Η ΑΝΟΡΘΩΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΜΠΟΡΙΚΟΥ ΙΣΤΟΥ

Aθήνα 12/4/2013
Το χαρτονόμισμα που έχουμε σε ποιόν ανήκει ;

Στον φέροντα;; στην τραπεζική επιχείρηση που το εκδίδει , στην κρατική μηχανή που αποφασίζει την ανταλακτική της αξία ; στα χρηματηστήρια που αποφασίζουν τις ισοτιμίες;; Σε ποιόν ;;
 
Ο πίνακας αριστερά δηλώνει την χώρα έκδοσης του χαρτονομίσματος που είναι αποτυπωμένο στο κάθε χαρτονόμισμα στην Ε.Ε..

Αν τώρα με βάση αυτόν τον πίνακα αρχίσει κανείς να ψάχνει τα νομίσματα που "έχει" στο πορτοφόλι του. θα ανακαλύψει ότι ο αναγραφόμενος αλφαβητικός αριθμός κατα 80% είναι  ο Χ που αυτόματα παραπέμπει στην Γερμανία . Οσο δε προχωράμε προς τα μεγαλύτερα χαρτονομίσματα 100-200-500€ τόσο η κατάσταση γίνεται πιό απόλυτη .

Εχει κατά καιρούς γίνει η αφeλής ερώτηση.
Αν άυριο η Γερμανία αποφασίση να "αποσύρει" τα χαρτονομίσματα της τότε τι σημαίνει αυτό για τον μέσο πολίτη ;


 Η "αφελής" ερώτηση μας αναγκάζει να διερευνήσουμε την ερώτηση καταφέυγοντας σε έγκριτους οικονομολόγους . Η πολυπλοκότητα όμως και η διαρκής τροποποίηση των συνθηκών επιβολής μέτρων απο την ΕΚΤ σε συνδιασμό με το ΔΝΤ μας αναγκάζει να μην μπορεί κανείς να απαντήσει με σαφήνεια εαν είναι δικό μας (σαν αξία)  , αν πρέπει να το μετατρέψουμε σε χρυσό (ακολουθώντας τον κανόνα του χρυσόύ ) η σε οποιοδήποτε ανταλακτικό μεσο το οποίο μπορέι να μας διασφαλίσει την αξία του .
Το μόνο σίγουρο έιναι ότι έχει χαθεί η εμπορική πίστη απέναντι στις Τράπεζες , απέναντι στις κυβερνήσεις ,απέναντι στους  πάσης λογής διαπλεκόμενους με την αποτίμηση αυτής της (αξίας) του χαρτονομίσματος.

Η λογική της αποτίμησης της αξίας ενος χαρτονομίσματος και η σχέση του με την ανόρθωση του εμπορικού ιστού της Ελλάδος ξεκινά με την "'αναγνώριση' του χαρτονομίσματος ,την καταγραφή των δεδομένων σε επίπεδο αριθμοδεικτών Ελληνικής Οικονομίας αλλα και στοχοποίησης διεθνώς των μεγεθών οικονομίας και καταληγει με τις γενικές παρατηρήσεις και την πρόταση ανόρθωσης του Εμπορικού ιστού.
 

ΤΟ ΧΑΡΤΟΝΟΜΙΣΜΑ 
Το χαρτονόμισμα  (αγγλ. banknote) είναι ένα είδος αξιόγραφου, γραμμάτιου, ή υποσχετικής στην οποία ο εκδότης αναγράφει το ποσόν και το είδος του νομίσματος το οποίο θα καταβάλει στον κομιστή.
Το ενδιαφέρον βίντεο   Το χρήμα ως χρέος  μας δίνει μια κατέυθυνση για την λογική της ανταλακτικής αξίας του χαρτονομίσματος .

Η σημερινή Τραπεζική πίστη βάλεται απο παντού παρά τον έλεγχο του  ESM  μέσω του μηχανισμού της Ευρωπαικής στήριξης ενω τα  μέτρα που καθημερινά καταγράφουμε μέσω των ΜΜΕ στην προσπάθεια να ελεγχθή η διακίνηση του "μάυρου" χρήματος επιδεινώνουν την κατάσταση .

 ΤΟ ΚΡΑΤΙΚΟ ΧΡΕΟΣ
Το κρατικό χρέος  της Ελλάδας είναι ανεξέλεγκτο ,ενώ η Τραπεζική ένωση  πλέον είναι εφικτή μέν αλλά με τίμημα την διάσπαση της κοινωικής συνοχής των εμπλεκόμενων χωρών με απρόβλεπτες συνέπειες τόσο στην Ευρωζώνη όσο και την νομισματική Ένωση .

ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΤΟΜΕΙΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ 

Η πρωτογενής και η δευτερογενής παραγωγή στην Ελλάδα υπήρξε πάντοτε ο βασικός ιστός ανάπτυξης  της οικονομίας της Ελλάδας με εξάιρεση την τελευταία 15ετία οπου ο τομέας παροχής υπηρεσιών εκτινάχθηκε στα ύψη με την λογική του "εύκολου" κέρδους χωρίς "εργατικά" χέρια .


ΤΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΧΕΡΙΑ

Η ταυτόχρονη "είσοδος"  φτηνών εργατικών χεριών αφυδάτωσε ολικά απο μετρητό την οικονομία  αποστέλοντας το με μορφή εμβασμάτων σε  χώρες καταγωγής των εργαζομένων  όπως Αλβανία , Μπαγκλαντές κλπ χωρίς όμως αυτό να είναι ο ουσιαστικός στέρησης της αγοράς απο την νομισματική επάρκεια..  

 ΔΙΕΘΝΗ 
Η  έκθεση του National Intelligence Council  στο 2013  δείχνει έυγλωτα την στοχευόμενη προοπτική των "μεγάλων" δυνάμεων γεωπολιτικά παγκοσμίως .
Αυτόματα αυτό αναδυκνύει ότι ο κόσμος πλέον κινείται σε επίπεδο παγκόσμιας ανάλυσης και όχι μόνο τοπικά εδώ και αρκετές δεκαετίες όπυ η "πληροφορία" και η ανάλυση πλέον κινείται σε ιντερνετικές γρήγορες ταχύτητες σαφέστατα ταχύτερες απο το πρόσφατο παρελθόν .



ΔΕΙΚΤΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΑΤΑΡΕΥΣΗΣ

Οι δείκτες οικονομικής κατάρευσης του εμπορικού ιστού της Ελλάδας εμφανίζουν πως η Ελληνική κοινωνία ήταν και εξακολουθεί να είναι δομημένη στην Μικρομεσαία επιχείρηση και τα βήματα της .
Αναπτύσεται η μικρομεσάια επιχέιρηση αναπτύσεται και ο κοινωνική ευμάρεια ,μειώνεται η μικρομεσάια επιχείρηση , αυξάνεται η κοινωνική ασφυξία και δυσαρέσκεια.

Στοιχεία που μπορέι κανέις έυκολα να αντλήση απο τις αναλύσεις της ΕΣΕΕ    ,  της ΓΣΒΕΕ  , ΠΑΣΕΓΕΣ

ΣΥΝΟΠΤΙΚΑ

Η δραματική πτώση του τζίρου και η έλλειψη ρευστότητας, απόρροια της παρατεταμένης ύφεσης, συνθέτουν εκτός των άλλων ένα εξαιρετικά δύσκολο επιχειρηματικό περιβάλλον, έχοντας οδηγήσει στο καθαρό κλείσιμο 122.000 ΜΜΕ σύμφωνα με στοιχεία της ΕΕ (2009-2012), αλλά και σχετικών ερευνών του ΙΜΕ ΓΣΕΒΕΕ.
 Σύμφωνα δε, με την τελευταία έρευνα του Ινστιτούτου της Γενικής Συνομοσπονδίας  (12/3/2012) 55.000 επιχειρήσεις κινδυνεύουν με κλείσιμο το αμέσως επόμενο δωδεκάμηνο.
Αντιλαμβάνεται έυκολα κανείς γιατί η ΕΛΣΤΑΤ έχει πάψει να καταγράφει 'εργαζόμενους" αλλά απασχολούμενους οι οποόι μάλιστα καταγράφονται σαν "απασχολούμενοι" έστω και εαν έχουν καταγραφεί σαν "απασχολούμενοι¨έστω και 1 (μια) ώρα εβδομαδιάιως!!!   

Ο ΠΙΝΑΚΑΣ ΑΝΕΡΓΙΑΣ ΚΑΤΑ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ αναδεικνύει την υπερσυγκέντρωση δραστηριότητας σε αστικά κέντρα. 

 Το μεγαλύτερο ποσοστό αυτοαπασχόλησης είναι κατώτερο του μέσου όρου της Ε.Ε. αναδεικνύοντας την ψυχοσύνθεση του Έλληνα.

                           
 Στο σύνολο της Επικράτειας είναι εμφανές και πάλι ότι η δομή λειτουργίας της Ελληνικής κοινωνίας στηρίζεται σε εμπορική βάση .

  Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟΥ ΑΕΠ

 Η μεταπήδηση της εν συνόλω οικονομίας  σε θετικό ΑΕΠ  δείχνει αδύνατη με τα σημερινά στοιχέια να δείχνουν έλλειμα  του προυπολογισμού το 2012 απο την ΕΛΣΤΑΤ  Στο 10% του ΑΕΠ, αντί στόχου 6,6%,  το  εξαιτίας του κόστους του προγράμματος στήριξης των τραπεζών και παρά το ότι ο εμπορικός ιστός δεν εισέπραξε για να συνεχίσει την λειτουργία του ούτε 1( ένα) ευρώ !! .

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία που κοινοποιήθηκαν στη Eurostat από την Ελληνική Στατιστική Αρχή (ΕΛ.ΣΤΑΤ.), το έλλειμμα της Γενικής Κυβέρνησης για το έτος 2012 ανήλθε σε 19,4 δισ. ευρώ, ή 10,0% του ΑΕΠ, ενώ ο τελευταίος στόχος του υπουργείου Οικονομικών ήταν το έλλειμμα να συγκρατηθεί σε 12,88 δισ. ευρώ, ή στο 6,6% του ΑΕΠ.

Η αύξηση του ελλείμματος αποδίδεται από την ΕΛ.ΣΤΑΤ. στην επιβάρυνση του προϋπολογισμού από το πρόγραμμα στήριξης των τραπεζών, η οποία μεγεθύνθηκε το 2012 αποσιωπόντας ότι η στρατηγική η λανθασμένη της ποινικοποίησης της επιχειρηματικότητας και του κλεισίματος της στρόφιγγας παροχής δανείων μέσω των "εγγυητών ¨τραπεζών  στον εμπορικό κόσμο κλεινει και την ανάπτυξη . 
Χωρίς την επίπτωση από τα κεφάλαια στήριξης των τραπεζών, το έλλειμμα του περασμένου έτους υπολογίζεται ότι θα ήταν στο 6%.
Σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ, το δημόσιο χρέος διαμορφώθηκε το 2012 στα 303,9 δισ. ευρώ ή στο 156,9% του ΑΕΠ από 170,3% που ήταν το 2011.

Μια καθόλα τραγική εικόνα που ανεξαρτήτως αριθμητικών απεικονήσεων είναι εμφανές ότι έχει εγκλωβίσει την Ελληνική κοινωνία σε αδιέξοδο που είναι συνεπακόλουθο της πολιτικής της συνεχούς φορολόγησης και υποτίμησης της ζωής του Ελληνικού Λαού.

 Οι παρατηρήσεις   

 

1 Είναι ιδιαιτέρως μακροπρόθεσμο να μπορέσουμε να "ορθοποδήσουμε" αριθμητικά απο την πρωτογενή παραγωγή δεδομένου ότι τα προιόντα παραγωγής δεν αποδίδουν αυξημένο ποσοστό κερδοφορίας παρά μόνο εξασφαλίζουν επάρκεια αγαθών κατα 95% για τον Ελληνικό πληθυσμό με βάση τα στοιχέια της ΠΑΣΕΓΕΣ.

2  Η μετανάστευση του παραγωγικού δυναμικού λόγω αδυναμίας ανέυρεσης εργασίας αποφέρει κατάρευση του Ασφαλιστικού κλάδου οικονομικά και ταυτόχρονα "στελέχωση" της Ελληνικής οικονομίας με μη εξειδικευμένο εργατικό προσωπικό που πολύ πιθανόν να έχει σαν αποτέλεσμα την αναγκαστική έυρεση θέσεων εργασίας τύπου Ε.Ο.Ζ. με καταστροφικά για τον κοινωνικό ιστό αποτελέσματα .






             3 Η συνεχής κατάρευση του εμπορικού κλάδου απόρροια της επιβαλόμενης με αντισυνταγματικές πράξεις νομοθετικού περιεχομένου δημοσιονομικής πειθαρχίας στραγγαλίζει τον μόνο "παραγωγικό" κλάδο όπου μπορεί κανέις μέσω αυτού να μείωσει τις εμπορικές τιμές προιόντων των μονοπωλιακών πολυεθνικών  και οι οποίες ενδιαφέρονται αποκλειστικά και μόνο σε απόδοση ιδίων κεφαλάιων εν αντιθέσει της μικρομεσαιας οικογενειακής Ελληνικής επιχέιρησης που συνεισφέρει με προσωπική εργασία ,άλλες φορές γιι συναισθηματικούς λόγους ,άλλες φορές για τοπικούς λόγους συνεισφέροντας στην μικρή τοπική κοινωνία (δεδομένης του συνόλου της γεωγραφικής κατανομής πληθυσμού και τα ιδιαίτερως πολυπληθή νησιά και ορεινές περιοχές της Ελλάδας) κ.α


ΟΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
 *Μεταφέρονται αυτούσια οι προτάσεις απο ολοκληρωμένη εισήγηση απο ημερίδα επιστημονική της
ΓΣΕΒΕΕ      

Ημερίδα με θέμα:  ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ: ΜΙΚΡΟΜΕΣΑΙΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ “ΕΥΡΩΠΗ 2020”

Μέρος Α

Η σημασία της Επιχειρηματικότητας

Δεν χρειάζεται να επιχειρηματολογήσει κανείς εκτενώς για τον κεντρικό ρόλο που διαδραματίζουν οι επιχειρήσεις στις σύγχρονες κοινωνίες. Ανεξάρτητα από το ιδιοκτησιακό τους καθεστώς, είναι αδιαμφισβήτητο ότι οι επιχειρήσεις αποτελούν τους μοναδικούς μηχανισμούς που παράγουν πλούτο και δημιουργούν θέσεις εργασίας. Κεντρικό και ιδιαίτερο βάρος σε αυτή τη διαδικασία έχει ο ιδιωτικός τομέας σήμερα στην Ευρώπη.

Το κράτος θα πρέπει να θεσμοθετεί και να εφαρμόζει κανόνες που εξασφαλίζουν την ομαλή λειτουργία της αγοράς και του ανταγωνισμού, αλλά και την πρόσβαση στο επιχειρείν. Οι κανόνες και οι ρυθμίσεις θα πρέπει να είναι απλοί και εφαρμόσιμοι – άρα και εύκολα ελέγξιμοι.

 Με άλλα λόγια, για να μπορέσουν οι επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα να παράγουν πλούτο και να δημιουργούν θέσεις εργασίας, απαραίτητη προϋπόθεση είναι η ύπαρξη και λειτουργία ενός κράτους που θα επιτελεί με αυστηρό τρόπο το ρυθμιστικό και ελεγκτικό του ρόλο - χωρίς να υψώνει περιττά γραφειοκρατικά εμπόδια - στην κατεύθυνση, βέβαια, της δημιουργίας προϋποθέσεων ενίσχυσης της επιχειρηματικότητας και ανάπτυξης της οικονομίας που θα υπηρετεί την κοινωνία και όχι το αντίστροφο.

Εάν είχε κανείς να επιλέξει τρεις πρώτες αρχικές δράσεις που πρέπει να στηριχτούν με ευρωπαϊκά προγράμματα και αφορούν στην ενίσχυση της επιχειρηματικότητας στην Ελλάδα, τόσο σε επίπεδο παλαιών όσο και νέων επιχειρήσεων, αλλά και στην ανάπτυξη της επιχειρηματικής κουλτούρας, αυτές θα ήταν οι εξής:

1) Δημιουργία Κέντρων Εξυπηρέτησης και Πληροφόρησης Επιχειρήσεων, τα οποία θα λειτουργούν:

α) Ως “onestopshop”, δηλαδή σημεία μοναδικής επαφής για κάθε συναλλαγή του επιχειρηματία με το Δημόσιο (ίδρυση, αδειοδότηση, λύση της επιχείρησης καθώς και όλες τις επιμέρους διαδικασίες) με αυτεπάγγελτη αναζήτηση δικαιολογητικών και συνοδευτικών εγγράφων.

β) Ως σημεία πληροφόρησης και ενημέρωσης. Τα Κέντρα Εξυπηρέτησης Επιχειρήσεων θα πρέπει να παρέχουν πληροφόρηση για τα προγράμματα του ΕΣΠΑ, τον Επενδυτικό Νόμο, τις εξαγωγές, την πρόσβαση στην εσωτερική αγορά, τη φορολογία, τον τραπεζικό δανεισμό κλπ. Σε δεύτερο στάδιο θα μπορούσαν να παρέχουν και υπηρεσίες συμβουλευτικής και mentoring στους επιχειρηματίες, ιδιαίτερα για τις νέες επιχειρήσεις.

Η απλοποίηση του ρυθμιστικού περιβάλλοντος και της πληροφόρησης, ιδιαίτερα των νέων επιχειρηματιών, απαιτεί μια ολιστική προσέγγιση, όπου η απλοποίηση της νομοθεσίας θα συνοδεύεται από την ύπαρξη δομών στήριξης. Η θεσμοθέτηση Κέντρων Εξυπηρέτησης Επιχειρήσεων θα προσφέρει πολύτιμες υπηρεσίες στη λειτουργία και την ανάπτυξη των μικρών επιχειρήσεων – παλαιών και νέων – που αποτελούν τη βάση για ανάπτυξη και δημιουργία θέσεων απασχόλησης σε Ελλάδα και Ευρώπη. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι σύμφωνα με πρόσφατη Έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής το 85% των καθαρών νέων θέσεων εργασίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση κατά την περίοδο 2002-2010 δημιουργήθηκε από τις Μικρομεσαίες επιχειρήσεις – και ιδιαίτερα από τις πολύ μικρές και τις νέες.

2) Μεταβίβαση Επιχειρήσεων

Η διευκόλυνση της μεταβίβασης επιχειρήσεων ιδιαίτερα στην Ελλάδα θα πρέπει να αποτελέσει άμεση προτεραιότητα. Όπως επισημαίνεται στην Πράξη για τις Μικρές Επιχειρήσεις: «Επειδή περίπου 6 εκατομμύρια ιδιοκτήτες μικρών επιχειρήσεων θα συνταξιοδοτηθούν τα επόμενα δέκα χρόνια, η Ευρώπη δεν μπορεί να αναλάβει τον κίνδυνο να χάσει αυτές τις επιχειρήσεις απλώς λόγω δυσκολιών στις μεταβιβάσεις επιχειρήσεων και επειδή δεν εκτιμάται ο παραδοσιακός ρόλος της οικογενειακής επιχείρησης. Η αύξηση του αριθμού των μεταβιβάσεων επιχειρήσεων θα έχει άμεση θετική επίδραση στην ευρωπαϊκή οικονομία: η επιτυχής μεταβίβαση επιχείρησης διατηρεί κατά μέσο όρο περισσότερες θέσεις απασχόλησης από εκείνες που δημιουργούνται από την ίδρυση νέων επιχειρήσεων.» 

Έτσι, η Επιτροπή προτείνει στα Κράτη Μέλη:

• να εξασφαλιστεί ότι η φορολογία (και κυρίως ο φόρος δωρεών, φορολογία των μερισμάτων και ο φόρος περιουσίας) δεν εμποδίζουν αδικαιολόγητα τη μεταβίβαση επιχειρήσεων
• να θεσπίσουν συστήματα για την προσέγγιση μεταβιβάσιμων επιχειρήσεων και πιθανών νέων ιδιοκτητών
• να παρέχουν καθοδήγηση και υποστήριξη στις μεταβιβάσιμες επιχειρήσεις

Στην Ελλάδα, ενώ παλαιότερα είχε μειωθεί η φορολογία στις μεταβιβάσεις επιχειρήσεων, η δημοσιονομική κρίση οδήγησε σε μια εκ νέου αύξηση των συντελεστών. Θα πρέπει άμεσα να αξιολογηθεί το ισχύον φορολογικό καθεστώς – τι έσοδα απέφερε αυτή η αύξηση της φορολογίας – σε συνδυασμό με τις θετικές πολλαπλασιαστικές επιδράσεις που θα είχε η μείωσή τους. Επιπρόσθετα, θα πρέπει να δημιουργηθούν δομές αγοράς – «marketplaces» για να διευκολυνθεί η σύζευξη προσφοράς και ζήτησης μεταβιβάσιμων επιχειρήσεων. Τέτοιες δομές είναι προς όφελος όλων των ενδιαφερόμενων μερών.

3) Ενίσχυση της Επιχειρηματικής Κουλτούρας

Όπως έδειξε σχετική έρευνα του Ευρωβαρόμετρου το 2007 και αναφέρει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στην «Πράξη για τις Μικρές Επιχειρήσεις», το 45% των Ευρωπαίων προτιμούν να είναι αυτοαπασχολούμενοι ενώ στις ΗΠΑ το ποσοστό αυτό ανέρχεται σε 61%. Η κατάσταση αυτή, όπως επισημαίνει και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, πρέπει να αλλάξει.

Κεντρικό ρόλο καλείται να διαδραματίσει στο πεδίο αυτό, δηλαδή την ανάπτυξη της επιχειρηματικής κουλτούρας, το εκπαιδευτικό σύστημα. Έχουν όντως γίνει προσπάθειες για την εισαγωγή της επιχειρηματικότητας στα διάφορα στάδια της εκπαίδευσης σε πολλά κράτη-μέλη της ΕΕ. Στην Ελλάδα, ωστόσο, δεν μπορεί ακόμα να γίνει λόγος για μια εστιασμένη, συνεκτική πολιτική στον τομέα αυτό. Ορισμένες ενέργειες πραγματοποιούνται αυθόρμητα – σε επίπεδο σχολικής μονάδας – και για αυτό το λόγο είναι αποσπασματικές. Η ενσωμάτωση της έννοιας της επιχειρηματικότητας στην εκπαίδευση θα συμβάλλει στην ενίσχυση της επιχειρηματικότητας ευκαιρίας έναντι της επιχειρηματικότητας ανάγκης. Στην Ελλάδα αυτήν την περίοδο, λόγω και της οικονομικής συγκυρίας, ανθεί η επιχειρηματικότητα ανάγκης, που δεν είναι και ό,τι το καλύτερο. Ιδιαίτερη μέριμνα, τέλος, θα πρέπει να δοθεί στην τεχνική – επαγγελματική εκπαίδευση, στην κατεύθυνση δημιουργίας μεσαίων στελεχών με γνώσεις και δεξιότητες, ιδιαίτερα σε τομείς άμεσης προτεραιότητας (ενέργεια, τουρισμός, εστίαση, αγροτική παραγωγή και τυποποίηση κλπ).

Μέρος Β

Η Κατάσταση της Πραγματικής Οικονομίας στην Ελλάδα σήμερα

Για να μιλήσει, όμως, κανείς σήμερα ιδιαίτερα στην Ελλάδα για ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας και της επιχειρηματικής κουλτούρας, αλλά και για προγράμματα προς ενίσχυση αυτών των κατευθύνσεων, θα πρέπει να γνωρίζει ποια είναι η πραγματικότητα της ελληνικής οικονομίας. Διαφορετικά, η όποια δέσμη ευρωπαϊκών προγραμμάτων θα μείνει στο «συναρπαστικό» μεν αλλά ανώφελο επίπεδο «εκθέσεων ιδεών».

• Αν συνεχιστεί για μερικούς μήνες ακόμα η παρούσα κατάσταση της ελληνικής οικονομίας θα αγγίξουμε τα όρια του μη αναστρέψιμου.
•  
• Η ελληνική οικονομία έχει εισέλθει στο πέμπτο συνεχές έτος ύφεσης, με την προοπτική ανάκαμψης ολοένα και να απομακρύνεται. Στην τελευταία Έκθεση του, το ΔΝΤ προβλέπει ύφεση 4,7% για το 2012 και μηδενική ανάπτυξη το 2013. Η πρόβλεψη αυτή δεν θα επαληθευτεί, όπως δεν επαληθεύτηκαν και οι προηγούμενες του ΔΝΤ. Οι προβλέψεις του ΙΜΕ ΓΣΕΒΕΕ δείχνουν για το 2012 ύφεση αναλόγου μεγέθους με το 2011 (περίπου 6,9%), ύφεση και το 2013 και με μεγάλο ερωτηματικό σε ό,τι αφορά τη σταθεροποίηση το 2014.
•  
• Σύμφωνα με τα ευρήματα της πρόσφατης έρευνας του Ινστιτούτου Μικρών Επιχειρήσεων της ΓΣΕΒΕΕ (Ιανουάριος 2012), το 51,2% των επιχειρήσεων θεωρεί πολύ ή αρκετά πιθανό να διακόψει τη δραστηριότητά του – ενώ τον Μάιο του 2009 το ποσοστό αυτό ήταν μόλις 11,7%. Εντός του 2012 εκτιμάται ότι πάνω από 60.000 επιχειρήσεις θα διακόψουν τη δραστηριότητά τους, με κίνδυνο απώλειας 240.000 θέσεων απασχόλησης. Επιπρόσθετα, αξίζει να αναφερθεί ότι μόνο το 20% των επιχειρήσεων εμφάνισε κέρδη για το 2011. Σημειωτέον, ότι οι εξαμηνιαίες έρευνες του ΙΜΕ ΓΣΕΒΕΕ αποτελούν το μοναδικό εργαλείο για την αποτύπωση του οικονομικού κλίματος στις πολύ μικρές και μικρές επιχειρήσεις στην Ελλάδα.
•  
• Ο φαύλος κύκλος στον οποίο έχει εισέλθει η ελληνική οικονομία ενισχύεται επίσης σε σημαντικό βαθμό και από την κακή ψυχολογία στην αγορά και την αβεβαιότητα για το μέλλον.
• Σημαντικό μέρος της ευθύνης για τα παραπάνω ανήκει εκ των πραγμάτων στην Τρόικα. Σε πρώτο επίπεδο, η ευθύνη αυτή αφορά τα συγκεκριμένα μέτρα που περιλαμβάνονται στο Μνημόνιο – αλλά και κυρίως εκείνα που απουσιάζουν, όπως π.χ. παρεμβάσεις για την επανεκκίνηση της οικονομίας. Σε ένα δεύτερο επίπεδο, η Τρόικα φέρει ευθύνη και για την αρνητική ψυχολογία στην αγορά που ανατροφοδοτεί το φαύλο κύκλο της ύφεσης.
•  
•  Οι επισκέψεις των αξιωματούχων της Τρόικα στην Ελλάδα συνοδεύονται από την καλλιέργεια κλίματος «τρομοκρατίας» σε σχέση με την πορεία του προγράμματος και τα μελλοντικά μέτρα πολιτικής. 
• Η ανασφάλεια εντείνεται τόσο για τα νοικοκυριά που μειώνουν τις καταναλωτικές τους δαπάνες, οδηγώντας σε περαιτέρω μείωση της ρευστότητας στην αγορά όσο και για τις επιχειρήσεις που εγκαταλείπουν κάθε σκέψη για επένδυση, μεταθέτοντας έτσι την ανάπτυξη σε ένα μακρύ μέλλον. Χαρακτηριστικό επίσης αυτής της ανατροφοδοτούμενης κακής ψυχολογίας είναι ότι μόνο το 22% των επιχειρηματιών θεωρεί ασφαλή τα χρήματά του σε εγχώρια τράπεζα (Έρευνα ΙΜΕ ΓΣΕΒΕΕ, Ιανουάριος 2012), με σοβαρές συνέπειες για το τραπεζικό σύστημα. Αξίζει, επιπλέον, να τονιστεί ότι η απαξιωτική συμπεριφορά που συχνά επιδεικνύουν οι αξιωματούχοι της Τρόικα και ιδιαίτερα πολλοί ηγέτες της ΕΕ, οδηγεί σε κίνδυνο όχι μόνο άρνησης εκ μέρους της ελληνικής κοινωνίας να δεχτεί τα οποιαδήποτε μέτρα, αλλά και σοβαρής αμφισβήτησης της ίδιας της ΕΕ. Δυστυχώς, ακολουθείται και υπηρετείται η λογική της παραδειγματικής τιμωρίας της Ελλάδος «προς γνώση και συμμόρφωση» και για τα άλλα ευρωπαϊκά κράτη.
• Είναι πλέον σαφές ότι για την βιωσιμότητα του οποιουδήποτε προγράμματος σταθεροποίησης της ελληνικής οικονομίας αλλά κυρίως για την επιβίωση της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας, απαιτούνται μέτρα αναπτυξιακά και παρεμβάσεις για την προστασία της κοινωνικής συνοχής. Ειδάλλως, θα ξεσπάσουν ανεξέλεγκτες κοινωνικές εκρήξεις με κίνδυνο να μεταδοθούν και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες με καταστροφικές συνέπειες στην οικονομία και κοινωνία.
• Απαραίτητη προϋπόθεση για να τεθεί η ελληνική οικονομία σε μια αναπτυξιακή τροχιά είναι η επανεκκίνηση της επενδυτικής δραστηριότητας. Απαιτούνται γρήγορες κινήσεις και επενδυτικές πρωτοβουλίες, ιδιαίτερα σε μικρότερη επιχειρηματική κλίμακα, με συγκεκριμένες προτεραιότητες, ώστε να υπάρχει γρήγορη απόδοση και διασπορά των ωφελημάτων σε όσο το δυνατόν ευρύτερα στρώματα. Γιατί μόνο τότε θα υπάρξει και ένας δεύτερος αναπτυξιακός κύκλος πιο δυναμικός και σε μεγαλύτερης κλίμακας επιχειρήσεις.
• Ας αρχίσουμε από την βάση της αναπτυξιακής πυραμίδας, τις μικρές επιχειρήσεις και όχι ανάποδα.

Απαιτείται λοιπόν:

Πρώτον: επιλογή συγκεκριμένων κλάδων ως ατμομηχανών μιας αναπτυξιακής διαδικασίας που θα ενσωματώνουν τις δυνατότητες της Ελληνικής πραγματικότητας, τουλάχιστον σε πρώτη φάση.

Δεύτερον: επιλογή της κλίμακας της επιχειρηματικής δραστηριότητας ως προτεραιότητα. Η επενδυτική “άνοιξη” πρέπει να στηριχθεί σε πρώτη φάση στις ΜΙΚΡΕΣ επιχειρήσεις που αποτελούν το φυτώριο της επιχειρηματικότητας και της καινοτομίας. Από αυτό το φυτώριο αναδύονται εξελικτικά και οι μεγάλες επιχειρήσεις. Χωρίς αυτό να σταματά και την παράλληλη προσπάθεια για προσέλκυση μεγάλων επενδύσεων.

Τρίτον: θα πρέπει να αντισταθούμε και να αποφύγουμε η ανάπτυξη να περιοριστεί σε ένα μικρό αριθμό συστάδων από μεγάλες επιχειρηματικές μονάδες και δραστηριότητες (επιχειρηματικές «φάρμες»).

Τέταρτον: αφού αποφασισθούν οι κλάδοι πρώτης προτεραιότητας να υποστηριχθούν και από ένα δίκτυο τεχνικών σχολών και εκπαιδευτικών προγραμμάτων με προδιαγραφές που θα μπορέσουν μετά από 2,3 χρόνια να τους υποστηρίξουν με μεσαία στελέχη με γνώση και εξειδίκευση. Να τους δώσουν μια νέα ώθηση. Να τους εξασφαλίσουν την διατηρησίμοτητα στον χρόνο. Να παντρέψουμε την εμπειρία με την γνώση και την καινοτομία.

Πέμπτον: Υποδομές που θα στηρίξουν την ανάπτυξη των κατά προτεραιότητα επιλεγμένων κλάδων.

Έκτον: Να συσταθούν ισχυροί τραπεζικοί πυλώνες που δεν θα διακατέχονται από “αυτιστικές” επιχειρηματικές λογικές. Να αντιληφθούν ότι η χρηματοδότηση αναπτυξιακών σχεδίων, ιδιαίτερα προς τις ΜΜΕ συνδέεται με την ίδια την ύπαρξη τους. Παράλληλα, θα πρέπει να εξεταστεί προσεκτικά η δημιουργία μιας Τράπεζας Ειδικού – Επενδυτικού Σκοπού, στην οποία θα συγκεντρωθούν όλα τα χρηματοδοτικά εργαλεία για τις Μικρομεσαίες επιχειρήσεις τόσο του ΕΣΠΑ όσο και αυτά που προέρχονται από άλλες πηγές. Θα πρέπει να σημειωθεί, άλλωστε, ότι ακόμα και όταν δίνονται δάνεια προς τις επιχειρήσεις τα επιτόκια είναι πολύ υψηλότερα από τα αντίστοιχα σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

 Το γεγονός αυτό αναδεικνύει ένα από τα σημαντικότερα ελλείμματα ανταγωνιστικότητας των ελληνικών επιχειρήσεων.
 Για παράδειγμα, εάν μια ελληνική επιχείρηση δανείζεται με επιτόκιο 12%, πώς θα μπορέσει να ανταγωνιστεί μια αντίστοιχη ευρωπαϊκή όταν εκείνη δανείζεται με επιτόκιο 4%;

Μέρος Γ

Τι πρέπει να γίνει, άμεσα, σε πρώτο στάδιο - παρεμβάσεις για αναπτυξιακή εκκίνηση και ενθάρρυνση της επιχειρηματικότητας

1) Τραπεζικός Τομέας

• Ένας σημαντικός παράγοντας, καθοριστικός για την ανάπτυξη είναι η σταθεροποίηση και ομαλή λειτουργία του τραπεζικού τομέα. Θα πρέπει, ωστόσο, να τονιστεί ότι σε περίπτωση που τα κεφάλαια κατευθυνθούν αποκλειστικά και μόνο στην ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, χωρίς να συνοδεύονται από χρηματοδότηση των επιχειρήσεων, τότε η ανάπτυξη θα μείνει γράμμα κενού περιεχομένου. 
• Επομένως, σε πρώτο στάδιο, είναι απαραίτητη η ύπαρξη μιας δεσμευτικής ρήτρας, σύμφωνα με την οποία τουλάχιστον το 15%-20% των κεφαλαίων που θα διατεθούν στις τράπεζες να κατευθυνθεί στη δανειοδότηση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων τόσο για επενδύσεις όσο και για κεφάλαιο κίνησης. Σε δεύτερο στάδιο, θα ήταν σκόπιμο να υπάρχει μια κατανομή των δανειοδοτήσεων ανά κατηγορία μεγέθους επιχειρήσεων (πολύ μικρών, μικρών, μεσαίων). Επί της ουσίας, δηλαδή προτείνεται η σύναψη ενός δεσμευτικού Μνημονίου μεταξύ κυβέρνησης – τραπεζών και ΤΧΣ που θα συνοδεύει με όρους την διαδικασία ανακεφαλαιοποίησης και θα προβλέπει τη δημιουργία Μηχανισμού Παρακολούθησης της διαδικασίας
• Δημιουργία μιας Τράπεζας Ειδικού – Επενδυτικού Σκοπού στην οποία θα συγκεντρωθούν όλα τα χρηματοδοτικά εργαλεία για τις Μικρομεσαίες επιχειρήσεις τόσο του ΕΣΠΑ όσο και αυτά που προέρχονται από άλλες πηγές.

2) Βελτίωση Ρευστότητας

• Σημαντικό εμπόδιο για την αύξηση της επιχειρηματικής δραστηριότητας και των επενδύσεων είναι η υπέρμετρη φορολογική επιβάρυνση στα παραγόμενα προϊόντα και υπηρεσίες αλλά και τα λειτουργικά κόστη των επιχειρήσεων. Μεγάλες φορολογικές επιβαρύνσεις που επηρεάζουν το ενεργειακό κόστος, μεγάλες επιβαρύνσεις στο ΦΠΑ. 
• Για παράδειγμα αυξήθηκε ο συντελεστής ΦΠΑ σε 130 χιλ. επιχειρήσεις εστίασης από το 13% στο 23% με αποτέλεσμα όχι μόνο να πληγεί το τουριστικό προϊόν αλλά και να κινδυνεύει να κλείσει το 45% των υφιστάμενων επιχειρήσεων - σημειωτέον ότι σε αυτές τις επιχειρήσεις βρίσκουν την πρώτη τους δουλειά οι νέοι και οι νέες όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στην υπόλοιπη Ευρώπη. 
• Να σημειωθεί ότι σύμφωνα με στοιχεία του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας, πάνω από το 70% των επιχειρήσεων εστίασης καθυστερεί πάνω από 3 μήνες να καταβάλλει μισθούς. Σύμφωνα και με την έρευνα του ΙΜΕ ΓΣΕΒΕΕ το 53,3% των επιχειρηματιών που απασχολούν προσωπικό δηλώνει ότι αντιμετωπίζει δυσκολίες στην έγκαιρη καταβολή των μισθών.

3) Πόροι για την ανάπτυξη

• Η ιδανική λύση στην περίοδο που διανύουμε για τη χώρα μας θα ήταν η εξεύρεση νέων, πρόσθετων πόρων για τη χρηματοδότηση της ανάπτυξης – όπως π.χ. μέσω ενός ευρω-ομολόγου.

4) Αναμόρφωση του ΕΣΠΑ 2007-2013

• Σε ευρωπαϊκό επίπεδο θα πρέπει να δημιουργηθεί ένα έκτακτο πλαίσιο για την Ελλάδα, κατά παρέκκλιση των υφιστάμενων αποφάσεων και κανονισμών, για όσο διαρκεί το πρόγραμμα προσαρμογής, με κύριο στόχο την παράκαμψη των προβλημάτων που αντιμετωπίζει το τραπεζικό σύστημα. Παράλληλα, οι πόροι και τα προγράμματα των Διαρθρωτικών Ταμείων – που σχεδιάστηκαν πριν το ξέσπασμα της κρίσης – θα πρέπει τώρα να υπηρετούν και την ανάγκη βιωσιμότητας των επιχειρήσεων όσο και την ενεργοποίηση γρήγορων και άμεσων επενδύσεων.
• Το νέο αυτό πλαίσιο θα πρέπει να χαρακτηρίζεται από ευελιξία και προσαρμοστικότητα στις συνθήκες. Θα πρέπει να δημιουργηθεί Ειδική Επιτροπή στην ΕΕ, η οποία θα έχει την πλήρη ευθύνη και θα προβαίνει στις απαραίτητες αλλαγές (απλοποίηση διαδικασιών, όροι κλπ) των προγραμμάτων για την Ελλάδα αλλά και για τις υπόλοιπες χώρες που βρίσκονται σε μηχανισμό στήριξης.
• Πρώτο μέλημα αυτού του νέου πλαισίου θα πρέπει να είναι και η αύξηση του ορίου deminimis στα 600.000 € και η αλλαγή των όρων επιλεξιμότητας των προγραμμάτων. Στόχος πρέπει να είναι και η επιλεξιμότητα των δαπανών για κεφάλαιο κίνησης για τη διασφάλιση της βιωσιμότητας των επιχειρήσεων και τη διατήρηση των θέσεων απασχόλησης.

5) Αύξηση Δημοσίων Επενδύσεων

• Εξαίρεση ενός ποσοστού από τις δαπάνες του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων (περίπου 50%) από τις προϋποθέσεις για τη μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος.

6) Φορολογία

• Ζωτικής σημασίας για την οικονομία η μείωση των συντελεστών ΦΠΑ σε 19% (από 23%) και 9% (από 13%)
• Μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων α) υπό την προϋπόθεση διατήρησης / δημιουργίας απασχόλησης, β) για μεταβίβαση επιχείρησης και γ) για επενδύσεις
• Επαναφορά του αφορολόγητου αποθεματικού για τις παραγωγικές ΜΜΕ, (όπου μέρος των κερδών π.χ. 30% δεν φορολογείται υπό την προϋπόθεση ότι επενδύεται στην επιχείρηση) που προσφέρει μια εναλλακτική πηγή χρηματοδότησης για επενδύσεις (ίδια κεφάλαια αντί για δάνειο), η οποία θεωρείται καλύτερη για τις ΜΜΕ σε περιόδους κρίσης και ειδικά υπό την έλλειψη τραπεζικής χρηματοδότησης. Παράλληλα, αύξηση του ορίου deminimisστις 600.000 €

7) Γραφειοκρατία – Δημόσια Διοίκηση

• Δημιουργία Κέντρων Εξυπηρέτησης Επιχειρήσεων (όπως αναλύθηκε στο Μέρος Α)
• Δραστική αλλαγή του τρόπου αδειοδότησης των επιχειρήσεων, με περαιτέρω απλοποίηση των διαδικασιών (π.χ. μέσω Πιστοποιημένων Μηχανικών) και επίλυση των εκκρεμών ζητημάτων του χωροταξικού – πολεοδομικού σχεδιασμού.
• Αξιοποίηση δημόσιας περιουσίας με την δημιουργία επιχειρηματικών πάρκων για επιχειρήσεις, ώστε να διευκολυνθεί και η δικτύωση των επιχειρήσεων (clusters, συνεταιρισμοί κ.α), ιδιαίτερα των μεταποιητικών.
• Ιδιαίτερη μέριμνα στις εξαγωγικές επιχειρήσεις, όπου πέρα από την απλοποίηση των διαδικασιών και τη μείωση της γραφειοκρατίας χρειάζονται την ολόπλευρη στήριξη του κράτους. Για το σκοπό αυτό απαιτείται: α) η πλήρης αναδιοργάνωση του ΟΠΕ, β) η βελτίωση στη λειτουργία του δικτύου των Γραφείων Οικονομικών και Εμπορικών Υποθέσεων και γ) η καλύτερη οργάνωση διεθνών εκθέσεων και διακρατικών επιχειρηματικών αποστολών.

8) Υιοθέτηση της αρχής «προτεραιότητα στις μικρές επιχειρήσεις» στη νομοθετική διαδικασία και την λειτουργία της δημόσιας διοίκησης. Εκπόνηση Έκθεσης Αναμενόμενων Επιπτώσεων σε κάθε νομοθέτημα.

9) Καθυστερήσεις πληρωμών του Δημοσίου

• Άμεσος συμψηφισμός οφειλών μεταξύ επιχειρήσεων και Δημοσίου. Πολλές επιχειρήσεις αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα ρευστότητας ή ακόμα και βιωσιμότητας, καθώς ενώ δεν έχουν εξοφληθεί για αγαθά και υπηρεσίες που παρείχαν στο Δημόσιο, είναι υποχρεωμένες να πληρώσουν ΦΠΑ και λοιπούς φόρους (οι καθυστερήσεις πληρωμών του Δημοσίου συχνά ξεπερνούν τους 12 μήνες και σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμα και τους 24 μήνες).
• Εξόφληση υποχρεώσεων του Δημοσίου για προμήθειες εντός 30 ημερών, με την εφαρμογή της νέας Οδηγίας 2001/7/ΕΕ.

10) Λειτουργία αγοράς – Ανταγωνισμός

• Στενή εποπτεία της αγοράς, για την αποτροπή εμφάνισης ολιγοπωλιακών συνθηκών που αποτελούν τις ουσιαστικές κλειστές αγορές (ή αλλιώς τα πραγματικά «κλειστά επαγγέλματα»)
• Εντατικότεροι έλεγχοι στους τρόπους διαμόρφωσης των τιμών, με έμφαση στις ενδο-ομιλικές και τις τριγωνικές συναλλαγές σε όλο το φάσμα της οικονομίας (μεταποίηση, εμπόριο, υπηρεσίες, τουρισμός) που είναι πολύ σημαντικότερο και ουσιαστικότερο από την απελευθέρωση των λεγόμενων «κλειστών» επαγγελμάτων.

• Δημιουργία Παρατηρητηρίου Τιμών προϊόντων, πρώτων υλών και μηχανολογικού εξοπλισμού. Είναι ενδεικτικό ότι η χώρα μας αποτελεί την δεύτερη ακριβότερη στην Ευρώπη για μηχανολογικό εξοπλισμό, γεγονός που εμποδίζει τον εκσυγχρονισμό των παραγωγικών επιχειρήσεων και μειώνει την ανταγωνιστικότητά τους.
• Ενθάρρυνση της καταναλωτικής συνείδησης για την  προτίμηση των παραγόμενων προϊόντων και υπηρεσιών στην Ελλάδα. Είναι πολύ σημαντική η αντικατάσταση των εισαγόμενων προϊόντων από ελληνικά και παρέχει οικονομικά ισοδύναμο αποτέλεσμα με αυτό της αύξησης των εξαγωγών.

11) Εκπαίδευση

• Αναβάθμιση της επαγγελματικής εκπαίδευσης (δημόσιας και ιδιωτικής) με στόχο την εξειδίκευση στελεχιακού δυναμικού σε τομείς αιχμής όπως ο τουρισμός, οι αγροτικές καλλιέργειες, ο σχεδιασμός προϊόντων, η τυποποίηση κλπ
• Σύνδεση της έρευνας πανεπιστημιακών ιδρυμάτων με μικρές επιχειρήσεις για την ενίσχυση της καινοτομίας.

12) Απασχόληση

• Τα προγράμματα που συγχρηματοδοτούνται από το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο θα πρέπει στην Ελλάδα σήμερα να επικεντρωθούν στη διατήρηση της απασχόλησης, με χαλάρωση των προϋποθέσεων συμμετοχής. Για παράδειγμα, η υποχρέωση διατήρησης της θέσης απασχόλησης να ισχύει όσο διαρκεί η επιδότηση.
• Προγράμματα απόκτησης εργασιακής εμπειρίας, διάρκειας 12 μηνών για νέους άνεργους έως 30 ετών, με επιδότηση κατά το ήμισυ του μισθολογικού κόστους από τον ΟΑΕΔ (πλέον ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης). Η απόκτηση εργασιακής εμπειρίας κάτω από τις παρούσες συνθήκες είναι απαραίτητο στοιχείο για την εξεύρεση μιας πιο σταθερής θέσης εργασίας.
• Εφαρμογή προγραμμάτων ΕΣΠΑ για πέμπτη ημέρα εργασίας αφιερωμένη στην κατάρτιση, ιδιαίτερα για παραγωγικές επιχειρήσεις
• Αναδιοργάνωση του ΟΑΕΔ για τη σύζευξη ζήτησης – προσφοράς εργασίας με τις εξής κατευθύνσεις: α) Μεγαλύτερη διοικητική και οικονομική αυτοτέλεια, ευέλικτη δομή διοίκησης. β) Εκσυγχρονισμός και αναβάθμιση των υπηρεσιών και των μεθόδων παρέμβασης. γ) Ενεργή συμμετοχή των κοινωνικών εταίρων στη λήψη αποφάσεων και τη διοίκηση.

 lasfida
 http://fotavgeia.blogspot.gr/