Η Παλιά Ύδρα: Προπολεμικοί Φούρνοι-Αρτοποιεία

Η Παλιά Ύδρα: Προπολεμικοί Φούρνοι-Αρτοποιεία
Χρήστος Χριστοδούλου

Θα αναφερθούμε στις παλιές εκείνες δόξες αφήνοντας κάτι ακόμα στον μελλοντικό ερευνητή μια και η δόλια πατρίδα έχει αλλοτριωθεί αφάνταστα.
Ανοίγουμε λοιπόν τους κρουνούς της ακόρεστης μνήμης μας με τα αρτοποιεία. Εμείς προλάβαμε οκτώ αρτοποιεία, από τα οποία το ένα του μακαρίτη Γιάννη Β. Βερβενιώτη (περιοχή Νέου Κόσμου, σημερινό Ξενοδοχείο του κ. Λυκούργου Κεραμίδα), το οποίο έβγαζε την γαλέτα για τα σφουγγαράδικα. Και άλλα αρτοποιεία έβγαζαν γαλέτα, όμως εκείνο του Βερβενιώτη παρήγαγε το 80% περίπου της ποσότητας που χρειαζόντουσαν τα σφουγγαράδικα.
Από ένα αρτοποιείο είχαν οι αδελφοί Χρήστος και Κωστής Γιακαλής. Ο πρώτος το είχε στο σημερινό κατάστημα του κ. Αθανάσιου Κάτσικα με κάποια προέκταση προς τον σημερινό ξενώνα του κ. Νίκου Χιώτη, ο δε δεύτερος απέναντι από τον Ιερό Ναό του Αγίου Κωνσταντίνου και Ελένης. Στην παραλία είχε το αρτοποιείο του ο Ευάγγελος Σίακος, το οποίο περιήλθε στη συνέχεια στον κ. Νικόλαο Σαΐτη. Κατελάμβανε δε, τον χώρο που καταλαμβάνουν σήμερα το κατάστημα των αδελφών Νικ. Σαΐτη και το κατάστημα του κ. Πέτρου Κρητικού.
Ο Ζαφείρης Παρασκευόπουλος ήταν ο μόνος ο οποίος είχε αλλάξει φούρνο. Τον προλάβαμε στο σημερινό κατάστημα της κ. Κλειούς Σουρέλη-Βούλγαρη, σ’ ένα σημερινό τουριστικό απέναντι από του Μπαλάσκα και στον σημερινό «Ξενώνα Κίρκη», στη συνέχεια Αρτοποιείο του Μανιάτη Νικ. Γεωργοπαπαδάκου.
Λίγο πιο πάνω στον σημερινό ξενώνα του Νίκου Μπότση είχε το αρτοποιείο ο πατέρας του, Αντώνης Μπότσης. Στο στενό της οδού Αντωνίου Οικονόμου, αμέσως αριστερά των ανερχόμενων, ήταν το Αρτοποιείο του Ευάγγελου Τσιγκάρη και λίγο παραπάνω εκεί που είχε ανοίξει αρτοποιείο ο Ζαφείρης Παρασκευόπουλος, άνοιξαν μηχανοκίνητο αρτοποιείο κάποιοι «πρόσφυγες», που τρόμαξαν με την προοδευτικότητά τους.
Μια οικογένεια τριών γενεών με γεννήτορα τον μπαρμπα-Γιώργη Χαλκίδη και με πατριαρχική πειθαρχία είχε στήσει τον μοντέρνο φούρνο μετακομίζοντας από τον παλιό που ήταν πλάι στην Οικία του κ. Γιάννη Αν. Καραμήτσου από το μέρος της εισόδου. Τα περισσότερα από αυτά αροποιεία διέθεταν και γαϊδουράκι στο οποίο φόρτωναν δύο μεγάλες κόφες με ψωμιά, τα οποία διένειμαν ή πουλούσαν στη Χώρα, μικροί «υπηρέτες».
Πέραν όμως των αρτοποιείων που αναφέραμε, υπήρχαν και κάποιοι που παρασκεύαζαν ψωμί στο σπίτι και το πουλούσαν στις γειτονιές. Προλάβαμε τον Κλάψα (μάλλον παρεπώνυμο θα ήταν).
Αν υπήρχαν σπίτια και στο Καμίνι που παρασκεύαζαν ψωμί και το πουλούσαν, δεν γνωρίσαμε.

Φωτογραφία εξωφύλλου. Παραγωγή γαλέτας. Μια αναμνηστική φωτογραφία του 1938. Ο φούρνος των αδελφών Γεωργίου Χαλκίδη σε ώρα δράσης. Εικονίζονται από αριστερά Γεώργιος Τηλιακός, Παναγιώτης Κρανιδιώτης, Ιωάννης Στρουμπούλης, Ιωάννης Χαλκίδης, η κοπέλα Παρασκευή Χαλκίδη-Βαμβακά, Λάζαρος και Ανέστης Χαλκίδης. Όρθιος ο «πατριάρχης» Γεώργιος Χαλκίδης και μπροστά του ο άκακος Παναγιώτης Ραβδάς.

www.fotavgeia.blogspot.com