Χατζηαναγνώστου Γιώργος
Καλοκαιράκι και με τις θερμοκρασίες να ανεβαίνουν ,ανεβαίνει επίσης και η δυσωδία και ο στραγγαλισμός του περιβάλλοντος με πάσης φύσεως "απόβλητα" στους δρόμους.
Η επί εκατονταετίες εκπαίδευση των πολιτών στην έννοια "σκουπίδια" αντί για "πόρους" δεν είναι εύκολο να αντικατασταθεί.
Κι αυτό γιατί οι λόγοι της "μικρής" ποσότητας ρευμάτων πόρων (πρώην απόβλητα ) σε κάθε νοικοκυριό είναι μη διαχειρίσιμη . Είτε γιατί δεν γνωρίζει ο πολίτης την εναλλακτική χρήση, ειντε γιατί δεν έχει χώρο και χρόνο να "αποθήκευση" τους "πόρους" μέχρι να τα αξιοποιήσει.
Σαν αποτέλεσμα η κάθε οικογένεια "αφήνει " κάθε λίγο και λιγάκι λίγους σύμμεικτους "πόρους" στον κάθε κάδο της γειτονιάς.
Ο αντίστοιχος πόρος σε χρόνο ρεκόρ θα "εκκαθαριστή" από πάσης φύσεως ρακοσυλλέκτες, άπορους ,αθίγγανους, που "γνωρίζουν" τις αξίες των υλικών -πόρων.
Ο διαχωρισμός στην πηγή (σε ρεύματα) είναι ένα όνειρο θερινής νυκτός ακόμα στην χώρα μας με ελάχιστες εξαιρέσεις ακόμα και για τα Απόβλητα Εκσκαφών Κατασκευών & Κατεδαφίσεων (ΑEKK) όπου εκεί το χάος είναι τεράστιο.
.
Το επί εκατονταετίες "σύστημα" διαχείρισης αποβλήτων -πόρων ασυνείδητα έχει προκρίνει την καύση ως μέσο συρρίκνωσης - εξ αφανισμού των αποβλήτων -πόρων. Αντίστοιχα χιλίαδες δεκάδες επαγγελματίες ζουν από την ταφή σε κάθε ΧΥΤΥ είτε στην Φυλή (παρά τον κορεσμό των κυττάρων) ,είτε σε όποιο λατομείο είτε αυτά είναι νοσοκομειακά απόβλητα είτε λύματα είτε κομπόστα.
Είναι εύκολα αντιληπτό ότι οι συντεχνίες πάσης φύσεως, είτε αυτό αφορά την αποθήκευση, είτε την καύση, είτε την μεταφορά δεν θα απεμπολήσουν τα δικαιώματα τους σε κάτι που δεν είναι γνωστό και ελεγχόμενο σε αυτούς .
Ανεξάρτητα από τους στόχους που βάζουν προς επίτευξη οι οικονομικοί επόπτες των κυβερνήσεων, η πρακτική της λογικής ο ρυπαίνων πληρώνει αλλά και διαχωρισμός στην Πηγή έχει πολύ αργό μέλλον στην χώρα.
Πρώτον γιατί η αδρανοποίηση της λειτουργίας ενός βεβαιωμένου συστήματος λειτουργίας (απόθεση -μεταφορά- καύση -ταφή ) θα αποφέρει τρομακτικές οικονομικές αλλαγής απέναντι στο (διαλογή στην πηγή- επανάκτηση). χωρίς να είναι ελεγχόμενο από τα μέχρι τώρα συστήματα διαχείρισης αποβλήτων .
Δεύτερον οι ήδη υπάρχουσες συμφωνίες εργοστάσιων καύσης με τα παράγωγα τους (μηχανές καύσης , χώροι κλπ) έχουν δρομολογηθεί από καιρό εν αντιθέσει με τα όποια πράσινα σημεία ή νεοσυσταθείσες επιχείρησης διαχείρισης πιστοποιημένες απόβλητων.
Τρίτον τα οικονομικά συμφέροντα είναι τεράστια στην βιομηχανία παραγωγής πόρων τα όποια ακόμα και μέχρι σήμερα συμπιέζονται και στέλνονται στην όποια Κίνα για να επανέλθουν σαν Α ύλη στην χώρα με τρομακτικές απώλειες συναλλάγματος.
Αυτά σε καμία περίπτωση δεν θα αφήσουν την αλλαγή αλλά και εκπαίδευση των πολιτών στο να αντιληφθούν ότι δεν υπάρχουν απόβλητα αλλά μονό πόροι και μαλιστα πολλάκις πληρωμένα από τους ίδιους.
Έίτε σαν αγορά προιόντος (πχ η αξια στο μπουκαλάκι επιβαρύνει το κόστος προιόντος), είτε σαν κόστος ανακύκλωσης σε ΧΥΤΥ (το πληρώνει η επιχείρηση αλλά αθροίζεται και αυτό στο κόστος προιόντος ) , έιτε σαν κόστος αποκομιδής απο τον εκάστοτε δήμο (δημοτικά τέλη) , έιτε σαν κόστος σακούλας ναυλον (όταν αγοράζουμε), είτε σαν κόστος επιχιερησιακό λειτουργίας συστήματος Ηλεκτρονικού Μητρώου Αποβλήτων, έιτε ακόμα ακόμα και σαν επιδότηση του κράτους στις επιχειρήσεις διαχείρησης αποβλήτων.
Σε κάθε περιπτωση μοντέλα διαχειρησης πόρων υπάρχουν , μεθοδολογίες εναλλακτικές υπάρχουν, υπάρχουν αντίστοιχα όμως και πολλλά συμφέροντα υφιστάμενα που εξαγοράζουν συνειδήσεις.
Και ο κύκλος ζωής των φυσικών προσώπων έιναι περιορισμένος ,ενώ των πόρων αέναος. Άνιση μάχη σε μια κοινωνία της αρπακτής και της ρεμούλας,όπου ο βιοπορισμός προέχει των αξιών ζωής.
*Ο Χατζηαναγνώστου Γιώργος είναι entrepreneur Mικρομεσάιων επιχειρήσεων.
www.fotavgeia.blogspot.com
Καλοκαιράκι και με τις θερμοκρασίες να ανεβαίνουν ,ανεβαίνει επίσης και η δυσωδία και ο στραγγαλισμός του περιβάλλοντος με πάσης φύσεως "απόβλητα" στους δρόμους.
Η επί εκατονταετίες εκπαίδευση των πολιτών στην έννοια "σκουπίδια" αντί για "πόρους" δεν είναι εύκολο να αντικατασταθεί.
Κι αυτό γιατί οι λόγοι της "μικρής" ποσότητας ρευμάτων πόρων (πρώην απόβλητα ) σε κάθε νοικοκυριό είναι μη διαχειρίσιμη . Είτε γιατί δεν γνωρίζει ο πολίτης την εναλλακτική χρήση, ειντε γιατί δεν έχει χώρο και χρόνο να "αποθήκευση" τους "πόρους" μέχρι να τα αξιοποιήσει.
Σαν αποτέλεσμα η κάθε οικογένεια "αφήνει " κάθε λίγο και λιγάκι λίγους σύμμεικτους "πόρους" στον κάθε κάδο της γειτονιάς.
Ο αντίστοιχος πόρος σε χρόνο ρεκόρ θα "εκκαθαριστή" από πάσης φύσεως ρακοσυλλέκτες, άπορους ,αθίγγανους, που "γνωρίζουν" τις αξίες των υλικών -πόρων.
Ο διαχωρισμός στην πηγή (σε ρεύματα) είναι ένα όνειρο θερινής νυκτός ακόμα στην χώρα μας με ελάχιστες εξαιρέσεις ακόμα και για τα Απόβλητα Εκσκαφών Κατασκευών & Κατεδαφίσεων (ΑEKK) όπου εκεί το χάος είναι τεράστιο.
.
Το επί εκατονταετίες "σύστημα" διαχείρισης αποβλήτων -πόρων ασυνείδητα έχει προκρίνει την καύση ως μέσο συρρίκνωσης - εξ αφανισμού των αποβλήτων -πόρων. Αντίστοιχα χιλίαδες δεκάδες επαγγελματίες ζουν από την ταφή σε κάθε ΧΥΤΥ είτε στην Φυλή (παρά τον κορεσμό των κυττάρων) ,είτε σε όποιο λατομείο είτε αυτά είναι νοσοκομειακά απόβλητα είτε λύματα είτε κομπόστα.
Είναι εύκολα αντιληπτό ότι οι συντεχνίες πάσης φύσεως, είτε αυτό αφορά την αποθήκευση, είτε την καύση, είτε την μεταφορά δεν θα απεμπολήσουν τα δικαιώματα τους σε κάτι που δεν είναι γνωστό και ελεγχόμενο σε αυτούς .
Ανεξάρτητα από τους στόχους που βάζουν προς επίτευξη οι οικονομικοί επόπτες των κυβερνήσεων, η πρακτική της λογικής ο ρυπαίνων πληρώνει αλλά και διαχωρισμός στην Πηγή έχει πολύ αργό μέλλον στην χώρα.
Πρώτον γιατί η αδρανοποίηση της λειτουργίας ενός βεβαιωμένου συστήματος λειτουργίας (απόθεση -μεταφορά- καύση -ταφή ) θα αποφέρει τρομακτικές οικονομικές αλλαγής απέναντι στο (διαλογή στην πηγή- επανάκτηση). χωρίς να είναι ελεγχόμενο από τα μέχρι τώρα συστήματα διαχείρισης αποβλήτων .
Δεύτερον οι ήδη υπάρχουσες συμφωνίες εργοστάσιων καύσης με τα παράγωγα τους (μηχανές καύσης , χώροι κλπ) έχουν δρομολογηθεί από καιρό εν αντιθέσει με τα όποια πράσινα σημεία ή νεοσυσταθείσες επιχείρησης διαχείρισης πιστοποιημένες απόβλητων.
Τρίτον τα οικονομικά συμφέροντα είναι τεράστια στην βιομηχανία παραγωγής πόρων τα όποια ακόμα και μέχρι σήμερα συμπιέζονται και στέλνονται στην όποια Κίνα για να επανέλθουν σαν Α ύλη στην χώρα με τρομακτικές απώλειες συναλλάγματος.
Αυτά σε καμία περίπτωση δεν θα αφήσουν την αλλαγή αλλά και εκπαίδευση των πολιτών στο να αντιληφθούν ότι δεν υπάρχουν απόβλητα αλλά μονό πόροι και μαλιστα πολλάκις πληρωμένα από τους ίδιους.
Έίτε σαν αγορά προιόντος (πχ η αξια στο μπουκαλάκι επιβαρύνει το κόστος προιόντος), είτε σαν κόστος ανακύκλωσης σε ΧΥΤΥ (το πληρώνει η επιχείρηση αλλά αθροίζεται και αυτό στο κόστος προιόντος ) , έιτε σαν κόστος αποκομιδής απο τον εκάστοτε δήμο (δημοτικά τέλη) , έιτε σαν κόστος σακούλας ναυλον (όταν αγοράζουμε), είτε σαν κόστος επιχιερησιακό λειτουργίας συστήματος Ηλεκτρονικού Μητρώου Αποβλήτων, έιτε ακόμα ακόμα και σαν επιδότηση του κράτους στις επιχειρήσεις διαχείρησης αποβλήτων.
Σε κάθε περιπτωση μοντέλα διαχειρησης πόρων υπάρχουν , μεθοδολογίες εναλλακτικές υπάρχουν, υπάρχουν αντίστοιχα όμως και πολλλά συμφέροντα υφιστάμενα που εξαγοράζουν συνειδήσεις.
Και ο κύκλος ζωής των φυσικών προσώπων έιναι περιορισμένος ,ενώ των πόρων αέναος. Άνιση μάχη σε μια κοινωνία της αρπακτής και της ρεμούλας,όπου ο βιοπορισμός προέχει των αξιών ζωής.
*Ο Χατζηαναγνώστου Γιώργος είναι entrepreneur Mικρομεσάιων επιχειρήσεων.
www.fotavgeia.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου