Η «ιδιοκτησία» του Μνημονίου και η ταύτιση με τους δανειστές.

Αrt1707 Κυριακή 28 Μαη 2016

Η «ιδιοκτησία» του Μνημονίου και η
ταύτιση με τους δανειστές.
Του Γ. ΠΟΤΑΜΙΑΝΟΥ
Το σύνδρομο της Στοκχόλμης, ως ανακούφιση  από το μνημονιακό στρες.
Η συζήτηση του πολυνομοσχεδίου, είχε δύο ιδιαίτερες στιγμές. Στην πρώτη, ο
πρωθυπουργός περιέγραψε την Ελληνική Εταιρεία Συμμετοχών, που θα
«αξιοποιεί» την Δημόσια περιουσία επί έναν αιώνα. Ο Α. Τσίπρας εξήγησε πως η τόσο μακρά περίοδος «συνιστάται», χωρις να κουράσει μελεπτομέρειες. Στο δεύτερο σημείο, ο Ε. Τσακαλώτος διεκδίκησε την πατρότητα των μέτρων, αναλαμβάνοντας την «ιδιοκτησία του Μνημονίου». Εδωσε έτσι αποστομωτική απάντηση σε όσους-όπως ο κ. Λεβέντης- ισχυρίζονται πως η κυβέρνηση υιοθέτησε κείμενο που συνέταξαν οι δανειστές.

Ειναι αλήθεια, πως η αναλυτική περιγραφή των 7.500 σελίδων, περιορίζει τηνταλαιπωρία των δανειστών στον έλεγχο των προαπαιτουμένων. Εξάλλου η υιοθέτηση του «κόφτη», θα απαλλάξει το Κοινοβούλιο από την δυσάρεστη υποχρέωση, να ψηφίζει μέτρα τα οποία έτσι ή αλλοιώς
στηρίζει η πλειοψηφία. Επί πλέον μηδενίζει τον κίνδυνο παραιτήσεων των ελάχιστων βουλευτών, των οποίων «το αξιακό υπόβαθρο δεν επιτρέπει να συμβιβάζονται με τις πολιτικές δεσμεύσεις της κυβέρνησης».
Αυτό εξήγησε η κ. Κατριβάνου, που αρνήθηκε τον ρόλο του Φάουστ, ο οποίος «πούλησε την ψυχή του στον διάβολο». Τα μέτρα θα ψηφίζει πλέον μόνος ο Υπουργός Οικονομικών σε συνεννόηση με τους δανειστές,απαλλάσσοντας τα κόμματα από το στρές που προκαλεί η εφαρμογή του
Μνημονίου.

Δεν θα είναι όμως μόνο το πολιτικό σύστημα που θα γλυτώσει το στρές. Θα είναι ολόκληρη σχεδόν η κοινωνία, εκτός των πολύ πλουσίων που δεν γλυτώνουν εύκολα το στρές της αναζήτησης καλύτερων αποδόσεων.
Εκτός από αυτούς και ένα ποσοστό της μεσαίας τάξης, που δεν μπορεί νασυμβιβασθεί με την ιδέα πως δεν είναι πια μεσαία τάξη. Μια άλλη κατηγορία ανακουφισμένων, είναι οι τραπεζίτες που επί τέλους θα μπορέσουν να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους προς την ΕΚΤ. Αυτή τους επιβάλει να έχουν κερδοφορία και να απαλλαγούν από τα κόκκινα δάνεια και τον αναβαλόμενο φόρο. Ξένα distress funds θα βοηθήσουν τιςτράπεζες να απαλλαγούν από το στρες. 

Ολα αυτά είναι λίγο δυσνόητα για την κ. Ευτέρπη Δελαδέτσιμα, ψυχολόγο που δεν συμπαθεί την αριθμητική. Εχει αδυναμία στις ποιοτικές και όχι στις ποσοτικές αναλύσεις. Οι ανθρωποι έχουν σημασία όχι οι αριθμοί, λέει. Και δεν συμπαθεί -με το μυαλό της- τον Ευκλείδη όταν χρησιμοποιεί
ποσοστά, αλλά η καρδιά της υποφέρει όταν τον βλέπει σε φωτογραφίες ηστην τηλεόραση, ταλαιπωρημένο μεταξύ δύο πτήσεων η να κοιτάζει στοχαστικά τον κ. Σόιμπλε. ¨Οταν τους βλέπει δίπλα-δίπλα, θεωρεί πως είναι οι εικόνες του καλού και του κακού που δεν συμβιβάζονται.
Αυτό ομως που καταλαβαίνει καλά, είναι οι ομιλίες του Αλέξη. Κατάλαβε π.χ. αμέσως την έννοια της Εταιρείας Συμμετοχών.

 Γιατί αυτός είχε εξηγήσει  απλά - όχι με νούμερα -, πως οι «χρηματορροές» του Υπερταμείου θα 

κατευθύνονται μισές στο χρέος και μισές στην ανάπτυξη. Είχε αμέσως  συνειρμικά σκεφθεί ότι η εννοια της χρηματορροής αφορά πακτωλούς  χρημάτων που πρόκειται να προκύψουν απο τον «ενεχειριασμό» της Δημόσιας περιουσίας. Η παρατήρηση για τα 99 χρόνια, την έκανε να
νοιώθει πως το χρήμα θα ρέει για πολύ καιρό. Σχεδόν άκουγε τον ευχάριστο θόρυβο της ροής.

 Γιαυτό στο τέλος θύμωσε με την Κατριβάνου που δεν ψήφισε το Υπερταμείο. Για τον κόφτη δέν θύμωσε, αφού ΄δεν γνώριζε αν θα εφαρμοσθεί. 

Μου εξήγησε μάλιστα, το Σύνδρομο της Στοκχόλμης. Οταν κάποιος παραμείνει για κάποιο διάστημα – από 11 έως 17 ώρες - στον ίδιο χώρο με αυτούς που τον απειλούν η τον κρατούν σε ομηρεία, αναπτύσσει έναν αριθμό συμπτωμάτων.

 Κυριότερο είναι η συμπάθεια για τους αντιπάλους (δανειστές).

 Η ταύτιση με τους δικούς τους στόχους, του δημιουργεί αίσθημα ασφάλειας και επιτυχίας, γιαυτό λέγεται και Σύνδρομο επιβίωσης, μου εξήγησε. Κάποιος προπάππος της στα Επτάνησα,
συγκέντρωνε τον φόρο της Δεκάτης (decima) για τους Βενετούς και έτσι πήρε το επώνυμo Delladecima.
Ενοιωθε πως με το σύνδρομο αυτό, θα ήταν δυνατόν να αποφύγουμε το στρες και την αγωνία για το χρέος. Οι δανειστές, παρά τις διαφορές τους, θα βρούν λύση την κατάληλλη στιγμή. Τώρα δεν διευθετούν το χρέος, γιατί ακόμη δεν έχουμε απεξαρτηθεί από άχρηστα, πολυτελή αγαθά και κοινωνικές υπηρεσίες

. Ο λιτός βίος, όπως είχε αναφέρει και ο Βαρουφάκης, διαμορφώνει χαρακτήρες. 

Η απόφαση του Eurogroup, που έκλεισε-με αστερίσκους- την παρούσα αξιολόγηση, θα απελευθερώσει 7,2 δις για τους δανειστές (ΕΚΤ και ΔΝΤ) και 3,5 για οφειλές προς εγχώριους και ξένους προμηθευτές του Δημοσίου. Δεν επέστρεψε όμως τα κέρδη 10 δις των Κεντρικών
Τραπεζών που θα μπορούσαν να επενδυθούν, ενώ ο οδικός χάρτης για τοχρέος είναι μεν ασαφής αλλά δημιουργικά, αφού το χρέος θα εξετασθεί πάλι το 2018. Καθώς το ΔΝΤ υποχώρησε στην Γερμανική αδιαλλαξία, προκειμένου να μεταβιβασθεί στον ΕΣΜ το δάνειό του προς την Ελλάδα,
υπάρχει περιθώριο για την χρήση του ‘κόφτη’ στην εξέλιξη της «καμπύλης βιωσιμότητας». Η ύφεση επομένως μπορεί να συνεχισθεί με μέτρα έως 9 δις, διευρύνοντας το αναπτυξιακό αδιέξοδο. Ο Ε.
Τσακαλώτος λοιπόν, φροντίζοντας να ανακουφιστούμε ψυχολογικά από το στρες, δηλώνει ότι η συμφωνία «κλείνει τον φαύλο κύκλο της ύφεσης». Το μόνο που μένει είναι να τον πιστέψουμε

www.fotavgeia.blogspot.com