Χατζηαναγνώστου Γιώργος
Γιατί η αποανάπτυξη είναι το ζητούμενο;
Το ζητούμενο της αποανάπτυξης, ως στοχευμένη μεθοδολογία διαχείρισης της υφιστάμενης κατάστασης, σχετίζεται με τη σημερινή διατάραξη των ισορροπιών στη σχέση παραγωγής και ζήτησης μεταξύ των ανατολικών χωρών, δηλαδή Κίνας και Ευρώπης-Αμερικής, οι οποίες αποτελούν τον πυρήνα του δυτικού κόσμου.
+
Γιατί η αποανάπτυξη είναι το ζητούμενο; Το ζητούμενο της αποανάπτυξης, ως μία στοχευμένη μεθοδολογία διαχείρισης της υφιστάμενης κατάστασης, σχετίζεται άμεσα και έμμεσα με την σημερινή διατάραξη των ισορροπιών που παρατηρούνται στη σχέση παραγωγής και ζήτησης, ιδίως ανάμεσα στις ανατολικές χώρες, όπως είναι η Κίνα, και στις χώρες της Ευρώπης και της Αμερικής. Αυτές οι χώρες, οι οποίες αποτελούν τον πυρήνα του δυτικού κόσμου, έχουν διαμορφώσει ένα περίπλοκο πλαίσιο αλληλεξαρτήσεων και αλληλοσυσχετίσεων, το οποίο επηρεάζεται από οικονομικές, πολιτικές και κοινωνικές παραμέτρους.
Η αποανάπτυξη προτείνει μία επαναξιολόγηση αυτών των σχέσεων, προκειμένου να επιτευχθεί μία πιο βιώσιμη και ισόρροπη ανάπτυξη που να μη στηρίζεται αποκλειστικά στην αύξηση της παραγωγής και της κατανάλωσης, αλλά να λαμβάνει υπόψη τους περιβαλλοντικούς και κοινωνικούς παράγοντες που διασφαλίζουν την ευημερία και την ποιότητα ζωής για το σύνολο του πληθυσμού.
Η αποανάπτυξη, λοιπόν, δεν αφορά μόνον τη μείωση της κατανάλωσης ή της παραγωγής, αλλά συνοδεύεται από μια ευρύτερη επαναστατική αντίληψη για την αναδιάρθρωση των κοινωνικών και οικονομικών δομών. Στις σύγχρονες κοινωνίες, η υπερβολική συγκέντρωση πλούτου και η αύξηση των ανισοτήτων είναι φαινόμενα που συνδέονται άμεσα με το μοντέλο της ανάπτυξης που προωθεί την αδιάκοπη κατανάλωση και την εκμετάλλευση των φυσικών πόρων.
Η αποανάπτυξη προτείνει εναλλακτικές μορφές οργάνωσης της παραγωγής, προκειμένου να επιτευχθεί ένας δίκαιος καταμερισμός του πλούτου και των πόρων.
Οι κοινότητες που υιοθετούν αυτή τη φιλοσοφία στρέφονται προς την υποστήριξη τοπικών πρωτοβουλιών, τη βιώσιμη γεωργία και την ανακύκλωση, ενισχύοντας τις εξωστρεφείς και κυκλικές οικονομίες που αποζητούν την αειφορία.
Αυτό που χρειάζεται είναι μια συνειδητή επιλογή επένδυσης στην ποιότητα παρά στην ποσότητα. Αντί να μετράμε την ευημερία με αριθμούς, πρέπει να επανεξετάσουμε τις αξίες μας: η ικανοποίηση από τη ζωή δεν προκύπτει απλώς από την κατανάλωση αγαθών, αλλά από την ποιότητα των σχέσεων που έχουμε με το περιβάλλον, την οικογένεια και την κοινότητα.
Είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε ότι η αποανάπτυξη δεν σημαίνει φτώχεια ή υποβάθμιση της ζωής.
Αντίθετα, στοχεύει σε έναν νέο τρόπο ζωής που επικεντρώνεται στη λιτότητα, την αλληλεγγύη και την κοινωνική δικαιοσύνη, επιδιώκοντας ένα βιώσιμο μέλλον για όλους.
Η αποανάπτυξη είναι αναγκαία ως απάντηση στις υπάρχουσες κοινωνικές ανισότητες, παρέχοντας μια κοινωνική και περιβαλλοντική οντότητα που κοιτάει προς το μέλλον, χωρίς να καταστρέφει το παρόν.
Αυτό το μοντέλο μπορεί να γίνει εφικτό μέσα από εκπαιδευτικά προγράμματα που ενθαρρύνουν τη συνείδηση της ανάγκης για αειφορία και την αντίληψη ότι οι ατομικές μας επιλογές έχουν συλλογικές συνέπειες.
Μία αλλαγή στη νοοτροπία μας, σε συνδυασμό με στρατηγικές πολιτικής που προάγουν την κοινωνική ευημερία, μπορεί να ανοίξει τον δρόμο για τον επαναστατικό χαρακτήρα της αποανάπτυξης, δημιουργώντας μία νέα προοπτική για την ανθρωπότητα.
Σε μια εποχή όπου η θηλειά του δολαρίου δημιουργεί ανθρωποφαγία σε βάρος τρίτων είναι σημαντικό να παρατηρήσει κανείς την δομή διάρθρωσης των εκδιδομένων ομολόγων των ΗΠΑ όπου θα παρατηρήσει κανείς την ανταλλαγή ομολόγων μεταξύ αμερικάνικων εταιρειών κατ επέκταση είναι μια φούσκα 34τρις που αναπαράγεται αέναα και αντασφαλίζεται αέναα από ένα σύνολο εταιρειών ισχυρής κεφαλαιοποίησης σε δολάριο.
Όταν δε στις 40πρώτες εταιρεέις με την μεγαλύτερη κεφαλαιοποίηση οι 31 είναι ΗΠΑ τότε καταλαβαίνει κανείς την επιχειρηματική ανισότητα μεταξύ όσων δεν εκδίδουν δολλάριο.
Το μέλλον του πλανήτη εξαρτάται εν πολλοίς μέχρι και σήμερα από τις κεντρικές επιλογές της FED και όσο οι BRICS δεν είναι σε θέση να δημιουργήσουν αποθεματικό νόμισμα τόσο η μονοκρατορία του δολαρίου θα υφίστατε.
Οι καθημερινές βίαιες αναταράξεις του ατομοκεντρικού Δυτικού πολιτισμού σε βάρος των μη εχόντων έρχονται σε αντίθεση με την Ελληνική αντίληψη περί κοινωνίας της αλληλεγγύης του κοινοτισμού της Δημοκρατίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου