AΠΌ ΤΗΝ ΑΝΑΚΎΚΛΩΣΗ ΣΤΗΝ ΑΝΑΚΤΗΣΗ

AΠΌ ΤΗΝ ΑΝΑΚΎΚΛΩΣΗ ΣΤΗΝ ΑΝΑΚΤΗΣΗ

Χατζηαναγνώστου Γιώργος

Ακούμε και διαβάζουμε καθημερινά για την “διαλογή στην πηγή” και την ανάγκη ύπαρξης “Περιφερειακού” σχεδιασμού για την διαχείριση των απορριμάτων.

Η υπαρκτή ανάγκη της κοινωνίας πρωτίστως για την υγειονομική προστασία του περιβάλλοντος κατ επέκταση των πολιτών της ,αλλά και η επίσης υπαρκτή ανάγκη της “κυκλικής οικονομίας” έχει πλέον οριστικά και αμετάκλητα γίνει κτήμα της κοινωνίας η οποία και το εκφράζει με την ολοένα και αυξανόμενη ποσόστωση ανακύκλωσης επί των απορριμάτων.

E ωραία θα πει κανείς άντε και τα ανακυκλώσαμε ,και δεν πήγαν στις χωματερές αυτά τα προϊόντα και ύστερα τι; To ύστερα μετά την ανακύκλωση είναι η ανάκτηση. Η ανάκτηση που θα επιτρέψει την επαναχρησιμοποίηση υλικών-πόρων και την διόρθωση του ισοζυγίου εισαγωγών πρώτων υλών.

Η ανακύκλωση δεν ολοκληρώνεται εάν τα συλλεγόμενα υλικά αποθηκεύονται μόνο ,αλλά όταν διοχετεύονται στην βιομηχανία και αξιοποιούνται σαν πρώτη ύλη και ανακτώνται.

Εκεί παίρνει σάρκα και οστά η “διαλογή στην πηγή” όπου πλέον είναι ολοκληρωμένη και εφαρμοσμένη σαν “κυκλική οικονομία”.

Και σαν μεθοδολογία η 'κυκλική οικονομία” δεν είναι τίποτε άλλο περισσότερο από αυτό που επί χιλιετίες οι άνθρωποι στο διάβα της ζωής εφάρμοζαν χωρίς να περιπλέκουν τεχνικές ορολογίες ή χημικές αναλύσεις όπως σήμερα.

Είναι η μεθοδολογία που οι πάλαι ποτέ αγρότες σε ακριτικές περιοχές χρησιμοποιούσαν,

αξιοποιώντας την κοπριά του ζώου τους, και αδρανοποιώντας τα αντίστοιχα επιβλαβή παραγόμενα υλικά κατά την διάρκεια του κύκλου ζωής τους ή της χρήσης τους. Η γιαγιά που ξεδιάλεγε την κότα την στέρφα για να βελτιώσει την ράτσα αλλά και το κοτσάνι του μαρουλιού που δεν πεταγόταν στον κάδο απορριμάτων, αλλά πήγαινε στα γουρούνια για τροφή.

Στην σημερινή όμως αστικοποιημένη κοινωνία, ο χώρος διαβίωσης έχει χωρικούς περιορισμούς ,αλλά επίσης δεν υπάρχει κότα να τρώει το κοτσάνι από μαρούλι και έτσι αναγκαστικά πετάγεται στον μικρό κάδο, δίπλα στον νεροχύτη.

Έχει όμως το κομπιούτερ που χάλασε ,τα παπούτσια-ρούχα που σχίστηκαν ,το τενεκεδάκι της μπύρας αλλά και άλλα προιόντα που χρησιμοποίησε και έκαναν τον κύκλο ζωής τους.

Ή μήπως δεν τον έκαναν; Xμμ ...Ναί δεν τον έκαναν. Ή.... τον έκαναν, μέσα στο σπίτι τουλάχιστον.

Γιατί η ζωή της πρώτης ύλης συνεχίζεται με την διαλογή στην πηγή και μετά με την ανάκτηση και την εκ νέου παραγωγή προϊόντων απο την ανακύκλωση

Κάτι που θα βοηθούσε στην αυτάρκεια της Ελληνικής Βιομηχανίας με εσωτερικά διακινούμενη πρώτη ύλη χωρίς την ανάγκη εισαγωγής πρώτης ύλης για την παραγωγή προϊόντων χαλκού ή σκληρού πλαστικού.

Το θέμα δεν είναι τόσο απλό βέβαια όπως περιγράφεται σε πρώτη ανάγνωση ,όμως οι αξιοποίηση των πόρων και δη των διαθέσιμων είναι το κλειδί της ενδογενούς παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας.

Η αυτάρκεια της χώρας περνάει μέσα από την ανακύκλωση και την ανάκτηση των ίδιων των πόρων που μέχρι σήμερα κατασπαταλιούνται και θάβονται σε “κύτταρα” όπως αυτά στην Φυλή.

Η ανακύκλωση του γυαλιού που οδηγείται στις χωματερές ,εύκολα θα μπορούσε να προσδώσει σαν ανακτώμενο υλικό ένα νέο μπουκάλι γυαλί χωρίς να χρειάζεται να κάνουμε εισαγωγή άμμου απο την Βουλγαρία σαν πρώτη ύλη.

Η ανάκτηση του αλουμινίου απο τα τενεκεδάκια αλουμινίου θα μπορούσε εύκολα να δημιουργήσει ένα νέο προϊόν κράματος αλουμινίου όπως λόγου χάριν ένα σκελετό ποδηλάτου αντί να εισάγουμε είτε ολόκληρο το ποδήλατο είτε την πρώτη ύλη απο την Κίνα ή την Αμερική.

Η ανάκτηση των προϊόντων που μέχρι και σήμερα πετάμε ,ορίζοντας τα λανθασμένα σαν “σκουπίδια” είναι επιτακτική. Η ανάγκη ανάκτησης των υπαρχόντων πόρων σε μια οικονομία που επί χρόνια οδηγείται σε παροχή υπηρεσιών αντί για εκμετάλλευση των ίδιων πόρων είναι η εγγύηση για το μέλλον και την αυτάρκεια μας.

Όμως η κοινωνία ψάχνει να βρει το πως θα ανακτήσουμε την πρώτη ύλη απο τα υλικά που αδικαιολόγητα επί χρόνια τώρα πετάμε και θάβουμε σε χωματερές. Όμως η κοινωνία ρωτάει το πως που και γιατί θα κάνει διαλογή στην πηγή και που.

Εκεί είναι που αναλαμβάνει τον ρόλο εκ νέου η πολιτεία η οποία είναι ανάγκη να χωροθετήσει αλλά και να στοχεύσει τις κεντρικές τελικές της επιλογές μετά τον διαχωρισμό στην πηγή. Αν προέχει Παραγωγή ενέργειας , Παραγωγή εδαφοβελτιωτικών (κομπόστ),ή Παραγωγή βιοαερίου θα διαπιστωθεί στην πράξη .

Η συνδυασμένη εφαρμογή λύσεων σε διαβούλευση με τους πολίτες προς όφελος της κοινωνίας είναι το ζητούμενο. Όμως οι πολίτες έχουν την ανάγκη να τους εξηγήσεις τα οφέλη από τις προτεινόμενες μεθοδολογίες για να μπορέσουν να συμμετάσχουν με χαμόγελο στην επανεκκίνηση της Ελληνικής Οικονομίας.

Και το πρόσφατο διεθνές συνέδριο για την διαχείριση απορριμάτων από την Περιφέρεια και τον ΕΔΣΝΑ ήταν ένα πολύ καλό βήμα.

*Ο Χατζηαναγνωστου Γιώργος είναι entrepreneur Mικρομεσαιων Επιχειρήσεων 

www.fotavgeia.blogspot.com