Κανείς δεν ξεχνά τίποτα δεν ξεχνιέται!
Ήταν 31 Ιουλίου 1920…
Η στυγνή δολοφονία ενός μεγάλου Έλληνα από τα Βενιζελικά τάγματα.
«Εμείς περιμέναμε το τραμ και ένας άνθρωπος περίμενε το θάνατο»
Απ’ τη γωνία της οδού Παπαδιαμαντοπούλου, ο Ρώσος ακόλουθος παρακολουθούσε σαστισμένος τη σκηνή:
«Είδα τους στρατιώτες να στήνουν τον άνθρωπο με το άσπρο κοστούμι μπροστά σ’ έναν τοίχο. Ύστερα έκαναν 4 βήματα πίσω. Τότε μόνο κατάλαβα πως ετοιμάζονταν να τον εκτελέσουν. Εμείς περιμέναμε το τραμ, κι ένας άνθρωπος, εκατό μέτρα πιο κάτω, περίμενε τον θάνατο Ο Λεμπέντιεφ δεν ήταν ο μόνος αυτόπτης μάρτυς της δολοφονίας. Άλλωστε γύρω η ζωή της Αθήνας του 1920 συνεχιζότανκανονικά: «Λίγα δευτερόλεπτα πριν τον στήσουμε στον τοίχο είχε περάσει μια μοτοσυκλέτα» θα θυμόταν αργότερα ένας απ’ τους στρατιώτες. «Ένα δευτερόλεπτο μετά πέρασε ένα τραμ». Ακριβώς απέναντι απ’ το σημείο που είχε σταθεί το απόσπασμα, ένας εργάτης απ’ την Πρέβεζα, ο Κυριάκος η Κούλης, περίμενε ένα κάρο με πέτρες. Κοίταζε, τώρα, αποσβολωμένος τους στρατιώτες να ταχτοποιούν τον μελλοθάνατο στο χώρο της κάθαρσης. Δέκα μέτρα αριστερά του, εμπρός στο εστιατόριο «Ηλύσια», λαγοκοιμόταν ένας κουλουράς. Στην απέναντι γωνιά μια γυναίκα πουλούσε γκαζόζες. Κοίταζε κι αυτή, με ορθάνοιχτα μάτια, τη σκηνή.. Ο λοχίας έσκυψε και είπε κάτι στο αυτί του Δραγούμη. Ίσως να τον ρώτησε: «Έχεις καμιά τελευταία επιθυμία;» Ο Δραγούμης δεν απάντησε. Έβγαλε μόνο απ’ την τσέπη του και φόρεσε το δεύτερο μονόκλ του – πάντα φύλαγε ένα δεύτερο μονόκλ, για την περίπτωση που θά σπαγε το πρώτο. . «Επί σκοπόν» διάταξε ο λοχίας. Ο ιδρώτας κυλούσε ζεστός στα μέτωπα όλων, του Δραγούμη, του λοχία, των φαντάρων. Αυτό το απομεσήμερο ήταν σίγουρα το πιο πυρωμένο απομεσήμερο του 1920. «Πυρ». Κανένας δεν πυροβόλησε.. Λες κι ήταν κι οι οχτώ συνεννοημένοι. Ίσως και νάταν.. Αυτά τα οχτώ άγουρα παλληκάρια είχαν έρθει απ’ την Κρήτη για να προστατέψουν τον Βενιζέλο, όχι για να σκοτώνουν ατσαλάκωτους άντρες. «Ρίχτε, ρε!» φώναξε ο λοχίας. Κι έριξε πρώτος στον Δραγούμη.. Η σφαίρα τον βρήκε στο στήθος – το τράνταγμα έκανε τον Δραγούμη να στριφογυρίσει επί τόπου. Την ίδια ώρα έπεσαν και οι οχτώ σφαίρες του αποσπάσματος, δύο τρεις τον βρήκαν στο στήθος και οι άλλες πίσω, την ώρα που είχε γυρίσει πια κι έπεφτε κάτω, στο καυτό χώμα του πεζοδρομίου, με την πλάτη γυρισμένη προς το απόσπασμα. «Ευρέθηκαν πέντε έως έξι τραύματα εκ των όπισθεν» θα έγραφε στην έκθεσή του ένας νεαρός ανθυπίατρος που θα εξέταζε πρώτος το κουφάρι του όταν το μετέφεραν στο Στρατιωτικό Νοσοκομείο. Όταν ο λοχίας πλησίασε, πάνω απ’ το πεσμένο κορμί, ο Δραγούμης ζούσε ακόμα. Το αριστερό του πόδι, μονάχα,έκανε μερικές σπασμωδικές κινήσεις. Ο λοχίας πυροβόλησε ξανά, αυτή τη φορά στο κεφάλι. Το αριστερό πόδι έμεινε ακίνητο.. Πηγή:Από το βιβλίο του ΦΡΕΝΤΥ ΓΕΡΜΑΝΟΥ «Η ΕΚΤΕΛΕΣΗ» Εκδόσεις ΚΑΚΤΟΣ 1https://logomnimon.wordpress.com/ι-δραγουμησ/ #Ιων_Δραγουμης Υγ:Σαν σήμερα, 105 χρόνια πριν, το βενιζελικό παρακράτος που δολοφονούσε και τρομοκρατούσε τους Έλληνες, οι δυσώνυμοι "Γυπαραίοι", δολοφονούν εν μέσαις Αθήναις, στη λεωφόρο Βασιλίσσης Σοφίας τον μεγάλο Διανοητή και Πατριώτη Ίωνα Δραγούμη. Τον άνθρωπο που αφιέρωσε τη ζωή του στην υπηρεσία του Οικουμενικού Ελληνισμού κι έδωσε με τα έργα του όραμα στον Νέο Ελληνισμό. Το θανάσιμο σφάλμα του; ότι τόλμησε να καταγγείλει τον "εθνάρχη" Ελ. Μπενιζέλο ως ενεργούμενο στην Ελλάδα των Αγγλο-γάλλων προτεκτόρων που τον είχαν ανεβάσει στην εξουσία με τις γαλλικές λόγχες. Ποιός έδωσε διαταγή στους παρακρατικούς μπράβους Γυπαραίους να τον δολοφονήσουν, είναι ολοφάνερο.... Ας είναι αιωνία η μνήμη του Ίωνος Δραγούμη!
www.fotavgeia.blogspot.com
«Είδα τους στρατιώτες να στήνουν τον άνθρωπο με το άσπρο κοστούμι μπροστά σ’ έναν τοίχο. Ύστερα έκαναν 4 βήματα πίσω. Τότε μόνο κατάλαβα πως ετοιμάζονταν να τον εκτελέσουν. Εμείς περιμέναμε το τραμ, κι ένας άνθρωπος, εκατό μέτρα πιο κάτω, περίμενε τον θάνατο Ο Λεμπέντιεφ δεν ήταν ο μόνος αυτόπτης μάρτυς της δολοφονίας. Άλλωστε γύρω η ζωή της Αθήνας του 1920 συνεχιζότανκανονικά: «Λίγα δευτερόλεπτα πριν τον στήσουμε στον τοίχο είχε περάσει μια μοτοσυκλέτα» θα θυμόταν αργότερα ένας απ’ τους στρατιώτες. «Ένα δευτερόλεπτο μετά πέρασε ένα τραμ». Ακριβώς απέναντι απ’ το σημείο που είχε σταθεί το απόσπασμα, ένας εργάτης απ’ την Πρέβεζα, ο Κυριάκος η Κούλης, περίμενε ένα κάρο με πέτρες. Κοίταζε, τώρα, αποσβολωμένος τους στρατιώτες να ταχτοποιούν τον μελλοθάνατο στο χώρο της κάθαρσης. Δέκα μέτρα αριστερά του, εμπρός στο εστιατόριο «Ηλύσια», λαγοκοιμόταν ένας κουλουράς. Στην απέναντι γωνιά μια γυναίκα πουλούσε γκαζόζες. Κοίταζε κι αυτή, με ορθάνοιχτα μάτια, τη σκηνή.. Ο λοχίας έσκυψε και είπε κάτι στο αυτί του Δραγούμη. Ίσως να τον ρώτησε: «Έχεις καμιά τελευταία επιθυμία;» Ο Δραγούμης δεν απάντησε. Έβγαλε μόνο απ’ την τσέπη του και φόρεσε το δεύτερο μονόκλ του – πάντα φύλαγε ένα δεύτερο μονόκλ, για την περίπτωση που θά σπαγε το πρώτο. . «Επί σκοπόν» διάταξε ο λοχίας. Ο ιδρώτας κυλούσε ζεστός στα μέτωπα όλων, του Δραγούμη, του λοχία, των φαντάρων. Αυτό το απομεσήμερο ήταν σίγουρα το πιο πυρωμένο απομεσήμερο του 1920. «Πυρ». Κανένας δεν πυροβόλησε.. Λες κι ήταν κι οι οχτώ συνεννοημένοι. Ίσως και νάταν.. Αυτά τα οχτώ άγουρα παλληκάρια είχαν έρθει απ’ την Κρήτη για να προστατέψουν τον Βενιζέλο, όχι για να σκοτώνουν ατσαλάκωτους άντρες. «Ρίχτε, ρε!» φώναξε ο λοχίας. Κι έριξε πρώτος στον Δραγούμη.. Η σφαίρα τον βρήκε στο στήθος – το τράνταγμα έκανε τον Δραγούμη να στριφογυρίσει επί τόπου. Την ίδια ώρα έπεσαν και οι οχτώ σφαίρες του αποσπάσματος, δύο τρεις τον βρήκαν στο στήθος και οι άλλες πίσω, την ώρα που είχε γυρίσει πια κι έπεφτε κάτω, στο καυτό χώμα του πεζοδρομίου, με την πλάτη γυρισμένη προς το απόσπασμα. «Ευρέθηκαν πέντε έως έξι τραύματα εκ των όπισθεν» θα έγραφε στην έκθεσή του ένας νεαρός ανθυπίατρος που θα εξέταζε πρώτος το κουφάρι του όταν το μετέφεραν στο Στρατιωτικό Νοσοκομείο. Όταν ο λοχίας πλησίασε, πάνω απ’ το πεσμένο κορμί, ο Δραγούμης ζούσε ακόμα. Το αριστερό του πόδι, μονάχα,έκανε μερικές σπασμωδικές κινήσεις. Ο λοχίας πυροβόλησε ξανά, αυτή τη φορά στο κεφάλι. Το αριστερό πόδι έμεινε ακίνητο.. Πηγή:Από το βιβλίο του ΦΡΕΝΤΥ ΓΕΡΜΑΝΟΥ «Η ΕΚΤΕΛΕΣΗ» Εκδόσεις ΚΑΚΤΟΣ 1https://logomnimon.wordpress.com/ι-δραγουμησ/ #Ιων_Δραγουμης Υγ:Σαν σήμερα, 105 χρόνια πριν, το βενιζελικό παρακράτος που δολοφονούσε και τρομοκρατούσε τους Έλληνες, οι δυσώνυμοι "Γυπαραίοι", δολοφονούν εν μέσαις Αθήναις, στη λεωφόρο Βασιλίσσης Σοφίας τον μεγάλο Διανοητή και Πατριώτη Ίωνα Δραγούμη. Τον άνθρωπο που αφιέρωσε τη ζωή του στην υπηρεσία του Οικουμενικού Ελληνισμού κι έδωσε με τα έργα του όραμα στον Νέο Ελληνισμό. Το θανάσιμο σφάλμα του; ότι τόλμησε να καταγγείλει τον "εθνάρχη" Ελ. Μπενιζέλο ως ενεργούμενο στην Ελλάδα των Αγγλο-γάλλων προτεκτόρων που τον είχαν ανεβάσει στην εξουσία με τις γαλλικές λόγχες. Ποιός έδωσε διαταγή στους παρακρατικούς μπράβους Γυπαραίους να τον δολοφονήσουν, είναι ολοφάνερο.... Ας είναι αιωνία η μνήμη του Ίωνος Δραγούμη!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου