Πορτοφόλια χωρίς θήκες για χαρτονομίσματα

Πορτοφόλια χωρίς θήκες για χαρτονομίσματα
Γιάννης Μουρατίδης


Τα πορτοφόλια που εμφανίζονται στις σελίδες των οδηγών αγοράς πολυτελών ειδών έχουν αυτοματισμούς και συστήματα ασφαλείας, αλλά δεν έχουν θήκες για τα χαρτονομίσματα. Ακόμα κι αυτά τα τόσο σύγχρονα προϊόντα, άραγε, θα κυκλοφορούν μετά από δέκα χρόνια; Εντέλει όλα όσα μέχρι πρότινος ανήκαν στη σφαίρα του «έχουμε καιρό μέχρι να το δούμε κι αυτό», πιθανώς είναι κοντύτερα στην αγοραστική καθημερινότητα απ’ όσο υποθέτουμε…
O κύριος που ήταν μπροστά στη σειρά του ταμείου, έχοντας αγοράσει μια σοκολάτα κι ένα μπουκάλι νερό, έβγαλε από το πορτοφόλι του ένα χαρτονόμισμα των 50 ευρώ για να πληρώσει. 

Η ταμίας προβληματισμένη, του είπε ότι το σύνολο ήταν μόλις 1,65 ευρώ, οπότε θα την εξυπηρετούσε, αν είχε ψιλά να την πληρώσει. Ο κύριος έψαξε, αλλά δεν είχε. Εκείνη δυσανασχέτησε, γιατί έπρεπε τώρα να ζητήσει από την κοντινότερη συνάδελφό της να της «χαλάσει», πράγμα που έγινε, αλλά μέχρι η συναλλαγή να ολοκληρωθεί, στην ουρά έφτανε ο πέμπτος πελάτης. Αν υπήρχαν ψιλά, δεν θα υπήρχε ουρά… Τα παιδιά γελούσαν, βλέποντας τη σκηνή σε παλιά ταινία του… 2012, ενώ ο παππούς τους κουνούσε το κεφάλι, θυμούμενος παρόμοιες καταστάσεις στα νιάτα του.

 Είχε να δει χαρτονόμισμα από το Δεκέμβριο του… 2030, ενώ τα εγγόνια του δεν είχαν αγγίξει ποτέ στη ζωή τους νομίσματα. Τα ήξεραν μόνο από τον κινηματογράφο, τις ταινίες «εποχής»!...

Ίσως κάποιοι θεωρήσουν ότι ως σενάριο το περιγραφόμενο, έχει κάμποση δόση υπερβολής. Οι ίδιοι ίσως θα θεωρούσαν επίσης υπερβολικό, αν κάποιος στις 28 Ιουνίου του 2015 τους «προέλεγε» ότι μετά από τρία χρόνια η χρήση των χρεωστικών καρτών στην Ελλάδα θα είχε αυξηθεί άνω του 200%. 

Μετά από δεκαετίες προσπαθειών, που κόστισαν στις τράπεζες εκατομμύρια ευρώ σε διαφήμιση και προωθητικές ενέργειες, οι κεφαλαιακοί έλεγχοι, με μηδενικό κόστος διαφήμισης, κατάφεραν να «πείσουν» τους Έλληνες καταναλωτές για την ανεκτίμητη αξία του πλαστικού χρήματος. 

Πλέον το χρησιμοποιούν ακόμα και στις αγορές τους από περίπτερα ή σε πληρωμές ταξί. Γιατί να είναι αυτό το τελευταίο βήμα στη διαδικασία των πληρωμών; Η χρεωστική κάρτα στα μέσα της διαδρομής της από το 2015 μέχρι το 2018 απέκτησε μια νέα ιδιότητα, που δίνει στο κάτοχό της τη δυνατότητα να ολοκληρώνει μια συναλλαγή μέχρι συνήθως του ποσού των 25 ευρώ, χωρίς να χρειάζεται η κάρτα να μπει στο POS, για να γίνει η πιστοποίηση με κωδικό. Οι ανέπαφες κάρτες έχουν γοητεύσει ήδη ένα μεγάλο μέρος των καταναλωτών, προσφέροντας ακόμα περισσότερη ευκολία και ταχύτητα.

Η μια στις δύο πληρωμές, ανέπαφη!

Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα της Mastercard, μια στις δύο πληρωμές με κάρτα γίνεται ανέπαφα. Αυτό δείχνει ότι, αν και ο Έλληνας καταναλωτής είχε μείνει πίσω στη χρήση του πλαστικού χρήματος, πια έχει μπει σε ρυθμό σπριντ, προλαμβάνοντας τις ανεπτυγμένες χώρες της Ευρώπης, οι οποίες έχουν αντίστοιχα ποσοστά χρήσης στις ανέπαφες συναλλαγές. Όμως, και πάλι η διαδικασία έχει δυσκολίες.

 Ο καταναλωτής πρέπει να βγάλει την κάρτα από το πορτοφόλι του και να διακινδυνεύσει, ίσως, αρκετές ανεπιθύμητες χρεώσεις των 25 ευρώ, αν τη χάσει, μέχρι να αντιληφθεί την απώλειά της. Έτσι, οι καινοτόμοι της τεχνολογίας φρόντισαν για την ακόμα μεγαλύτερη ευκολία των καταναλωτών, διαθέτοντας στην αγορά συσκευές τις οποίες φοράει ο χρήστης. Μια τέτοια λύση είναι το payband, το οποίο διαθέτει στην ελληνική αγορά η Εθνική Τράπεζα σε συνεργασία με τη VISA. 

Το payband μοιάζει με βραχιόλι, αλλά στην πράξη είναι μια συσκευή ανέπαφων συναλλαγών. Στην ίδια λογική η Mastercard προτείνει το Kerv, προσωρινά διαθέσιμο στη Βρετανία, το οποίο είναι ένα δαχτυλίδι που λειτουργεί ως συσκευή ανέπαφων πληρωμών. 

Παράλληλα εξελίσσεται και η τεχνολογία που μεταφέρει την κάρτα σε ψηφιακή μορφή στο smartphone του κατόχου της, οπότε η πληρωμή γίνεται όπως με μια ανέπαφη κάρτα. Όλες οι προαναφερόμενες επιλογές είναι ήδη διαθέσιμες. Η συζήτηση εστιάζει πλέον στα ποσοστά διείσδυσής τους στην αγορά. Τα οφέλη για τράπεζες και λιανεμπόριο είναι, φυσικά, ήδη τεράστια.

 Αν και στις αρχές η γκρίνια των εμπόρων λειτούργησε ανασταλτικά, κυρίως στις μικρές επιχειρήσεις, ανάγκα και οι θεοί πείθονται. Πλέον όλοι σπεύδουν να προμηθευτούν POS, προκειμένου να μην δυσαρεστήσουν τον πελάτη τους. Το κράτος τρίβει τα χέρια του, δεδομένου ότι η πληρωμή με κάρτα διασφαλίζει την έκδοση απόδειξης, οι λιανεμπορικές αλυσίδες βλέπουν το κόστος διαχείρισης του χρήματος να μειώνεται, όπως άλλωστε κι οι τράπεζες, ενώ η σύνδεση αγορών με προσωποποιημένα στοιχεία είναι βούτυρο στο ψωμί των στελεχών του μάρκετινγκ.

Περιθώρια βελτιώσεων

Ακόμα και σ’ ένα τόσο ευνοϊκό περιβάλλον, όπου σύντομα το πλαστικό χρήμα θα είναι κάτι τόσο συνηθισμένο όσο ο πρωινός καφές, υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης στην ευκολία εξυπηρέτησης, στη μείωση του λειτουργικού κόστους και στην ασφάλεια του μέσου συναλλαγών. 

Για την επίλυση των πιο απλών προβλημάτων που εμφανίστηκαν ως επιδημία με την αύξηση των συναλλαγών, όπως η αστοχία λειτουργίας των συστημάτων πληρωμών, μέχρι των πιο σύνθετων, όπως η συνετή αξιοποίηση των προσωπικών δεδομένων του πελάτη, οι ευκαιρίες για να νέες λύσεις είναι αρκετές. Σε ό,τι αφορά την απρόσκοπτη λειτουργία των συστημάτων, όπως αναφέρουν εκπρόσωποι της αγοράς, τα προβλήματα έχουν ελαχιστοποιηθεί και εμφανίζονται συνήθως απρόβλεπτα σε φάσεις αυξημένων συναλλαγών, όπως για παράδειγμα οι εορταστικές περίοδοι.

 Ωστόσο, ενώ αυτό ισχύει σε μεγάλο ποσοστό στις μεγάλες πόλεις, δεν ισχύει εξίσου στις πιο απομακρυσμένες περιοχές, όπου η ποιότητα τόσο των ενσύρματων όσο και των ασύρματων συνδέσεων είναι υποδεέστερη. Ένα σημαντικό πρόβλημα, που αναμένει λύση, είναι η απώλεια χρημάτων που είναι πιθανό να υποστεί ο κάτοχος μιας κάρτας ανέπαφων συναλλαγών, αν αργήσει να αντιληφθεί ότι την έχασε. Αν και υπάρχουν κάποιες αυτόματες ασφαλιστικές δικλίδες, ποσά μέχρι 100 ευρώ είναι σχετικά εύκολο να υπεξαιρεθούν από το λογαριασμό του. Ως λύση οι τράπεζες προτείνουν τη χρήση ψηφιακών συσκευών, που οι χρήστες φορούν ή τη χρήση του smart phone. Πάντως, μέχρι η αγορά να εκπαιδευτεί στη χρήση τους, ίσως πρέπει να αναλάβουν ένα μέρος της ευθύνης.

Δημιουργία ευκαιριών
Η αύξηση των ψηφιακών συναλλαγών δημιουργεί τεράστια αποθέματα ψηφιακών δεδομένων, τα οποία αφενός πρέπει να χρησιμοποιούνται με σύνεση από τις επιχειρήσεις αφετέρου, αν κλαπούν, η επιχείρηση βαρύνεται με πρόστιμο έως 4% επί του τζίρου της βάσει του GDPR.

Όμως, εκτός των προβλημάτων η αύξηση των ψηφιακών συναλλαγών γίνεται ευκαιρία και για καινοτομικές αλλαγές στην ίδια τη φύση της επιχείρησης. Για παράδειγμα, το ποσοστό των αγοραστών που επιλέγουν να κάνουν τις αγορές τους on line ή μέσω τηλεφώνου είναι ακόμα πολύ μικρό, ίσως και κάτω του 1% σε κάποιες αλυσίδες. 

Όμως, όσο οι αγοραστές εξοικειώνονται με το ψηφιακό σύμπαν πληρωμών, είναι πιθανό να αρχίσουν να βλέπουν πιο ελκυστικές τις on line αγορές. Επιπλέον, η ψηφιακή πληρωμή διαμορφώνει νοοτροπία στον αγοραστή, σε ό,τι αφορά την ταχύτητα της συναλλαγής, δηλαδή τον κάνει περισσότερο ανυπόμονο. Φτάνοντας στο ταμείο, αν χρειάζεται να κάνει υπομονή στη σειρά, είναι αναμενόμενο να δυσανασχετεί. Επομένως, χρειάζεται οι επιχειρήσεις να εφαρμόσουν λύσεις, που επιταχύνουν το σύνολο της διαδικασίας. Αν και η αρχικά οι Έλληνες έμειναν πίσω στην αποδοχή του πλαστικού χρήματος συγκριτικά με τους περισσότερους Ευρωπαίους, οι κεφαλαιακοί έλεγχοι τους έδωσαν μια πολύ δυνατή σπρωξιά, της οποίας η αδράνεια δεν έχει ακόμα μηδενιστεί. Αλλά ακόμα κι όταν μηδενιστεί, οι τραπεζίτες προβλέπουν ότι η αύξηση της χρήσης του ψηφιακού χρήματος θα συνεχιστεί, έστω με ρυθμό αργό.

www.fotavgeia.blogspot.com