeia.blogspot.com
Προσφυγές
Τα παραπάνω αποτελούν βασικούς λόγους για τους οποίους έχει ήδη δρομολογηθεί μεγάλος αριθμός προσφυγών από επαγγελματικούς φορείς κατά της συνταγματικότητας του νέου ασφαλιστικού νόμου στο Συμβούλιο της Επικρατείας, αλλά και σε διεθνή δικαστήρια και όργανα. Ας δούμε όμως λίγο προσεκτικότερα πόσο μεγάλες είναι οι ανισότητες που δημιουργούνται από τη διαφορετική φορολογική και ασφαλιστική αντιμετώπιση των εργαζομένων:
Ο συντελεστής των ασφαλιστικών εισφορών κυμαίνεται από 16% στους μισθωτούς (+25% που καταβάλλει ο εργοδότης) έως και 38,95% σε αυτοαπασχολούμενους που υποχρεούνται να ασφαλιστούν σε φορείς που έχουν και επικούρηση και εφάπαξ. Και αυτό χωρίς να υπάρχει είτε στην πράξη είτε έστω «στα χαρτιά» δικαίωμα επιλογής ασφαλιστικού προγράμματος, πόσο μάλλον επιλογή ασφάλισης σε ιδιωτικό οργανισμό που να απαλλάσσει από άλλες υποχρεώσεις. Διαφορετικοί συντελεστές υπάρχουν όμως και στη φορολόγηση του εισοδήματος.
Επιπλέον, τα 422 ευρώ, τα οποία μένουν από τα 1.000 ευρώ αμοιβής, είναι τόσα μόνον εφόσον μιλάμε για το δεύτερο ή και περισσότερο έτος εργασίας. Διότι στην εκκαθάριση του πρώτου έτους εργασίας με μπλοκάκι περιλαμβάνεται και επιπλέον προκαταβολή φόρου 100%, που διπλασιάζει τα φορολογικά βάρη και τείνει να περιορίσει το καθαρό μετά φόρων και εισφορών εισόδημα στο μηδέν!
Τι γίνεται όμως με τις ασφαλιστικές κρατήσεις και τη φορολογία των δημοσίων υπαλλήλων; Φοροτεχνικοί και οικονομολόγοι εξηγούν πως κατά βάση είναι παρόμοιες με των μισθωτών του ιδιωτικού τομέα, αλλά κάνουν δύο παρατηρήσεις:
Αφενός, υπάρχουν επιδόματα (ακόμα και μετά τον δραστικό περιορισμό τους κατά τα χρόνια των μνημονίων) που χορηγούνται ανάλογα με τον τομέα απασχόλησης, πολλά από τα οποία δεν υπολογίζονται στο φορολογητέο εισόδημα. Αφετέρου, θυμίζουν πως οι μισθοί αυτοί σε μεγάλο μέρος χρηματοδοτούνται κατ’ ουσίαν από τα φορολογικά έσοδα του Δημοσίου από τον ιδιωτικό τομέα.
http://www.kathimerini.gr/
www.fotavgeia.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου