Πρωτοτυπούμε και πάλι και θεωρούμε "πλεόνασμα" το ότι δεν πληρώσαμε μία υποχρέωσή μας. Αυτό, όμως, δεν είναι συγκράτηση δαπανών, αλλά πληρωμών.
Συντάκτης: ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΣΙΔΕΡΗΣ
ΠΗΓΗ ΕΙΚΟΝΑΣ: https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/8/82/Kofia_mtarbosh.jpg/200px-Kofia_mtarbosh.jpg
Όσοι γνωρίζουν στοιχειώδη οικονομικά καταλαβαίνουν την διαφορά μεταξύ δαπάνης και πληρωμής.
Σε μία επιχείρηση, δαπάνη έχουμε όταν ένας τρίτος (π.χ. προμηθευτής) θεμελιώνει μία απαίτηση έναντι αυτής (π.χ. όταν της παραδίδει εμπορεύματα). Πληρωμή έχουμε όταν η επιχείρηση ικανοποιεί αυτήν την απαίτηση, κάτι που μπορεί μερικώς να έχει γίνει προκαταβολικά, να γίνει κατά την παράδοση ή να γίνει αργότερα σε δόσεις. Με άλλα λόγια, το ταμειακό μέρος τής συναλλαγής δεν ταυτίζεται, ούτε συμπίπτει κατ’ ανάγκη, με την δημιουργία τής σχετικής υποχρέωσης τής επιχείρησης.
Το ίδιο θα έπρεπε να ισχύει και για τις κρατικές δαπάνες. Όμως όχι.
Κι εδώ πρωτοτυπούμε και πάλι και θεωρούμε «πλεόνασμα» το ότι δεν πληρώσαμε μία υποχρέωσή μας. Αυτό, όμως, δεν είναι συγκράτηση δαπανών, αλλά πληρωμών. Και θα έπρεπε όλοι να καταλαβαίνουν ότι όταν το κράτος είναι αφερέγγυο, αυτό κατά κανέναν τρόπο δεν σημαίνει ότι κάνει σωστή οικονομική διαχείριση.
Αυτό, βέβαια, ίσχυε από πάντα στην Ελλάδα. Η λογιστική τού κράτους γινόταν σε ταμειακή βάση κι όχι με την «αρχή τού δεδουλευμένου» (accrual principle).
Θυμάμαι ότι από τα πρώτα πράγματα πού είχε ζητήσει η Τρόικα το 2010 ήταν η αλλαγή αυτής τής τακτικής, που σαφώς επιτρέπει στο κράτος να μαγειρεύει τα αποτελέσματα χειρότερα κι από μία μικρο-μεσαία επιχείρηση με απλογραφικά βιβλία.
Κι όμως, μετά από τόσα χρόνια δεν έχει ακόμη αλλάξει αυτό, επιτρέποντας στην κάθε Κυβέρνηση να πανηγυρίζει για «πλεονάσματα», που στην πραγματικότητα είναι ‘φέσια’ και μιζέρια προς τους συναλλασσομένους μ’ αυτό. Για παράδειγμα, όταν για χρόνια δεν βγάζει συντάξεις, αυτό το θεωρεί επίτευξη πλεονάσματος κι όχι κλέψιμο των απόμαχων τής ζωής.
Η διαστρέβλωση τής ολοφάνερης πραγματικότητας έχει φτάσει σε νέα ύψη με την Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Απορώ γιατί η Τρόικα το ανέχεται. Το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είναι τα πρακτικά προβλήματα του να αλλάξει λογιστική πρακτική ένα ολόκληρο κράτος. Το κατανοώ γιατί είμαι τής δουλειάς. Θα μπορούσε, όμως, τουλάχιστον το Γενικό Λογιστήριο να κάνει εξωλογιστικές διορθώσεις για να φέρει το ταμειακό αποτέλεσμα κοντά στο αληθινό.
Ελπίζω, όταν με το καλό αποκτήσουμε νέα κυβέρνηση (προφανώς καλύτερη, γιατί απλά χειρότερη δεν γίνεται) μία από τις μεταρρυθμίσεις που θα κάνει να είναι να διορθώσει επιτέλους τέτοιες λογιστικές πρακτικές, που ανάγονται στην εποχή του Τρικούπη, κι επιτρέπουν στον εκάστοτε Πρωθυπουργό να πανηγυρίζει ως την «επιτυχία» το ότι οδηγεί ολόκληρες κοινωνικές ομάδες στην εξαθλίωση και τις επιχειρήσεις που συναλλάσσονται μαζί του σε κλείσιμο. Βλέπετε, μεταρρύθμιση δεν είναι μόνο το κόψιμο συντάξεων, όπως πολλοί νομίζουν.
www.fotavgeia.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου