21 Απριλίου: ΤΟ ΤΡΙΓΩΝΟ ΤΗΣ ΣΥΜΦΟΡΑΣ ΚΑΙ Η ΜΕΤΑΜΦΙΕΣΜΕΝΗ ΔΙΑΙΩΝΙΣΗ ΤΟΥ
Οι Χουντικοί της μαύρης επταετίας 1967-974. Πράκτορες εκατοστής τάξης, ασήμαντοι και ηλίθιοι, καταμαρτυρημένα βλάκες, αδιάφορο αν ήταν συνειδητά ή ανεπίγνωστα Εφιάλτες, αδίστακτοι ιδιώτες και γενικότερα ότι πιο άχρηστο και βλαβερό γέννησε η περιπετειώδης τρισχιλιετής διαδρομή των νεοελλήνων. Τάχθηκαν να καταστρέψουν τους νεοέλληνες. Ο μαύρος εμφύλιος και ότι ακολούθησε ευνόησε την ανάδειξή τους και την κατάληψη της εξουσίας στο όνομα ποικίλων συνθημάτων.
Το τραγικό είναι ότι πολλοί τους ακολούθησαν (πολύ περισσότερο απ’ ότι η συμβατικά λέγεται). Ακόμη πιο τραγικό υπάρχουν ακόμη άτομα που … νοσταλγούν αυτή την μαύρη σελίδα της ιστορίας μας.
Πολύ πιο τραγικό βέβαια είναι το γεγονός ότι πολλοί οι οποίοι τότε αντιστάθηκαν ή υποτίθεται ότι αντιστάθηκαν (ο περίφημος μύθος της γενιάς του Πολυτεχνείου) μεταμφιέστηκαν με διάφορες ιδεολογικές ονοματολογίες για να μετατραπούν σε ένα συνονθύλευμα ορφανών αριστεροδεξιών «προοδευτικών» οι οποίοι αφού κάθισαν σε πολλές καρέκλες συνέχισαν τα τελευταία χρόνια να κάνουν κωλοτούμπες καταλήγοντας να δημιουργήσουν μια κατάσταση χειρότερη από την καταραμένη Χούντα:
Επί χρόνια καραμαρτυρείται με κωλοτούμπες κάθε είδους που διαιωνίζουν την κατοχή της μιας ή της άλλης πλουσιοπάροχης καρέκλας. Αφού κινηθήκαμε επί τέσσερεις (μεταπολιτευτικές) δεκαετίες σε μια τροχιά που η ιστορία λογικά θα κρίνει ότι ήταν μοιραία, οι οι κωλοτούμπες δημιούργησαν μια χούντα τρισχειρότερη από το άθλιο τρίγωνο της συμφοράς της επταετίας: Ένα σύστημα μεταμφιεσμένων σωτήρων-καρεκλοκένταυρων που υπακούνε τυφλά στις διαταγές κερδοσκόπων, τοκογλύφων και ηγεμονικών υπαλλήλων και οι οποίοι αδίστακτα εξοντώνουν τους νεοέλληνες (πλην της λίστας των ληστών της λίστας Λαγκάρτ και μερικών ακόμη μισό-άγνωστων λιστών ληστών) οδηγώντας τους προς την Άβυσσο.
Καμιά ευαισθησία. Μέχρι που σχεδίασαν την καταπάτηση της Νήσου Φλέβας, ενός Βασιλείου της Φύσης, για να μας σώσουν με επενδύσεις … Εμίρηδων (υποθέτω παλάτια, χαρέμια και άλλες εκδηλώσεις ιδιωτείας, μεταμοντερνισμού και μεταμοντέρνας αναλγησίας). Πολλά άλλα συμβαίνουν, βέβαια, τα οποία οι κακουχίες που προκαλούν οι χουντοτρόικες και οι πραιτοριανοί τους δεν μας αφήνουν περιθώρια να ασχοληθούμε.
Ολιστική αποκτήνωση μπροστά στην οποία ακόμη και οι Εφιάλτες Πατακός, Παπαδόπουλος και Σπαντιδάκης ωχριούν: Τι άλλο είναι η «γενοκτονία» εκατοντάδων χιλιάδων νέων που υποχρεώθηκαν να μεταναστεύσουν. Τους χάνουμε. Τι άλλο είναι το δόγμα τεσσάρων δεκαετιών «εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες (στην Μεγαλόνησο Κύπρο) είναι … μακριά». Τι άλλο είναι τα χωρικά ύδατα, η υφαλοκρηπίδα και η ΑΟΖ που εγκαταλείφθηκαν δολοφονώντας έτσι το οικονομικό μέλλον των επόμενων γενεών. Και πολλά άλλα.
Ολιστική αποκτήνωση μπροστά στην οποία ακόμη και οι Εφιάλτες Πατακός, Παπαδόπουλος και Σπαντιδάκης ωχριούν: Καθότι όσοι επέλεξαν να μην εισέλθουν στο σάπιο και φαύλο σύστημα των ληστών της λίστας Λαγκάρτ ή άλλων λιστών διώκονται με κάθε τρόπο. Είτε θα γίνετε είλωτες, τους λένε είτε θα πεθάνετε. Μπορείτε βέβαια, τους λένε επίσης, να γίνεται πραιτοριανοί των τοκογλύφων και των κερδοσκόπων.
Ολιστική αποκτήνωση μπροστά στην οποία ακόμη και οι Εφιάλτες Πατακός, Παπαδόπουλος και Σπαντιδάκης ωχριούν: κάνοντας κωλοτούμπες από την μια καρέκλα στην άλλη εξοντώνουν τους Έλληνες νοικοκύρηδες. Όσοι δεν είχαν εισέλθει στο φαύλο μεταπολιτευτικό σύστημα (συνέχεια της μαύρης επταετίας όπως και να το δεις) γίνονται στόχος των κερδοσκοπικών ιδρυμάτων (καταχρηστικά ονομάζονται «Τράπεζες»). Καταχρηστικά γιατί αφού όλοι μαζί (τράπεζες, έξωθεν εξαρτημένο «πολιτικό» προσωπικό, κερδοσκόποι, τοκογλύφοι και ηγεμονικοί υπάλληλοι) κατεδάφισαν την Ελλάδα κυνηγούν ένα-ένα τους νοικοκύρηδες Έλληνες πολίτες να τους πάρουν ότι με κόπο, με μόχθο και τίμια απόκτησαν.
Ολιστική αποκτήνωση μπροστά στην οποία ακόμη και οι Εφιάλτες Πατακός, Παπαδόπουλος και Σπαντιδάκης ωχριούν: Γιατί κτίζεται σιγά-σιγά ένα σύστημα «νέων τζακιών» της τρόικας (τοκογλύφοι, κερδοσκόποι, ηγεμονικοί υπάλληλοι και ανάμεικτα μέλη της τεχνόσφαιρας). Στήνονται μηχανισμοί μεταμοντέρνου πολέμου για την εξόντωση, καθυπόταξη και πλήρη δεσποτικό έλεγχο των υπόλοιπων πολιτών του νεοελληνικού κράτους. ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ http://wp.me/p3OqMa-1ij
Μήπως υπερβάλλω; Ο καθείς κρίνει με βάση τα καθημερινά βιώματα (και ανεξάρτητα του κατά πόσο στην διαίρεση των πολιτών που δημιουργήθηκε ανήκει σε εκείνους που αφανίζονται ή εκείνους που γλύφουν κοκκαλάκια και σιωπούν ή αμείβονται ποικιλοτρόπως).
Στο μέτωπο που μόλις σκιαγράφησα μεταξύ εγκάθετων πραιτοριανών νέων τζακιών της τρόικας και υποψήφιων για καθυπόταξη και εξόντωση νεοελλήνων πολιτών η επιλογή δεν είναι δύσκολη. Ανεξαρτήτως τιμήματος δεν επιλέγεται συμπόρευση με τους πραιτοριανούς.
Δύο εικόνες συνοδεύουν αυτή την ανάρτηση. Τα μέλη της Χούντας όταν «δικάστηκαν» και ένας αντι-ηγεμονικός φοιτητής.
Υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ αντί-ηγεμονισμού και ηλίθιου διεθνιστικού ιδεολογικού αντί-ιμπεριαλισμού.
Ο δεύτερος είναι ο εθνομηδενιστικός διεθνισμός που συνειδητά ή ανεπίγνωστα υπηρετεί τις οικουμενικίστικα μεταμφιεσμένες ηγεμονικές αξιώσεις ισχύος (τις υπηρετούν στρατιές χαζοχαρούμενων ή κάτι περισσότερο από αυτό αριστεροδεξιών απάτριδων «προοδευτικών» της συμφοράς μας).
Ο πρώτος ενσαρκώνει την φιλοπατρία και την υπεράσπιση της πατρίδας κατά των αναθεωρητισμών και κατά των ηγεμονισμών. Μπορεί πολλοί της "γενιάς του πολυτεχνείου" να επέλεξαν τις καρέκλες και τελικά τις κωλοτούμπες μπροστά στην τρόικα των κερδοσκόπων και των τοκογλύφων πλην η πλειονότητα των Ελλήνων την επάρατο επταετία 1967-1974 δεινοπάθησε, αντιστάθηκε όπως ο καθείς μπορούσε και ανέμενε την απελευθέρωση.
Μια άποψη είναι ότι, ceteris paribus, την αντί-ηγεμονική στάση στην σύγχρονη εποχή την ενσάρκωσε, κατά κάποιο τρόπο, ο Τσε Γκουβάρα. Συμβολικά, τουλάχιστον, καθότι εξέφραζε στην αξίωση ηγεμονικής καθυπόταξης και εκμετάλλευσης των κοινωνιών της Λατινικής Αμερικής. Σίγουρα σε αμφιλεγόμενους καιρούς όταν τα ηγεμονικά κινήματα πέραν του Ατλαντικού ταυτίστηκαν με την μια πλευρά της σύγκρουσης των ηγεμονικών δυνάμεων.
Αναμφίβολα, ο Τσε Γκουεβάρα, επίσης, μπροστά σε μεγάλες μορφές αγωνιστών της Ελευθερίας όπως ο Μακρυγιάννης ή ο Παλληκαρίδης είναι μικρογραφία. Μολαταύτα, υπό το πρίσμα της σύγχρονης διεθνούς πολιτικής ήταν μια μεγάλη μορφή που ενσάρκωσε την αντί-ηγεμονική φιλοπατρία.
Στο τελευταίο του γράμμα τα τελευταία λόγια του Τσε ήταν:
Πάντοτε ως τη νίκη !
Πατρίδα ή θάνατος !
[ΑΝΤΙ-ΗΓΕΜΟΝΙΣΜΟΣ: Η ΟΥΣΙΑ ΤΩΝ ΣΥΖΗΤΗΣΕΩΝ ΚΑΙ Ο ΤΣΕ ΓΚΕΒΑΡΑ ΤΩΝ ΑΦΕΤΗΡΙΑΚΩΝ ΑΝΤΙ-ΗΓΕΜΟΝΙΚΩΝ ΣΤΑΣΕΩΝ ΜΑΣ http://wp.me/p3OlPy-1l6]
Η έννοια πατρίδα, να υπενθυμίσω, είναι ο πυρήνας της διαχρονικής οικουμενικής Ελληνικότητας:
ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ: Τι είναι οι Θερμοπύλες, εν τέλει; Τι είναι η Ιθάκη; Τι είναι οικογένεια; Τι είναι πατρίδα; http://wp.me/p3OlPy-1pZ
www.fotavgeia.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου