«Η μεγαλύτερη ντροπή για έναν λαό που θέλει να λέγεται πολιτισμένος είναι να ανέχεται να τον κυβερνά μια ανεύθυνη και παραδομένη στα ζοφερά της ένστικτα συμμορία εξουσιαστών»
«Αν ο γερμανικός λαός είναι ήδη τόσο βαθιά διεφθαρμένος και παρουσιάζει τέτοια Σ Η Ψ Η, ώστε να παραιτείται –δίχως να προβάλλει την οποιαδήποτε αντίσταση και επιδεικνύοντας αφελώς εμπιστοσύνη σε κάποια νεφελώδη ιστορική νομοτέλεια- από το ύψιστο αγαθό που κατέχει ο άνθρωπος και το οποίο τον εξυψώνει σε βαθμό ανώτερο από κάθε άλλο πλάσμα, δηλαδή την Ε Λ Ε Υ Θ Ε Ρ Η Β Ο Υ Λ Η Σ Η, αν ο γερμανικός λαός παραιτείται από την Ε Λ Ε Υ Θ Ε Ρ Ι Α του Α Ν Θ Ρ Ω Π Ο Υ να γυρίζει ο ίδιος τον τροχό της ιστορίας και να τον υποτάσσει σε όσα υπαγορεύει η λογική του κρίση, αν οι Γερμανοί τόσο πολύ έχουν απολέσει κάθε αίσθηση Α Τ Ο Μ Ι Κ Ο Τ Η Τ Α Σ και έχουν ήδη μετατραπεί σε μία μάζα δειλών χωρίς Ι Κ Α Ν Ο Τ Η Τ Α Σ Κ Ε Ψ Η Σ , τότε ναι αξίζουν την καταστροφή τους»
«Ο ίδιος ο Χίτλερ σε μια παλιότερη έκδοση του βιβλίου του […] σημειώνει: ''Δε φαντάζεται κανείς πόσο πρέπει να Ε Ξ Α Π Α Τ Η Σ Ε Ι Σ έναν λαό για να τον κυβερνήσεις''»
«Η πλειονότητα των μέχρι πρότινος εχθρών του γύρεψε κρυψώνα , η γερμανική Δ Ι Α Ν Ο Η Σ Η κατέβηκε στο καταφύγιό της για να Σ Ι Γ Ο Σ Β Η Σ Ε Ι σαν ανθός που στερήθηκε το φως του ήλιου»
«Ο Γερμανός πρέπει να νιώσει Σ Υ Ν Ε Ν Ο Χ Ο Σ. Γιατί με την Α Π Α Θ Ε Ι Α του δίνει σε αυτούς τους παραδομένους στο σκότος ανθρώπους τη δυνατότητα να δράσουν με αυτόν τον τρόπο, αυτός ανέχεται την ‘κυβέρνηση’ τούτη, που φορτώθηκε στις πλάτες της μια αγιάτρευτη ενοχή, ναι ο Γ Ε Ρ Μ Α Ν Ο Σ Φ Τ Α Ι Ε Ι ακόμη και για το γεγονός ότι η Κ Υ Β Ε Ρ Ν Η Σ Η Α Υ Τ Η Υ Π Α Ρ Χ Ε Ι»
«Ωστόσο το κράτος μας σήμερα είναι η Δ Ι Κ Τ Α Τ Ο Ρ Ι Α του κακού [….] αφού το γνωρίζετε, γιατί Α Ν Ε Χ Ε Σ Τ Ε να Υ Φ Α Ρ Π Α Ζ Ο ΥΝ τούτοι οι εξουσιαστές κομμάτι κομμάτι, άλλοτε απροκάλυπτα άλλοτε ύπουλα τα Δ Ι Κ Α Ι Ω Μ Α Τ Α σας, μέχρι που μια πρωία δε θα απομείνει τίποτα, τίποτα απολύτως από μια καλοκουρδισμένη κρατική μηχανή, διοικούμενη από εγκληματίες και μπεκρούλιακες; Τόσο πολύ καταβεβλημένο είναι το πνεύμα σας από τον αδιάκοπο Β Ι Α Σ Μ Ο του ώστε λησμονείτε πώς δεν είναι δικαίωμά σας αλλά ηθικό καθήκον να δώσετε ένα τέλος σε αυτό το καθεστώς; Όταν, όμως, ένας άνθρωπος δε βρίσκει πλέον το κουράγιο να διεκδικήσει το δίκιο του, είναι απολύτως βέβαιο ότι θα οδηγηθεί στο Χ Α Μ Ο. […] Πάψτε να καμουφλάρετε τη δειλία σας κάτω από τον μανδύα μίας δήθεν σωφροσύνης»
«Προβάλλετε Π Α Θ Η Τ Ι Κ Η Α Ν Τ Ι Σ Τ Α Σ Η, αντισταθείτε όπου κι να βρίσκεστε, σταθείτε εμπόδιο στη λειτουργία αυτής της άθεης πολεμικής μηχανής [….] Σαμποτάζ σε όλους τους τομείς των επιστημών και του πνεύματος οι οποίοι συμβάλλουν στη συνέχιση αυτού του πολέμου: πανεπιστήμια, λύκεια, εργαστήρια, ερευνητικά ιδρύματα, τεχνικά γραφεία. Σαμποτάζ σε όλες τις πολιτιστικές διοργανώσεις που θα μπορούσαν να καλλωπίσουν την εικόνα των Φ Α Σ Ι Σ Τ Ω Ν στο λαό»
Για όσους δε γνωρίζουν η εμβληματική αντιναζιστική οργάνωση του Λευκού Ρόδου ιδρύθηκε από μια ομάδα φοιτητών του Πανεπιστημίου του Μονάχου και έδρασε μεταξύ Ιουνίου 1942 και Φεβρουαρίου 1943, διασπείροντας στο προαύλιο του Πανεπιστημίου του Μονάχου έξι προκηρύξεις άφοβης και ευθείας εναντίωσης στον Χίτλερ. Όπως μπορεί κανείς να διαπιστώσει από τα αποσπάσματα στόχος τους δεν ήταν μόνο η αντίσταση στη ναζιστική κτηνωδία αλλά η αφύπνιση του λαού δια της καταγγελίας της επαίσχυντης ανοχής και σιωπηρής συναινέσεώς του στο καθεστώς. Όπως εύστοχα επισημαίνει στον πρόλογο ο Θανάσης Τριαρίδης «είναι μια δι-ιστορική υπενθύμιση για τον πυρήνα της ανθρώπινης φύσης μας: σε κάθε ολέθρια πλειοψηφία ενός ''Λαού'' που συναινεί στην τελετουργία του φόνου θα υπάρχει μόνο μία ελάχιστη (ασήμαντη αριθμητικά αλλά μέγιστη παραδειγματικά) που θα κραυγάζει για το παροντικό έγκλημα […] Κι όταν θα αποφασίζουμε να εξοντώσουμε τους επόμενους Εβραίους (τους επόμενους επικίνδυνους για την τάξη του κόσμου μας – φτωχούς, πεινασμένους, Α Ρ Ρ Ω Σ Τ Ο Υ Σ ή όποιους «επικίνδυνους» [….] ο αντίλαλος της καθαρής φωνής εκείνων των αποκεφαλισμένων φοιτητών του Μονάχου ας βομβίζει στα αυτιά μας…».
Βομβίζει στα αυτιά της ελληνικής κοινωνίας του υγειονομικού απαρτχάιντ; Φοβάμαι πως όχι.
«Αν ο γερμανικός λαός είναι ήδη τόσο βαθιά διεφθαρμένος και παρουσιάζει τέτοια Σ Η Ψ Η, ώστε να παραιτείται –δίχως να προβάλλει την οποιαδήποτε αντίσταση και επιδεικνύοντας αφελώς εμπιστοσύνη σε κάποια νεφελώδη ιστορική νομοτέλεια- από το ύψιστο αγαθό που κατέχει ο άνθρωπος και το οποίο τον εξυψώνει σε βαθμό ανώτερο από κάθε άλλο πλάσμα, δηλαδή την Ε Λ Ε Υ Θ Ε Ρ Η Β Ο Υ Λ Η Σ Η, αν ο γερμανικός λαός παραιτείται από την Ε Λ Ε Υ Θ Ε Ρ Ι Α του Α Ν Θ Ρ Ω Π Ο Υ να γυρίζει ο ίδιος τον τροχό της ιστορίας και να τον υποτάσσει σε όσα υπαγορεύει η λογική του κρίση, αν οι Γερμανοί τόσο πολύ έχουν απολέσει κάθε αίσθηση Α Τ Ο Μ Ι Κ Ο Τ Η Τ Α Σ και έχουν ήδη μετατραπεί σε μία μάζα δειλών χωρίς Ι Κ Α Ν Ο Τ Η Τ Α Σ Κ Ε Ψ Η Σ , τότε ναι αξίζουν την καταστροφή τους»
«Ο ίδιος ο Χίτλερ σε μια παλιότερη έκδοση του βιβλίου του […] σημειώνει: ''Δε φαντάζεται κανείς πόσο πρέπει να Ε Ξ Α Π Α Τ Η Σ Ε Ι Σ έναν λαό για να τον κυβερνήσεις''»
«Η πλειονότητα των μέχρι πρότινος εχθρών του γύρεψε κρυψώνα , η γερμανική Δ Ι Α Ν Ο Η Σ Η κατέβηκε στο καταφύγιό της για να Σ Ι Γ Ο Σ Β Η Σ Ε Ι σαν ανθός που στερήθηκε το φως του ήλιου»
«Ο Γερμανός πρέπει να νιώσει Σ Υ Ν Ε Ν Ο Χ Ο Σ. Γιατί με την Α Π Α Θ Ε Ι Α του δίνει σε αυτούς τους παραδομένους στο σκότος ανθρώπους τη δυνατότητα να δράσουν με αυτόν τον τρόπο, αυτός ανέχεται την ‘κυβέρνηση’ τούτη, που φορτώθηκε στις πλάτες της μια αγιάτρευτη ενοχή, ναι ο Γ Ε Ρ Μ Α Ν Ο Σ Φ Τ Α Ι Ε Ι ακόμη και για το γεγονός ότι η Κ Υ Β Ε Ρ Ν Η Σ Η Α Υ Τ Η Υ Π Α Ρ Χ Ε Ι»
«Ωστόσο το κράτος μας σήμερα είναι η Δ Ι Κ Τ Α Τ Ο Ρ Ι Α του κακού [….] αφού το γνωρίζετε, γιατί Α Ν Ε Χ Ε Σ Τ Ε να Υ Φ Α Ρ Π Α Ζ Ο ΥΝ τούτοι οι εξουσιαστές κομμάτι κομμάτι, άλλοτε απροκάλυπτα άλλοτε ύπουλα τα Δ Ι Κ Α Ι Ω Μ Α Τ Α σας, μέχρι που μια πρωία δε θα απομείνει τίποτα, τίποτα απολύτως από μια καλοκουρδισμένη κρατική μηχανή, διοικούμενη από εγκληματίες και μπεκρούλιακες; Τόσο πολύ καταβεβλημένο είναι το πνεύμα σας από τον αδιάκοπο Β Ι Α Σ Μ Ο του ώστε λησμονείτε πώς δεν είναι δικαίωμά σας αλλά ηθικό καθήκον να δώσετε ένα τέλος σε αυτό το καθεστώς; Όταν, όμως, ένας άνθρωπος δε βρίσκει πλέον το κουράγιο να διεκδικήσει το δίκιο του, είναι απολύτως βέβαιο ότι θα οδηγηθεί στο Χ Α Μ Ο. […] Πάψτε να καμουφλάρετε τη δειλία σας κάτω από τον μανδύα μίας δήθεν σωφροσύνης»
«Προβάλλετε Π Α Θ Η Τ Ι Κ Η Α Ν Τ Ι Σ Τ Α Σ Η, αντισταθείτε όπου κι να βρίσκεστε, σταθείτε εμπόδιο στη λειτουργία αυτής της άθεης πολεμικής μηχανής [….] Σαμποτάζ σε όλους τους τομείς των επιστημών και του πνεύματος οι οποίοι συμβάλλουν στη συνέχιση αυτού του πολέμου: πανεπιστήμια, λύκεια, εργαστήρια, ερευνητικά ιδρύματα, τεχνικά γραφεία. Σαμποτάζ σε όλες τις πολιτιστικές διοργανώσεις που θα μπορούσαν να καλλωπίσουν την εικόνα των Φ Α Σ Ι Σ Τ Ω Ν στο λαό»
Για όσους δε γνωρίζουν η εμβληματική αντιναζιστική οργάνωση του Λευκού Ρόδου ιδρύθηκε από μια ομάδα φοιτητών του Πανεπιστημίου του Μονάχου και έδρασε μεταξύ Ιουνίου 1942 και Φεβρουαρίου 1943, διασπείροντας στο προαύλιο του Πανεπιστημίου του Μονάχου έξι προκηρύξεις άφοβης και ευθείας εναντίωσης στον Χίτλερ. Όπως μπορεί κανείς να διαπιστώσει από τα αποσπάσματα στόχος τους δεν ήταν μόνο η αντίσταση στη ναζιστική κτηνωδία αλλά η αφύπνιση του λαού δια της καταγγελίας της επαίσχυντης ανοχής και σιωπηρής συναινέσεώς του στο καθεστώς. Όπως εύστοχα επισημαίνει στον πρόλογο ο Θανάσης Τριαρίδης «είναι μια δι-ιστορική υπενθύμιση για τον πυρήνα της ανθρώπινης φύσης μας: σε κάθε ολέθρια πλειοψηφία ενός ''Λαού'' που συναινεί στην τελετουργία του φόνου θα υπάρχει μόνο μία ελάχιστη (ασήμαντη αριθμητικά αλλά μέγιστη παραδειγματικά) που θα κραυγάζει για το παροντικό έγκλημα […] Κι όταν θα αποφασίζουμε να εξοντώσουμε τους επόμενους Εβραίους (τους επόμενους επικίνδυνους για την τάξη του κόσμου μας – φτωχούς, πεινασμένους, Α Ρ Ρ Ω Σ Τ Ο Υ Σ ή όποιους «επικίνδυνους» [….] ο αντίλαλος της καθαρής φωνής εκείνων των αποκεφαλισμένων φοιτητών του Μονάχου ας βομβίζει στα αυτιά μας…».
Βομβίζει στα αυτιά της ελληνικής κοινωνίας του υγειονομικού απαρτχάιντ; Φοβάμαι πως όχι.
www.fotavgeia.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου