EINAI ΕΦΙΚΤΗ Η ΤΡΑΠΕΖΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΤΟ 2013;

Αθήνα 13/3/2013

ΙΣΤΟΡΙΚΟ
Μετά από έντονες διαπραγματεύσεις, στις 13 Δεκεμβρίου 2012 οι υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης συμφώνησαν σε ένα συμβιβασμό για τη δημιουργία μιας ενιαίας εποπτικής αρχής για το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα.

 Από το 2014, η ΕΚΤ θα αναλάβει την ευθύνη για τον έλεγχο σε  τουλάχιστον 150 από τις μεγαλύτερες τράπεζες της Ε.Ε..

 Οι επιπτώσεις θα είναι μεγάλες, αν και είναι μόνο σχέδια προς το παρών , καθώς τα κράτη μέλη έχουν να αντιμετωπίσουν τα δικά τους υφιστάμενα προβλήματα στον τραπεζικό τομέα .

 Η γερμανική κυβέρνηση, μάλλον θα πιέσει έντεχνα για παύση του σχεδίου ενοποίησης μέχρι τις γενικές εκλογές της χώρας το Σεπτέμβριο του 2013.

Στην διήμερη συνόδου κορυφής της ΕΕ στις 13 - 14 Δεκ 2012, οι υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης διαμόρφωσαν συμφωνία για τη δημιουργία ενός "ενιαίου εποπτικόυ μηχανισμόυ" (SSM).

 Σύμφωνα με τη συμφωνία, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) θα γίνει ο ρυθμιστής όλων των τραπεζών της ζώνης του ευρώ με περιουσιακά στοιχεία άνω των 30 δισ. € (US $ 39 δισεκατομμυρίων) ή τα οποία αντιπροσωπεύουν περισσότερο από το ένα πέμπτο του ετήσιου ΑΕΠ της Ε.Ε.  Επίσης  η SSM θα περιλαμβάνει τις τρεις μεγαλύτερες τράπεζες από κάθε χώρα.

Ο νέος μηχανισμός θα εφαρμόστη από το Μάρτιο του 2014, ημερομηνία από την οποία  εκτιμάται ότι η SSM θα επιβλέπει μεταξύ 150 και 200 ​​τράπεζεων  μεταξύ εκείνων των χωρών που είναι μέλη της ΕΕ αλλά και εκτός της ζώνης του ευρώ, όπως η Σουηδία,η οποία εν τω μεταξλυ  θα πρέπει να αποφασίσει εάν θα συμετάσχη.    Έτσι, παρά την επιφυλακτική στάση της Γερμανίας, η ΕΚΤ θα έχει τουλάχιστον ένα πλήρες έτος για να προετοιμαστεί για τον νέο της ρόλο.

Προσδιορισμός του προβλήματος
Σοβαρά τα  σχέδια για τη δημιουργία ενός τραπεζικού ένωση εμφανίστηκαν για πρώτη φορά όταν η ισπανική κυβέρνηση βρέθηκε αντιμέτωπη με τις μεγάλες ανάγκες ανακεφαλαιοποίησης των προβληματικών τραπεζικών επιχειρήσεων της.

Η  Άμεση ανακεφαλαιοποίηση των προβληματικών τραπεζών της ζώνης του ευρώ μέσω του μόνιμου ταμείου διάσωσης της περιοχής, ο λεγόμενος Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας (ESM),  αναγνωρίζεται  αρχικά ως το κλειδί για να σπάσει ο δεσμός μεταξύ αδύναμων τραπεζών και της αδυναμίας των πολιτικών ηγεσιών .  Ωστόσο, ως προϋπόθεση για αυτή τήν αμφιλεγόμενη κίνηση, οι χώρες- κυρίως η Γερμανία, σαν ταμίας- πρώτα απαιτούσε πολύ μεγαλύτερη συγκέντρωση του ελέγχου του τραπεζικού συστήματος της ευρωζώνης .

Το Ιούνιο του 2012 στην σύνοδο κορυφής της ΕΕ ήταν το  σημείο καμπή, που οι υπουργοί για να αντιμετωπίσουν την πίεση της αγοράς, με χρηματοδότηση φάνηκε τελικά ότι θα έπρεπε να ξεκινήσει μια  πορεία της βαθύτερης οικονομικής και πολιτικής ολοκλήρωσης για να αποφευχθή η  κρίση χρέους της περιοχής.

Οι ηγέτες που ξεκίνησαν το φιλόδοξο σχέδιο της δημιουργίας μιας πανευρωπαϊκής ένωσης τραπεζών, συμπεριλαμβανομένης της δημιουργίας ενός ενιαίου επόπτη- ελεγκτή , ήταν θεωρητικά μια κοινή αρχή εξυγίανσης  του προβλήματος .

Εκείνη την εποχή, Ευρωπαίοι πολιτικοί υποσχέθηκαν να δημιουργηθεί το νομικό πλαίσιο για την αρχή εποπτείας-ελέγχου  των τραπεζών μέχρι το τέλος του 2012.

Ωστόσο, οι διαπραγματεύσεις αποδείχθηκαν δύσκολες όπως ήταν αναμενόμενο, με τη Γερμανία σκεπτική  σε μια σειρά από βασικά αιτήματα που σχετίζονται με το χρόνο και την κάλυψη της νέας ρυθμιστικής αρχής και τις πιθανές επιπτώσεις για τη νομισματική πολιτική ανεξαρτησία της ΕΚΤ.

Η αίσθηση του επείγοντος για να καταλήξουν σε συμφωνία είχε επίσης υποχωρήσει από τη σύνοδο κορυφής του Ιουνίου 2012, με τα οικονομικά στελέχη της αγοράς να υπαναχωρούν  στην ανακοίνωση της ΕΚΤ για μια δυνητικά απεριόριστα κυρίαρχο πρόγραμμα ομολόγων -στην αγορά (γνωστό και ως οριστικές χρηματικές συναλλαγές, OMT).

Ως αποτέλεσμα, η Γερμανία είδε την διαπραγματευτική θέση της να ενισχύεται τότε ,  με τον υπουργό, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, να έχει πεδίο εφαρμογής για την προσαρμογή της συμφωνίας SSM πιο κοντά στις προτιμήσεις της χώρας του.

 Πιο συγκεκριμένα, δύο βασικά αιτήματα της χώρας του ικανοποιήθηκαν.

Πρώτον, η υπερ-εθνική αρχή εποπτείας των τραπεζών θα είναι υπεύθυνη για τις μεγαλύτερες τράπεζες της ζώνης του ευρώ και όχι από το σύνολο των 6.000 περίπου Τραπεζικών  ιδρύματων της περιοχής.

Οι κατά τόπους εθνικές ρυθμιστικές αρχές θα συνεχίσουν στην πράξη να ρυθμίζουν όλες τις μικρότερες τράπεζες, παρόλο που η ΕΚΤ θα μπορούσε θεωρητικά να είναι σε θέση να παρέμβουν σε περίπτωση προβλημάτων (δεν δόθηκαν λεπτομέρειες σχετικά με τη λειτουργία μιας τέτοιας διαδικασίας).

Ο κ. Σόιμπλε είχε υποστηρίξει ότι ένα ενιαίος εποπτικός μηχανισμός εποπτείας σε χιλιάδες ευρωπαϊκές τράπεζες δεν θα μπορούσε να είναι αποτελεσματικός.

 Hταν λογικό επακόλουθο να περιοριστή η εποπτική εντολή της ΕΚΤ για τις μεγαλύτερες τράπεζες της περιοχής .

Οι επικριτές της περιορισμένης μέχρις ενός σημείου εποπτείας της SSM αναφέρονταν στο γεγονός ότι τα περισσότερα από τα προβλήματα του τραπεζικού τομέα στην Ισπανία έχουν επικεντρωθεί σε ταμιευτήρια της χώρας, καθώς και ότι το εξαιρετικά διασυνδεδεμένο δίκτυο ,σε γερμανικές αποταμιευτικές τράπεζες  (οι οποίες σε έχουν στοιχείων ενεργητικού άνω των € 1trn) συνεπάγεται ένα σημαντικό συστημικό κίνδυνο κατάρευσης στην περίπτωση ενος νέου χρηματοοικονομικού σοκ.

Το δεύτερο αίτημα της Γερμανίας ήταν για την εποπτική αρχή να είναι ξεχωριστή από Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΚΤ (η οποία καθοδηγεί τη νομισματική πολιτική της περιοχής), προκειμένου να αποφευχθεί οποιαδήποτε σύγκρουση συμφερόντων μεταξύ των ρόλων της κεντρικής τράπεζας ως εποπτικής αρχής και ταυτόχρονα να μείνει θεματοφύλακας της σταθερότητας των τιμών.

Συγκεκριμένα, ο κ. Σόιμπλε απέρριψε αρχικά την ιδέα ότι το διοικητικό συμβούλιο θα έχει τον τελικό λόγο στην τραπεζική εποπτεία.

Εδώ, ο συμβιβασμός είναι η δημιουργία μιας επιτροπής διαμεσολάβησης για την επίλυση τυχόν διαφορών μεταξύ του διοικητικού συμβουλίου και της επιτροπής εποπτείας που μπορεί να προκύψουν, για να κρατήσει υπό έλεγχο την αρχή της ΕΚΤ.

Πολλές λεπτομέρειες πρέπει ακόμη να διευκρινιστούν, ιδίως όσον αφορά την αλληλεπίδραση των τριών οργάνων

Ένα σημαντικό  βήμα;
Η προτεινόμενη δημιουργία μιας ενιαίας αρχής τραπεζικής εποπτείας έχει μικρή σημασία για τη σημερινή κρίση.

Φαίνεται πιθανό ότι η άμεση ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών της ζώνης του ευρώ μέσω του ΕΜΣ θα γίνει πιθανότατα από τα μέσα του 2014 και μετά, και μόνο τότε, αν οι αυστηρές προϋποθέσεις θα έχουν πληρωθεί.

Με τη γερμανική ηγεσία να περιμένει τις γενικές εκλογές που έχουν προγραμματιστεί το Σεπτέμβριο του 2013, η γερμανική κυβέρνηση θα πρέπει να αναμένεται να αντιταχθή σε ενδεχόμενες κινήσεις για να φέρει σε επόμενο έτος προς τα εμπρός την ημερομηνία της εν λόγω διαδικασίας ανακεφαλαιοποίησης, για να αποφευχθεί η πιθανή αναταραχή μεταξύ του γερμανικού λαού που θεωρητικά πληρώνουν το μεγαλύτερο μερίδιο της διασώσης των άλλων κρατών μελών.

Επιπλέον, η Γερμανία έχει υποστηρίξει (μέχρι στιγμής αποτελεσματικά) ότι μόνο τα ζητήματα του τραπεζικού τομέα που στο μέλλον θα πρέπει να αντιμετωπιστούν με συλλογικά ταμεία, με τα περιουσιακά στοιχεία σαν κληρονομιά στα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα της εκάστοτε χώρας να παραμείνουν στην αρμοδιότητα των εθνικών αρχών.

Ως εκ τούτου, η συμφωνία δεν θα φέρει καμία ανακούφιση στην Ισπανία και σε άλλες χώρες της ζώνης του ευρώ που έχουν ήδη εντοπίσει σημαντικές ελλείψεις κεφαλαίων σε τραπεζικούς τομείς τους.

Ωστόσο, ως πρωτοποριακή, μπορεί να φαίνεται, η συμφωνία για την αρχή εποπτείας των τραπεζών αποτελεί όμως μόνο ένα πρώτο βήμα προς μια αξιόπιστη ένωση τραπεζών, και αυτό με την σειρά του είναι μόνο ένα βήμα προς την βαθύτερη πολιτική ένωση.

Με δεδομένη τη δυσκολία στην επίτευξη συμφωνίας για τον τραπεζικό επόπτη- αναμφισβήτητα το λιγότερο αμφιλεγόμενο σαν  πτυχή- είναι η εξασφάλιση συμφωνίας για μια κοινή αρχή εξυγίανση των τραπεζών και την ασφάλιση των καταθέσεων .

 Η γερμανική κυβέρνηση καθοδηγείται από το τρίπτυχο «ποιότητα πριν από βιασύνη", και έτσι θα συνεχίσει να υπαγορεύει τους όρους και τισ κινήσεις της μελλοντικής ολοκλήρωσης , έτσι ώστε κάθε τολμηρή εξελίξη να φαίνεται όλο και πιο απίθανη μέχρι μετά τις γενικές εκλογές του επόμενου έτους

Προετοιμασία για την ΟΝΕ 2,0

Η ΕΕ έχει θέσει προθεσμία για να δημιουργηθεί ένα νομικό πλαίσιο που θα επιτρέπει τη δημιουργία μιας ενιαίας εποπτικής αρχής για όλες τις τράπεζες της ζώνης του ευρώ, αλλά οι διαρκείς γαλλο-γερμανικές διαφορές για το θέμα αυτό και άλλα θέματα θα μπορούσε να ματαιώσουν ακόμη αυτόν τον στόχο.

Παρά το γεγονός ότι οι ηγέτες της ΕΕ συμφώνησαν κατ 'αρχήν για τη μεταφορά νέων αρμοδιοτήτων στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ), προκειμένου να καταστεί δυνατή η δημιουργία ενός "ενιαίου εποπτικού μηχανισμού" (SSM) για τράπεζες της ζώνης του ευρώ, πολλά μένουν ακόμη να αποφασιστούν.

 Υπάρχουν σημαντικές διαφορές ως προς το χρονοδιάγραμμα και την κάλυψη της νέας ρυθμιστικής αρχής, οι επιπτώσεις για τη νομισματική πολιτική ανεξαρτησία της ΕΚΤ και των σχέσεων με τις τρίτες χώρες της ευρωζώνης.

Η Γερμανία προσπαθεί να καθυστερήσει τη δημιουργία της SSM μέχρι το δεύτερο εξάμηνο του 2014 και αυτό ευνοεί ένα λιγότερο συγκεντρωτικό σύστημα που αφήνει πολλές μικρότερες τράπεζες με την κατα τόπους επίβλεψη. 

Ένα άλλο σημαντικό σημείο διαφωνίας αφορά την απροθυμία της Γερμανίας (που υποστηρίζεται από τη Φινλανδία και τις Κάτω Χώρες) για να μπορέσει η νέα εποπτική αρχή να αντιμετώπισει τυχόν «κινδύνους κληρονομιά»-δηλαδή, τράπεζες που ήταν ήδη σε δύσκολη θέση πριν από την ευρωπαϊκή εποπτική αρχή είναι εγκατεστημένη.

Αντίθετα, η Γαλλία έχει αναδειχθεί ως ένας από τους μεγαλύτερους υποστηρικτές της ταχείας δημιουργίας μιας πλήρους τραπεζικής ένωσης, η οποία θα περιλαμβάνει μια ζώνη του ευρώ σε επίπεδο εγγύησης των καταθέσεων και ένα ταμείο για την εξυγίανση των τραπεζών εκτός από την ενισχυμένη εποπτεία των τραπεζών.

 Ουσιαστικά, η γαλλο-γερμανική διαμάχη επί της τραπεζικής ένωσης παραλληλίζει μακροχρόνια συζητήσεις για ευρύτερη οικονομική και δημοσιονομική διακυβέρνηση στο πλαίσιο της οικονομικής και νομισματικής ένωσης (ΟΝΕ), εν μέσω της αναζήτησης για τα διορθωτικά μέτρα για την κρίση χρέους της ευρωζώνης.

Οι Γάλλοι έχουν αναζητήσει μηχανισμούς στήριξης, οι Γερμανοί ενισχύουν της δημοσιονομικές δεσμεύσεις πολιτικής.

Ο  Πρόεδρος της Γαλλίας, Φρανσουά Hollande, επιμένει ότι η ένωση των τραπεζών και «κοινωνική ένωση» πρέπει να έρθει πριν από το «πολιτική ένωση» και το ζήτησε από τους Γερμανούς (με πιο συγκεντρωτικό έλεγχο των εθνικών δημοσιονομικών και μακροοικονομικών πολιτικών).

Ο κ. Hollande θέλει περαιτέρω συζητήσεις σχετικά με την πολιτική ένωση μόνο μετά από εκλογές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου το 2014.

Παλιό κρασί σε νέα φιάλη
Επισήμως, η γαλλική υποστήριξη για την τραπεζική ένωση έχει ως κίνητρο την επιθυμία να διασφαλίσει  τις ανησυχίες των επενδυτών για αστάθεια στις  τράπεζες στην  περιφέρεια της ζώνης του ευρώ, πολλές από τα οποίες παραμένουν αποκλεισμένες από τις πιστωτικές αγορές εν μέσω αμφιβολιών για εκμεταλλεύση που μπορέι να προκληθή απο το κατά τόπους δημόσιο χρέος.

Στην πραγματικότητα, η κυβέρνηση της Γαλλίας είναι εξίσου ανήσυχη για την έκθεση των γαλλικών τραπεζών στο δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα που είναι από τις πιο χρεωμένες χώρες της ευρωζώνης.

Το Ενδιαφέρον των Γάλλων για τήν τραπεζική Ένωση έχει ως πρωταρχικό κίνητρο από την επιθυμία να δημιουργήσει ένα είδος φορολογικού backstop για τη ζώνη του ευρώ μέσω ενός «δανειστή της έσχατης ανάγκης» για τις τράπεζες, και όχι των κυβερνήσεων .

Υπό το πρίσμα αυτό, η επιθυμία της Γαλλίας για την τραπεζική ένωση επιστρέφεται στην περιορισμένη μέχρι στιγμής επιτυχία του να πείσει τους Γερμανούς να συμφωνήσουν σε άλλα μέτρα για την αντιμετώπιση της ζώνης του ευρώ κρίση( δημόσιο χρέος), 

Οι Νέες τοποθετήσεις της ΕΚΤ για την αγορά ομολόγων στις δευτερογενείς αγορές εξυπηρετούν τις γαλλικές προτιμήσεις, αλλά παραμένει μία μόνο πτυχή της  συνολικής λύσης για την κρίση χρέους, και αυτών που πρέπει να  συνδυαστούν,  όπως οι Γάλλοι υποστηρίζουν, με μια πιο αποφασιστική δράση της ζώνης του ευρώ στις κυβερνήσεις.

Η Γαλλία έχει επίσης άλλα συμφέροντα στην ίδρυση ένωσης τραπεζών.

 Σε συνέντευξή του που δημοσιεύεται στους Financial Times στις 2 Δεκεμβρίου, Christian Noyer, ο διοικητής της Τράπεζας της Γαλλίας (η κεντρική τράπεζα), επαναλαμβάνει μακροχρόνια γαλλικές εκκλήσεις για την μεταφορά το μεγαλύτερο μέρος της σε ευρώ των συναλλαγών και άλλων χρηματοοικονομικών υπηρεσιών έτσι ωστε να κατευθυνθούν μακριά από την πόλη του Λονδίνου σε χρηματοοικονομικά κέντρα που βρίσκονται στη ζώνη του ευρώ.

Ο κ. Noyer υποστήριξε αυτό θα είναι ζωτικής σημασίας για την ΕΚΤ για να διατηρήσει την εποπτεία του ενιαίου νομίσματος και την παροχή ρευστότητας σε περίπτωση κρίσης.

Πριν από ένα χρόνο, μια διαρροή εγγράφου της Τράπεζας της Γαλλίας που περιέχει παρόμοιες προτάσεις οδήγησε τη βρετανική κυβέρνηση να απειλήσει την προσφυγή στο δικαστήριο, με το σκεπτικό ότι μια τέτοια κίνηση θα ισοδυναμούσε με παράνομη διάκριση και να απειλήση την ενιαία αγορά της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η θέση της ζώνης για το θέμα  "έξω απο το ευρώ" είναι πιθανό να είναι ένα άλλο κρίσιμο σημείο στην ευρωπαϊκή ένωση. Η βρετανική κυβέρνηση εξακολουθεί να ανησυχεί ότι η ΕΚΤ θα πιέσει για νέο κανονισμό που θα έρχονται σε αντίθεση με τις προτιμήσεις τους οι Βρετανοί.

 Η  Υποστήριξη για το σχέδιο εποπτείας από μη-μέλη της ζώνης του ευρώ, κυρίως της ΕΕ, η Βρετανία και η Σουηδία-είναι πιθανό να είναι επικείμενη μόνο κάτω υπό την προϋπόθεση ότι η ΕΚΤ δεν θα γίνει η κυρίαρχη φωνή εντός της Ευρωπαϊκής Αρχής Τραπεζών, τον οργανισμό που συντονίζει τις εθνικές τ ο έργο των εποπτικών αρχών για τους τεχνικούς κανόνες.

Η Γερμανία τραβάει κόκκινες γραμμές
Τις τελευταίες εβδομάδες, έχει καταστεί σαφές ότι η Γερμανία και κάποιες άλλες βόρειες πολιτείες της ζώνης του ευρώ εκφράζουντην  βαθιά ανησυχία του για τις επιπτώσεις της ένωσης τραπεζών.

Η γαλλική κυβέρνηση έχει υποστηρίξει την πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την ένωση τραπεζών να καλύπτουν όλες τις τράπεζες της ζώνης 6.000 ευρώ.

Ωστόσο, οι Γερμανοί αντιτίθενται στην ΕΚΤ γαι την εποπτεία των δημόσιων Landesbanken της χώρας και μικρότερες τράπεζες με καταθέσεις ταμιευτηρίου.

 Αξιωματούχοι έχουν θέσει υπό αμφισβήτηση την ικανότητα της ΕΚΤ να αναλάβει ένα πλήρες εποπτικό ρόλο χωρίς μαζική μεταφορά πόρων.

Η γαλλική  ΕΚΤ απάντησε ότι η ΕΚΤ θα έχει μόνο την άμεση ευθύνη για την εποπτεία των συστημικά σημαντικών τραπεζών, αφήνοντας ελέυθερο το υπόλοιπο των εθνικών εποπτικών φορέων, που εργάζονται σύμφωνα με τους κανόνες της ΕΕ.

Οι Γερμανοί αναζητούν επίσης πραγματικές εξουσίες ελέγχου που θα διατεθούν  για την ΕΚΤ, αλλά μόνο πάνω στις μεγαλύτερες τράπεζες, ενώ οι Γάλλοι προτιμούν μια "αδειοδότηση" στο σύστημα που επιτρέπει τις εθνικές εποπτικές αρχές να ενεργούν για λογαριασμό της ΕΚΤ.

Η βασική ανησυχία της Γερμανίας και των συμμάχων της στη συζήτηση είναι ότι κάποια στιγμή στο μέλλον, μπορεί να υποχρεωθεί να συμβάλει με πρόσθετα κεφάλαια για τη χρηματοδότηση κυρίως της ζώνης του ευρώ bail-out, ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας (ESM), προκειμένου να διασώσει τράπεζες και σε άλλες χώρες.

Ήδη, στα τέλη Σεπτεμβρίου, η Γερμανοί, Ολλανδοί και Φινλανδοί κατέστησαν σαφές ότι αντιτίθεται σε οποιαδήποτε συμφωνία να επιτραπεί ηχρησιμοποιηση του  ΕΜΣ για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών άμεσα, χωρίς προηγούμενη συμφωνία με ενός επαρκούς ρυθμιστικού και εποπτικού πλαισίου και ενίσχυση κανόνων δημοσιονομικής πολιτικής.

Οι τρεις αυτές χώρες επέμειναν επίσης ότι η νέα εποπτική αρχή δεν θα είναι υπεύθυνη για την αντιμετώπιση τράπεζες σε χώρες όπως η Ιρλανδία και η Ισπανία, που έχουν ήδη βιώσει δυσκολίες.

Παρά το γεγονός ότι επέτρεψε την απελευθέρωση των € 39.5bn για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών της Ισπανίας στις αρχές Δεκεμβρίου, η γερμανική κυβέρνηση υποστηρίζει ότι αυτό ήταν μια εξαιρετική περίπτωση και ότι ο ΕΜΣ δεν θα χρησιμοποιηθεί για άλλους ανακεφαλαιοποίησης τραπεζών έως ότου η ένωση τραπεζών είναι πλήρως λειτουργικό.

Ένα βήμα τη φορά

Οι Γάλλοι υποστηρίζουν ότι η μείωση της σχέσης μεταξύ αρχόντων και των εγχώριων τραπεζών είναι ζωτικής σημασίας προκειμένου να αποκατασταθεί η διεθνής εμπιστοσύνη στην αξία των κρατικών ομολόγων αρκετών χωρών της ζώνης του ευρώ.

Η ΕΚΤ συμμερίζεται την άποψη αυτή φαινομενικά.

 Και στα τέλη Νοεμβρίου, ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Herman Van Rompuy, δημοσίευσε ένα πολυαναμενόμενο χαρτί-με τον τίτλο Προς μια πραγματική οικονομική και νομισματική ένωση-που σε μεγάλο βαθμό ευθυγραμμίζεται με τις προτιμήσεις της γαλλικής πολιτικής . Έτσι, ο Van Rompuy εγγράφως  καλεί για την υιοθέτηση ενός νομικού πλαισίου από τις αρχές του 2013 για να καταστεί δυνατή η ΕΜΣ να ξεκινήσει άμεσα ανακεφαλαιοποιήσεις τραπεζών κατά το πρώτο εξάμηνο του 2013.

Οι Γάλλοι υποστηρίζουν επίσης την πρόταση του κ. Van Rompuy να δημιουργήσει μια ευρεία ζώνη του ευρώ "απορρόφηση των κραδασμών" ταμείο, αποτελεσματικά ένα ασφαλιστικό σύστημα στο οποίο όλες οι 17 χώρες της ζώνης του ευρώ θα μπορούσε να συμβάλουν.

Οι Γερμανοί έχουν εκφράσει ενδιαφέρον για την πρόταση αυτή, εφόσον τα κεφάλαια είναι περιορισμένα και βραχυπρόθεσμα .

 Επίσης, επιμένουν ότι οποιαδήποτε χρηματοδότηση συνδέεται έρχονται με δύσκολες συνθήκες, συμπεριλαμβανομένης της δημοσιονομικής πειθαρχίας και την ενίσχυση της παρακολούθησης από την Επιτροπή.

Είναι πιθανό ότι οι κυβερνήσεις που λαμβάνουν κεφάλαια θα πρέπει να υπογράψουν "συμβάσεις" παρόμοια με τα μνημόνια συνεργασίας που συμφωνήθηκε ανάμεσα στην Ελλάδα, την Πορτογαλία και την Ιρλανδία και την ΕΕ / ΕΚΤ / ΔΝΤ. Ο κ. Van Rompuy έχει ακόμη προτείνει οι συμβάσεις αυτές θα πρέπει να υπογραφούν από όλα τα κράτη της ευρωζώνης, μια πρόταση η οποία βρίσκει σε αντίθεση την Γαλλία.

Μόλις η συζήτηση για την ενιαία εποπτική αρχή έχει διευθετηθεί, τα θέματα αυτά θα γίνει το επίκεντρο μιας ανανεωμένης αγώνα κατά τη διάρκεια του 2013. Ωστόσο, φαίνεται εξαιρετικά απίθανο ότι τα βήματα προς την πλήρη ένωση τραπεζών θα πρέπει να ληφθούν χωρίς παράλληλη κίνηση προς την εμβάθυνση δημοσιονομική, οικονομική και πολιτική ένωσης.

Ευρω-κοινοβούλιο

Κατά πλειοψηφία η Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου είπε "όχι" στην έγκριση του Πολυετούς Δημοσιονομικού Πλαισίου 2014-2020 της ΕΕ, που πρότεινε το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο.

Ύστερα από διεξοδική συζήτηση επί των προτάσεων και αποφάσεων του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου, στο θέμα της έγκρισης ή μη του Πολυετούς Δημοσιονομικού Πλαισίου της ΕΕ 2014-2020, όπως αυτό προτάθηκε από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, η πλειοψηφία των ευρωβουλευτών (690 ψήφοι υπέρ) αποφάσισε, δια της ψήφου του, να απορρίψει το συγκεκριμένο σχέδιο.

 

Τον περασμένο Φεβρουάριο ο πρωθυπουργός της Βρετανίας, Ντέιβιντ Κάμερον εμφανίστηκε ως «σωτήρας» της Ε.Ε., δεξιά και αριστερά, μετά από τις ολονύχτιες διαπραγματεύσεις για τις πρώτες στην ιστορία περικοπές στον προϋπολογισμό της Ε.Ε. Ωστόσο, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο πήρε πίσω τη «δουλειά» εκείνης της κρύας νύχτας, απορρίπτοντας τον 7ετή προϋπολογισμό ύψους 960 δισ. ευρώ.

TO IMF

 Eπιτακτική χαρακτηρίζει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) στις 14/2/2013 την ανάγκη επιτάχυνσης της εφαρμογής του σχεδίου για την ενιαία εποπτική αρχή των ευρωπαϊκών τραπεζών, σύμφωνα με έγγραφο του Ταμείου που επικαλείται η εφημερίδα Financial Times.

 

Το ΔΝΤ προειδοποιεί για τους κινδύνους που απορρέουν από την καθυστέρηση ολοκλήρωσης του προγράμματος είτε λόγω πολιτικών συμβιβασμών είτε λόγω απώλειας της χρονικής συγκυρίας.

Εξαιτίας των οικονομικών προβλημάτων που ταλανίζουν την ευρωζώνη, το ΔΝΤ υποστηρίζει μια σειρά μεταβατικών μέτρων, συμπεριλαμβανομένης της άμεσης ανακεφαλαιοποίησης ορισμένων προβληματικών τραπεζών έτσι ώστε να αποσυμπιεστούν και να εξυγιανθούν οι ισολογισμοί των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων.

Ωστόσο, κρίνει ότι οι κίνδυνοι από την κωλυσιεργία στη λειτουργία του ενιαίου συστήματος εποπτείας των τραπεζών είναι σημαντικοί. Ως εκ τούτου ζητεί από την ευρωζώνη να συμφωνήσει τους όρους εφαρμογής του και να αρχίσει την άμεση έγχυση κεφαλαίου σε όσες αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα.

«Είναι σημαντικό να δεσμευτεί το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο σε ένα σταθερό χρονοδιάγραμμα για την εφαρμογή ενός ενιαίου μηχανισμού επίλυσης διαφωνιών, συμπεριλαμβανομένων των ρυθμίσεων για την κατανομή των βαρών» αναφέρεται χαρακτηριστικά στο έγγραφο του ΔΝΤ.

Συνολικά

Έτσι, ο στόχος της δημιουργίας μιας πλήρους τραπεζικής ένωσης κατά τη διάρκεια του 2014 εμφανίζεται όλο και πιο ρεαλιστικός χωρίς να παραβλέψουμε τρίτους ανεξέλεγκτους παράγοντες πχ Grillo με δηλώσεις εξόδου απο το euro κ.α.

Το περιβάλον το διεθνές είναι τεταμένο και τα συμφέροντα της εκάστοτε χώρας προασπίζονται εν όψει τοπικών εκλογών για την εκάστοτε χώρα διαφορετικά .

Η πολιτική και η τραπεζική ένωση σκοντάφτει πάντα στην μοιρασιά των "πλουσίων" του βορρά και των "φτωχών" του νότου .

Παρ όλα αυτά ,όλες οι κυβερνήσεις είναι νομικά αλυσοδεμένες με τα διαρκή νομοθετήματα μεταξύ τους στην Ε.Ε. έστω και αν οι εκλογή τους έχουν υφαρπαγεί  απο τους λαούς τους με διαφορετικά τεχνάσματα   .

Η φτωχοποίηση του λαού προς όφελος της ανακεφαλαιοποίησης των Τραπεζικών επιχειρήσεων καίτοι οι ίδιες οι Τράπεζες ελέγχουν μηχανογραφικά αλλά και χρηματηστηριακά την διακίνηση κεφαλάιων πρέπει να σταματήση ,θέτοντας ώς κυρίαρχο στόχο την ισονομία μεταξύ των πολιτών και ορίζοντας σαν έκνομο την αδυναμία πτώχευσης των Τραπεζικών επιχειρήσεων  κάτι που είναι σύνηθες και δέιγμα υγείας της ελέυθερης οικονομίας. 

Σε μια κοινωνία όπου οι συνεχείς νομοθετικές παρεμβάσεις γίνονται χωρίς την συγκατάθεση της κοινής γνώμης δημιουργείται μια αναντιστοιχία μεταξύ έυνομούμενου κράτους και κοινωνικής δικαιοσύνης .

 Όσο και να είναι τεράστια τα διαπλεκόμενα συμφέροντα που επιδιώκουν την ενοποίηση προς όφελος της ισχυροποίησης του συνόλου, δεν είναι δυνατόν να επιτελεστή αυτή η ενοσποίηση σε μια κατακρεουργημένη και κατακερματισμένη κοινωνική συνοχή παρά μόνο δια τηςν μεθόδου της βίας (ασυνομοτρομοκρατία) που την βλέπουμε σε όλη την ζώνη της Ε.Ε.

Πολύ πιθανόν να ζούμε ιστορικές στιγμές όπως την κατάρευση της Σοβιετικής Ενωσης , την κατάρευση του τείχους του Βερολίνου και όλοι περιμένουν την σπίθα μεριμνώντας ταυτόχρονα να εξασφαλίσουν τα αποθεματικά τους σε χρυσό , πετρέλαιο ,σιτηρά κ.α.     

Ολοι εκτός από την Ελλάδα που εκποιεί βλέποντας μόνο το άυριο, ούτε καν το μεθάυριο... 

ΟΥΔΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΤΥΦΛΟΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΔΗ .

lasfida.

www.fotavgeia.blogspot.com