Και τι να κάνουμε; To ερωτηματικό που βασανίζει όλους τους μη έχοντες ταμειακή ρευστότητα επαγγελματίες που επιχειρούν.
Όταν ο κύριος όγκος των φορολογουμένων το 2016 ήτοι 336,093 πολίτες δήλωσαν εισόδημα ετήσιο μεταξύ 4,000 και 5.000 ευρώ αντιλαμβάνεται κανείς εύκολα ότι η Ελληνική αγορά είναι σαν να μην υπάρχει.
Η συρίκνωση του εισοδήματος στο συνολικό φορολογούμενο εισόδημα των φυσικών προσώπων μειώθηκε κατά 13,71 δισ. ευρώ ή κατά 14,3%, από τα 95,81 δισ. ευρώ το 2012 (για το 2011) στα 83,03 δισ. ευρώ το 2015 (για το 2014) και στα 82,1 δισ. ευρώ το 2016 (για το 2015). Κι αυτό παρά το γεγονός ότι ο αριθμός των φορολογουμένων (οικογενειών και άγαμων φυσικών προσώπων) αυξήθηκε από 5.719.456 το 2012 σε 6.160.957 το 2015 και σε 6.194.233 το 2016.
Όσο και να προσπαθήσει κανείς με προϊόντα υπεραξίας (που παράγουν υψηλό mark up) ή εξαγωγές στοχευμένες η φορολογικά επιβαλλόμενη διάλυση του επιχειρηματικού ιστού πιάνει τόπο ,ταίζοντας τους εταίρους και πληρώνοντας εκ του ασφαλούς του καιροσκόπους πολιτικούς.
Η αδυναμία ανεύρεσης οικονομικών πόρων μέσω δανεισμού, η στοχευμένη αδυναμία ανανέωσης εξοπλισμού, οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε εκποίηση πάγιων στοιχείων, αλλά και εξανδραποδισμό των επιχειρηματιών μικρής κεφαλαιακής επάρκειας. Σημειωτέον ότι ούτε να κλείσουν την επιχείρηση μπορούν αφού και αυτό χρειάζεται ένα σωρό φοροτεχνικές προϋποθέσεις και κεφάλαιο (από αυτό που δεν υπάρχει).
Ο εξωδικαστικός συμβιβασμός επί της ουσίας ήταν μια άλλη παγίδα κατά των επιχειρηματιών όπου ένα σωρό δικηγορικά γραφεία και φοροτέχνες ασελγούς επί του σώματος των επιχειρηματιών διαστρεβλώνοντας ως είθισται παντελώς τον λεκτικό στόχο προς ίδιο όφελος. Αντίστοιχα διαλύεται και η λεγόμενη δεύτερη ευκαιρία ,ενώ ταυτόχρονα και εγκλωβίζουν τους επαγγελματίες σε ένα άδικο και μη λειτουργικό πτωχευτικό δίκαιο .
Δεν είναι τυχαία η ραγδαία άνοδος του παραεμπορίου ,αλλά και της σύστασης επιχειρήσεων εκτός Ελλάδας .
Για τους εναπομείναντες εντός των τειχών που αδυνατούν να μετεγκατασταθούν ο πέλεκυς της υφαρπαγής της περιουσίας είναι νομοτελειακό γεγονός.
Το μοντέλο μινι -μποτ ίσως με προϋποθέσεις θα μπορούσε να δώσει μια λύση αλλά και αυτό σαν πείραμα σε μια χώρα όπου δεν έχει επικυριαρχία αλλά μόνο εκτελεστικά όργανα πειθήνια της ΑΑΔΕ (Γερμανική επικυριαρχία) δεν φαίνεται σε βραχυπρόθεσμό ορίζοντα εφικτό.
Μια προσευχή δεν μπορεί να δώσει εισόδημα, μια ελπίδα δεν μπορεί να πληρώσει τις ήδη αισχρές και βεβαρημένες υποχρεώσεις των επαγγελματιών.
Η όποια ενδεχόμενη κατάρρευση των συστημικών τραπεζικών επιχειρήσεων τύπου deutse bank στο όνομα του παγκόσμιου πολέμου για το εμπόριο χρειάζεται να βρή προετοιμασμένους τους Έλληνες επιχειρηματίες.
Σε αποθέματα χρυσού : Σε ενεργειακά ομόλογα ; Σε bet -shop (στοιχηματικά γραφέια )κατάρρευσης ενός συστήματος: Σε επένδυση σε Υπεράκτιες; Κανείς δεν μπορεί να πει μετά βεβαιότητας όταν ακόμα και η ακίνητη περιουσία μπαίνει κάτω από τους δείκτες πολιτικών παρεμβάσεων.
Ότι και να πει κανείς σε ένα τόσο στοχευμένα ασταθές διεθνές περιβάλλον, η επιβίωση των επιχειρήσεων είναι πλέον αυτοσκοπός για τις Ελληνικές αισχρά φορολογούμενες επιχειρήσεις.
Υπάρχουν βέβαια τάσεις που δημιουργούν προοπτικές ευκαιρίας για όλες τις επιχειρήσεις, δεδομένου ότι η οικονομία με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ποτέ δεν σταματά.
Χρειάζεται όμως ολιστική γνώση του περιβάλλοντος ,στοχευμένες εξειδικευμένες δράσεις , φοροτεχνική υποστήριξη ,όραμα και ανοικτούς ορίζοντες.
Ας μην περιμένει κανείς να έρθουν και να του πουν πως θα προχωρήσει.
Οι επιχειρηματικές ευκαιρίες δεν ανακοινώνονται, αλλά ούτε και μεταφέρονται και ας μιλάνε όλοι για start up και spin off προσπαθώντας με ένα tablet να υφαρπάξουν την ιδέα που κάνει την διαφορά .
Tα επαγγελματικά απόρρητα δεν ανακοινώνονται.
Μελετώ αποτυγχάνειν.
Διογένης, 410-323 π.Χ., Κυνικός φιλόσοφος
(εξηγώντας γιατί ζητούσε ελεημοσύνη από ένα άγαλμα)
*Ο Χατζηαναγνώστου Γιώργος είναι entrepreneur Μικρομεσαίων επιχειρήσεων.
www.fotavgeia.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου