Το πρόβλημα της διαχείρισης των υδάτινων πόρων και ο ρόλος της υδροδιπλωματίας
Ram Aviram Πρώην Πρέσβης Ισραήλ
Σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα - σε μερικούς μήνες ή ίσως σε έναν χρόνο το Μεγάλο Φράγμα Αναγέννησης της Αιθιοπίας (Grand Ethiopian Renaissance Dam (GERD) θα είναι έτοιμο να αποθηκεύσει μέρος των υδάτων του Γαλάζιου Νείλου σε μια προετοιμασία για μια ολοκληρωμένη παραγωγή ενέργειας στις αρχές του 2018. Κάθε σταγόνα που θα προκύψει από το φράγμα, το οποίο βρίσκεται περίπου 9 μίλια Ανατολικά των συνόρων Αιθιοπίας - Σουδάν, θα λείψει στον Βορρά, στην Αίγυπτο που διψά για νερό.
Πρόκειται για θέμα μείζονος σημασίας για την χώρα του Νείλου τόσο σε σχέση με την παραγωγή τροφίμων όσο και την παραγωγή ενέργειας. Για την Αιθιοπία, η οικονομία της οποίας είναι μία από τις πέντε πιο γρήγορα αναπτυσσόμενες στο κόσμο, η παραγωγή ενέργειας είναι αναγκαία. Τρία άλλα φράγματα βρίσκονται στο στάδιο της προετοιμασίας.
Διακυβεύονται πολλά για τις δύο χώρες και δεν διαφαίνεται καμία συμφωνία στον ορίζοντα. Και τότε τι θα προκύψει;
Ένας πόλεμος; Το 1959 η Αίγυπτος έστειλε στρατιωτικές δυνάμεις στο Σουδάν με την υποψία ότι η δεύτερη χώρα αντλούσε νερό από την πηγή της ροής του ποταμού. Η ιστορία κατέληξε με μία νέα συμφωνία για την διανομή των υδάτων του Νείλου ανάμεσα στις δύο χώρες. Και τώρα θα δούμε μια νέα σελίδα στην ιστορία των συμφωνιών για τα ύδατα του Νείλου με την χώρα εκβολής του ποταμού (Αίγυπτος);
Αυτή η καυτή ζώνη βρίσκεται ανάμεσα σε πολλές άλλες. Το Μιανμάρ χτίζει φράγμα σε παραπόταμο του Ποταμού Μεκόνγκ, οι χώρες γύρω από την Λίμνη Αράλη φιλονικούν για την χρήση των υδάτων του Ποταμού Συρ Ντάρια, υπάρχει ελάχιστη συνεργασία μεταξύ των χωρών που μοιράζονται την Λεκάνη του Γάγγη- Μπραχαπούτρα-Μέγκνα όπου κατοικούν 500 εκατομμύρια άνθρωποι, γίνονται πλημμύρες κάθε χρόνο στην Ελλάδα όταν υπερχειλίζει ο Έβρος Ποταμός και παρόλα αυτά δεν υπάρχει συμφωνία μεταξύ Τουρκίας, Βουλγαρίας και Ελλάδας. Και αναφερόμαστε μόνο σε μερικές από τις 261 λεκάνες παγκοσμίως που επηρεάζουν άμεσα τις ζωές περισσότερο του μισού παγκόσμιου πληθυσμού. Ο αριθμός των συγκρούσεων που απορρέουν από τον ανταγωνισμό για την χρήση φυσικών πόρων εξαιτίας της αύξησης του πληθυσμού και της κλιματικής αλλαγής αυξάνεται ραγδαία.
Ο κόσμος αντιμετωπίζει ένα πολύπλοκο ζήτημα - την αποτελεσματική διαχείριση διασυνοριακών λεκανών υδάτινων πόρων προκειμένου να μεγιστοποιηθούν τα οφέλη και να μοιραστούν μεταξύ των παρόχθιων χωρών. Οι παρόχθιες χώρες αλληλοεξαρτώνται αλλά με άνισο τρόπο. Επομένως το να πειστεί μια παρόχθια χώρα να παραχωρήσει κάποια από τα κυρίαρχα δικαιώματά της (όπως τα αντιλαμβάνονται σε αυτήν) για να εξυπηρετηθούν άλλες ανάγκες είτε της ίδιας είτε μιας γειτονικής χώρας είναι πολύπλοκο θέμα.
Και δεν υπάρχει κανένα σύστημα είτε νομικό είτε μέσω ισχύος που μπορεί να επιβάλλει μια λύση. Εναπόκειται στις χώρες που μοιράζονται το νερό να επιλέξουν να κλιμακώσουν την ένταση ή να συνεργαστούν (ή ακόμα και τα δύο με κάποιο τρόπο).
Η διαχείριση μιας διασυνοριακής λεκάνης υδάτων είναι πολύπλοκη υπόθεση επειδή εμπλέκονται πολλές επιστήμες. Για παράδειγμα, η κατανόηση της αρένας στην οποία λειτουργούν οι παίκτες απαιτεί βαθιά γνώση της διεθνούς πολιτικής και των γενικότερων σχέσεων μεταξύ των χωρών καθώς και γνώση της ανισορροπίας δυνάμεων μεταξύ τους και γνώση του ρόλου που ο ηγεμόνας στην λεκάνη διεκδικεί. Απαιτεί επίσης γνώση της υδρολογίας και της επιστήμης του κλίματος προκειμένου να λάβει κανείς υπόψιν τις μεταβλητές της βροχόπτωσης ή τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής.
Χρειάζονται ικανότητες Ολοκληρωμένης Διαχείρισης Υδάτινων Πόρων (IWRM) (Integrated Water Resources Management).
Πρέπει κανείς να γνωρίζει τα στοιχεία που έχει μία χώρα για έναν φυσικό πόρο που μοιράζεται τα οποία μπορεί να μην έχει η άλλη. Πρέπει να κοιτά κάποιος τις λύσεις που προσφέρουν οι μηχανικοί και ακόμη και τον ρόλο των φύλων προκειμένου να ευδοκιμήσουν οι προσπάθειες για δίκαιη κατανομή.
Όλοι τώρα γνωρίζουμε ότι οι λύσεις για την διαχείριση των διασυνοριακών υδάτινων πόρων για να σωθεί ο κόσμος μας δεν είναι απλές. Οι μηχανικοί από μόνοι τους δεν αρκούν αλλά ούτε και οι πολιτικοί χωρίς τεχνική υποστήριξη.
Η διαδικασία διαχείρισης διασυνοριακών θεμάτων απαιτεί όχι μόνο την κατανόηση των διαφόρων στοιχείων που εμπλέκονται σε αυτά αλλά και αρκετές στρατηγικές για ελιγμούς στην αρένα ώστε να προσδιορίζει κανείς το συμφέρον, να παρέχει βοήθεια στους διαπραγματευτές, να φέρνει στο τραπέζι καινοτόμες τεχνικές λύσεις, να ασκεί πιέσεις μέσω τρίτων και να υποδεικνύει τα οφέλη ή/και τα μειονεκτήματα κάποιων μονομερών κινήσεων. Αυτός είναι ο κόσμος στον οποίο η υδροδιπλωματία αποκτά όλο και περισσότερη σημασία - συνδυάζοντας τις τεχνικές, επιστημονικές και πολιτικές προσεγγίσεις προκειμένου να οδηγηθούν οι χώρες σε συνεργασία για να αυξηθούν τα οφέλη και να μειωθούν οι ζημιές.
ΤΟ ΙΔΙΣ έχει αναγνωρίσει την ανάγκη ενασχόλησης με την υδροδιπλωματία και στα μέσα Νοεμβρίου θα πραγματοποιηθεί ειδικό σεμινάριο κατά το οποίο οι συμμετέχοντες θα έχουν την ευκαιρία να ρίξουν μια ματιά σε αυτόν τον συναρπαστικό κόσμο που είναι κρίσιμος για την ανθρωπότητα καθώς και να βιώσουν την εμπειρία της συνδιαχείρισης των κοινών υδάτινων πόρων σε ένα παιχνίδι ρόλων
Είναι η « διπλωματία των υδάτων » , μετά την περίοδο του πετρελαίου κατά τον 20ο αιώνα , η διπλωματία του 21ου αιώνα;
Η αυξανόμενη έλλειψη νερού στον κόσμο ( ο ΟΟΣΑ εκτιμά πως το 2030 4 δισεκατομμύρια άνθρωποι θα ζουν κάτω από συνθήκες έλλειψης ύδατος) και η αυξανόμενη χρήση όλων των πόρων γλυκού νερού προκαλεί ανταγωνισμό και συγκρούσεις μεταξύ κρατών σε κοινόχρηστους πόρους . Ας μην ξεχνάτε πως το 80 % του παγκόσμιου πληθυσμού ζει σε χώρες που μοιράζονται μέρος των υδατικών πόρων με τους γείτονές τους . Αν οι πολιτικές , οικονομικές επιστήμες των ανθρώπινων πόρων δεν κινητοποιηθούν για την αντιμετώπιση αυτής της τάσης θα βρεθούμε σε έναν κόσμο του " Mad Max " .
www.fotavgeia.blogspot.com
Ram Aviram Πρώην Πρέσβης Ισραήλ
Πρόκειται για θέμα μείζονος σημασίας για την χώρα του Νείλου τόσο σε σχέση με την παραγωγή τροφίμων όσο και την παραγωγή ενέργειας. Για την Αιθιοπία, η οικονομία της οποίας είναι μία από τις πέντε πιο γρήγορα αναπτυσσόμενες στο κόσμο, η παραγωγή ενέργειας είναι αναγκαία. Τρία άλλα φράγματα βρίσκονται στο στάδιο της προετοιμασίας.
Διακυβεύονται πολλά για τις δύο χώρες και δεν διαφαίνεται καμία συμφωνία στον ορίζοντα. Και τότε τι θα προκύψει;
Ένας πόλεμος; Το 1959 η Αίγυπτος έστειλε στρατιωτικές δυνάμεις στο Σουδάν με την υποψία ότι η δεύτερη χώρα αντλούσε νερό από την πηγή της ροής του ποταμού. Η ιστορία κατέληξε με μία νέα συμφωνία για την διανομή των υδάτων του Νείλου ανάμεσα στις δύο χώρες. Και τώρα θα δούμε μια νέα σελίδα στην ιστορία των συμφωνιών για τα ύδατα του Νείλου με την χώρα εκβολής του ποταμού (Αίγυπτος);
Αυτή η καυτή ζώνη βρίσκεται ανάμεσα σε πολλές άλλες. Το Μιανμάρ χτίζει φράγμα σε παραπόταμο του Ποταμού Μεκόνγκ, οι χώρες γύρω από την Λίμνη Αράλη φιλονικούν για την χρήση των υδάτων του Ποταμού Συρ Ντάρια, υπάρχει ελάχιστη συνεργασία μεταξύ των χωρών που μοιράζονται την Λεκάνη του Γάγγη- Μπραχαπούτρα-Μέγκνα όπου κατοικούν 500 εκατομμύρια άνθρωποι, γίνονται πλημμύρες κάθε χρόνο στην Ελλάδα όταν υπερχειλίζει ο Έβρος Ποταμός και παρόλα αυτά δεν υπάρχει συμφωνία μεταξύ Τουρκίας, Βουλγαρίας και Ελλάδας. Και αναφερόμαστε μόνο σε μερικές από τις 261 λεκάνες παγκοσμίως που επηρεάζουν άμεσα τις ζωές περισσότερο του μισού παγκόσμιου πληθυσμού. Ο αριθμός των συγκρούσεων που απορρέουν από τον ανταγωνισμό για την χρήση φυσικών πόρων εξαιτίας της αύξησης του πληθυσμού και της κλιματικής αλλαγής αυξάνεται ραγδαία.
Ο κόσμος αντιμετωπίζει ένα πολύπλοκο ζήτημα - την αποτελεσματική διαχείριση διασυνοριακών λεκανών υδάτινων πόρων προκειμένου να μεγιστοποιηθούν τα οφέλη και να μοιραστούν μεταξύ των παρόχθιων χωρών. Οι παρόχθιες χώρες αλληλοεξαρτώνται αλλά με άνισο τρόπο. Επομένως το να πειστεί μια παρόχθια χώρα να παραχωρήσει κάποια από τα κυρίαρχα δικαιώματά της (όπως τα αντιλαμβάνονται σε αυτήν) για να εξυπηρετηθούν άλλες ανάγκες είτε της ίδιας είτε μιας γειτονικής χώρας είναι πολύπλοκο θέμα.
Και δεν υπάρχει κανένα σύστημα είτε νομικό είτε μέσω ισχύος που μπορεί να επιβάλλει μια λύση. Εναπόκειται στις χώρες που μοιράζονται το νερό να επιλέξουν να κλιμακώσουν την ένταση ή να συνεργαστούν (ή ακόμα και τα δύο με κάποιο τρόπο).
Η διαχείριση μιας διασυνοριακής λεκάνης υδάτων είναι πολύπλοκη υπόθεση επειδή εμπλέκονται πολλές επιστήμες. Για παράδειγμα, η κατανόηση της αρένας στην οποία λειτουργούν οι παίκτες απαιτεί βαθιά γνώση της διεθνούς πολιτικής και των γενικότερων σχέσεων μεταξύ των χωρών καθώς και γνώση της ανισορροπίας δυνάμεων μεταξύ τους και γνώση του ρόλου που ο ηγεμόνας στην λεκάνη διεκδικεί. Απαιτεί επίσης γνώση της υδρολογίας και της επιστήμης του κλίματος προκειμένου να λάβει κανείς υπόψιν τις μεταβλητές της βροχόπτωσης ή τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής.
Χρειάζονται ικανότητες Ολοκληρωμένης Διαχείρισης Υδάτινων Πόρων (IWRM) (Integrated Water Resources Management).
Πρέπει κανείς να γνωρίζει τα στοιχεία που έχει μία χώρα για έναν φυσικό πόρο που μοιράζεται τα οποία μπορεί να μην έχει η άλλη. Πρέπει να κοιτά κάποιος τις λύσεις που προσφέρουν οι μηχανικοί και ακόμη και τον ρόλο των φύλων προκειμένου να ευδοκιμήσουν οι προσπάθειες για δίκαιη κατανομή.
Όλοι τώρα γνωρίζουμε ότι οι λύσεις για την διαχείριση των διασυνοριακών υδάτινων πόρων για να σωθεί ο κόσμος μας δεν είναι απλές. Οι μηχανικοί από μόνοι τους δεν αρκούν αλλά ούτε και οι πολιτικοί χωρίς τεχνική υποστήριξη.
Η διαδικασία διαχείρισης διασυνοριακών θεμάτων απαιτεί όχι μόνο την κατανόηση των διαφόρων στοιχείων που εμπλέκονται σε αυτά αλλά και αρκετές στρατηγικές για ελιγμούς στην αρένα ώστε να προσδιορίζει κανείς το συμφέρον, να παρέχει βοήθεια στους διαπραγματευτές, να φέρνει στο τραπέζι καινοτόμες τεχνικές λύσεις, να ασκεί πιέσεις μέσω τρίτων και να υποδεικνύει τα οφέλη ή/και τα μειονεκτήματα κάποιων μονομερών κινήσεων. Αυτός είναι ο κόσμος στον οποίο η υδροδιπλωματία αποκτά όλο και περισσότερη σημασία - συνδυάζοντας τις τεχνικές, επιστημονικές και πολιτικές προσεγγίσεις προκειμένου να οδηγηθούν οι χώρες σε συνεργασία για να αυξηθούν τα οφέλη και να μειωθούν οι ζημιές.
ΤΟ ΙΔΙΣ έχει αναγνωρίσει την ανάγκη ενασχόλησης με την υδροδιπλωματία και στα μέσα Νοεμβρίου θα πραγματοποιηθεί ειδικό σεμινάριο κατά το οποίο οι συμμετέχοντες θα έχουν την ευκαιρία να ρίξουν μια ματιά σε αυτόν τον συναρπαστικό κόσμο που είναι κρίσιμος για την ανθρωπότητα καθώς και να βιώσουν την εμπειρία της συνδιαχείρισης των κοινών υδάτινων πόρων σε ένα παιχνίδι ρόλων
Είναι η « διπλωματία των υδάτων » , μετά την περίοδο του πετρελαίου κατά τον 20ο αιώνα , η διπλωματία του 21ου αιώνα;
Η αυξανόμενη έλλειψη νερού στον κόσμο ( ο ΟΟΣΑ εκτιμά πως το 2030 4 δισεκατομμύρια άνθρωποι θα ζουν κάτω από συνθήκες έλλειψης ύδατος) και η αυξανόμενη χρήση όλων των πόρων γλυκού νερού προκαλεί ανταγωνισμό και συγκρούσεις μεταξύ κρατών σε κοινόχρηστους πόρους . Ας μην ξεχνάτε πως το 80 % του παγκόσμιου πληθυσμού ζει σε χώρες που μοιράζονται μέρος των υδατικών πόρων με τους γείτονές τους . Αν οι πολιτικές , οικονομικές επιστήμες των ανθρώπινων πόρων δεν κινητοποιηθούν για την αντιμετώπιση αυτής της τάσης θα βρεθούμε σε έναν κόσμο του " Mad Max " .
Οι προσπάθειες καταβάλλονται από τους υδρο - διπλωμάτες που φέρνουν στην αρένα την ευρύτερη άποψη της ανάδειξης των διεθνών διπλωματικών ικανοτήτων με σκοπό να μειωθεί η ένταση και να ενισχυθεί η διακρατική συνεργασία.
Το σεμινάριο που θα κάνουμε λοιπόν στην Αθήνα θα είναι ένα παράθυρο για τις πρακτικές στρατηγικές της υδρο - διπλωματίας.
Τι καινούργιο φέρνουν οι νέες συνθήκες γύρω από το νερό σε σύγκριση με το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο; Βλέπετε μια νέα, υδάτινη αυτή τη φορά αντί για πετρελαϊκή δύναμη στο στιλ της Σαουδικής Αραβίας ή της Ρωσίας στο φυσικό αέριο, που όμως τώρα θα βασίζεται στους υδάτινους πόρους;
Μόνο το 2,5% του παγκόσμιου νερού είναι γλυκό νερό το οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τις ανθρώπινες ανάγκες και δεν κατανέμεται εξίσου σε όλο τον πλανήτη καθώς υπάρχουν περιοχές οι οποίες υποφέρουν από έλλειψη. Άλλες περιοχές έχουν προβλήματα από τις πλημμύρες κι άλλες λόγω οικονομικής στενότητας δεν έχουν πόρους για την ανάπτυξη του συστήματος νερού. Η διαχείριση των διασυνοριακών λεκανών είναι πολύπλοκη, δεδομένου ότι είναι ένα πολιτικό ζήτημα και η κάθε μορφής εξουσία διαδραματίζει ρόλο.
Τι καινούργιο φέρνουν οι νέες συνθήκες γύρω από το νερό σε σύγκριση με το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο; Βλέπετε μια νέα, υδάτινη αυτή τη φορά αντί για πετρελαϊκή δύναμη στο στιλ της Σαουδικής Αραβίας ή της Ρωσίας στο φυσικό αέριο, που όμως τώρα θα βασίζεται στους υδάτινους πόρους;
Μόνο το 2,5% του παγκόσμιου νερού είναι γλυκό νερό το οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τις ανθρώπινες ανάγκες και δεν κατανέμεται εξίσου σε όλο τον πλανήτη καθώς υπάρχουν περιοχές οι οποίες υποφέρουν από έλλειψη. Άλλες περιοχές έχουν προβλήματα από τις πλημμύρες κι άλλες λόγω οικονομικής στενότητας δεν έχουν πόρους για την ανάπτυξη του συστήματος νερού. Η διαχείριση των διασυνοριακών λεκανών είναι πολύπλοκη, δεδομένου ότι είναι ένα πολιτικό ζήτημα και η κάθε μορφής εξουσία διαδραματίζει ρόλο.
Για παράδειγμα μια ηγεμονική δύναμη της νότιας υδάτινης λεκάνης, όπως η Αίγυπτος χρησιμοποιεί την εξουσία της με έναν μονομερή τρόπο για να αποτρέψει τα βορειότερα κράτη από αυτήν την αξιοποίηση των υδάτινων πόρων. Ωστόσο στην αρένα των διασυνοριακών λεκανών υπάρχει αλληλεξάρτηση και το ενδιαφέρον των μελών είναι πέρα από τον άμεσο τομέα του νερού. Στο σεμινάριο λοιπόν θα μπορέσουμε να κοιτάξουμε βαθύτερα μέσα στο περίπλοκο παιχνίδι εξουσίας και θα δούμε πώς θα χρησιμοποιούνται αυτοί οι πόροι για την επίτευξη των εθνικών συμφερόντων κι όχι πάντα με εγωιστικό τρόπο.
Το Ισραήλ έχει μια πολύ ενδιαφέρουσα προσέγγιση στο ζήτημα της λειψυδρίας. Στη δεκαετία του '40 και του '50 ήταν μια χώρα χωρίς νερό, αλλά τώρα έχει ένα μεγάλο βαθμό αυτονομίας χάρη σε μια συντονισμένη πολιτική.
Το Ισραήλ είναι ένα καλό παράδειγμα μιας χώρας που εξαρτιόταν από τους διασυνοριακούς υδάτινους πόρους. Μέχρι το 1967 το 80% των αναγκών της χώρας σε νερό προερχόταν από «εχθρικό έδαφος». Αυτό έκανε το νερό ένα θέμα ασφάλειας. Οι διεθνείς υδρο- πολιτικές του Ισραήλ είναι μέρος των γενικότερων σχέσεών με τους γείτονές της και κατά συνέπεια διαφορετικές προσεγγίσεις πολιτικής ασκούνται από το Ισραήλ στη λεκάνη της Ιορδανίας.
Το Ισραήλ έχει μια πολύ ενδιαφέρουσα προσέγγιση στο ζήτημα της λειψυδρίας. Στη δεκαετία του '40 και του '50 ήταν μια χώρα χωρίς νερό, αλλά τώρα έχει ένα μεγάλο βαθμό αυτονομίας χάρη σε μια συντονισμένη πολιτική.
Το Ισραήλ είναι ένα καλό παράδειγμα μιας χώρας που εξαρτιόταν από τους διασυνοριακούς υδάτινους πόρους. Μέχρι το 1967 το 80% των αναγκών της χώρας σε νερό προερχόταν από «εχθρικό έδαφος». Αυτό έκανε το νερό ένα θέμα ασφάλειας. Οι διεθνείς υδρο- πολιτικές του Ισραήλ είναι μέρος των γενικότερων σχέσεών με τους γείτονές της και κατά συνέπεια διαφορετικές προσεγγίσεις πολιτικής ασκούνται από το Ισραήλ στη λεκάνη της Ιορδανίας.
Κατά την τελευταία δεκαετία, το Ισραήλ ανέπτυξε μια τεχνητή στρατηγική με αφαλάτωση θαλασσινού νερού σε μεγάλη κλίμακα - 540 εκατ MC ετησίως - καλύπτοντας το 60% των εγχώριων αναγκών της. Αυτή η εξέλιξη, παράλληλα με τη χρήση του 80% των λυμάτων της για άρδευση άλλαξε διεθνώς την διεθνή υδρο-πολιτική στάση του. Στο σεμινάριο θα μελετήσουμε ανάμεσα σε πολλές άλλες μελέτες περιπτώσεων από όλο τον κόσμο, την ισραηλινό - ιορδανική υπόθεση, για να φανεί ποια διδάγματα μπορούν να αντληθούν και σε άλλα μέρη του κόσμου, όπως για παράδειγμα στον ποταμό Έβρο.
Η εταιρεία υδάτων Mekorot ΑΕ από το Τελ Αβίβ ενδιαφέρεται για την ΕΥΑΘ. Πιστεύετε ότι τα προγράμματα ιδιωτικοποιήσεων μπορούν να βοηθήσουν τις διμερείς οικονομικές και πολιτικές σχέσεις;
Πιστεύουμε ότι ο συνδυασμός του αποτελεσματικού μάνατζμεντ του ιδιωτικού τομέα με την οικονομική δυνατότητα επένδυσης στον εκσυγχρονισμό του συστήματος νερού θα βελτιώσει τις υπηρεσίες προς τους πολίτες . Ωστόσο, κάτι τέτοιο θα είναι βιώσιμο μόνο αν στην Ελλάδα αποκτήσετε μια ισχυρή ρυθμιστική αρχή η οποία θα ασκεί ισχυρό έλεγχο στον ιδιωτικό τομέα των υδάτων. Δεδομένου ότι η Ελλάδα και το Ισραήλ είναι εταίροι με πολλούς τρόπους – η συνεργασία στον τομέα του νερού μπορεί να ταιριάξει και στα δύο έθνη.
* Ο κ. Aviram επί 25 χρόνια έχει επικεντρωθεί στις συρράξεις και τη διπλωματία γυρωαπό το νερό. Διετέλεσε Επικεφαλής της διαπραγματευτικής ομάδας του Ισραήλ στα θέματα του νερού εντός του πλαισίου της πολυμερούς ειρηνευτικής διαδικασίας. Συμμετειχε σε πλήθος πρότζεκτ και στις διμερείς διαπραγματεύσεις με τους Άραβες.
Η εταιρεία υδάτων Mekorot ΑΕ από το Τελ Αβίβ ενδιαφέρεται για την ΕΥΑΘ. Πιστεύετε ότι τα προγράμματα ιδιωτικοποιήσεων μπορούν να βοηθήσουν τις διμερείς οικονομικές και πολιτικές σχέσεις;
Πιστεύουμε ότι ο συνδυασμός του αποτελεσματικού μάνατζμεντ του ιδιωτικού τομέα με την οικονομική δυνατότητα επένδυσης στον εκσυγχρονισμό του συστήματος νερού θα βελτιώσει τις υπηρεσίες προς τους πολίτες . Ωστόσο, κάτι τέτοιο θα είναι βιώσιμο μόνο αν στην Ελλάδα αποκτήσετε μια ισχυρή ρυθμιστική αρχή η οποία θα ασκεί ισχυρό έλεγχο στον ιδιωτικό τομέα των υδάτων. Δεδομένου ότι η Ελλάδα και το Ισραήλ είναι εταίροι με πολλούς τρόπους – η συνεργασία στον τομέα του νερού μπορεί να ταιριάξει και στα δύο έθνη.
* Ο κ. Aviram επί 25 χρόνια έχει επικεντρωθεί στις συρράξεις και τη διπλωματία γυρωαπό το νερό. Διετέλεσε Επικεφαλής της διαπραγματευτικής ομάδας του Ισραήλ στα θέματα του νερού εντός του πλαισίου της πολυμερούς ειρηνευτικής διαδικασίας. Συμμετειχε σε πλήθος πρότζεκτ και στις διμερείς διαπραγματεύσεις με τους Άραβες.
www.fotavgeia.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου