Αrt1717 Δευτερα 18 Απρίλη 2016
Ιδιοκτησία στόχων στο παιχνίδι των αριθμών και του χρέους ζητά το ΔΝΤ.
του Γ. ΠΟΤΑΜΙΑΝΟΥ
Κυρίαρχία στον καταμερισμό βαρών διεκδικεί η ελληνική κυβέρνηση.
Για υπερεκτίμηση της «ικανότητας των ελληνικών κυβερνήσεων να αποδεχθούν την ιδιοκτησία των Μνημονίων», μίλησε η κ. Λαγκάρντ, υπερασπιζόμενη την τεχνοκρατική επάρκεια του Ταμείου. Ζητά ρεαλιστικές παραδοχές και προσεγγίσεις, αναφερόμενη στα πρωτογενή πλεονάσματα και το χρέος. Η κυβέρνηση, επιτιθέμενη στο ΔΝΤ, διατείνεται πως στο πλαίσιο του Μνημονίου, διατηρεί την ‘κυριαρχία’ να μοιράζει τα βάρη με τα δικά της κριτήρια και να κλείσει έτσι την αξιολόγηση. Οι ευρωπαίοι δανειστές, σε χαμηλούς τόνους, αρνούνται διευθέτηση χρέους πριν το κλείσιμο της αξιολόγησης και επιμένουν σε πρωτογενες πλεόνασμα 3,5% , που κατά το ΔΝΤ απαιτει περισσότερα μέτρα.
Στο παιχνίδι των αριθμών, η κ. Λαγκάρντ αναφέρει «είμαστε εδώ για να αξιολογούμε τους αριθμούς, τις μεταρρυθμίσεις και το αποτέλεσμα αυτών». Αμφισβητεί τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ για το πρωτογενές πλεόνασμα του 2015 και ζητά πρόσθετα μέτρα με ταυτόχρονη ελάφρυνση χρέους. Στην νέα έκθεση του ΔΝΤ, αναφέρεται «κομψά» πως «δεδομένης της υψηλής αβεβαιότητας σχετικά με δυνητικά σημαντικές εθνικολογιστικές προσαρμογές» τα δημοσιονομικά στοιχεία του 2015 είναι αντικείμενο αναθεώρησης.
Το ΔΝΤ επιφυλάσεται, καθώς είναι σε εξέλιξη οι διαπραγματεύσεις για τους στόχους «ενός δυνητικού νέου προγράμματος προσαρμογής και για τα δημοσιονομικά μέτρα με τα οποία θα συνοδευθεί». Η διατύπωση είναι κρίσιμη, διότι αποκαλύπτει την άποψη για ανάγκη τροποποίησης του τρίτου Μνημονίου ή την σύναψη συμπληρωματικής συμφωνίας με το ΔΝΤ. Είναι γεγονός πως μετά την επανεκλογή της Κ. Λαγκάρντ και την νέα τροποποίηση του καταστατικού του, το ΔΝΤ διεκδικώντας συμμετοχή στο πρόγραμμα, επιχειρεί να υιοθετήσει ρεαλιστικές παραδοχές σε αντίθεση με τα δύο προηγούμενα μνημόνια. Το «παιχνίδι με τους αριθμούς», είναι όμως εμφανές και στην έκθεση του ΟΟΣΑ για την πορεία της ελληνικής οικονομίας το 2016, που είχε καλύτερες εκτιμήσεις από ΔΝΤ και Κομισιόν. Μία προσεκτική ανάγνωση, διαπιστώνει ότι η πρόβλεψη ύφεσης -0,1% για φέτος δεν είναι ρεαλιστική, καθώς μία βασική παραδοχή ήταν η αύξηση των επενδύσεων παγίου κεφαλαίου κατά 8,6%, πράγμα απίθανο. Ο σχηματισμός παγίου κεφαλαίου στον κλάδο των εξαγωγών π.χ. την διετία 2013-14 ήταν αρνητικός ( -9,3% το 2013 και -2,6% το 2014), ενώ το 2015 ενισχύθηκε μόλις κατά 0,9%. Παρατηρούμε λοιπόν πολλά «λάθη παραδοχών», όπως αυτές του ΔΝΤ για πρωτογενή πλεονάσματα 6% και 4% στα προηγούμενα μνημόνια, που έγιναν σκόπιμα, χωρίς να αμφισβητηθούν.
Η μόνη δυνατότητα της ελληνικής οικονομίας να αποφύγει την ύφεση, είναι είτε να αυξηθεί η εγχώρια κατανάλωση, είτε να αυξηθούν οι εξαγωγές. Η πρώτη περίπτωση αποκλείεται, λόγω της καταβύθισης των εισοδημάτων. Η αύξησή των εξαγωγών πάλι, επιτυγχάνεται μόνο με αύξηση των επενδύσεων. Ομως η παρέμβαση του ιδιωτικού τομέα δεν φαίνεται πιθανή, όπως προκύπτει από πρόσφατη έκθεση του ΣΕΒ. Σε αυτήν αναφέρεται «Η οικονομία χρειάζεται ιδιωτικές επενδύσεις δισεκατομμυρίων και προς αυτήν την κατεύθυνση πρέπει να στραφεί η οικονομική πολιτική. Θα πρέπει να ισχύσει ένα σταθερό και δίκαιο φορολογικό σύστημα για τις επιχειρήσεις».
Σε κάθε περίπτωση, η επιβολή μέτρων 5,4 δις που περιορίζουν περαιτέρω την ζήτηση, αντιβαίνει σαφώς προς τις οικονομικές παραινέσεις του ΟΟΣΑ και δεν συμβαδίζει με την ‘αυτοκριτική’ του ΔΝΤ, σχετικά με την υποτίμηση του υφεσιακού αντικτύπου των μέτρων. Η εξήγηση βρίσκεται στη επιδίωξη των δανειστών για πιο γρήγορο «μετασχηματισμό» της εγχώριας οικονομίας, ζήτημα που αφορά την παραγωγική ανασυγκρότηση. Βέβαια, η επιβολή νέων μέτρων, έρχεται σε μια στιγμή που η Πορτογαλία αντιστρέφει την πολιτική λιτότητας, ενώ άλλες κυβερνήσεις της Ευρωζώνης μειώνουν την έντασή της. Στην Ισπανία, η κεντροδεξιά κυβέρνηση έχει αποκαταστήσει τμήμα του 13ου μισθού στο Δημόσιο. Στην Ιταλία, ο Μ. Ρέντσι διεκδικεί μεγαλύτερο δημοσιονομικό περιθώριο.
Οι προσπάθειες ανατροπής της λιτότητας εντάθηκαν, αφότου οι σοσιαλδημοκράτες συμφώνησαν στις 12 Μαρτίου, καλεσμένοι του Φ. Ολάντ στο Παρίσι, να αντικρούσουν την Γερμανική πολιτική. Ισως γιαυτό ο Α. Τσίπρας επισκέφθηκε το Παρίσι πριν την εαρινή Συνοδο του ΔΝΤ. Δεν φαίνεται όμως ότι η Γαλλία έχει δυνάμεις, αφού η ίδια ελαστικοποιεί τις εργασιακές σχέσεις.
«Η Ελλάδα δεν κατανοεί γιατί το ΔΝΤ επιμένει σε αλλαγές του σχεδίου μεταρρυθμίσεων, μεταφέροντας σημαντικό μέρος του βάρους στους φτωχότερους» γράφει ο πρωθυπουργός στους FT. Η ρητορική αυτή θέση είναι κατανοητή, δεν αγγίζει όμως τον πυρήνα της υφεσιακής παγίδας της χώρας. Η Ελλάδα δεν μπορεί να περιμένει ότι με την παράταση της υφεσιακής συνταγής, έστω με δικαιότερη κατανομή των βαρών, τα πράγματα θα φτιάξουν από μόνα τους. Η ‘κυριαρχία’ για το είδος των μέτρων, θα πρέπει να συμπληρωθεί και με την προοπτική ανάπτυξης, θέμα που βάζει η στάση του ΔΝΤ, βέβαια με άλλο πρόσημο. Για να αποκατασταθούν συνθήκες οικονομικής ανάκαμψης, εκτός από τις περικοπές είναι απαραίτητη αποφασιστική δράση από τους Ευρωπαίους εταίρους για να παραχωρηθεί ουσιαστική ελάφρυνση χρέους. Καθώς λοιπόν το ΔΝΤ προσπαθεί να διαμορφώσει τον νέο ρόλο του δίπλα στο «Ευρωπαικό Νομισματικό Ταμείο» (ESM), ας ελπίσουμε ότι θα ξεκαθαρίσει το παιχνίδι των ευρωπαίων δανειστών με τον χρόνο ελάφρυνσης του χρέους, που παίζεται από το 2012. www.fotavgeia.blogspot.com
του Γ. ΠΟΤΑΜΙΑΝΟΥ
Κυρίαρχία στον καταμερισμό βαρών διεκδικεί η ελληνική κυβέρνηση.
Για υπερεκτίμηση της «ικανότητας των ελληνικών κυβερνήσεων να αποδεχθούν την ιδιοκτησία των Μνημονίων», μίλησε η κ. Λαγκάρντ, υπερασπιζόμενη την τεχνοκρατική επάρκεια του Ταμείου. Ζητά ρεαλιστικές παραδοχές και προσεγγίσεις, αναφερόμενη στα πρωτογενή πλεονάσματα και το χρέος. Η κυβέρνηση, επιτιθέμενη στο ΔΝΤ, διατείνεται πως στο πλαίσιο του Μνημονίου, διατηρεί την ‘κυριαρχία’ να μοιράζει τα βάρη με τα δικά της κριτήρια και να κλείσει έτσι την αξιολόγηση. Οι ευρωπαίοι δανειστές, σε χαμηλούς τόνους, αρνούνται διευθέτηση χρέους πριν το κλείσιμο της αξιολόγησης και επιμένουν σε πρωτογενες πλεόνασμα 3,5% , που κατά το ΔΝΤ απαιτει περισσότερα μέτρα.
Στο παιχνίδι των αριθμών, η κ. Λαγκάρντ αναφέρει «είμαστε εδώ για να αξιολογούμε τους αριθμούς, τις μεταρρυθμίσεις και το αποτέλεσμα αυτών». Αμφισβητεί τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ για το πρωτογενές πλεόνασμα του 2015 και ζητά πρόσθετα μέτρα με ταυτόχρονη ελάφρυνση χρέους. Στην νέα έκθεση του ΔΝΤ, αναφέρεται «κομψά» πως «δεδομένης της υψηλής αβεβαιότητας σχετικά με δυνητικά σημαντικές εθνικολογιστικές προσαρμογές» τα δημοσιονομικά στοιχεία του 2015 είναι αντικείμενο αναθεώρησης.
Το ΔΝΤ επιφυλάσεται, καθώς είναι σε εξέλιξη οι διαπραγματεύσεις για τους στόχους «ενός δυνητικού νέου προγράμματος προσαρμογής και για τα δημοσιονομικά μέτρα με τα οποία θα συνοδευθεί». Η διατύπωση είναι κρίσιμη, διότι αποκαλύπτει την άποψη για ανάγκη τροποποίησης του τρίτου Μνημονίου ή την σύναψη συμπληρωματικής συμφωνίας με το ΔΝΤ. Είναι γεγονός πως μετά την επανεκλογή της Κ. Λαγκάρντ και την νέα τροποποίηση του καταστατικού του, το ΔΝΤ διεκδικώντας συμμετοχή στο πρόγραμμα, επιχειρεί να υιοθετήσει ρεαλιστικές παραδοχές σε αντίθεση με τα δύο προηγούμενα μνημόνια. Το «παιχνίδι με τους αριθμούς», είναι όμως εμφανές και στην έκθεση του ΟΟΣΑ για την πορεία της ελληνικής οικονομίας το 2016, που είχε καλύτερες εκτιμήσεις από ΔΝΤ και Κομισιόν. Μία προσεκτική ανάγνωση, διαπιστώνει ότι η πρόβλεψη ύφεσης -0,1% για φέτος δεν είναι ρεαλιστική, καθώς μία βασική παραδοχή ήταν η αύξηση των επενδύσεων παγίου κεφαλαίου κατά 8,6%, πράγμα απίθανο. Ο σχηματισμός παγίου κεφαλαίου στον κλάδο των εξαγωγών π.χ. την διετία 2013-14 ήταν αρνητικός ( -9,3% το 2013 και -2,6% το 2014), ενώ το 2015 ενισχύθηκε μόλις κατά 0,9%. Παρατηρούμε λοιπόν πολλά «λάθη παραδοχών», όπως αυτές του ΔΝΤ για πρωτογενή πλεονάσματα 6% και 4% στα προηγούμενα μνημόνια, που έγιναν σκόπιμα, χωρίς να αμφισβητηθούν.
Η μόνη δυνατότητα της ελληνικής οικονομίας να αποφύγει την ύφεση, είναι είτε να αυξηθεί η εγχώρια κατανάλωση, είτε να αυξηθούν οι εξαγωγές. Η πρώτη περίπτωση αποκλείεται, λόγω της καταβύθισης των εισοδημάτων. Η αύξησή των εξαγωγών πάλι, επιτυγχάνεται μόνο με αύξηση των επενδύσεων. Ομως η παρέμβαση του ιδιωτικού τομέα δεν φαίνεται πιθανή, όπως προκύπτει από πρόσφατη έκθεση του ΣΕΒ. Σε αυτήν αναφέρεται «Η οικονομία χρειάζεται ιδιωτικές επενδύσεις δισεκατομμυρίων και προς αυτήν την κατεύθυνση πρέπει να στραφεί η οικονομική πολιτική. Θα πρέπει να ισχύσει ένα σταθερό και δίκαιο φορολογικό σύστημα για τις επιχειρήσεις».
Σε κάθε περίπτωση, η επιβολή μέτρων 5,4 δις που περιορίζουν περαιτέρω την ζήτηση, αντιβαίνει σαφώς προς τις οικονομικές παραινέσεις του ΟΟΣΑ και δεν συμβαδίζει με την ‘αυτοκριτική’ του ΔΝΤ, σχετικά με την υποτίμηση του υφεσιακού αντικτύπου των μέτρων. Η εξήγηση βρίσκεται στη επιδίωξη των δανειστών για πιο γρήγορο «μετασχηματισμό» της εγχώριας οικονομίας, ζήτημα που αφορά την παραγωγική ανασυγκρότηση. Βέβαια, η επιβολή νέων μέτρων, έρχεται σε μια στιγμή που η Πορτογαλία αντιστρέφει την πολιτική λιτότητας, ενώ άλλες κυβερνήσεις της Ευρωζώνης μειώνουν την έντασή της. Στην Ισπανία, η κεντροδεξιά κυβέρνηση έχει αποκαταστήσει τμήμα του 13ου μισθού στο Δημόσιο. Στην Ιταλία, ο Μ. Ρέντσι διεκδικεί μεγαλύτερο δημοσιονομικό περιθώριο.
Οι προσπάθειες ανατροπής της λιτότητας εντάθηκαν, αφότου οι σοσιαλδημοκράτες συμφώνησαν στις 12 Μαρτίου, καλεσμένοι του Φ. Ολάντ στο Παρίσι, να αντικρούσουν την Γερμανική πολιτική. Ισως γιαυτό ο Α. Τσίπρας επισκέφθηκε το Παρίσι πριν την εαρινή Συνοδο του ΔΝΤ. Δεν φαίνεται όμως ότι η Γαλλία έχει δυνάμεις, αφού η ίδια ελαστικοποιεί τις εργασιακές σχέσεις.
«Η Ελλάδα δεν κατανοεί γιατί το ΔΝΤ επιμένει σε αλλαγές του σχεδίου μεταρρυθμίσεων, μεταφέροντας σημαντικό μέρος του βάρους στους φτωχότερους» γράφει ο πρωθυπουργός στους FT. Η ρητορική αυτή θέση είναι κατανοητή, δεν αγγίζει όμως τον πυρήνα της υφεσιακής παγίδας της χώρας. Η Ελλάδα δεν μπορεί να περιμένει ότι με την παράταση της υφεσιακής συνταγής, έστω με δικαιότερη κατανομή των βαρών, τα πράγματα θα φτιάξουν από μόνα τους. Η ‘κυριαρχία’ για το είδος των μέτρων, θα πρέπει να συμπληρωθεί και με την προοπτική ανάπτυξης, θέμα που βάζει η στάση του ΔΝΤ, βέβαια με άλλο πρόσημο. Για να αποκατασταθούν συνθήκες οικονομικής ανάκαμψης, εκτός από τις περικοπές είναι απαραίτητη αποφασιστική δράση από τους Ευρωπαίους εταίρους για να παραχωρηθεί ουσιαστική ελάφρυνση χρέους. Καθώς λοιπόν το ΔΝΤ προσπαθεί να διαμορφώσει τον νέο ρόλο του δίπλα στο «Ευρωπαικό Νομισματικό Ταμείο» (ESM), ας ελπίσουμε ότι θα ξεκαθαρίσει το παιχνίδι των ευρωπαίων δανειστών με τον χρόνο ελάφρυνσης του χρέους, που παίζεται από το 2012. www.fotavgeia.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου